Επί τέλους, αδελφέ μου, οι Έλληνες –εννοώ του εσωτερικού- έμαθαν να κουβεντιάζουν. Έμαθαν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους και με τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι άχρωμες κομματικά, αλλά πολύχρωμες πολιτικά ειρηνικές συγκεντρώσεις τους στα μεγάλα κέντρα της Ελλάδας σηματοδοτούν μία αξιοσημείωτη αλλαγή στον πολιτικό πολιτισμό της γενέτειρας, που εκπορεύεται από τη βάση της πυραμίδας, τον αγανακτισμένο λαό.

Επί τέλους, αδελφέ μου, οι Έλληνες του εσωτερικού αντιλήφθηκαν, ότι μπορούν να διεκδικήσουν βασικά δικαιώματά τους χωρίς τη συνδρομή άθλιων μεσαζόντων, πολιτικών και εξωκοινοβουλευτικών κομματαρχών.

 Αντιλήφθηκαν οι δεινοπαθούντες αδελφοί του εσωτερικού, ότι πρέπει να σταματήσουν, επί τέλους, να μεταβιβάζουν την εξουσία τους σε ανάλγητους πολιτικούς για να τη χρησιμοποιούν προς ίδιον όφελος.

Θαυμάζω κάθε βράδυ στα δελτία των αποκρουστικών, κατά τα άλλα, τηλεοπτικών σταθμών της γενέτειρας, την ενότητα, τη συναίνεση, την εφευρετικότητα μα περισσότερο την επιμονή των αδελφών μας. Θαυμάζω και διερωτώμαι, πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα στην Ελλαδίτσα μας αν ο Έλληνας είχε αφορίσει ενωρίτερα τους κλέφτες του ιδρώτα του. Θαυμάζω και εύχομαι ο ειρηνικός ξεσηκωμός των Ελλήνων να έχει συνέχεια, ώστε για να απαλλαγούν από τα ισοπεδωτικά μονοπώλια της εξουσίας και τις άλλες εκτροπές της δημοκρατίας, που ζουν σε άλλες εποχές.

Θαυμάζω και εύχομαι η οργή του ελληνικού λαού να μην αμβλυνθεί, από κούφιες υποσχέσεις για καλύτερο αύριο από τους δήμιους των ιδίων και των οικογενειών τους, ώστε να γίνουν αυτοκίνητοι μαχητές κατά της εκμετάλλευσης, να μην περιμένουν προτροπές και ερεθίσματα από ομοιοπαθείς λαούς για να κινητοποιηθούν κατά τη δουλοκτησίας, της λεηλασίας των δικαιωμάτων τους, της αρπαγής του ιδρώτα τους, της υποθήκευσης του μέλλοντός τους.

Δυστυχώς, δεν έχουν άλλη επιλογή οι Έλληνες από το να μάχονται ειρηνικά στις πλατείες για τα δικαιώματά τους. Και τούτο, διότι ορισμένοι από τους πολιτικούς που τους αντιπροσωπεύουν στο εθνικό κοινοβούλιο είναι γόνοι του κατεστημένου, άρα και υπερασπιστές του, άλλοι γεννήματα του σάπιου συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας, κάποιοι άλλοι επικίνδυνα φιλόδοξοι, μερικοί άρρωστοι σωβινιστές και οι υπόλοιποι πολίτες άλλου πλανήτη.

Δεν πρέπει να περιμένει ο μέσος Έλληνας βελτίωση της κατάστασής του από κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα, που επί δεκαετίες ολόκληρες μοιράζονταν την οικονομική πίττα και δεν έδιναν μήτε ψιχία στον ελληνικό λαό. Η ζωή του θα βελτιωθεί μόνο, αν πάρει την κατάσταση στα χέρια του με ειρηνικά μέσα.
Η οργανωμένη, ενιαία, υπερκομματική αντίσταση του Ελληνισμού στους δοσίλογους πολιτικούς επιβάλλεται και από την ανάγκη να αντισταθούν ομόθυμα και ομόψυχα στη συνειδητή, κατάπτυστη προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να στοχοποιήσει τάξεις δήθεν «προνομιούχων» εργαζομένων και να στρέψει τις άλλες εναντίον τους.

Εκμεταλλευόμενη την αδράνεια αργυρώνητων συνδικαλιστών και υποσχόμενη, επιτηδείως, ισοκατανομή του εθνικού προϊόντος σε όλους τους πολίτες η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να διασπάσει τους εργαζομένους σε αντιμαχόμενες ομάδες, για να επιβάλει το δουλοκτητικό καθεστώς που τις υποδεικνύουν οι αφέντες της Ευρώπης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Κάπως έτσι λειτούργησαν και στην Αυστραλία πρώην συντηρητικές κυβερνήσεις της χώρας, όταν είχαν εξαπολύσει άγριο διωγμό κατά των οικοδόμων, των λιμενεργατών και άλλων «προνομιούχων» τάξεων εργαζομένων. Το οδυνηρό αποτέλεσμα αυτής της διαιρετικής πολιτικής ήταν το ψαλίδισμα των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

Ο ήχος της κατσαρόλας, του μπρικιού του καφέ, του μεταλλικού σουρωτηριού και των άλλων αντικειμένων, που χρησιμοποιούν οι διαδηλωτές πρέπει να συνεχίσει να τριβελίζει τα μυαλά – χρησιμοποιώ τη λέξη καταχρηστικά – των ασυνείδητων Ελλήνων πολιτικών και των αδηφάγων τοκογλύφων της Ευρώπης, μέχρι να αποσύρουν τα εξουθενωτικά μέτρα τους.

Οι κατσαρόλες, τα μπρίκια και τα σουρωτήρια είναι τα μόνα μέσα που έχει ο μέσος Έλληνας στη διάθεσή του στον άνισο αγώνα του εναντίον των δοσίλογων πολιτικών και των χρηματοπιστωτικών γιγάντων, που έχουν βάλει την Ελλάδα στο χέρι και την οδηγούν στη χρεοκοπία.
Αν σιωπήσουν, θα πεθάνουν μαζί Ελλάδα και Έλληνες.