ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ πατριώτες. Το ελληνικό Έθνος δεν έχει πρόβλημα. Προβλήματα έχουν οι τοκογλύφοι που μας δάνειζαν.
ΚΑΙ μην ξεχνάτε ότι όποιος έχει περισσότερα (λεφτά) από εμάς είναι… κλέφτης!
ΣΥΝΕΠΩΣ, την παγκόσμια καπιταλιστική διαφθορά (και εκμετάλλευση) πολεμάμε μην πληρώνοντας τα δανεικά.
ΤΑ όσα είδατε στις τηλεοράσεις σας να συμβαίνουν στην πλατεία Συντάγματος ήταν… σκηνοθετημένα για να ψαρώσουμε τις «αγορές». Και τα καταφέραμε!
ΜΕΧΡΙ και οι Γερμανοί τηλεθεατές δάκρυσαν από τα δακρυγόνα που έπεσαν. Κλαίγοντας παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα έξω από τη Βουλή η Μέρκελ και ο Σαρκοζί!
ΜΠΟΡΕΙ ουσιαστικά η πέμπτη δόση να ξοδεύτηκε για χημικά, αλλά έπιασε τόπο. Έτσι και δεν την παίρναμε, θα δεκαπλασιάζονταν οι «αγανακτισμένοι» στις πλατείες!
ΓΙΑΤΙ έτσι και ο άλλος δεν έπαιρνε, το έστω κουτσουρεμένο επιδοματάκι του, για να περνά πέντε-έξι ώρες καθημερινά πίνοντας τον (στιγμιαίο) καφέ του, δεν θα είχε άλλη επιλογή, παρά να κατέβει στην πλατεία να διαμαρτυρηθεί.
Ο υπόλοιπος κόσμος και, κυρίως, οι δανειστές εταίροι μας, θα πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουν ότι πραγματικά είμαστε ένας λαός με «ιδιαιτερότητες», που πρέπει να μας συμπεριλάβει η UNESKO στα προστατευόμενα είδη!
ΤΗ στιγμή που οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί τρώνε για πρωινό αυγά με μπέικον, εμείς τρεφόμαστε με χημικά και βόμβες μολότοφ.
ΔΕΝ παλεύεται, ρε παιδί μου, η Ελλάς. Καταφέραμε να δώσουμε την εντύπωση ότι ολόκληρη η χώρα έχει μεταβληθεί σε εμπόλεμη ζώνη, τη στιγμή που όλο το «κακό» έλαβε χώρα σε ένα οικοδομικό τετράγωνο. Άπαιχτος σας λέω ο… σκηνοθέτης.
ΤΕΛΟΣ πάντων, εγώ είμαι αισιόδοξος ότι όχι μόνο θα τα καταφέρουμε, αλλά θα ζήσουμε (και, μάλιστα, σύντομα) καλύτερες μέρες.
ΤΗΝ αισιοδοξία μου αυτή τη βασίζω όχι μόνο στις οικονομικές, φιλοσοφικές (και ιδεολογικές μου) πεποιθήσεις, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι η ευτυχία δεν σχετίζεται με τα λεφτά.
ΜΠΟΡΕΙ, δηλαδή, ο ελληνικός λαός, με παράδοση και εμπειρίες στη φτώχεια, να ζήσει πιο ευτυχισμένος με λιγότερα λεφτά.
ΟΠΩΣ έλεγαν και οι πρόγονοί μας, προτιμότερη η σπάνη από τον μισητό πλούτο που διαφθείρει τα πάντα και όχι μόνο συνειδήσεις.
ΑΣΕ που δεν μας πάει το νεοπλουτίστικο στιλάκι που μας θέλει με Armani μπλουζάκι και Gucci παντελονάκι.
ΕΤΣΙ μάλιστα και επιστρέψουμε στη φουστανέλα, τότε είναι που θα στείλουμε και τους ευρωπαϊκούς οίκους μόδας εκεί που έχουμε στείλει τις «αγορές». Οι καλύτεροι πελάτες τους είμαστε.
ΛΙΓΗ περισσότερη φαντασία, σας λέω, χρειάζεται και «θα τους χορέψουμε όλους στο κόσκινο» που έλεγε και ο παππούς μου. Τα μαλλιά τους θα τραβούν οι Γερμανοί έτσι και κάμουμε κοτέτσια τα Porsche, Mercedes και BMW που διαθέτουμε. Και έχουμε πολλά. Πάρα πολλά!
ΜΕ τους όρους της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας, που ερμηνεύει την πρωτογενή συσσώρευση του κεφαλαίου, η χρεοκοπία είναι απελευθέρωση και όχι ντροπή όπως (λανθασμένα) πιστεύουν ορισμένοι υπερπατριώτες σαν τον Καρατζαφέρη, τον Άδωνη και τον Άνθιμο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην αποταμίευση (το Δούρειο Ίππο του καπιταλισμού) είναι η υπερβολική σπατάλη που (με συνέπεια) ακολουθεί το ελληνικό Έθνος.
ΤΟ στοίχημα είναι πώς να πείσουμε και τους υπόλοιπους αδελφούς λαούς, ότι στους καιρούς μας, η πιο γνήσια επαναστατική προοπτική για ένα καλύτερο κόσμο (απαλλαγμένο από τράπεζες και κεφαλαιοκράτες) είναι η χρεοκοπία.
ΚΑΙ για να τελειώνω με το θέμα αυτό, προκειμένου να πούμε δύο κουβέντες και για τα δικά μας, να σας πω ότι το χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών ανέρχεται σε $14.288.773.634.482.93!
ΓΙΑ όσους δεν μπορούν να διαβάσουν τον αριθμό, το αναφέρω ολογράφως: 14 τρισεκατομμύρια, 288 δισεκατομμύρια, 773 εκατομμύρια, 634 χιλιάδες 482 δολάρια και 93 σεντς, τη στιγμή που το δικό μας δεν ξεπερνά τα 350 δισεκατομμύρια.
ΕΚΕΙ που ξεπερνάμε (κατά πολύ) τους Αμερικανούς είναι στο κατά κεφαλή χρέος. Το αμερικανικό Έθνος χρωστά για κάθε Αμερικανό $15.372, ενώ το δικό μας φιλεύσπλαχνο Έθνος χρωστά για κάθε (σπάταλο) Έλληνα 35.753 ευρώ! Για… αριθμούς βέβαια πρόκειται.
ΚΑΙΡΟΣ, όμως, να ασχοληθώ (για λίγο) και με τους… πελάτες μου της Κοινότητας Μελβούρνης, οι οποίοι και περιμένουν (πως και πως!) την εφημερίδα κάθε Σάββατο για να δουν τι θα γράψω.
ΛΟΙΠΟΝ, το σενάριο με τους… Γερμανούς λογιστές που θα ανακαλύψουν (και θα ζητήσουν την επιστροφή με τόκους!) των $7.350.000 που δάνεισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στους εδώ πράσινους οπαδούς τους, που κυβερνούσαν για δύο δεκαετίες την Κοινότητα Μελβούρνης, με τον γνωστό τρόπο των μαζικών στρατολογήσεων, δούλεψε!
ΣΤΟΧΟΣ του φανταστικού σεναρίου ήταν να διαπιστώσω ποιοι από αυτούς (δηλαδή τους εδώ ΠΑΣΟΚους) έχουν τύψεις για τα δάνειο που, τηρουμένων των αναλογιών, συνέβαλε στην χρεοκοπία της πατρίδας.
Ο πρώτος που «τσίμπησε» ήταν ο Χρήστος Τσίρκας, ο οποίος με επιστολή του στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο», ζητά να πουληθούν τα ακίνητα των ναών και, αντί να διατεθούν τα χρήματα για την ανέγερση του πολιτιστικού μας απωθημένου, να επιστραφούν στην πατρίδα.
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ο Τσίρκας έχει ενοχές γιατί ήταν αυτός που κατάφερε να αποσπάσει από τον τότε υφυπουργό Οικονομίας Χρήστο Πάχτα, την δεύτερη επιταγή των $2,6 εκατομμυρίων. Την πρώτη, των $4,75 εκατομμυρίων, την είχε πάρει ο Φουντάς από το «χέρι» του Ανδρέα Παπανδρέου.
ΠΟΛΥ θα άρεσε στον Τσίρκα να ξανακάνει τον «ταχυδρόμο» και να μεταφέρει στην πατρίδα τα χρήματα. Θα γεμίσουν οι εφημερίδες με τη φωτογραφία του. Είπαμε για μια φωτογραφία γίνονται όλα!
ΕΔΩ για μια φωτογραφία στο «Νέο Κόσμο» κάνουν έκπτωση στα ιδεολογικά τους πιστεύω και πρώην (άθεοι) κομμουνιστές που φωτογραφίζονται κάθε βδομάδα με τον επίσκοπο Μηλιτουπόλεως Ιάκωβο, ο οποίος όντως έχει φωτογένεια.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ πληροφορούμαι, το Δ.Σ. της Κοινότητας Μελβούρνης πρόκειται σύντομα να αποφασίσει να εκκλησιάζεται ομαδικά κάθε Κυριακή σε όποιο ναό λειτουργεί ο επίσκοπος Ιάκωβος, ενώ παράλληλα ένα (πολύ) θρησκόληπτο μέλος του Συμβουλίου έχει εκφράσει την επιθυμία να χειροτονηθεί ιερέας.
ΠΕΡΑΣΕ, σας λέω, η ένδοξη «αντιθρησκευτική» εποχή Φουντά, ο οποίος σιωπηλά (και από μέσα του) «αγωνιζόταν» για να μην επικρατήσει στην παροικία μας η Αρχιεπισκοπή, την οποία συνειδητά πολεμούσε με τα σουβλάκια του Φεστιβάλ Αντίποδες κάθε Σαρακοστή!
ΤΩΡΑ μαζί με το Φουντά χάθηκε και το σαρακοστιανό σουβλάκι, αλλά μας έμεινε το… πολιτιστικό πανηγύρι, το οποίο ομάδες με συνέπεια οι διάδοχοί του.
ΚΑΙ λέω διάδοχοί του, γιατί ο ίδιος τους επέλεξε (έναν προς έναν) και τους γαλούχησε στα ιδανικά του Κοινοτικού Θεσμού, της Δημοκρατίας και της… διαφάνειας.
ΚΑΙ επειδή, συνήθως, οι μαθητές γίνονται καλύτεροι από το δάσκαλο, γι’ αυτό κατάφεραν να τον στείλουν μετά από μια εικοσαετία στο σπίτι του, πραγματοποιώντας μαζικές εγγραφές και αξιοποιώντας «δημιουργικά» (όπως ο ίδιος) το Μητρώο μελών!
ΣΤΟ μεταξύ, στο προσκήνιο επανήλθε ο (ξεχασμένος) Κοινοτικός Θεσμός, επ’ ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης της Κοινότητας Σίδνεϊ, για το «Μνημόνιο συνεννόησης» με την Αρχιεπισκοπή και τις εκλογές για ανάδειξη νέου Δ.Σ. της Κοινότητας Αδελαΐδας.
ΣΤΗΝ Αδελαΐδα, ενδεχομένως, να επανέλθει ο… Μπόγιας, ενώ στο Σίδνεϊ παίζεται η επικύρωση του «Μνημονίου» μετά την αφύπνιση (από το λήθαργο) των γνήσιων κομμουνιστών που προτιμούν του Γνήσιους Ορθόδοξους Χριστιανούς αντί της Αρχιεπισκοπής.
ΜΠΟΡΕΙ ο Στάλιν να πέθανε πριν πέντε (και βάλε) δεκαετίες, αλλά ο σταλινισμός ζει και βασιλεύει στις τάξεις ενός μέρους της παροικιακής Αριστεράς. Αυτά και γεια χαρά.
