Το µέσο ετήσιο εισόδηµά τους είναι περίπου 27.000 δολάρια.
Το ποσοστό των ανθρώπων που έµειναν χωρίς δουλειά για περισσότερο από έναν χρόνο είναι µόλις 1%. Το 95% των πολιτών πήγαν να ψηφίσουν στις τελευταίες εκλογές. Το προσδόκιµο ζωής τους φτάνει τα 81,5 χρόνια. Ποιοι είναι οι τυχεροί; Οι Αυστραλοί. Δηλαδή, εμείς εδώ!

Αυτό τουλάχιστον δείχνει πρόσφατη µελέτη του Οργανισµού για την Οικονοµική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ). Ο Οργανισµός, εξετάζοντας 11 παράγοντες, µεταξύ των οποίων είναι η υγεία, η εµπιστοσύνη στο πολιτικό σύστηµα, η εργασία, η εκπαίδευση αλλά και το περιβάλλον, δηµοσιοποίησε λίστα µε τις καλύτερες χώρες για να ζει κανείς. Σε αυτή συµπεριλαµβάνονται οι 34 χώρες-µέλη του και στην πρώτη θέση βρίσκεται η Αυστραλία. Ακολουθεί ο Καναδάς και η Σουηδία, ενώ ως χειρότερη χώρα για να µένει κανείς ο ΟΟΣΑ θεωρεί την Τουρκία, η οποία βρίσκεται στην τελευταία θέση.

Η Ελλάδα, από την άλλη, καταλαµβάνει την 27η θέση. Σύµφωνα µε τα στοιχεία της µελέτης, µόλις το 43% των Ελλήνων είναι ικανοποιηµένο µε τη ζωή του, ενώ το 54% πιστεύει πως θα φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο σε πέντε χρόνια από τώρα.

Αυτοί που είναι οι πιο ευτυχισµένοι και ικανοποιηµένοι µε την ποιότητα ζωής τους είναι οι Δανοί, ενώ ακολουθούν οι Καναδοί και οι Νορβηγοί. Όπως εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου Ευστρ. Παπάνης, η έννοια της ποιότητας ζωής είναι πολυδιάστατη και εξαρτάται από ένα πλήθος παραγόντων. «Η βασικότερη διάκριση είναι ανάµεσα στους λεγόµενους υποκειµενικούς και αντικειµενικούς δείκτες. Η υποκειµενική διάσταση αναφέρεται στην αίσθηση της ευτυχίας και στην ικανοποίηση που αντλούν τα άτοµα από το περιβάλλον τους, αλλά και από τον εαυτό τους. Η αντικειµενική διάσταση αποτελεί το προϊόν αλληλεπίδρασης των κοινωνικών, οικονοµικών, περιβαλλοντικών και υγειονοµικών παραγόντων που επιδρούν στην ατοµική και κοινωνική ανάπτυξη, όπως ακριβώς κινήθηκε η µελέτη του ΟΟΣΑ».

Μπορεί η ευτυχία να µην αγοράζεται µε χρήµατα, ωστόσο, βάσει της µελέτης του ΟΟΣΑ, είναι ένα σηµαντικό µέσο για να πετύχει κανείς καλή ποιότητα ζωής. Έτσι, όσοι κατοικούν στο Λουξεµβούργο ή τις ΗΠΑ έχουν µεγαλύτερες πιθανότητες να ζήσουν µια ποιοτική ζωή, καθώς το µέσο ετήσιο εισόδηµα είναι 30.717 ευρώ και 26.183 ευρώ αντίστοιχα.

Όσο για την Ελλάδα, όπως δείχνουν τα στοιχεία, το µέσο ετήσιο εισόδηµα είναι 14.952 ευρώ.
Σύµφωνα µε τα στατιστικά δεδοµένα, οι Έλληνες – κατά την περίοδο διεξαγωγής της έρευνας – δεν έδειχναν εµπιστοσύνη στο πολιτικό σύστηµα: µόλις 44% των πολιτών στη χώρα µας εµπιστεύονται την πολιτική αρχή, ποσοστό χαµηλότερο από τον µέσο όρο των χωρών του Οργανισµού που είναι 56%.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

 Ένας από τους παράγοντες που καθιστούν µια χώρα ιδανική για να ζει κανείς είναι, για τον ΟΟΣΑ, και η εκπαίδευση. Η Ελλάδα κατέχει την έκτη από το τέλος θέση ανάµεσα στις 34 χώρες σε κατόχους, ηλικίας 25 – 64 ετών, απολυτηρίου Λυκείου. Πιο συγκεκριµένα, σύµφωνα µε τα στοιχεία, το 61% της συγκεκριµένης ηλικιακής οµάδας έχει τελειώσει το Λύκειο. Την ίδια στιγµή, χώρες όπως η Τσεχία, η Σλοβακία, οι ΗΠΑ αλλά και η Εσθονία έχουν τα υψηλότερα ποσοστά.

Όπως επισηµαίνει ο Σήφης Μπουζάκης, καθηγητής Συγκριτικής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήµιο Πατρών, στους ποσοτικούς δείκτες η Ελλάδα πάει καλά. «Υστερούµε στους ποιοτικούς δείκτες. ∆ηλαδή την ενδοσχολική ζωή. Για παράδειγµα, τα εκπαιδευτικά προγράµµατα µαζικών εξωσχολικών δραστηριοτήτων είναι πολύ περιορισµένα στη χώρα µας, όπως και το θέµα των αξιολογήσεων για µαθητές και καθηγητές ανύπαρκτο». Όσο για τις επιδόσεις των µαθητών στο διάβασµα, ο ΟΟΣΑ δίνει ένα από τα χαµηλότερα ποσοστά – έκαναν σκορ 483 στα 600. «Αυτό δεν θα πρέπει να µας προβληµατίζει, καθώς τα τεστ του Διεθνούς Εκπαιδευτικού Προγράµµατος PISA είναι προσαρµοσµένα στα εκπαιδευτικά προγράµµατα των βορείων χωρών. Βλέπουµε παράλληλα ότι δυνάµεις όπως η Ταϊβάν ή η Κορέα αλλά και η Εσθονία και η Φινλανδία είναι ανερχόµενες εκπαιδευτικές δυνάµεις».

 «ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΥΨΗΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑΣ»

 Η Πορτογαλία βρίσκεται µόλις τέσσερις θέσεις πριν από το τέλος της λίστας. Ωστόσο, για την 21 ετών φοιτήτρια Οικονοµικών ΙνέςΤζεσούς, υπάρχουν παράγοντες που δικαιολογούν την 30ή θέση στη λίστα και άλλοι που θα πρέπει να αλλάξουν.

 «Έχουµε ανεργία, υψηλά επίπεδα αναλφαβητισµού και φτώχειας, τα οποία πρέπει να µειωθούν. Μπορούµε, όµως, να αισθανόµαστε περήφανοι για το γεγονός ότι κάνουµε µία στροφή προς τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, προστατεύοντας, έτσι, το περιβάλλον και δίνοντας στους πολίτες ένα συν στην ποιότητα ζωής τους».
Το ποσοστό των πολιτών οι οποίοι είναι εκτός αγοράς εργασίας για περισσότερο από ένα έτος φτάνει το 5,97%. Όσο για την εκπαίδευση, µόνο το 28% των Πορτογάλων ηλικίας 25-64 έχουν απολυτήριο λυκείου. «Αυτό έχει να κάνει περισσότερο µε την ιστορία µας. Μόλις τον τελευταίο αιώνα έχουµε ξεκινήσει να επενδύουµε στον άνθρωπο. Στην πραγµατικότητα, οι µικρότεροι σε ηλικία βάζου νστόχο την αποφοίτηση», λέει η Ινές. Για το χαµηλό ποσοστό, µόλις 36%,των ικανοποιηµένων πολιτών, η νεαρή απαντά πως «γενικά οι Πορτογάλοι είµαστε πεσιµιστικός λαός. Γι’ αυτό και πολλοί δεν κάνουν προσπάθειες να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο. Ποτέ δεν λέµε για κάτι “είναι καλό”, λέµε “είναι καλό, αλλά…”. Έχουµε ανάγκη να γίνουµε πιο ανοιχτόµυαλοι.

Παρ’ όλα αυτά ένας βασικός παράγοντας ποιότητας ζωής είναι το γεγονός ότι είµαστε ανάµεσα στις χώρες που έχουµε βρει την ισορροπία µεταξύ προσωπικής και επαγγελµατικής ζωής, κάτι πολύ θετικό και απαραίτητο» εξηγεί.

 «Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ µΟΝΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ µΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ»

 Έχει φύγει από την Ελλάδα τον τελευταίο ενάµιση χρόνο. Ο 30χρονος Στέλιος Κασωτάκης ζει και εργάζεται στην 7η καλύτερη χώρα, σύµφωνα µε τη λίστα του ΟΟΣΑ, την Αµερική.

Όλα εκεί, στη γη των υποσχέσεων, όπως λέει είναι πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Είναι ενδεικτικό ότι οι εργαζόµενοι στις ΗΠΑ έχουν µέσο ετήσιο εισόδηµα 37.685 δολάρια. «Εάν έχεις εξειδικευµένη µόρφωση στις ΗΠΑ, µπορείς να πετύχεις µισθό µεγαλύτερο των 38.000 δολαρίων. Αυτός είναι βέβαια ο µέσος όρος, γιατί εάν ο εργαζόµενος έχει µεταπτυχιακά και προϋπηρεσία, µπορεί να φτάσει και τα 100.000 δολάρια ετησίως» εξηγεί. Εννιά στους δέκα στην Αµερική είναι απόφοιτοι, τη στιγµή που στην Ελλάδα το ποσοστό είναι 61%. «Η σύγκριση στην εκπαίδευση µόνο κατάθλιψη µπορεί να φέρει, κυρίως στον τοµέα των υποδοµών. Από την άλλη, στην Ελλάδα, εάν είσαι καλός και έχεις όρεξη για γνώση, θα εκπαιδευτείς πιο εύκολα λόγω της δωρεάν παιδείας. Μετά βέβαια φεύγουµε στο εξωτερικό. Εκπαιδεύουµε δωρεάν το εργατικό δυναµικό άλλων χωρών».

Αυτό που έχει εντυπωσιάσει περισσότερο τον 30χρονοείναι ο µεγάλος σεβασµός που έχουν οι Αµερικανοί πολίτες στους θεσµούς: πρόεδρος, κυβέρνηση, στρατός. «Είναι κάτι που τους το µαθαίνουν από µικρή ηλικία. Όποιες πολιτικές αντιλήψεις και να έχεις, υπάρχουν οι κοινές “αξίες” που ενώνουν µια τόσο µεγάλη χώρα».

Πάντως, για τον ιδιωτικό υπάλληλο το ιδανικό θα ήταν«να µένεις και να δουλεύεις στην Αθήνα µε µισθό και υποδοµές Αµερικής. Επειδή όµως αυτό δεν γίνεται, αναγκαστικά θα πρέπει να κάνεις τις επιλογές σου»  προσθέτει ο κ. Κασωτάκης.

 «ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ»

 Γεννήθηκε στην Αυστραλία και ζει στο Σίδνεϊ µε την οικογένειά της. Η Αναστασία Σκιαδοπούλου µένει στη χώρα που προσφέρει την καλύτερη ποιότητα ζωής, σύµφωνα µε τη λίστα του ΟΟΣΑ. «Δεν θα µπορούσα να ζήσω πουθενά αλλού. Είναι µια ήσυχη χώρα. Διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες και κουζίνες βρίσκονται κάτω από µια οµπρέλα. Κι αυτό είναι ένα µεγάλο πλεονέκτηµα του να ζεις στην Αυστραλία» λέει η κ. Σκιαδοπούλου. Δηλώνει απόλυτα ικανοποιηµένη µε την ποιότητα ζωής για πολλούς.

«Το βασικό είναι ότι δεν υπάρχει ο φόβος του να χάσεις τη δουλειά σου, αφού υπάρχει ένα “δίχτυ” ασφαλείας µε απεριόριστα οφέλη για τους ανέργους. Η ανεργία, εξάλλου, στην Αυστραλία, είναι χαµηλή». Σύµφωνα µε τον ΟΟΣΑ, µόλις 1% είναι το ποσοστό όσων Αυστραλών έµειναν χωρίς δουλειά για έναν ή περισσότερο χρόνο. «Όσοι µένουµε στην Αυστραλία αισθανόµαστε ασφαλείς, ενώ 7 στους 10 δείχνουµε εµπιστοσύνη στο πολιτικό σύστηµα, αφού δεν το θεωρούµε διεφθαρµένο».
Στη Μελβούρνη ζει τα τελευταία 40 χρόνια η Βαρβάρα Ιωάννου µε την οικογένειά της η οποία και λέει:
«Ζω στην Αυστραλία από το 1972, σχεδόν 40 χρόνια. Ακολούθησα την οικογένειά μου η οποία είχε μεταναστεύσει δυο χρόνια νωρίτερα αμέσως μόλις τελείωσα το γυμνάσιο, στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας.

Εδώ γνώρισα το σύζυγό μου Παναγιώτη, έναν φλογερό πατριώτη και έχουμε αποκτήσει δύο παιδιά τα οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αυστραλία. Νοιώθουν περήφανα για την ελληνική καταγωγή και τη διπλή τους ταυτότητα. Ο γιος μας Αντώνης είναι 27 χρονών και έχει δική του επιχείρηση. Η κόρη μας η Αρετή είναι 21 ετών, τελείωσε το πανεπιστήμιο πέρυσι και εργάζεται σε μία από τις μεγάλες τράπεζες. Και τα δύο παιδιά παράλληλα με τις γυμνασιακές και πανεπιστημιακές τους δραστηριότητες εργάζονται από τα 15 τους χρόνια, βγάζοντας τα έξοδά τους. Είναι μέρος της κουλτούρας εδώ. Το να εργάζεται κανείς από μικρή ηλικία και να μπορεί να συνδυάζει σπουδές, εργασία , σπορ και κοινωνική ζωή, θεωρείται πλεονέκτημα και λαμβάνεται υπόψη όταν κανείς αίτηση για εργασία.
Σε μία από τις προηγούμενες δουλειές μου μάλιστα, προσλάμβανα απόφοιτους πανεπιστημίων οι οποίοι προορίζονταν για διευθυντικές θέσεις, απορρίπτοντας όσους δεν κάνανε τίποτα άλλο στην ζωή τους εκτός από σπουδές.

Σήμερα, βρίσκομαι στην τρίτη μου καριέρα. (Οι δύο προηγούμενες Εκπαιδευτικός Σύμβουλος, και σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού) και τώρα εργάζομαι ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Swinburne Australian Graduate School of Entrepreneurship, διδάσκοντας σε μεταπτυχιακούς φοιτητές ΜΒΑ το μάθημα Managing Diversity and Culture.

Η διαχείριση, ευαισθητοποίηση και αξιοποίηση των πολιτών με διαφορετικό πολιτισμό , προέλευση, φύλο ή σεξουαλικές προτιμήσεις μέσα στον χώρο εργασίας, είναι για μένα τρόπος ζωής. Είναι ο τομέας που έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή και την κοινωνική μου δράση εδώ στην Αυστραλία. Πρόσφατα δημιούργησα και τη δική μου εταιρεία ως σύμβουλος ανθρώπινου δυναμικού. Με ειδίκευση στην καλύτερη αξιοποίηση της διαφορετικότητας και το ρόλο των διευθυντικών στελεχών στην δημιουργία κλίματος / κουλτούρας, ώστε να ενθαρρύνει όλους να συνεισφέρουν.
Τα πλεονεκτήματα της Αυστραλίας είναι πάρα πολλά. Η άνεση χώρου, η καθαριότητα, οι δρόμοι, η ελευθερία σκέψης, η οργάνωση, η υποδομή, το σύστημα υγείας. Το ότι μπορεί κάποιος να αποκτήσει δικό το σπίτι. Κυρίως όμως η εκπαίδευση, οι ευκαιρίες που υπάρχουν για περαιτέρω ανάπτυξη και σπουδές σε όλες τις ηλικίες και οι δυνατότητες για αλλαγή επαγγέλματος / καριέρας. 
Είμαι πολύ ικανοποιημένη από τη ζωή μου εδώ. Η ζωή μου είναι γεμάτη και δημιουργική. Η Αυστραλία έχει πολιτισμό, όχι με την έννοια των μνημείων,  έχει τάξη, έχει φυσικές ομορφιέςς, πάρκα, κατάφυτα δάση και απέραντες ακτές. Σου παρέχονται πολλές ευκαιρίες. Μου αρέσει το ότι υπάρχουν 200 διαφορετικές εθνικές μειονότητες και συνυπάρχουν θαυμάσια διατηρώντας τα ήθη και έθιμά τους. Καθώς και η απλότητα των ανθρώπων και ο σεβασμός που δείχνουν προς τον συνάνθρωπό τους.
Δεν κινδυνεύουμε από πολέμους, η οικονομία μας πάει καλά, η τρομοκρατία σε σχέση με άλλες χώρες είναι μηδαμινή. Εντάξει υπάρχουν οι φυσικές καταστροφές, πλημμύρες, κυκλώνες κ.λπ. αλλά το πεπρωμένο φυγήν αδύνατο. Είναι κάτι που δεν με απασχολεί. Παράλληλα, έχω εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα. Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι έντιμοι και προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τη χώρα τους, με άξονα πάντα βέβαια τις δικές τους πεποιθήσεις και πολιτικά ιδεώδη.

 «ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΚΛΗΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΜΑΣ»

 Είναι κάτοικος Τουρκίας Τουρκίας, αν και τον τελευταίο ενάµιση χρόνο βρίσκεται στη χώρα µας για να κάνει πρακτική άσκηση. Ο Ιλκάι Γιλµάζ µιλά για τα χαµηλά ποσοστά της χώρας του στους 11 παράγοντες, γεγονός που κατατάσσει την Τουρκία στην τελευταία θέση.

 «Η χώρα µου έχει74 εκατοµµύρια πληθυσµό. Το µόνιµο πρόβληµα είναι η ανεργία –το ποσοστό των εργαζοµένων, ηλικίας 15 έως 64 ετών, είναι µόλις 46%».
Οι Τούρκοι, σύµφωνα µε τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, κατέχουν και µία αρκετά υψηλή θέση: είναι από τους λαούς που εργάζονται περισσότερες ώρες από τον µέσο όρο, 1.918 ώρες ετησίως. «Έχουµε ισχυρή βιοµηχανία.

Τα εργοστάσια δουλεύουν ασταµάτητα. Ακόµη και η αγορά κινείται σε ρυθµούς ασταµάτητους. Τα περισσότερα καταστήµατα µένουν ανοιχτά µέχρι τις 10 το βράδυ, ενώ αρκετά ανοίγουν τις πόρτες τους και τα Σαββατοκύριακα. Δουλεύουµε σκληρά, είναι στη φύση µας και την κουλτούρα µας», εξηγεί ο Ιλκάι. Δεν συµβαίνει το ίδιο και µε την προστασία του περιβάλλοντος. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, ο τουρκικός αέρας είναι ο δεύτερος πιο µολυσµένος από τις 34 χώρες, µιας και τα επίπεδα συγκέντρωσης των PM10 στον αέρα είναι 37,1 µικρογραµµάρια ανά κυβικό µέτρο. «Δυστυχώς, οι Τούρκοι θα πρέπει να κατανοήσουµε τη σηµασία της προστασίας του περιβάλλοντος. Και η κυβέρνηση θα πρέπει να καλύψει το κενό των πράσινων δράσεων».

Όπως δηλώνει, ακόµη και στην τελευταία θέση της λίστας, «είµαστε στις 34 χώρες. Η Τουρκία είναι µία αναπτυσσόµενη χώρα και πιστεύω ότι χρόνο µε τον χρόνο θα ανεβαίνει στη λίστα. Έχουµε πολλά ακόµη να κάνουµε».