Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα είναι το σπίτι μας και εδώ στη Μελβούρνη, αν και βρισκόμαστε δεκαπέντε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της. Η ΕΡΤ είναι δωρεάν για όλους μας και οι άλλοι τηλεοπτικοί σταθμοί –που τους πληρώνουμε– μάς φέρνουν την Ελλάδα που όλοι μας υπεραγαπούμε. Επί δικτατορίας όλοι μας προμηθευτήκαμε τα τρανζίστορ με τα βραχέα κύματα και τα είχαμε στα αυτιά μας. Οι εφημερίδες έφταναν μετά από μια βδομάδα και τις αγοράζαμε από τη Λόνσντεϊλ Στρι και όλες τις «ξεκοκκαλίζαμε» διαβάζοντας τα πάντα. Διψούσαμε για ειδήσεις από την Ελλάδα.
Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Τα χρόνια πέρασαν, ήρθε το 1974, η βασιλεία καταργήθηκε, η Κύπρος μας σχεδόν «διχοτομήθηκε» και η πολυπόθητη δημοκρατία αισίως αποκαταστάθηκε. Έτσι μπήκαμε σε μία περίοδο που ονομάσαμε «Μεταπολίτευση». Τα τελευταία 36 χρόνια χτίσαμε μια νέα Ελλάδα για όλους τους Έλληνες που ζούνε εκεί και για μας να επισκεπτόμαστε με νοσταλγία και να είμαστε υπερήφανοι για αυτήν. Δυστυχώς όμως σήμερα αποδεικνύεται ότι σκάψαμε τον τάφο μας και με τα δάνεια υποθηκεύσαμε όλη τη χώρα χειροπόδαρα. Σήμερα βρισκόμαστε –ως χώρα και Ελληνισμός– στο μηδέν. Λέγεται και όλοι μας το επιβεβαιώνουμε ότι η Ελλάδα ποτέ της δεν βρισκόταν σε χειρότερη κατάσταση. Η τηλεόραση που βλέπουμε εδώ, αλλά και στην πατρίδα, μάς το διπλοεπιβεβαιώνουν ακριβώς αυτό. Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα ξεμπλέξουμε από αυτή την κατάσταση.
ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ;
Όλοι μας φτάνουμε στο συμπέρασμα εδώ ότι η χώρα μας έχει τα κακά της χάλια. Πώς φτάσαμε σε αυτή την απελπισία; Πώς καταντήσαμε έτσι; Όποιο κανάλι και να ανοίξεις τα μαύρα χάλια μας θα δεις. Συχνά ακούω συμπατριώτες μας να λένε: «Δεν βλέπω πλέον ελληνικές ειδήσεις! Μας έχει μαυρίσει το συκώτι. Από όνειρο η Ελλάδα έγινε απατηλό σκοτάδι. Η ιστορία δεν μάς δίδαξε τίποτε. Τι Ελλάδα αφήνουμε πίσω μας;»
ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΑΣ ΑΙΩΝΑΣ
Τα τελευταία 100 χρόνια όλος ο κόσμος άλλαξε προς το καλύτερο και εμείς μείναμε οι δακτυλοδεικτούμενοι Έλληνες της… λούφας. Ποια Ελλάδα χτίσαμε τον τελευταίο αιώνα; Καμία! Ακούστε τον Σουρή να μάς πει τι κάνανε οι Έλληνες πριν 100 χρόνια και τι κάνουν σήμερα:
Γεώργιος Σουρής
(1853-1919)
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
να ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Να ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα –κι αυτό είναι ωραίο–
να παριστάνει τον Ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,
τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Αυτοί είμαστε οι χριστιανοί Έλληνες και του 2011, και μάλιστα ορθόδοξοι παρακαλώ, δηλαδή ό,τι λέμε και κάνουμε εμείς είναι το σωστό και το ορθό.
ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ!
