Aν το επίπεδο μιας χώρας κρίνεται από τον τρόπο που φέρεται η Πολιτεία στα ευάλωτα μέλη της, τότε η Αυστραλία στέκει ψηλά.
Το γεγονός ότι η πρόταση του Συμβουλίου Παραγωγικότητας για τη συγκρότηση Σχεδίου Εθνικής Ασφάλειας Αναπήρων, έτυχε διακομματικής αποδοχής -στα βασικά σημεία- θα πρέπει να θεωρηθεί νίκη καθολικού χαρακτήρα, τιμή για όλη την Αυστραλία.
Χαρακτηριστικά, τα λόγια του εμπνευστή της ιδέας Μπιλ Σόρτεν, πρώην βοηθού θησαυροφύλακα και κοινοβουλευτικού γραμματέα σε θέματα αναπηρίας και παιδιών από το 2007 μέχρι πέρυσι, αναφορικά με το θέμα αυτό: «Υπάρχουν τέσσερις πυλώνες που εξασφαλίζουν την ποιότητα ζωής σε όλους. Το επίπεδο του κατώτατου μισθού, το επίδομα ηλικιωμένων, το υποχρεωτικό εφάπαξ και η ασφάλεια υγείας (Medicare). To Σχέδιο Εθνικής Ασφάλειας Αναπήρων έχει τη δυνατότητα να γίνει ο πέμπτος πυλώνας που έλλειπε».
Η μελέτη του Συμβουλίου Παραγωγικότητας δείχνει τον τρόπο που θα μπορούσε η Αυστραλία να μεταφερθεί από ένα σύστημα με ελλείψεις και ανισότητες σ’ ένα που στηρίζεται στο δικαίωμα πρόσβασης σ’ ένα ενιαίο, ολοκληρωμένο σύστημα ασφάλειας από το οποίο 410.000 περίπου άτομα θα έχουν εξασφαλισμένη φροντίδα.
Στην αναφορά τονίζεται ότι η αναπηρία είναι μια τραγική κατάσταση για τα άτομα και τις οικογένειές τους, ταυτόχρονα, όμως, η μέριμνά τους, αποτελεί και καθήκον της κοινωνίας.
Οι προτάσεις βασίζονται σ’ έναν συνδυασμό ιδιωτικής και δημόσιας προσπάθειας, προσφέρουν δε μια ανάσα ζωής στην στρατιά των οικογενειών οι οποίες τις τελευταίες δεκαετίες, αφότου έκλεισαν τα κέντρα φροντίδας αναπήρων, φροντίζουν στα σπίτια τους, με τις δυνάμεις που διαθέτουν τους ανάπηρους. Αυτή την κατηγορία των ατόμων, τους φροντιστές συγγενικών προσώπων, απελευθερώνει το νέο σχέδιο, προσφέροντας ένα επιπλέον όφελος στο κοινωνικό σύνολο. Να εργαστούν έξω από το σπίτι και να ενισχύσουν την εθνική παραγωγικότητα.
Aκόμη, ας μη μας διαφεύγει, ότι συχνά η φροντίδα ατόμων με αναπηρίες, είναι στα χέρια ηλικιωμένων γονέων οι οποίοι ζούνε με την αγωνία του τι θα γίνει όταν οι ίδιοι θα φύγουν απ’ τη ζωή. Με το παρόν σύστημα δεν υπάρχει εγγύηση ότι οι ανάπηροι θα έχουν την εφόρου ζωής φροντίδα που χρειάζονται.
Η πρωθυπουργός δήλωσε ότι το συμβούλιο παρουσιάζει ένα δυναμικό σχέδιο αλλαγής, σχολιάζοντας δε το παρόν σύστημα, το παρομοίασε με «τραγικό λαχείο», αφού «η πρόσβαση στις υπηρεσίες εξαρτάται από το είδος της αναπηρίας και με ποιον τρόπο συνέβη. Αποτέλεσμα, πάρα πολλοί συμπολίτες μας να αδικούνται. Να μην έχουν πρόσβαση στις βασικές υπηρεσίες που χρειάζονται».
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΘΗΝΟ
Το προτεινόμενο σχέδιο δεν είναι φθηνό. Υπολογίζεται ότι θα στοιχίζει $13.5δις το χρόνο, δηλαδή σχεδόν διπλάσια από ό,τι σήμερα. Η κυβέρνηση, για την εφαρμογή του, θα πρέπει να εξοικονομήσει άλλα $6.5δις. το χρόνο. Η στήριξη του σχεδίου εντούτοις, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση, καθώς επίσης και το γενικό αίσθημα του κοινού ότι οι ανάπηροι αξίζουν καλύτερης μεταχείρισης, οπωσδήποτε εξομαλύνει την κατάσταση.
Η πρωθυπουργός ανέθεσε σε δύο επιτροπές να ασχοληθούν με την οικονομική κάλυψη του σχεδίου, έσπευσε , εντούτοις, να τονίσει ότι δεν πρόκειται να επιβαρυνθούν οι πολίτες με έξτρα φόρο.
Η πρόταση του Συμβουλίου Παραγωγικότητας είναι την επιχορήγηση να αναλάβει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, κυρίως για πρακτικούς λόγους, δεδομένου ότι θα είναι δύσκολο όλες οι πολιτείες να συμφωνήσουν σ’ ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Επίσης προτείνεται η επιχορήγηση να έχει νομική κάλυψη και να μην εξαρτάται από τις διακυμάνσεις των προϋπολογισμών.
Το συμβούλιο εκπόνησε ένα σχέδιο το οποίο καταργεί την κεντρική γραφειοκρατία και αναθέτει τη διαχείριση στις πολιτείες, σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και σε οργανισμούς που προσφέρουν υπηρεσίες σε άτομα με αναπηρίες.
Το σχέδιο, να σημειωθεί, θα εφαρμοστεί σταδιακά, σε μια περίοδο επτά χρόνων, αρχής γενομένης από τα μέσα του 2014.
Ήδη, η πρωθυπουργός πρόσφερε το συμβολικό ποσό των $10εκ. ‘ως πρώτο βήμα’.
ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ
Ερχόμενοι, αναφορικά με το θέμα αυτό, στην Ελληνική παροικία, ζητήσαμε από τον κ. Αντρέα Χαραλαμπίδη, διευθυντή του ιδρύματος «ΑΓΑΠΗ», να μας δώσει μια εικόνα της παρούσας κατάστασης: «Η ανάγκη για ανακουφιστική φροντίδα, όπως εμείς τη βιώνουμε στο ίδρυμα, είναι μεγάλη. Εμείς καλύπτουμε 180 άτομα το μήνα, συνήθως το Σαββατοκύριακο, έχουμε όμως άλλα τριάντα τουλάχιστον σε λίστες αναμονής. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη να στέλλονται φροντιστές στα σπίτια ώστε η οικογένεια να μπορεί να αναπνεύσει. Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που αν μπορέσει η κυβέρνηση με το νέο σχέδιο να προσφέρει αυτές τις βασικές, θα έλεγα, υπηρεσίες θα είναι για όλους καλύτερα».
Να υπενθυμίσουμε, με την ευκαιρία ότι το ίδρυμα ΑΓΑΠΗ έχει τρία σπίτια για την φροντίδα ατόμων από 15-60 χρόνων. Το ένα σπίτι βρίσκεται στο Όκλι και εκεί μένουν 6 άτομα μόνιμα, ενώ τα άλλα δύο είναι στο Πρέστον και προσφέρουν ανακουφιστική φροντίδα.
Όπως πληροφορούμαστε, σύντομα πρόκειται το ίδρυμα να αποκτήσει ακόμη μία νέα στέγη στο Κλάϊτον.
Τα σπίτια χτίζονται με χρήματα από δωρεές και εράνους, ενώ το κράτος καλύπτει μέρος από τα λειτουργικά έξοδα.
«Έχουμε μια ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη παροικία στο θέμα αυτό και τους είμαστε ευγνώμονες. Χωρίς τη στήριξή τους δεν θα μπορούσαμε να προσφέρουμε όλα αυτά που προσφέρουμε σήμερα. Τα άτομα που έρχονται εδώ δεν καλύπτουν μόνο τις βασικές τους ανάγκες, αλλά φροντίζουμε και για την ψυχαγωγία τους, με εκδρομές, κατασκηνώσεις το καλοκαίρι, παιχνίδια και ό,τι νομίζουμε ότι τους ευχαριστεί».