ΚΟΥΡΕΛΙ έχει κάνει την καταναλωτική μου διάθεση η αστάθεια των «αγορών».
ΑΣΑΝΣΕΡ, σας λέω, έχει γίνει ο ψυχισμός μου. Δεν μπορώ να αποφασίσω (πριν βγω στην αγορά για να ψωνίσω) αν είμαι πλούσιος ή φτωχός.
ΕΤΣΙ μάλιστα και δεν είχα την πρόνοια να επενδύσω (μέρος των κεφαλαίων μου) στο χρηματιστήριο της Καμπούλ θα την είχα «βάψει» εντελώς.
Η μόνη σταθερή (και αταλάντευτη) οικονομία του πλανήτη είναι του Αφγανιστάν και αυτό χάρη στις βαθιές οικονομικές γνώσεις των Ταλιμπάν.
ΚΑΠΟΙΟΣ φίλος από το Κανταχάρ (με τον οποίο ανταλλάσω συχνά απόψεις για την πορεία της πλανητικής οικονομίας), μου έλεγε προχθές ότι οι Ταλιμπάν, δίπλα στο Κοράνι, έχουν όλα τα γραπτά ενός δικού μας οικονομολόγου, του Δημήτρη Καζάκη!
Ο ίδιος μου είπε ότι η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν στη δεινή οικονομική θέση που βρίσκεται αν οι αρμόδιοι του ελληνικού οικονομικού επιτελείου ακολουθούσαν τις συμβουλές του.
ΠΕΡΙΤΤΟ, βέβαια, να αναφερθώ στις απόψεις Καζάκη, γιατί πιστεύω ότι σας είναι ήδη γνωστές, αφού τον παρουσίασε (σε συνέχειες) στη στήλη του ο Κώστας Βίτκος πριν λίγες εβδομάδες.
ΑΣ παραμείνουμε, όμως, για λίγο στην οικονομία, πριν ασχοληθούμε με την κοινωνιολογία, προκειμένου να ερμηνεύσουμε την πρώτη παγκόσμια επανάσταση απόκτησης αγαθών, που λαμβάνει χώρα στη Μεγάλη Βρετανία.
ΜΠΟΡΕΙ να χρειάστηκαν πάνω από δύο χιλιετίες, αλλά, τελικά, η Ελλάδα κατάφερε και πάλι να βρεθεί στην παγκόσμια πρωτοπορία και να καθορίζει την τύχη του πλανήτη.
ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ, σας λέω, θα πρέπει να αισθάνονται οι αρχαίοι πρόγονοί μας για τις σημερινές μας επιτυχίες.
ΟΥΤΕ στα πιο… wild όνειρά τους δεν είχαν φανταστεί ότι οι απόγονοί τους (εμείς δηλαδή!) θα γονατίζαμε τον πλανήτη και θα δίναμε την χαριστική βολή στον καπιταλισμό που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα εδώ και τρεις ολόκληρους αιώνες.
ΤΕΛΙΚΑ, τα καταφέραμε! Πέντε-έξι μήνες (οικονομικής) ζωής έχουν απομείνει στο (βάρβαρο) ιμπεριαλισμό, μέχρι να παραδώσει το (τοκογλυφικό του) πνεύμα.
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ, σας λέω κάναμε το νοικοκυριό της κυρίας Αγγελικής. Μέσα σ’ ένα χρόνο μετατρέψαμε σε ερείπια το γερμανικό (ευρωπαϊκό) σαλόνι.
ΟΥΤΕ τυφώνας (πέμπτης κατηγορίας!) να το χτυπούσε δεν θα του προκαλούσε τέτοια ζημιά.
Ο,ΤΙ κέρδισαν από τις πολεμικές αποζημιώσεις (που δεν μας έδωσαν) θα το πληρώσουν τώρα για να απομακρύνουν τα μπάζα που άφησε πίσω της η (καθυστερημένη, θα πρέπει να ομολογήσω) ελληνική εκδίκηση.
ΕΙΜΑΙ σίγουρος ότι από εδώ και πέρα θα κοιμούνται πιο ήσυχοι οι συμπάροικοι πατριώτες (όπως ο Αλφρέδος Κουρής) που ζητούσαν την καταβολή των αποζημιώσεων και την επιστροφή των κατοχικών δανείων.
ΖΗΤΩ το έθνος! Ζήτω η πρωτοπόρα ελληνική οικονομία! Ζήτω τα χρέη μας! Ζήτω η δραχμή και τα ομόλογά μας!
ΜΕΓΑΛΗ δύναμη η υπερβολική (και αλόγιστη) σπατάλη. Φοβερό όπλο σε δημιουργικά χέρια όπως τα δικά μας.
ΕΙΜΑΣΤΕ ο μόνος λαός που καταφέραμε, με την ανοργανωσιά και την (οριζόντια) μπαχαλοποίηση των πάντων, να μετατρέψουμε σε ακαταμάχητη δύναμη τις «αδυναμίες» μας.
Ο,ΤΙ σκοτώνει τους άλλους (λαούς) εμάς μας δυναμώνει! Άργησαν να συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι (πρώην) εταίροι μας ότι είμαστε μια (εντελώς) ιδιαίτερη περίπτωση.
ΟΤΑΝ πήραν είδηση ότι τα ομόλογά μας (που μοιράσαμε απλόχερα σε όλα τα ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα) ήταν Δούρειος Ίππος, ήταν πολύ αργά.
ΚΑΜΙΑ άλλη χώρα δεν κατάφερε να βγάλει στην (παγκόσμια) αγορά τόσο τοξικά χρηματιστηριακά προϊόντα. Πιο τοξικά και από το θανατηφόρο δηλητήριο της κόμπρας είναι τα ελληνικά ομόλογα, σας λέω.
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ραδιενεργά (and deadly!) ακόμα και όταν θαφτούν, όπως έγινε μετά την προτροπή των (αξιοθρήνητων) οίκων αξιολόγησης στα πιο σκοτεινά (και ανήλιαγα) υπόγεια.
ΕΚΑΤΟ μέτρα κάτω από τη γη τα έθαψαν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, αλλά αυτό δεν σταμάτησε την εξάπλωση του ελληνικού ιού στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία.
ΘΕΜΑ χρόνου είναι μέχρι η μόλυνση να προσβάλει τη Γαλλία και τη Γερμανία. Από την στιγμή που ο ιός μας πέρασε τον Ατλαντικό και χτύπησε την καπιταλιστική μητρόπολη, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
ΣΕ δικό μας, επίσης, know how βασίστηκε και η βρετανική εξέγερση απόκτησης αγαθών άνευ πληρωμής και κόπου.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στο commodity revolution! Τη νέα και πιο εξελιγμένη μορφή επανάστασης που ξεκίνησαν οι δικοί μας μπάχαλοι στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2008.
ΜΙΛΩ για τα μασκοφορεμένα παλικάρια μας που, στη συνέχεια, ανακαίνισαν (με βαριοπούλες!) την πλατεία Συντάγματος και τα γύρω καταστήματα πριν έξι εβδομάδες.
ΟΙ Βρετανοί σύντροφοι (και ομοϊδεάτες τους) προχώρησαν δύο βήματα πάρα πάνω. Αντί για βαριοπούλες, χρησιμοποίησαν σπίρτα και αναπτήρες.
ΟΙ εκτεταμένες πυρκαγιές ήταν αυτές που τους έδωσαν την ευκαιρία να προβούν σε επαναστατική απαλλοτρίωση των καταναλωτικών αγαθών που χρειάζονταν προκειμένου να αναβαθμίσουν την γκαρνταρόμπα τους και τον ηλεκτρονικό τους εξοπλισμό.
ΕΝΤΥΠΩΣΗ μου έκανε ότι είχαν και εκλεπτυσμένα γούστα οι Βρετανοί πιτσιρικάδες. Έδειξαν ότι, τουλάχιστον, έχουν εμπεδώσει τις αξίες του καταναλωτικού διαφημιστικού βομβαρδισμού που δέχονταν καθημερινά από τα γεννοφάσκια τους.
ΑΝ μη τι άλλο, έμαθαν να ψωνίζουν σωστά και να επιλέγουν (ακριβά) προϊόντα ποιότητας. Δεν απαλλοτρίωναν ό,τι και ό,τι. Έμπαιναν μέσα από τις βιτρίνες με σκισμένα τζιν και έβγαιναν ντυμένοι φιγουρίνια!
ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ επιλεκτικά τα καταστήματα με τις καλύτερες μάρκες και αφού έπαιρναν ό,τι τους είχε στερήσει τόσα χρόνια η κοινωνική τους περιθωριοποίηση, προχωρούσαν και σε ανακαινίσεις των καταστημάτων που διέθεταν φτηνά προϊόντα.
ΜΕΤΑΞΥ των συλληφθέντων από τις δυνάμεις καταστολής του συστήματος που υπερασπίζεται τα προνόμια των εχόντων, υπήρξαν και εντεκάχρονοι πιτσιρικάδες που ονειρεύονταν από το νηπιαγωγείο να αναβαθμίσουν την κοινωνική τους διαδικτύωση.
ΔΕΝ είναι δυνατόν στις μέρες μας να είσαι δέκα χρόνων και να μην έχεις ένα smart phone να επικοινωνείς. Αν δεν μπορεί να στο αγοράσει ο άνεργος μπαμπάς σου, πρέπει να βρεις ο ίδιος τρόπο να κάνεις τη δουλειά σου.
ΣΤΗΝ κοινωνία μας δεν υπάρχει χώρος για μη ανταγωνιστικά άτομα. Τα εξελιγμένα ηλεκτρονικά προϊόντα είναι πλέον must!
ΕΥΤΥΧΩΣ που ακόμα πηγαίνουν νωρίς για ύπνο τα παιδάκια των νηπιαγωγείων γιατί θα είχαν βγει και αυτά στους δρόμους με σπίρτα για να ψωνίσουν ότι δεν τους αγοράζει η μαμά τους.
ΕΙΜΑΙ βέβαιος ότι στην επόμενη μαζική καταναλωτική εξέγερση θα λάβουν μέρος και τα… νήπια! Γιατί όσο πιο γρήγορα εμπεδώσει κανείς τα ηθικά καπιταλιστικά οράματα τόσο το καλύτερο και για τα χρηματιστήρια και την αύξηση της παραγωγής.
Η πιο παρεξηγημένη εικόνα του βρετανικού Commodity Revolution ήταν αυτή που έδειχνε δυο άτομα να βοηθούν έναν τραυματισμένο Μαλαισιανό φοιτητή να σταθεί στα πόδια του και, στη συνέχεια, να ανοίγουν το σάκο που είχε στην πλάτη του και να παίρνουν κάτι από μέσα.
ΤΑ (ανημέρωτα) Μέσα Ενημέρωσης μιλούσαν για την πιο αισχρή και απάνθρωπη πράξη γιατί νόμισαν ότι οι… καλοί Σαμαρείτες «έκλεψαν» τον τραυματία, ενώ, σύμφωνα με το δικό μου ρεπορτάζ, «αλάφρωσαν» τον σάκο του για να μπορεί να περπατά πιο άνετα.
ΣΤΟ μεταξύ, οι απανταχού κοινωνιολόγοι έχουν πέσει με τα μούτρα στη μελέτη προκειμένου να κατανοήσουν το πώς μπορεί να γίνει μια τέτοια πρωτοφανή σε ταχύτητα και μαζικότατη εξέγερση, χωρίς καμιά προετοιμασία, αιτία, πολιτικά κίνητρα, συνθήματα και στόχους.
ΕΙΜΑΙ σίγουρος ότι έτσι και ζούσε στις μέρες μας ο πατέρας της Κοινωνιολογίας Μαξ Βέμπερ, θα αναθεωρούσε πολλά απ’ όσα έχει γράψει, ενώ ο συμπατριώτης του Κάρολος Μαρξ, θα προτιμούσε να είχε γίνει… καλόγηρος!
ΕΧΟΥΝ να ειπωθούν πάρα πολλά ακόμα για το πιο πάνω θέμα, αλλά εσείς κρατείστε τούτο: τίποτα δεν θα είναι το ίδιο σε τούτο κόσμο μετά από δέκα χρόνια.
Η τεχνολογία έχει αρχίσει ήδη να μας ξεπερνά και να δημιουργεί έναν καινούργιο κόσμο. Πέρα από σύνορα, γνωστές ιδεολογίες και παραδοσιακές θεωρίες.
ΠΡΙΝ κλείσω, να σας πω και τούτο: από τον Οργανισμό Ζωόφιλων του Πακιστάν έλαβα μια ανακοίνωση, με την οποία οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τον τρόπο που η Γκότλαντ Γιαρντ χρησιμοποίησε στην εξέγερση τα ζώα.
ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ στα σκυλιά και τα άλογα, τα οποία, όπως λένε, υπέστησαν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα με όσα είδαν τα μάτια τους. Χαμένα τα είχαν οι σκύλοι της αστυνομίας με τα όσα συνέβαιναν γύρω τους.
ΚΑΙ έχουν δίκιο οι ζωόφιλοι. Είναι απαράδεκτο να υποχρεώνουν τα ζώα να παίρνουν θέση υπέρ μια παράταξης για λίγο φαΐ χωρίς να ξέρουν το γιατί.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είσαστε όλοι καλά και θα τα πούμε πάλι με το καλό από βδομάδα. Γεια χαρά.
