Κάθε φορά που μιλάει για την Ελλάς, το πρόσωπο του παίρνει μια όψη διαφορετική. Αλλάζει, γεμίζει αγαλλίαση, ηρεμία, συγκίνηση και δεν είναι λίγες οι φορές που οι θύμισες αυτές “ποτίζονται” με δάκρυα.
Έχω  απέναντί μου τον ρέκορντμαν πρόεδρο του αυστραλιανού ποδοσφαίρου. Τον Γιώργο Βασιλόπουλο, τον “σοπρίμο” όπως τον “βάπτισα” πριν πολλά-πολλά χρόνια.

Ανακατεύει με αμηχανία τον καπουτσίνο του και σκέπτεται την απάντηση στην ερώτηση “πως αισθάνεσαι που κάποια από τα “παιδιά” σου επιστρέφουν για να κοσμήσουν με την παρουσία, τις γνώσεις και τις προσωπικότητες τους, το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας και το εθνικό πρωτάθλημα”.
“Ηλία, δεν το κρύβω, είμαι βαθιά συγκινημένος και θα τολμούσα να πω δικαιωμένος. Όχι μόνον εγώ, αλλά και όλοι όσοι δούλεψαν σκληρά, και χωρίς κανένα όφελος, για να χτιστεί το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα της Αυστραλίας, πάνω στο οποίο “παίζονται” σήμερα εκατομμύρια δολάρια.
“Ο Άγγελος Ποστέκογλου, ο Πολ Τριμπόλι, ο Μεχμέτ Ντουράκοβιτς, ο Φράνσις Αγουαρετίφ και ένα σωρό άλλοι που σήμερα πρωταγωνιστούν στα ποδοσφαιρικά μας δρώμενα, είναι “παιδιά της Ελλάς”, είναι παιδιά που μεγάλωσαν δίπλα μου. Παιδιά που τίμησαν την φανέλα της ομάδας και μάτωσαν γι’ αυτήν.
“Από το βάθος της καρδιάς μου τους εύχομαι να ανέβουν όσο πιο ψηλά γίνεται. Να είναι η πορεία τους γεμάτη επιτυχίες, έτσι για να θυμίζουν ότι το παρελθόν του ποδοσφαίρου μας δεν ήταν dark, όπως κάποιοι το παρουσιάζουν σήμερα.

“Σήμερα που “παράγοντες” αμείβονται με εκατομμύρια δολάρια, όταν εμείς στις δικές μας μέρες ρισκάραμε οικογένειες και επαγγελματικές υποχρεώσεις για το μεγαλείο της ομάδας. Για να ακούσουμε στο τέλος και το… ευχαριστώ!

– Συμφωνείς με άλλα λόγια ότι ήταν σωστή η κίνηση τόσο της Βίκτορι, όσο και του Μπρίσμπαν να “επενδύσουν” πάνω σε ντόπιους βετεράνους με λαμπρό παρελθόν;
“Και βέβαια συμφωνώ, και θα ήθελα να συγχαρώ και δημόσια τον τσαίρμαν της Βίκτορι Άνθονι ντι Πιέτρο, τον οποίο είχα την χαρά να γνωρίσω προ ημερών, αλλά και τον φίλο Τζο Μιραμπέλλα, που τόλμησαν και είμαι σίγουρος ότι θα δικαιωθούν.
“Όσο για το Μπρίσμπαν, τι να πω; Επένδυσαν στον Άγγελο, δικαιώθηκαν. Προσθέτοντας στην “οικογένειά” τους και τον Πολ (Τριμπόλι)  αυξάνουν τις πιθανότητές τους να πάνε ακόμη καλύτερα.
“Θέλω να τονίσω εδώ ότι την πρωτοβουλία της Βίκτορι και του Μπρίσμπαν, θα πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες ομάδες του λιγκ”.

– Σημαίνει αυτό ότι είσαι εναντίον της ξενομανίας ορισμένων, με μη Αυστραλούς προπονητές, Ολλανδούς κατά κύριο λόγο;
“Ηλία, ο κάθε προπονητής έχει την αξία και την προσωπικότητά του. Είμαι εναντίον των άγνωστων και ατάλαντων ξένων τεχνικών. Αν είναι να έρθει ένας καλός και καταξιωμένος με το καλό να έρθει. Διαφορετικά, τι να τον κάνουμε;”

– Καλός και καταξιωμένος, σαν τον Φέρεντς Πούσκας για παράδειγμα;
“Τι μου κάνεις τώρα, τι μου θυμίζεις…
“Ο αγαπημένος μας “Πάντσο” δεν ήταν μόνον καλός και καταξιωμένος, ήταν μια ΠΟΔΟΣΦΑΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ για την Αυστραλία και είναι πολύ λυπηρό το ότι κάποιοι και έξω από την Ελλάς, δεν εκτίμησαν δεόντως το έργο που πρόσφερε.
“Θυμάμαι τον Στιβ Μπλαιρ να λέει ότι “θα προσπαθούσε να… περάσει μέσα από τσιμεντένιο τοίχο” αν του το ζητούσε ο Πούσκας, τον Πολ Γουάϊντ να θέλει να ξαναμπεί στο παιχνίδι, στο Χάϊντμαρς, αν και πολύ σοβαρά τραυματισμένος γιατί δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στον Μέγα “μπος”.
“Μην πας όμως πολύ μακριά. Πριν λίγες μέρες ο Μεχμέτ Ντουράκοβιτς, τεχνικός πλέον της καταξιωμένης Βίκτορι, στην πρώτη μεγάλη συνέντευξη του σε αγγλόφωνη εφημερίδα, μίλησε με συγκίνηση για τον αείμνηστο Φέρεντς. Για την πατρική σχέση που συνέδεε τον “καλπάζοντα συνταγματάρχη” με τους παίκτες του, για τα πράγματα που έμαθε από αυτόν και για το ποδόσφαιρο, αλλά και για την ζωή.
“Το ότι ο μεγάλος αυτός θρύλος του ποδοσφαίρου έσωσε την Ελλάς σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της είναι γνωστό. Η παρακαταθήκη που άφησε;
“Κέρδισε το συγκλονιστικό πρωτάθλημα το 1991 και μετά οι γενιές που ακολούθησαν στα χνάρια του, έφεραν άλλα δύο εθνικά πρωταθλήματα.
“Μιλήσαμε για τον Άγγελο, τον Πολ, τον Μεχμέτ, τον Φράνσις. Σπουδαίοι παίκτες και άνθρωποι. Πώς όμως να ξεχάσουμε τον Μίκι Πίτερσεν, τον Πίτερ Τσολάκη, τον Κώστα Μπουτσιάνη, τον Γιάννη Αναστασιάδη, τον Στιβ Μπλερ;
“Ήταν στ’ αλήθεια συγκλονιστικό, συναρπαστικό και γεμάτο ποιότητα, το ποδόσφαιρο εκείνης της εποχής και γι’ αυτό καλά θα κάνουν αρκετοί της νέας τάξης πραγμάτων να μιλάνε με περισσότερο σεβασμό όταν αναφέρονται στο παρελθόν.
“Ένα παρελθόν που ήταν λαμπρό και λαμπερό, και όχι dark”.

– Το νέο εθνικό πρωτάθλημα, ηλικίας 6 και κάτι ετών πλέον, πώς το βλέπεις.
“Είναι αλήθεια ότι έγινε μια διαφορετική προσπάθεια. Είναι γεγονός ότι έγιναν θετικά βήματα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν έχει βρει ακόμη το σωστό του δρόμο, το νέο αυτό πρωτάθλημα, αλλά και η νέα ποδοσφαιρική τάξη πραγμάτων.
“Και το λέω αυτό “κουβαλώντας” μια 30χρονη και πλέον πείρα από τον χώρο του αυστραλιανού ποδοσφαίρου.
“Καλοί οι υψηλά αμειβόμενοι τεχνοκράτες και μάνατζερ, χρειάζεται όμως και η γνώση του αντικειμένου “ποδόσφαιρο”. Χρειάζεται η σχέση καρδιάς με τις ομάδες, με την μπάλα γενικά. Όχι μόνον η ψυχρή επαγγελματική σχέση”.

– Τι θα πρότεινες για να γίνουν καλύτερα τα πράγματα;
“Ένα πιο πλατύ άνοιγμα προς το παρελθόν. Σίγουρα, οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν πολλά να διδαχτούν”.
– Μια ευχή;
“Ευχές… Να πάνε καλά ο Άγγελος με τον Πολ και ο Μέχμετ με τον Φράνσις. Και ο Τσολάκης στον Ηρακλή και ο Γιάννης Αναστασιάδης στον Παγκύπριο!
“Και κάτι άλλο. Συγχαρητήρια στη διοίκηση του Όκλι που τόλμησε φέτος με ένα νέο τεχνικό, ελληνόπουλο, ποδοσφαιρικά μορφωμένο, με μέλλον λαμπρό. Δεν είναι τυχαίο το ότι η ομάδα είναι πρώτη στη βαθμολογία.
“Γενικά θέλω να συγχαρώ και να ευχηθώ τα καλύτερα σε  όλες τις ελληνικές ομάδες, ιδιαίτερα σ’ αυτές που δουλεύουν, με προγραμματισμό και φιλοδοξίες.
“Αυτά τα στοιχεία είναι που έκαναν μεγάλη και πολυνίκη με τέσσερα εθνικά πρωταθλήματα, την Ελλάς”.

– Σοπρίμο σ’ ευχαριστώ… Ένας καπουτσίνο ακόμη;
“Δική μου η χαρά και η ευχαρίστηση. Ναι, θα τον έπινα άλλον έναν…”.