Ο πλανήτης μας σκέτο… φρενοκομείο

ΤΟ βέβαιο είναι ότι η ανθρωπότητα δεν μπορεί πλέον να παρακολουθήσει τις εξελίξεις.

ΜΕ ένα απέραντο φρενοκομείο μοιάζει ο πλανήτης όπου ο καθένας κυνηγά τη σκιά του.

ΤΑ πάντα έχουν ρευστοποιηθεί και ακολουθούν τους φυσικούς νόμους που διέπουν την κινούμενη άμμο.

Η μια μετά την άλλη οι βεβαιότητές μας καταρρέουν και τη θέση τους παίρνουν αναπάντητα ερωτηματικά.

ΑΠΟ τη μια στιγμή στην άλλη, το Λονδίνο γίνεται Δαμασκός και η Αμερική Ελλάδα.

ΜΕΣΑ σε λίγες ώρες μπορούν να έλθουν τα πάνω κάτω. «Τρελάθηκε» εντελώς ο κόσμος σας λέω.

Η τεχνολογία και η πολυπλοκότητα της παγκοσμιοποίησης έχουν πια ξεπεράσει τις ανθρώπινες δυνατότητες προσαρμογής.

ΕΧΟΥΝ ξεφύγει τα πράγματα. Ούτε να τα παρακολουθήσουμε ούτε και να τα ελέγξουμε μπορούμε.

Η ανθρωπότητα μπαίνει σε μια καινούργια εποχή. Πιο χαοτική, πιο ρευστή, πιο ευάλωτη και πολύ (πολύ) πιο γρήγορη. 

ΟΙ ταχύτητες είναι ιλιγγιώδεις και οι αλλαγές ακολουθούν το ρυθμό των δευτερολέπτων.

ΤΟ μέλλον γίνεται παρελθόν πριν το ζήσουμε. Πριν προλάβουμε να πούμε «δόξα το Θεό τα καταφέραμε», αναφωνούμε «βοήθα Παναγία μου».

ΜΕΣΑ σε μια δεκαετία η οικονομία αντικατέστησε τη θρησκεία, το χρήμα το Θεό, οι «αγορές» τις κυβερνήσεις και οι χρηματιστηριακές αξίες κάθε ανθρώπινη αξία.

ΤΗ στιγμή που το Κέρας της Αφρικής, ο τόπος που έκανε τα πρώτα βήματά του το ανθρώπινο είδος (πριν διασκορπιστεί σε ολόκληρο τον πλανήτη) απειλείται με αφανισμό, ο «πολιτισμένος» κόσμος παρακολουθεί την πορεία των μετοχών του στα χρηματιστήρια.

ΟΙ τηλεοπτικές εικόνες των τελευταίων ημερών είναι (τραγικά) αποκαλυπτικές. Τα δελτία ειδήσεων δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες.

ΚΑΙ να θέλεις δεν μπορείς να δραπετεύσεις από τη ζοφερή πραγματικότητα. Δεν υπάρχει καταφύγιο.

ΒΛΕΠΟΥΜΕ παιδάκια να πεθαίνουν (από πείνα) πριν ζήσουν, τη στιγμή που τα χρηματιστήρια κατρακυλούν πριν αρχίσουν και πάλι την ανοδική τους πορεία προς την αβεβαιότητα.

ΒΛΕΠΟΥΜΕ, από τη μια, το Λονδίνο να καίγεται και, από την άλλη, τη Συρία να έχει μετατραπεί σε μια συνεχόμενη κηδεία.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ άναυδοι τον υπουργό Μετανάστευσης της Αυστραλίας να ισχυρίζεται ότι στέλνει πεντάχρονα παιδάκια στα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων της Μαλαισίας (που έχουν ψηλότερα συρματοπλέγματα και από το Νταχάου!) για να τα… σώσει!

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ, μας λέει, με τα σαπιοκάραβα όταν διασχίζουν τον Ινδικό Ωκεανό και προκειμένου να τα «προστατεύσει», τα στέλνει στην επίγεια…  κόλαση.

ΟΣΟ για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού της Αυστραλίας, ενδιαφέρεται περισσότερο για την… προστασία των συνόρων της χώρας, παρά για την τύχη των απελπισμένων που αναζητούν ένα αποκούμπι, παίζοντας τη ζωή τους κορώνα-γράμματα.

ΚΑΙ όλα αυτά σε ένα δελτίο ειδήσεων. Μα πόσα ακόμα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος με στοιχειώδη λογική πριν σαλτάρει;

ΝΑ όμως και δύο χαρακτηριστικά περιστατικά που με εντυπωσίασαν περισσότερο: το πρώτο, που παίχτηκε σε αρκετά δελτία, έχει να κάνει με τους παππούδες και τις γιαγιάδες που στήνονται έξω από τα χρηματιστήρια και κλαίνε για τα εφάπαξ τους που εξανεμίζονται.

ΔΕΝ πίστευα στα μάτια μου βλέποντας ανθρώπους που βρίσκονται «με το ένα πόδι στο τάφο», να ανησυχούν σφόδρα (και να δακρύζουν) για τις… επενδύσεις τους!

ΤΟ δεύτερο περιστατικό ήταν ακόμα πιο ενδεικτικό για το πόσο προχωρημένη είναι η ασθένειά μας.

ΓΙΑ να συμπυκνώσει ο τηλεοπτικός φακός την παγκόσμια αγωνία για την καθοδική πορεία των χρηματιστηρίων, εστίασε από μακριά πάνω σε δύο τεράστιες σκηνές που είχαν στηθεί κάπου στην αραβική έρημο.

ΕΞΩ από τις σκηνές υπήρχαν τρία τέσσερα four wheel drives και δίπλα τους ακριβώς μισή ντουζίνα γκαμήλες.

ΜΕΣΑ σε μια από τις σκηνές ήταν καθισμένοι (πάνω σε φλοκάτες) μια ομάδα ηλικιωμένων Αράβων με λευκές κελεμπίες και παρακολουθούσαν στην τηλεόραση (μετρώντας μία-μία τις μαύρες χάντρες των κομπολογιών τους) την πορεία κάποιου χρηματιστηρίου!

ΤΩΡΑ, θα μου πείτε, τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια εποχή που ακόμα και εικοσάχρονοι έχουν πειστεί ότι πρέπει να ασφαλιστούν για την… κηδεία τους, για να μην επιβαρύνουν τους συγγενείς τους στους δύσκολους οικονομικούς καιρούς που διερχόμαστε!

ΟΠΩΣ έχουμε ξαναπεί, τα χρηματιστήρια τα κινεί ο φόβος και η απληστία. Στις εποχές των κρίσεων πρυτανεύει ο φόβος για να ακολουθήσει η απληστία που εξισορροπεί τα πράγματα και ανεβάζει τους δείκτες αξιών.

ΤΑ πολλά λεφτά κερδίζονται (από τους γνώστες του παιχνιδιού) κατά την διάρκεια των κρίσεων, όταν όλοι τρέχουν να ξεφορτωθούν τις μετοχές που έχουν για να περιορίσουν τις απώλειες.

ΤΟΤΕ είναι που λειτουργούν όπως τα εμπορικά καταστήματα τη περίοδο των εκπτώσεων. Ο χοντρός τζίρος θα γίνει τις προσεχείς ημέρες.

ΟΙ μαζικές αγορές (τώρα που βρίσκονται χαμηλά οι τιμές) θα τα ανεβάσουν μέχρι να αποκατασταθεί η «σταθερότητα» και η εμπιστοσύνη του κόσμου ο οποίος θα αρχίσει πάλι να επενδύει με την ελπίδα ότι θα βγάλει τα σπασμένα.

ΕΝΑΣ τζόγος είναι η όλη ιστορία στον οποίο συμμετέχει ομαδικά ολόκληρος ο πλανήτης που υπό την καθοδήγηση των «ειδικών» και των Μέσων Ενημέρωσης, τον έχουν μετατρέψει σε ένα τεράστιο καζίνο.

ΣΤΟ μεταξύ, κάθε τόσο βγαίνουν στο γυαλί κάτι περίεργοι τύποι με βαρύγδουπους τίτλους για να μας «συμβουλέψουν» τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την κρίση.

ΤΟΝ τίτλο του συμβούλου στρατηγικής αντιμετώπισης της παγκόσμιας οικονομικής επικινδυνότητας είχε ένας από αυτούς που φιλοξένησε το κρατικό κανάλι (ABC) προχθές.

ΓΙΑ 15 λεπτά αναμασούσε και αυτός τα ίδια και τα ίδια που ακούμε τα δέκα τελευταία χρόνια από διάφορους ειδικευμένους οικονομολόγους.

ΚΑΙ ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στον πλανήτη, η πατρίδα μας που επώασε στα σπλάχνα της τον ιό της τελευταίας κρίσης, συνεχίζει να βρίσκεται στην κοσμάρα της.

ΜΕΤΑ τις διακοπές και τη γενικευμένη καλοκαιρινή χαλαρότητα, ετοιμάζονται να «ξεκουραστούν» άλλοι με λευκές και άλλοι με δυναμικές απεργιακές κινητοποιήσεις.

ΜΕ νέα απεργία απειλούν οι ιδιοκτήτες ταξί από τον Σεπτέμβριο, με λευκή απεργία απειλούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ οι καθηγητές και δάσκαλοι φοβερίζουν την κυβέρνηση ότι δεν θα ανοίξουν τα σχολεία.

ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται, ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τους μισθούς των πολιτικών των δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις των συνταξιούχων τις πληρώνουν αυτοί τους οποίους βρίζουν και θεωρούν εχθρούς.

ΕΤΣΙ και οι κουτόφραγκοι φορολογούμενοι της Ευρώπης μας κόψουν τις δόσεις θα γίνει «το έλα δεις».

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, κανένας δεν είναι διατιθέμενος να δουλέψει και να απολέσει τα δικαιώματα που έχει κερδίσει εις βάρος των άλλων.

ΓΙΑΤΙ όλα τα δικαιώματα που συνοδεύουν τα κλειστά επαγγέλματα δόθηκαν εις βάρος της εκποίησης της χώρας. 

ΟΙ πολιτικοί προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία, μοίραζαν προνομιακά δικαιώματα στην πελατεία τους και για να τα βγάλουν πέρα δανείζονταν όλο και μεγαλύτερα ποσά.

ΣΤΟ μεταξύ, όσο επιδεινώνεται η παγκόσμια οικονομική κατάσταση τόσο δυσχεραίνεται η θέση της Ελλάδας.

Η Ευρώπη τον τελευταίο χρόνο παραπατάει, χωρίς ουσιαστικά να ξέρει πού πηγαίνει. Όσο για τα χρήματα που υποσχέθηκαν πριν ένα μόλις μήνα να δώσουν στην Ελλάδα, μπορεί μετά από λίγο καιρό να μην υπάρχουν.

Η κατάσταση είναι ρευστή που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει σε δύο ή τρεις μήνες.

ΜΕ την ελπίδα ότι τα χρηματιστήρια και τα εφάπαξ μας θα ανακάμψουν σας χαιρετώ όλους.