H ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Πυγολαμπίδες» του Θοδωρή Βοριά, εκδόθηκε πριν μερικούς μήνες. Πρόκειται για 33 χαϊκού του ποιητή, με ακριβά αποστάγματα λέξεων και συναισθημάτων.
«Όταν νυχτώνει τα μολύβια δε γράφουν, γίνονται σφαίρες». Η ακριβοθώρητη ποίηση του Θοδωρή Βοριά διασταυρώνεται με την τεχνική των χαϊκού, για μας δώσει δείγματα υψηλής αισθητικής και συμπυκνωμένης γραφής με νοήματα που επιδιώκουν ν’ αφυπνίσουν αισθήσεις. Οι λέξεις γίνονται ξιφολόγχες που τρυπούν στίχους, αγιάζοντας τα ποιήματα. Η νύχτα χωρά στη μνήμη που αναπλάθει πόνο και θλίψη, φως και σκοτάδι, για να επιστρέψουν σκιές και σιωπές στα περιθώρια σελίδων της ποιητικής γεωγραφίας. «Ξέρω πως κρύβεις ένα κομμάτι νύχτας μέσα στην τσέπη».
Στα χαϊκού ο λόγος γίνεται πυκνός, ελλειπτικός επομένως και πιο δύσκολος ώστε να συμπεριλάβει όλα εκείνα που θα ήθελε ο ποιητής να καταθέσει. Παρ’ όλα αυτά ο Θοδωρής Βοριάς αποδεικνύει την δυνατότητά του να γράψει το ίδιο καλά και στο συγκεκριμένο είδος. Αναδεικνύει την αλληλεγγύη της μιας γραφής προς την άλλη, δουλεύοντας αισθητικά τα νοήματα στο ρυθμό μιας άλλης τεχνικής, υπηρετώντας πάντα με σεβασμό την τέχνη του. Υποτάσσεται στην ανάσα και τον βηματισμό μιας εσώτερης ειλικρινής ανάγκης που εναρμονίζεται με χάρη, υπερασπιζόμενος τον Ποιητικό Λόγο. «Αδιάλλακτη σιωπή δρεπανηφόρος σφάζει τις νύχτες». «Όταν ο ήλιος ξεμένει από βέλη στη γη νυχτώνει».
Η υποσυνείδητη πηγαία πνοή κατακτά αβίαστα την μορφή του συγκεκριμένου είδους με τόλμη, καθώς ορίζεται μέσα στην ιστορία της προσωπικής ατομικότητας που αφορά όμως και την προσωπική ατομικότητα των αναγνωστών. Η έκταση του περιεχόμενου νοήματος ενός ποιήματος ακουμπά, σε κείνη την εξαϋλωμένη ευγένεια που αποπνέουν οι στίχοι, δίνοντας την δυνατότητα στην ψυχή να συλλάβει το ωραίο που της δίνεται. Έτσι απλά φτάνει και αναδημιουργεί λυτρωτικά το δημιούργημα. Υψώνεται μαζί με τον δημιουργό, αφού προηγουμένως έχει καταδυθεί ως την μυθική συναίσθηση του ποιητή. «Έσταξε θλίψη, το χώμα ήπιε νύχτα, φύτρωσαν σκιές».
Και
«Δράκοι της νύχτας καταπίνουν αστέρια και σκόρπιους στίχους».
Ο Θοδωρής Βοριάς με την ποίησή του καταφέρνει να μας μεταφέρει εικόνες από αγνοημένους τόπους, που διατηρούν την οικειότητα με εύγλωττο και κατανοητό τρόπο, με πλήρη συγκίνηση. Διακρίνουμε μια αρετή μέτρου ,χωρίς υπερβολικά μεγέθη, θυσιάζοντας τα γιγάντια στα ανθρώπινα. Έτσι φθάνει να κερδίσει την πειθαρχία στον Λόγο, με ευλύγιστη ισορροπία στο οικοδόμημα της ποίησης. Μορφοποιεί και τιθασεύει τις λέξεις στις κανονιστικές αντιλήψεις του αυστηρού πλαισίου των χαϊκού (5-7-5), χωρίς να χάνει την αισθητική ουσία των ποιημάτων. «Δεν είσαι δάσος, πευκοβελόνα είσαι στο μανίκι μου».
Η φαντασία ακολουθεί τις δικές της διαδρομές στο ύφος και τις λεκτικές αποχρώσεις του ποιητή, γυρεύοντας ν’ αποκαλύψουμε την δική μας αλήθεια, μέσα από την αλήθεια του δημιουργού.
«Έσβησε το φως -το σκοτάδι ασελγεί στη φαντασία».
Ο Θοδωρής Βοριάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970 και ζει στην Καλαμαριά με την οικογένειά του. Το 1995 ανακάλυψε στην ποίηση τη διέξοδο έκφρασής του. Στο διαδίκτυο διατηρεί τις ιστοσελίδες και μπλογκ http://vorias.blogspot.com και http://logotexnika-epikaira.blogspot.com Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά Ποιείν, Στάχτες και Βακχικόν καθώς και στις λογοτεχνικές ιστοσελίδες Ανεμολόγιο, Λέξημα, Περί Γραφής κλπ. Επίσης στα περιοδικά Μπιλιέτο, Ενδοχώρα, Ρωγμές, Σύγχρονη Σκέψη, Νέα Σκέψη και Σοδειά. Έχουν κυκλοφορήσει οι ποιητικές του συλλογές «Το τρύπιο ταβάνι», «Νυχτερινές επιπλοκές» (και οι δύο από τις εκδόσεις Ερωδιός) και τα e-book “Ευριπίδης – [Ανδρομάχη]” και “Ευριπίδης – [Μήδεια]”.
