Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε τον οικονομολόγο-αναλυτή και αρθρογράφο Δημήτρη Καζάκη, να λέει ότι το ευρώ είναι «ένα εργαλείο κερδοσκοπίας, κυρίως στο εσωτερικό της ευρωζώνης, που χρησιμοποιούν οι τράπεζες, με μοναδικό σκοπό να συγκεντρώσουν τη ρευστότητα από τις χώρες της ευρωζώνης, τα ταμεία τους, και να την αποδώσουν πίσω με τη μορφή δανείων. Αυτή είναι η όλη λειτουργία του ευρώ».
Βρήκα τη δήλωση αυτή πολύ ενδιαφέρουσα. Αλλά ο εν λόγω οικονομολόγος έχει και άλλα εξίσου ενδιαφέροντα πράγματα να πει. Ας τον ακούσουμε.
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Ερ.: Δηλαδή οι τράπεζες καθόρισαν ουσιαστικά την οικονομική πολιτική των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Απ.: Ακριβώς. [Το ευρώ] είναι ένα πιστωτικό εργαλείο, όπως είναι το ομόλογο, να το πούμε έτσι, μόνο που έχει νομισματική μορφή. Είναι εργαλείο επέκτασης του τραπεζικού τομέα. Γι’ αυτό έχει μπλοκάρει η όλη ιστορία τώρα, διότι ο τραπεζικός τομέας έχει επεκταθεί τόσο πολύ, τόσο δραματικά, που έχει πλέον φρακάρει ολόκληρη η οικονομία. Όταν αυτή τη στιγμή…
Ερ.: Συγνώμη, αλλά θα βοηθήσει την κουβέντα… Κάθισα και έκανα μία έρευνα και είδα ότι ο τζίρος των μεγάλων τραπεζών, ευρωπαϊκών τραπεζών, υπερβαίνει το Α.Ε.Π. των χωρών τους, και αναρωτιέμαι: αυτοί οι γίγαντες πώς ελέγχονται; Δεν ελέγχονται πια;
Απ.: Όχι. Αυτή τη στιγμή, συνολικά, το τραπεζικό σύστημα στην Ευρωζώνη έχει ενεργητικά τέσσερις φορές μεγαλύτερα από το Α.Ε.Π. της Ευρωζώνης, ολόκληρο το Α.Ε.Π. της Ευρωζώνης. Τον Φεβρουάριο του 2009, υπήρχε μια εκτίμηση, μια έκθεση της Κομισιόν, όπου έλεγε ότι, για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί αυτή η τερατογένεση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η τραπεζική τερατογένεση, θα πρέπει από τα ενεργητικά αυτά να διαγραφούν περίπου 17 τρισεκατομμύρια ευρώ, 17 τρισεκατομμύρια ευρώ σε μια οικονομία που παράγει 10 τρισεκατομμύρια ευρώ σε Α.Ε.Π., δηλ. σχεδόν δύο Α.Ε.Π. της Ευρωζώνης. Ποιος θα φορτωθεί αυτό κόστος, αν όχι το γνωστό υποζύγιο; Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Θα καταστραφούνε κράτη.
ΟΙ ΛΑΟΙ
Ερ.: Άρα, προκειμένου να καταστραφούν τράπεζες και οικονομίες, καταστρέφονται λαοί. Δηλαδή, η σκέψη ποια είναι; Να πάμε σε μια Ευρώπη, η οποία θα είναι μια Ευρώπη φτωχών ανθρώπων, στην οποία θα ευημερούν οι τράπεζες;
Απ.: Στην πραγματικότητα, είναι αυτό το πράγμα που πάμε τώρα: η επέκταση, το σύμφωνο «ευρώ +», που γίνεται τώρα, και μάλιστα η κυβέρνηση μάλλον πρέπει να το περάσει μέχρι στις 15 Μαΐου ή αρχές Ιουνίου, πρέπει να το έχει περάσει για να πάει στην καινούργια σύνοδο. Είναι στην πραγματικότητα δημιουργία, εντός της Ευρωζώνης, μιας νέας κινεζικής ενδοχώρας. Στην πραγματικότητα, πολύ φτηνά μεροκάματα, εργασία σε επίπεδο κινεζικούλη, με κατάργηση και των τελευταίων σταθερών στο ζήτημα της ανεργίας και της εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό που προτείνεται είναι να καταργηθεί ακόμη και η τιμαριθμική ωρίμανση του μισθού. Με αυτή την έννοια καταργείται η έννοια του μισθού…
Ερ.: Με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων…
Απ.: Βεβαίως. Γίνεται επίδομα εργασίας, το οποίο το καθορίζει μονομερώς η ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης, δηλ. ο εργοδότης, και ανάλογα με το πόσο θέλει να επεκταθεί. Λοιπόν, από την άλλη μεριά τελειώνουμε με το κοινωνικό κράτος ολοκληρωτικά, ακόμη και σε αναπτυγμένες χώρες, που είχαν σοβαρό κοινωνικό κράτος, και όχι σαν και μας που έμπαζε από χίλιες μεριές. Αυτό όμως δημιουργεί μια εξασθενισμένη κοινωνία, κατεστραμμένη οικονομία, και δεν μπορεί να προχωρήσει…
Ερ.: Ναι, αλλά ξέρετε ότι τώρα βάζουμε ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα: αυτό της εκχώρησης της εξουσίας, από το πολιτικό γίγνεσθαι στο οικονομικό γίγνεσθαι. Ουσιαστικά, αυτό είναι τεράστιο ζήτημα. Αφορά όλον τον δυτικό κόσμο και όχι μόνο ίσως, και αναρωτιέμαι: οι λαοί της Ευρώπης θα το δεχτούνε αυτό; Εντάξει, περνάμε μια περίοδο σοκ τώρα, ας πούμε, δεν θα αντιδράσουν σ’ αυτή την περίοδο σοκ;
Απ.: Σίγουρα θα δούμε κοινωνικές αντιδράσεις, πάρα πολλές. Το θέμα είναι, ο κάθε λαός ξέρει να αντιδρά ή οργανώνει την αντίδρασή του ανάλογα με τις παραδόσεις, τον τόπο που έχει οργανωθεί ο ίδιος, που καταλαβαίνει τα πολιτικά ζητήματα, τα περιθώρια που του δίνονται, τις πολιτικές εκπροσωπήσεις που έχει. Όλα αυτά μετρούν διαφορετικά σε κάθε λαό. Γι’ αυτό έχει σημασία εδώ ο ελληνικός λαός να συνειδητοποιήσει, πριν είναι πολύ αργά, τι τον απειλεί και άρα να συγκροτήσει τη δική του αντίδραση.
Η ΑΦΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ερ.: Τι τον απειλεί, κ. Καζάκη;
Απ.: Τον απειλεί η πλήρης αφρικανοποίηση της χώρας, και δεν το εννοώ υποτιμητικά για την Αφρική. Το εννοώ με την έννοια ότι θα μετατραπούμε σε μια νέα Νιγηρία ή Σομαλία της Ευρώπης, γιατί αυτή είναι η προοπτική.
Ερ.: Και οι άλλες χώρες της Ευρώπης όμως; Δηλαδή ο Γάλλος, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Γάλλος θα δεχτεί να παίρνει μισθούς Κίνας κάποια στιγμή.
Απ.: Σωστό. Γι’ αυτό έχουν τη Βουλγαρία ή έχουν εμάς. Δηλαδή, βάλανε τη Βουλγαρία μέσα, στη οποία το βασικό μεροκάματο είναι 126 ευρώ (το μήνα), γι’ αυτό έχουν αυτές τις μάζες εργαζομένων. . .
Ερ.: Βέβαια, φοβήθηκα, κ. Καζάκη, και με συγχωρείτε για τη διακοπή. Με φόβισε αυτό που είδα στην Αγγλία. Υπήρξε μια κουβέντα για την κατώτερη σύνταξη να είναι περίπου στα 200 ευρώ; … δεν θυμάμαι πόσες λίρες…
Απ.: 147 βρετανικές λίρες, δηλ. 200 περίπου ευρώ.
Ερ.: Δηλαδή, το μήνα; Αυτό πραγματικά με ανησύχησε. Δεν πέρασε αυτό όμως, νομίζω . . .
Απ.: Δεν πέρασε ακόμη [. . . ]. Έχουμε φτάσει στο σημείο η Ελλάδα, 35% των νέων να είναι άνεργοι, και 89% των νέων ανθρώπων οι οποίοι μπαίνουν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας να βρίσκουν απασχόληση προσωρινού χαρακτήρα με 400 ευρώ (το μήνα). Αυτό είναι καταστροφή.
(Συνεχίζεται)
