ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ καλημέρα, λίγη υπομονή και όπου να ‘ναι τον «φάγαμε» και τούτο τον χειμώνα.
ΣΗΜΕΡΑ για να απαλλάξω τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας Μελβούρνης από την (αγωνιώδη) προσπάθεια να «ψάξουν» ολόκληρη την στήλη για να διαπιστώσουν «τι τους γράφω», τους πληροφορώ ότι δεν γράφω τίποτα.
ΣΥΝΕΠΩΣ, μπορούν να περάσουν ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο, μιλώντας για τον καιρό, το φόρο ρύπανσης, το φούτι ή ό,τι άλλο γουστάρουν. Μέχρι και όνειρα για την ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου μπορούν να κάνουν.
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να σας πω (έτσι ως επιδόρπιο, πριν σερβίρω το κυρίως πιάτο) ότι πρέπει να θεωρείτε τους εαυτούς σας προνομιούχους που διαβάζετε αυτή τη στήλη.
ΕΙΝΑΙ η καλύτερη στήλη που γράφεται στο Νότιο Ημισφαίριο, και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ (που έχω λόγους), αλλά και «έγκριτοι» Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αρθογράφοι που την παρακολουθούν (ανελλιπώς) μέσω του διαδικτύου.
ΜΕΤΑΞΥ αυτών που μας διαβάζουν είναι οι περιβόητοι οίκοι αξιολόγησης (που έχουν δημιουργήσει τμήμα παρακολούθησης ελληνικών εξελίξεων) καθώς και οι απανταχού θεσμικοί επενδυτές που σέβονται τα λεφτά τους.
ΟΙ άνθρωποι των «αγορών» γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι η οικονομία δεν είναι μόνο (λογιστικοί) αριθμοί, αλλά, κυρίως, ψυχολογία.
ΚΑΝΟΝΙΚΑ, δηλαδή, τις ανακοινώσεις πιστοληπτικής αξιολόγησης θα έπρεπε να τις βγάζουν… ψυχίατροι και όχι οικονομολόγοι. Από έναν κόσμο, όμως, συγχυσμένο τι να περιμένει κανείς.
ΤΟ πιο κάτω ανέκδοτο μιλά από μόνο του για τα ευαγή αυτά ιδρύματα του καπιταλισμού τα οποία και βοήθησαν, όσο κανένας άλλος, την πατρίδα τους τελευταίους δύσκολους μήνες.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ να πετύχετε τυχαία στο δρόμο ένα φίλο σας για τον οποίο είχατε ακούσει ότι πέθανε. Ε, το ίδιο έκπληκτος έμεινε και ο τύπος του ανεκδότου, όταν συνάντησε στο δρόμο το φίλο του, που είχε κάτι χρόνια να δει.
«ΡΕ συ είσαι καλά;» τον ρωτά. «Ναι», του λέει ο άλλος, «καλά είμαι, γιατί ρωτάς;».
«ΣΕ ερωτώ γιατί μου είπε κάποιος ότι πέθανες». «Όπως βλέπεις», του λέει ο άλλος, «δεν πέθανα ακόμα».
«ΔΕΝ μπορώ να το πιστέψω ότι ζεις, γιατί ο άλλος που μου είπε ότι πέθανες, είναι πιο αξιόπιστος από εσένα»!
Η συμφωνία για τη διευθέτηση του «ελληνικού χρέους», που απειλεί την πλανητική τάξη περισσότερο και από την Αλ Κάιντα, δικαίωσε τελικά των πρωθυπουργό μας που δήλωσε πριν τις εκλογές «λεφτά υπάρχουν»!
ΒΕΒΑΙΩΣ και υπάρχουν λεφτά και, μάλιστα, σε πακέτα της τάξης των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Το πρόβλημα είναι να τα εντοπίσεις και να βρεις τον κατάλληλο τρόπο να τα ζητήσεις.
Ο Γιωργάκης όχι μόνο τα εντόπισε και βρήκε τρόπο να τα ζητήσει, αλλά και τα πήρε. Το δεύτερο πακέτο, μάλιστα, είναι μεγαλύτερο από το πρώτο και το τρίτο, που θα πάρουμε σε κάνα-δύο χρόνια, θα είναι μεγαλύτερο και από τα δύο μαζί!
ΣΕ μια εποχή που δοξάζεται το professionalism, καταφέραμε (επιτέλους) να γίνουμε και εμείς σοβαροί επαγγελματίες.
ΝΑ, κύριοι επάγγελμα είναι στις μέρες μας να ζεις με δανεικά. Και εμείς, χωρίς, μάλιστα, να ιδρώσουμε προσπαθώντας, μπορούμε με μεγάλη ευκολία (και μειωμένα επιτόκια!) να εξασφαλίζουμε τα προς το ζειν.
ΟΙ τελευταίες εξελίξεις διέψευσαν πανηγυρικά όλους τους (σοβαρούς) αρθρογράφους που προφήτευαν χρεοκοπίες και καταστροφές και δικαίωσαν τον Αιθεροβάμωνα, που για μήνες τώρα καθησύχαζε το έθνος και τις «αγορές».
ΜΟΛΙΣ πριν λίγες εβδομάδες έγραφα ότι, όχι μόνο θα μας «σώσουν» οι εταίροι μας, αλλά θα μας δώσουν και επίδομα διακοπών! Και μας το έδωσαν…
ΜΕΧΡΙ και τους συμπατριώτες μας ταξιτζήδες πρόκειται να αποζημιώσουν σύντομα οι Ευρωπαίοι, προκειμένου να δεχθούν την απελευθέρωση του επαγγέλματός του.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ, επιτέλους, οι άνθρωποι ότι χωρίς (σπάταλη) Ελλάδα δεν μπορεί να ευημερήσει η Ευρώπη. Χρειάζονται ανθρώπους να ανακυκλώνουν το συσσωρευμένο γερμανικό πλούτο.
ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά τι θα έκαναν τα λεφτά που έχουν; Στο ράφι θα τους έμεναν και σιγά-σιγά θα τα «έτρωγε» ο πληθωρισμός.
ΤΟ μόνο που απομένει να γίνει ώστε να δικαιωθεί η στήλη ολοκληρωτικά είναι να ανακηρύξει η UNESCO τους Έλληνες προστατευόμενο είδος για την παγκόσμια (ανθρώπινη) κληρονομιά.
ΜΕΓΑΛΟ όπλο σας λέω τα χρέη όταν είναι πολλά και ξέρεις να τα χρησιμοποιείς σωστά. Και εμείς την έχουμε μάθει καλά την τέχνη.
ΤΟ μυστικό της επιτυχίας βασίζεται στο να μην πληρώνεις αυτά που χρωστάς. Τότε είναι που σου δίνουν και άλλα για να μη σε χάσουν από πελάτη.
ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ σας λέω έχουν γίνει (σε όλο τον κόσμο) οι Έλληνες οικονομολόγοι (εκτός Καζάκη). Μέχρι και η αμερικάνικη FΕD πρόσλαβε την περασμένη βδομάδα μια ντουζίνα για να επεξεργαστούν το σχέδιο που θα επιτρέχει στον Ομπάμα να βρει νέα δάνεια.
ΣΤΟ θέμα θα επανέλθω αφού διαβάσω προσεκτικά την προχθεσινή συμφωνία. Στη συνέχεια, θα πούμε δυο κουβέντες και για το ποιητικό ίστρο των αποδήμων Ελλήνων.
ΛΟΙΠΟΝ, βρίσκομαι στην (πολύ) δυσάρεστη θέση να ζητήσω δημόσια συγνώμη από τους συμπάροικους ποιητές.
ΟΜΟΛΟΓΩ εκ των υστέρων (κάλλιο αργά παρά ποτέ), ότι τους αδίκησα κατάφορα. Δεν κατάλαβα ούτε τις ευαισθησίες τους ούτε τη γνήσια (λαϊκή) ποιητική τους φλέβα ούτε βέβαια την πραγματική απήχηση που έχουν στις φιλότεχνες μάζες.
ΤΟ σκοτάδι που με περιέλουζε το φώτισαν οι στίχοι δύο βιντεοκλίπ συμπατριωτών μας από την Αμερική.
ΜΙΛΑΜΕ ότι από τη στιγμή που είδα τα βιντεοκλίπ των τραγουδιών έγινα άλλος άνθρωπος και άλλαξε γνώμη για τους απόδημους στιχουργούς και καλλιτέχνες.
ΤΗ στιγμή που οι ανάγνωσες τούτης της στήλης, που έχει τριάντα χρόνια στο κουρμπέτι, μόλις και φτάνουν τις… 750.000 άτομα, σε εκατομμύρια ανέρχονται αυτοί που επισκέφθηκαν το youtube (στο διαδίκτυο) για να δουν τα βιντεοκλίπ και να απολαύσουν τον εμπνευσμένο λυρισμό των στίχων.
ΤΟ πρώτο τραγούδι, τους στίχους του οποίου και αναδημοσιεύω, είναι αφιερωμένο στο τυρί φέτα και το ψωμί και το δεύτερο στα οράματα των Ελλήνων του εξωτερικού.
ΛΟΓΩ έλλειψης χώρου αναδημοσιεύσω ως έχει, μόνο «τη φέτα με ψωμί» και το πιο κάτω στιχάκι από τους «Έλληνες του εξωτερικού».
ΕΜΕΙΣ στο εξωτερικό κρατάμε τα έθιμα μας / όσο μακριά και αν είμαστε η Ελλάδα είναι κοντά μας / την έχουμε στο νου μας τι βαστάμε στην καρδιά μας / στο μέλλον κάποτε θα την λατρεύουν τα παιδιά μας.
ΛΕΕΙ και άλλα το συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά την παράσταση την κλέβει η φέτα και ψωμί, με ρίγανη με ομελέτα και λοιπά,
ΘΑ παρακαλέσω (ιδιαίτερα) τους ποιητές της παροικίας μας να διαβάσουν προσεκτικά τους στίχους του τραγουδιού (που τραγουδιέται σε στιλ ραπ) για να δουν τι μπορεί να πετύχει ένας γνήσιος λαϊκός ποιητής στις μέρες με τη βοήθεια της τεχνολογίας.
ΕΤΣΙ δηλαδή και τραγουδήσετε οι ίδιοι τα ποιήματα που γράφετε και σας βοηθήσει ο Χρήστος Ιωαννίδης λίγο με τη μουσική, θα κάνετε καριέρα στις δύσκολες κατηγορίες του ραπ και του Hip Hop.
ΛΙΓΗ εξοικείωση με την τεχνολογία χρειάζεται και όλα μπορείτε να τα κάνετε μόνοι σας. Δημοσιεύοντας τα ποιήματά σας σε συλλογές, άντε να πουλήσετε 17 βιβλία και αν δημοσιεύσει κανένα ο «Νέος Κόσμος» άντε να το διαβάσω εγώ, ο Βαβάκης, ο Μπαφίτης και καμιά 500 αναγνώστες που κυνηγούν αποκλειστικά την ποίηση.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, έτσι και τα βάλετε στο Fasebook και το youtube μπορεί να το δουν (και ακούσουν) εκατομμύρια άτομα.
ΓΙΑ να καταλάβετε τι λέω μπείτε στο youtube και γράψτε «feta kai psomi». Εγώ ακούω και τα δύο τραγουδάκια μια φορά κάθε πρωί και πέντε φορές πριν πέσω να κοιμηθώ το βράδυ για να ξεκουραστώ (πνευματικά) και να με πάρει ο ύπνος.
ΤΑ πραγματικά ταλέντα και έχουμε αρκετά στην παροικία μας είναι πάρα πολλά και ορισμένοι μπορούν να κάνουν και χοντρά λεφτά έτσι και γίνουν φίρμες.
ΑΥΤΑ τα λίγα για σήμερα προκειμένου να σας μείνει χρόνος (τώρα που σας έμπνευσα) να γράψετε κανένα ποιηματάκι. Γεια χαρά σε όλους.
