Τα σύννεφα τόσο στο διεθνές οικονομικό, όσο και το τοπικό στερέωμα, είναι λογικό να κλονίζουν την πεποίθηση του επιχειρηματικού κόσμου και των καταναλωτών. Σ’ αυτό το κλίμα, τα υψηλά επίπεδα του αυστραλιανού δολαρίου επιδεινώνουν ήδη υπάρχοντα προβλήματα.
Οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να αποφύγει πολιτικές οι οποίες ενδέχεται να έχουν βραχυπρόθεσμα οφέλη, σε βάρος μακροπρόθεσμης οικονομικής ευφορίας. Σχέδια δηλαδή να ‘αναβιώσουν’ βιομηχανίες που ψυχορραγούν, απλά θα αναστείλουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα που συνδέονται με την οικονομική αλλαγή.
Η άποψη ότι οι μεταλλευτικές εταιρίες θα πρέπει να επενδύσουν σε εργοστάσια προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα μακροπρόθεσμες οικονομικές απώλειες οι οποίες θα υποσκάψουν τη μεταλλευτική βιομηχανία.
Εκτιμάται ότι η καλύτερη άμυνα, κατά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι μια ευέλικτη και δυνατή οικονομία. Μεταρρυθμίσεις στον οικονομικό τομέα, πριν δύο δεκαετίες, συν το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, δημιούργησαν από κοινού το σκάφος που έσωσε την Αυστραλία από το να την παρασύρει η παγκόσμια οικονομική καταιγίδα.
Αυτό δεν σημαίνει, κατά την εκτίμηση του καθηγητή Οικονομίας Σινκλέρ Ντέιβιτσον, ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επαναληφτεί, για το λόγο ότι η αυστραλιανή οικονομία δεν είναι το ίδιο καλά εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει μια άλλη οικονομική κρίση.
«Είναι γεγονός ότι η ανάπτυξη της παραγωγικότητας υπήρξε απογοητευτική την τελευταία δεκαετία. Συμβαίνει, εντούτοις, αυτές οι πολιτικές οι οποίες θα εφαρμοστούν για να λύσουν το πρόβλημα, αυτές οι ίδιες θα βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να αντιμετωπίσουν το ύψος του δολαρίου.
Θα είναι οι επιχειρήσεις εκείνες οι οποίες θα είναι ευέλικτες, με μοντέρνες ιδέες και νέες προσεγγίσεις».
Ο ίδιος θα πει ότι «σχέδια για επιβολή νέων φόρων στις μεταλλευτικές εταιρίες και φόροι για τον χειρισμό των κλιματικών αλλαγών, είναι λάθος μέτρα στην παρούσα οικονομική κατάσταση.
Τα γεγονότα στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πέραν του δικού μας ελέγχου. Εκείνα, όμως, τα οποία είναι βέβαιο ότι μπορούμε να ελέγξουμε, είναι η υπερβολική κυβερνητική ανάμιξη, υπερβολικές δαπάνες και υψηλή φορολογία.
Μεγιστοποιώντας την ευελιξία της οικονομίας μας, θα καταστήσουμε δυνατή την αντίσταση σε τρικυμίες οι οποίες είναι πέραν του ελέγχου μας» κατέληξε ο διακεκριμένος οικονομολόγος.
