ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ πατριώτες. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τα… χρέη τραβά.
ΤΗΝ εποχή αυτή (όπως αντιλαμβάνεστε) διερχόμαστε την περίοδο του… ξαποστάματος!
ΓΙ’ ΑΥΤΟ σας λέω, μη θορυβείστε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχείτε. Όλα αυτά που συνέβησαν (και συμβαίνουν) ήταν… προγραμματισμένα.
ΟΠΩΣ έχουμε ξαναγράψει, μια εικονική πραγματικότητα είναι αυτά που ζούμε. Θέατρο παίζουμε για λογαριασμό των «αγορών» για να κρατάμε το καπιταλιστικό σύστημα σε εγρήγορση.
ΒΑΛΤΟΙ από τους Εβραίους (που έχουν τα λεφτά) είμαστε για να φοβίζουμε τους χρεοφειλέτες. Να βλέπουν δηλαδή (όσοι χρωστούν) τι μπορούν να πάθουν αν δεν πληρώνουν κανονικά τους τόκους τους.
ΤΕΤΟΙΑ πειστική παράσταση μόνο η δική μας φυλή που γέννησε την Τραγωδία θα μπορούσε να δώσει. Και την δίνει…
Ο Γεώργιος (ο Δεύτερος) έβλεπε μακριά όταν έλεγε (από το 2009) ότι «λεφτά υπάρχουν». Βεβαίως και υπάρχουν. Τα ταμεία των βορειοευρωπαίων γεμάτα είναι.
ΠΡΙΝ ασχοληθούμε με την κρίση της κρίσης, δηλαδή την ελληνική κρίση που συντηρεί την παγκόσμια (κρίση) για να μη ξεσαλώσουν τα χρηματιστήρια και γεμίσει ο κόσμος «φούσκες», θα πούμε δύο κουβέντες για το πόσο η (τεχνητή) κρίση της πατρίδας θα επηρεάσει και εμάς εδώ.
ΤΟ σενάριο, παρ’ ότι είναι εφιαλτικό, κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει. Μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν επαληθευτεί πολλά (και απίθανα) σενάρια τούτης της στήλης.
ΓΙΑ να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, απέναντι στην ιστορία (και την παροικία) είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ στον «εφιάλτη» που απειλεί να καταποντίσει το μεγαλύτερο παροικιακό μας όνειρο.
ΠΡΙΝ αρχίσω την… αφήγηση, θα ήθελα να παρακαλέσω τους αναγνώστες που πάσχουν από διαβήτη 1, πίεση, αναπνευστικά προβλήματα και… ψιλοκατάθλιψη, να σταματήσουν εδώ την ανάγνωση της στήλης και να ασχοληθούν με τίποτε άλλο.
Η ίδια προειδοποίηση ισχύει επίσης και για όλους τους υπερπατριώτες που δακρύζουν στην ιδέα του παροικιακού μας μεγαλείου, καθώς και για τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας Μελβούρνης ή όσους, τέλος πάντων, από αυτούς αγνοούν την κοινοτική ιστορία.
ΚΥΡΙΕΣ και κύριοι, είμαι στην (πολύ) δυσάρεστη θέση να σας αποκαλύψω ότι δεν αποκλείεται να ναυαγήσει, τελικά, η ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου που σχεδιάζει να χτίσει η Κοινότητα Μελβούρνης στο Lonsdale St., παρά τη γενναιοδωρία των συμπαροίκων επιχειρηματιών που στρατεύθηκαν για να δώσουν σάρκα και οστά στον πολιτιστικό μας μεγαλοϊδεατισμό.
ΓΙΑ να γίνει αντιληπτό το σενάριο, επιβάλλεται (πρώτα απ’ όλα) να κατανοήσουμε ότι η οργανωμένη παροικία και όλοι εμείς (οι παρακατιανοί) δεν διαφέρουμε στο παραμικρό από τον ελληνισμό που ζει στην προγονική γη.
ΙΔΙΑ φάτσα, ίδια ράτσα, ίδια χούγια και πανομοιότυπη νοοτροπία. Παιδιά της ίδιας πατρίδας είμαστε και ας κάνουμε τώρα (τάχα) ότι είμαστε «διαφορετικοί», ρίχνοντας όλα τα κακά στους εναπομείναντες πίσω.
ΤΑ ίδια ακριβώς θα κάναμε και όλοι εμείς αν δεν είχαμε φύγει. Μαζί με τους υπόλοιπους φοροφυγάδες και καταπατητές θα κατεβαίναμε «αγανακτισμένοι» στις πλατείες και με τους συγγενείς μας θα μαλώναμε για τυχόν κληρονομιές.
ΑΣ επιστρέψω, όμως, στο σενάριο και αν μας μείνει χώρος θα σας θυμίσω ότι τα ίδια ακριβώς κάναμε και εμείς από εδώ στην ξενιτιά, για να φτάσει η πατρίς εδώ που έφτασε. Είμαστε το ίδιο ένοχοι…
ΛΟΙΠΟΝ, αν τα πράγματα εξελιχθούν «ομαλά» (δηλαδή, όπως εξελίσσονται), δεν είναι μακριά η μέρα που επικεφαλείς στις Εφορίες (και σε όλα τα οικονομικά πόστα) θα τοποθετηθούν Γερμανοί που δεν αφήνουν τίποτα να τους ξεφύγει.
ΓΙΑ να ισορροπήσουν τα οικονομικά της χώρας, το πρώτο που θα κάνουν είναι ό,τι κάνουν και στην πατρίδα τους: θα μαζέψουν τους διαφυγόντες φόρους και όσα χρήματα χρωστούν διάφοροι οργανισμοί και ιδιώτες στο δημόσιο. Και χρωστούν πολλοί και, μάλιστα, πάρα πολλά.
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ με τη γνωστή γερμανική μεθοδικότητα, είμαι πλέον σίγουρος, ότι θα ανακαλύψουν και τα δάνεια που παραχώρησαν οι «πράσινες» κυβερνήσεις στην Κοινότητα Μελβούρνης – και όχι μόνο.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τα 4,6 εκατομμύρια που έδωσε το 1995 η Εθνική Τράπεζα (μέσω Λονδίνου) στην τράπεζα ΑΝΖ, που είχε υποθηκεύσει την περιουσία της Κοινότητας και τα 2,6 εκατομμύρια που έδωσε ο Πάχτας το 2003 για να πληρωθεί μέρος του πρώτου δανείου.
ΣΤΟ σχετικό συμβόλαιο του πρώτου δανεισμού, μεταξύ των άλλων, αναφέρεται ότι η Κοινότητα δεν μπορεί να πουλήσει ή μεταβιβάσει κανένα από τα περιουσιακά της στοιχεία, χωρίς να συμφωνήσει προηγουμένως ο δανειστής.
ΤΟ ίδιο συμβόλαιο -το οποίο και αμφιβάλω αν το έχει υπόψη του το παρόν Διοικητικό Συμβούλιο και η (φιλόδοξη) ηγεσία της Κοινότητας- προέβλεπε, επίσης, ότι η Κοινότητα θα καταβάλει κάθε μήνα την καθορισμένη δόση ώστε να πληρώνονται οι τόκοι μέχρι τη συνολική απόσβεση του δανείου.
ΤΑ Διοικητικά Συμβούλια του Φουντά, βέβαια, συμπεριφερόμενα ελληνικότατα, έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα το συμβόλαιο και δεν πλήρωσαν φράγκο.
ΚΑΙ όχι μόνο δεν έδωσαν δολάριο για τους τόκους, αλλά πήραν και άλλα 2,6 εκατ. για να ξεχρεώσουν το δάνειο, το οποίο, επίσης, κατακράτησαν και τόκισαν, μέχρι να το χρησιμοποιήσουν στο Κολλέγιο.
ΑΠΟ τους τόκους του δεύτερου δανείου ζούσε η Κοινότητα για μια ολόκληρη επταετία. Η πατρίς η οποία και ξόδευε αλόγιαστα χωρίς να κρατά λογαριασμό, ούτε ζήτησε ούτε πίεσε για τα χρήματα που έδωσε στην Κοινότητα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουμε ότι αυτά έχουν «παραγραφεί» και δεν υπάρχει θέμα.
ΚΑΙ, όντως, δεν θα υπήρχε αν δεν άρχιζε η χρεοκοπία να χτυπά την πόρτα της πατρίδας, όπως χτυπούσε επίμονα και την πόρτα της Κοινότητας το 1995. Τα καινούργια αφεντικά θα τα βρουν όλα αυτά και είμαι βέβαιος ότι θα ζητήσουν πίσω τα λεφτά.
ΟΤΑΝ θα φτάσει η ώρα (και δεν είναι μακριά) της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας (για να πληρωθούν οι δανειστές), δεν είναι δυνατόν οι Γερμανοί να μην ανακαλύψουν ότι μεταξύ των ελληνικών ακινήτων στο εξωτερικό (και είναι πολλά) υπάρχουν ορισμένα και στη Μελβούρνη.
ΜΕ λίγες κουβέντες, αν κάποιος ενεργοποιήσει το συμβόλαιο του αρχικού δανείου, η περιούσια της Κοινότητας είναι (νομικά) περιουσία του ελληνικού Δημοσίου!
ΑΝ κοντά στο κεφάλαιο των δύο δανείων προστεθούν και οι τόκοι, η Κοινότητα οφείλει αυτή τη στιγμή στους δανειστές της Ελλάδας σχεδόν 15 εκατομμύρια δολάρια! Και οι δανειστές σε αστειεύονται. Και από τη μύγα ξύγκι βγάζουν…
ΩΣ εκ τούτου, δεν αποκλείεται να μετατραπεί, εν μία νυκτί, σε άνθρακες ο «θησαυρός» που άφησε πίσω του ο Φουντάς, για να δοξαστούν και άλλοι. Δόξα με δανεικά λεφτά, όμως, είναι δόξα δανεική…
Ο Φουντάς γνωρίζει (ή, τουλάχιστον, θα πρέπει να γνωρίζει) τους όρους του συμβολαίου και τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει η Κοινότητα και τις οποίες ποτέ δεν τίμησε…
ΚΑΙ αυτά δεν είναι τα μόνα χρήματα που σκορπούσε φιλεύσπλαχνα η πατρίδα για μας. Πολύ περισσότερα ξοδεύτηκαν για να κάνουν (τζάμπα) ταξίδια στην Ελλάδα οι συμπάροικοι «μακεδονομάχοι» και ακόμα περισσότερα για να κάνουν διακοπές οι… αντιπρόσωποι του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ)!
ΔΩΡΕΑΝ, επίσης, ταξίδευαν στην Ελλάδα και πολλοί συμπάροικοι επιχειρηματίες για να λάβουν μέρος στα… επενδυτικά συνέδρια, καθώς και δημοσιογράφοι της παροικίας μας για να λάβουν μέρος σε… σεμινάρια δημοσιογραφίας!
ΓΙΑ όλα τα πιο πάνω (και τις χορηγίες της πατρίδας σε πατριωτικούς οργανισμούς!) ξοδεύτηκαν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.
ΚΑΤΑ δεκάδες ταξίδευαν τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων Φουντά στην Ελλάδα για να λάβουν μέρος στα Συνέδρια του ΣΑΕ, ενώ μαζί με τους υπόλοιπους παραθέριζαν στα χωριά τους.
ΣΕ εκατοντάδες, επίσης, ανέρχονται και οι αντιπρόσωποι των διαφόρων μικρότερων οργανισμών μας που ταξίδευαν τζάμπα για διακοπές.
ΟΛΟΙ οι πιο πάνω σήμερα ανήκουν στους «αγανακτισμένους» με τα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα και έχουν πάθει αμνησία, όσον αφορά τη δική τους συμπεριφορά. Άσε που μπορούν να συνεχίζουν να το παίζουν ακόμα πατριώτες.
ΓΙΑ 15 ολόκληρα χρόνια ήμουν ο μόνος που φώναζα και έγραφα για τον τρόπο με τον οποίο σπαταλούνται τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων για το ΣΑΕ, το «Μακεδονικό», τα τζάμπα ταξίδια και όχι μόνο.
«ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ» με ανέβαζαν και «κολλημένο» με κατέβαζαν ορισμένοι συνάδελφοι από την εφημερίδα, οι οποίοι και πίστευαν ότι έχω «ψύχωση» εναντίον του ΣΑΕ.
ΣΗΜΕΡΑ, όμως, ουδείς ομιλεί για το ΣΑΕ, το «Μακεδονικό», τις αθρόες επισκέψεις από την πατρίδα, (πρωθυπουργών, προέδρων, υπουργών, βουλευτών, ακαδημαϊκών, επενδυτών, νομαρχών, δημάρχων. δημοτικών συμβούλων και τόσων άλλων) και τις περιοδείες του γελοίου Ψωμιάδη που τον περιέφεραν σαν αρκούδα στα παροικιακά στέκια.
ΤΟ μόνο που έχει απομείνει από αυτό το πάρε-δώσε των συνεδρίων και επισκέψεων είναι οι φωτογραφίες που βγήκαν και δημοσιεύτηκαν στο «Νέο Κόσμο». Αν δεν υπήρχαν και αυτές κανείς σήμερα δεν θα θυμόταν τι έχει συντελεσθεί στο πρόσφατο παρελθόν.
ΘΑ επανέλθω, όμως, στο θέμα, γιατί όποιος ξεχνά την ιστορία, την επαναλαμβάνει. Αυτά και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
