Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες της στήλης για τη διακοπή της σειράς για τους διωγμούς των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, για να αναφερθώ στις εξελίξεις στην Ελλάδα. Στο θέμα των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης θα επανέλθω σε μία με δύο εβδομάδες.
Σε δημοσίευμά της η αθηναϊκή εφημερίδα Η Καθημερινή (24/6/11) αναφέρεται σε συνέντευξη που ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Γεώργιος Παπανδρέου, παραχώρησε στα μέσα ενημέρωσης στις Βρυξέλλες στις 23 Ιουνίου.

Αναφερόμενος στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και στο νέο πακέτο οικονομικής στήριξης της Ελλάδας, ο κ. Παπανδρέου έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Πετύχαμε την εξασφάλιση της 5ης δόσης ύψους 12 δισεκατομμύρια ευρώ για να μπορούμε να εγγυηθούμε την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών, την καταβολή των μισθών και των συντάξεων».

Πρόκειται για την πέμπτη δόση του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ, την οποία η τρόικα απειλούσε πως δεν θα εκταμίευε, αν η ελληνική Κυβέρνηση δεν εξασφάλιζε την έγκριση από τη Βουλή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, το οποίο κατά κάποιο τρόπο αποτελεί το δεύτερο Μνημόνιο, αφού οι στόχοι του πρώτου δεν επιτεύχθηκαν στην ολότητά τους. Εν όψει της πρόσφατης ψήφου εμπιστοσύνης που κέρδισε η Κυβέρνηση στη Βουλή, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε να προβεί στην εκταμίευση της πέμπτης δόσης, με την προϋπόθεση ότι θα εγκριθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Επιπλέον, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε και δεύτερο δάνειο, ύψους γύρω στα 120 δισεκατομμύρια ευρώ, για να μπορέσει η Κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της μέχρι το 2014.

Έρμη Ελλάδα, κάθε τρίμηνο θα απλώνει το χέρι για τη νέα δόση, έχοντας προηγουμένως αυτομαστιγωθεί, ως εξιλέωση για τον έκλυτο βίο του παρελθόντος.
Στις 27/1/11 από τη στήλη αυτή, στο άρθρο με τίτλο «Από την τρόικα του Ναβαρίνου στην τρόικα του Μνημονίου» αναφέρθηκα στην καταπληκτική ομοιότητα δύο ιστορικών συγκυριών, και ας τις χωρίζει ένα χρονικό διάστημα 184 χρόνων.

Το 1827 η Ελληνική Επανάσταση κινδύνευε να πνιγεί στο αίμα από το τουρκο-αιγυπτιακό στράτευμα του Ιμπραήμ. Τα προσκυνοχάρτια που υποσχόταν ο Ιμπραήμ στους καταπονημένους αγωνιστές της Πελοποννήσου είχαν αρχίσει να διασπούν την ενότητα και αποφασιστικότητα του λαού.
Ο Καθηγητής Ιστορίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Απόστολος Βακαλόπουλος, στο βιβλίο του «Νέα Ελληνική Ιστορία, 1204-1985» δίνει την ακόλουθη συνοπτική εικόνα της κατάστασης που επικρατούσε τότε στην Πελοπόννησο:
«Έτσι όταν τον Μάιο του 1827 ο Ιμπραήμ προσπαθεί με το καλό να προσελκύσει τους Πελοποννησίους, τους ταλαιπωρημένους από τις κακουχίες και την πείνα, και να τους δώσει τα προσκυνοχάρτια, βρίσκει σε ορισμένα μέρη της Αχαΐας και Ηλείας λιπόψυχους που κλίνουν προς την υποταγή. Το προσκύνημα απλώνεται επικίνδυνα σα μίασμα κολλητικό. Τότε η Επανάσταση δέχεται θανάσιμα πλήγματα: «Εις τον καιρόν του προσκυνήματος φοβήθηκα μόνον διά την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά…», γράφει ο Κολοκοτρώνης στα Απομνημονεύματά του. Γι’ αυτό ίσως τότε έδειξε και τη μεγαλύτερη δραστηριότητα για το ξερίζωμα των προσκυνημένων και για τη στρατολογία νέων οπλοφόρων για την αντίσταση κατά του εχθρού. Και μέσα σ’ αυτούς τους αγώνες τον βρίσκει η ναυμαχία του Ναβαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827), κατά την οποία οι τρεις στόλοι της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας στην προσπάθειά τους να εκτελέσουν τους όρους της Συνθήκης της 6ης Ιουλίου 1821 συγκρούονται τυχαία με τον τουρκο-αιγυπτιακό στόλο και τον εκμηδενίζουν μέσα σε λίγες ώρες».

Μια τρόικα, λοιπόν, (Αγγλία-Γαλλίας- Ρωσία) έσωσε την Επανάσταση, με αποτέλεσμα την αναγνώριση από τον Σουλτάνο της αυτονομίας της Ελλάδας και στη συνέχεια της ανεξαρτησίας της, καθιστώντας δυνατό το σχηματισμό του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Τότε κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε…
Στις ημέρες μας μια άλλη τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση- Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αποτροπή της χρεοκοπίας της Ελλάδας. Και διαμαρτύρονται οι πάντες…

ΜΟΝΑΧΗ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΠΗΡΕΣ…

Η δήλωση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, έρχεται ως υπόμνηση πως για χρόνια το ελληνικό κράτος θα έχει την ανάγκη των δανείων από την Ευρώπη για να είναι σε θέση να καλύπτει τις ανάγκες του.

Τα λόγια αυτά έφεραν στη μνήμη τις στροφές 9 και 10 από το ποίημα του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, Ύμνος εις την Ελευθερία. Στην ένατη στροφή ο ποιητής φαντάζεται την επαναστατημένη Ελλάδα να πηγαίνει στην Ευρώπη, για να ζητήσει τη βοήθειά της στον άνισο αγώνα που διεξήγαγε για την απελευθέρωσή της από την τουρκική σκλαβιά.

Στην στροφή 10 ο ποιητής βλέπει την Ελλάδα να επιστρέφει χωρίς καμιά βοήθεια, και εκφράζει την άποψη πως οι πόρτες δεν ανοίγουν εύκολα, όταν τις κτυπάει (κουρταλεί) η ανάγκη.
Παραθέτω τις εν λόγω δύο στροφές:

Mε τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.

Mοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή
δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
εάν η χρεία τες κουρταλεί.

Όταν λάβουμε υπόψη πως το ποίημα Ύμνος εις την Ελευθερία γράφτηκε το Μάιο του 1823, διαπιστώνουμε πως 188 χρόνια αργότερα η Ελλάδα και πάλι καταφεύγει «εις τα ξένα», εκλιπαρώντας οικονομική βοήθεια για να αποφύγει, αυτήν τη φορά, την καταστροφή από τη χρεοκοπία, η οποία είναι μιας άλλης μορφής δουλεία.
Στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης η στάση των ευρωπαϊκών κρατών ήταν από αδιάφορη έως εχθρική. Εξαίρεση αποτελούσαν οι επώνυμοι Φιλέλληνες, κυρίως άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, η ανταπόκριση μέρους του λαού στις εκκλήσεις για οικονομική βοήθεια, και μερικές εκατοντάδες εθελοντές που πήγαν στην Ελλάδα να αγωνιστούν στο πλευρό των Ελλήνων.

Και σήμερα οι λαοί των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρχίζουν να δυσανασχετούν που κονδύλια από τους κρατικούς προϋπολογισμούς διατίθενται, έστω και με το αζημίωτο, για τη σωτηρία της Ελλάδας, αντί να χρησιμοποιηθούν για εθνικούς σκοπούς.

Ως εκ τούτου, ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προειδοποιούν πως αν η Βουλή των Ελλήνων δεν εγκρίνει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, και τον εφαρμοστικό νόμο, δεν θα εκταμιευθούν οι επόμενες δόσεις του δανείου, ούτε θα δοθεί νέο δάνειο που να καλύπτει τις ανάγκες της Ελλάδας μέχρι το 2014.
Ενόψει αυτής της κρίσιμης κατάστασης, επιφανείς προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και της ακαδημαϊκής – πανεπιστημιακής κοινότητας της Ελλάδας, έχουν κάνει έκκληση στους πολιτικούς να παραμερίσουν τις προσωπικές ιδιοτέλειες και τους κομματικούς υπολογισμούς, και να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, θέτοντας υπεράνω κάθε σκοπιμότητας τη σωτηρία της χώρας.

Ακολουθούν τα κύρια σημεία της έκκλησης που πρόσφατα δόθηκε στα μέσα ενημέρωσης.

Τολμήστε
“Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης. Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους… Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους. Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών.”

Οι γραμμές αυτές γράφονται πριν από τις δύο κρίσιμες για το μέλλον της Ελλάδας ψηφοφορίες στη Βουλή των Ελλήνων την Τετάρτη και την Πέμπτη αυτής της εβδομάδας. Ας ελπίσουμε πως η σύνεση θα πρυτανεύσει, και το εθνικό συμφέρον θα τεθεί πάνω από τις πολιτικές ιδεολογίες και τις προσωπικές φιλοδοξίες.