Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής της Αργυρώς Ζήφου-Χωματοπούλου με τίτλο «Όταν καλπάζει η νοσταλγία», την Κυριακή, 24 Ιουλίου, στην αίθουσα του Παναρκαδικού Συλλόγου «Ο Κολοκοτρώνης».
Η εκδήλωση –στην οποία παραβρέθηκε πολυάριθμο ακροατήριο που αποτελείτο από αρκετούς ανθρώπους των γραμμάτων και μέλη της ευρύτερης παροικίας– ήταν συνδιοργάνωση του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης, του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων και του Αγγελιδείου Ιδρύματος, οι πρόεδροι των οποίων χαιρέτισαν την εκδήλωση.
Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής έγινε από τον κ. Θύμιο Χαραλαμπόπουλο, πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων, ενώ χρέη τελετάρχη έκανε η κ. Καίτη Αλεξοπούλου, πρόεδρος του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης.
Ο κ. Χαραλαμπόπουλος, στην ανάλυσή του, επαίνεσε την ποιήτρια για την εύστοχη απόδοση της νοσταλγίας, που τη βρήκε να είναι διάχυτη σε όλες τις εκφράσεις της ζωής της, σημειώνοντας: «Ο τίτλος του βιβλίου ‘Όταν καλπάζει η νοσταλγία’ δεν είναι άστοχος. Είναι, πράγματι, πολύ σωστός και πετυχημένος, γιατί μέσα από τα 115 ποιήματα τη συλλογής τα 60 περίπου είναι γραμμένα σε ώρες περισυλλογής και έχουν θέμα τη νοσταλγία και την αγάπη προς την πάτρια γη…
»Τα ποιήματα είναι γραμμένα με εξομολογητικό χαρακτήρα και περικλείουν διάφορες χρονικές περιόδους. Η δε γλώσσα που χρησιμοποιεί η ποιήτρια είναι πολύ απλή, δημοτική, χωρίς ακρότητες, πετυχημένη και σωστή. Οι στίχοι οδηγούν με ζωντάνια και παραστατικότητα σε μια αρμονία, στην πανέμορφη λαλιά του λαού μας. Θα έλεγα ότι βγαίνουν ολόθερμα από τον κόρφο, την ψυχή της ποιήτριας μετανάστριας.
»Σε κερδίζουν ανεπιφύλακτα με την εικονοπλασία και την περιπλάνηση σε αγαπημένα μέρη όπου κάποτε έζησες και περπάτησες, ενώ δεν λείπουν από τη συλλογή τα ευρήματα και η ιδιαίτερη ενατένιση στα προβλήματα των μεταναστών. Τα ποιήματα αυτά είναι πλημμυρισμένα από θύμησες και νόστο και δίνουν μια ιδιαίτερη απεικόνιση της ζωής, κυρίως αυτής του ξενιτεμένου, καταμετρώντας την ανθρώπινη μοίρα αλλά και αντοχή…
»Η ποίηση της Αργυρούλας Ζήφου-Χωματοπούλου είναι γεμάτη ευαισθησίες. Ο στίχος της αναπνέει ψυχισμό, τρυφερότητα και άκρατη νοσταλγία που δοκιμάζεται αδιάκοπα. Μέσα από τους στίχους της αναδύεται το μικρό σύμπαν της ψυχής της, μελαγχολικής και ξεμοναχιασμένης στους απέραντους ερειπιώνες της ξενιτιάς.
»Ο ελληνικός λαός από τα πανάρχαια χρόνια διαθέτει πολλά αποστάγματα του νόστου. Ένα από τα δημοτικά μας τραγούδια λέει: ‘Την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη / τα τέσσερα τα ζύγισα, βαρύτερα είναι τα ξένα’. Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι κεντρικός κρατήρας των Ελλήνων από τα αρχαία χρόνια είναι η πατρίδα. Αυτό εκφράζεται περίτρανα στην ποίηση και το τραγούδι με το οποίο πρώτο ο Όμηρος εκφράστηκε: ‘Ως ουδέν γλύκιον ης πατρίδος ουδέ τοκίων’ για να μείνει και να διαιωνιστεί η ελληνική περιπέτεια και δράση. Στο ποίημα ‘Η πατρίδα με ακολουθεί’ η ποιήτρια γράφει: ‘Η Ρόδος με ακολουθεί, όπου πάω με πάει, όπου θωρώ θωρεί’».
Στο τέλος, ο κ. Χαραλαμπόπουλος τόνισε ότι με το βιβλίο αυτό η Αργυρούλα Ζήφου-Χωματοπούλου «δίνει άλλη μια σπρωξιά για να ανέβει η λογοτεχνία της παροικίας μας πιο ψηλά».
Ιδιαίτερο χρώμα στην εκδήλωση και την επιτυχία της έδωσαν οι αναφορές και η ανάγνωση ποιημάτων της συλλογής από τις ποιήτριες κ. Λούλα Παπαζώη και Χριστίνα Σοϊταρίδου.
Η εκδήλωση έκλεισε με ευχαριστίες προς όλους από την ίδια την Αργυρούλα Ζήφου-Χωματοπούλου και με την πλούσια προσφορά γλυκισμάτων και αναψυκτικών.
