ΠΡΙΝ παρασυρθώ (και ξεχαστώ) από το σχολιασμό των γεγονότων που δεν μπορούν να περιμένουν, να ευχαριστήσω τους ποιητές της παροικίας μας που μου έστειλαν για μελοποίηση δύο συνταγές μαγειρικής που έγραψαν.
ΓΙΑ να είμαι ειλικρινής μαζί σας, απογοητεύτηκα από την ανταπόκριση, γιατί αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι μισοί (και πλέον!) συμπάροικοι γράφουν πεζά και ποίηση, δύο μόνο συμμετοχές είναι καραμπινάτη αποτυχία.
ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί όταν όλο και περισσότεροι εμπεδώσουν την απήχηση που μπορεί να έχει στις φιλότεχνες μάζες της παροικίας μας αυτό το είδος ποίησης (των γεύσεων) θα περιμένω δυο-τρεις ακόμα εβδομάδες πριν επανέλθω στο θέμα.
ΠΑΜΕ πιο κάτω. Ματώνει η καρδιά μου, φίλοι αναγνώστες, διαβάζοντας τις επιστολές ορισμένων συμπαροίκων που χύνουν μαύρο δάκρυ για «την κατάντια της ένδοξης Ελλάδας» που έχει (όπως ισχυρίζονται) γίνει «ο περίγελος του κόσμου».
ΤΗ «διαφθορά» επικαλούνται ορισμένοι, ως αιτία του κακού, ενώ άλλοι τα βάζουν με τους πολιτικούς, τη νοοτροπία μας και με τους «ξένους» που συνεχώς μας κυνηγούν και μας υπονομεύουν.
ΤΟ μόνο που έχω να υπογραμμίσω, για μια ακόμα φορά, είναι ότι τα γεγονότα, ως συνήθως, απατούν. Αυτό, για παράδειγμα, που οι άλλοι αποκαλούν «διαφθορά» εγώ το έχω βαφτίσει «τρόπο ζωής».
ΣΥΓΝΩΜΗ, τι θα πει «διαφθορά»; Αντί να τα «πιάνει» το κράτος, όπως προβλέπει η νομοθεσία, τα «πιάνουν» για λογαριασμό του εφοριακοί, πολεοδόμοι, τελωνειακοί, δικαστές, γιατροί, μπάτσοι, πολιτικοί και όποιος άλλος πάντων έχει ένα πόστο που περνούν λεφτά (ή εξουσία) από τα χέρια του.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια εκ μέρους των πολιτών να απαλλάξουν το κράτος από τη χρονοβόρα (και δαπανηρή) διαδικασία συγκέντρωσης και ανακατανομής του πλούτου της χώρας.
ΜΕ άλλα λόγια, τα εισπράττει και τα ξοδεύει από μόνος του ο λαός, χωρίς να χρειάζεται τη μεσολάβηση κανενός. Είναι, δηλαδή, ένας προχωρημένος (και αντιεξουσιαστικός) τρόπος αυτοδιοίκησης.
ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά τι να τη κάνεις για παράδειγμα την Εφορία ή την Πολεοδομία, όταν κανένας δεν πληρώνει φόρους και όλοι χτίζουν αυθαίρετα όπου (και όποτε) θέλουν;
ΤΟ ότι ακόμα δεν έχουν καταφέρει οι άλλες χώρες της Ευρώπης να προχωρήσουν σε μια τέτοια επαναστατική αποκέντρωση και να χτυπήσουν την γραφειοκρατία κατακέφαλα, δεν φταίμε εμείς που τα καταφέραμε νωρίς.
Ο λόγος που φτάσαμε πρώτοι στη χρεοκοπία οφείλεται, κυρίως, στο γεγονός ότι θέλουμε να εξαλείψουμε (ολοσχερώς) την ύπαρξη κάθε οργανωμένης μορφής κράτους.
ΝΑ μην υπάρχει, δηλαδή, ούτε ως εικονική πραγματικότητα, που υπήρχε τα τελευταία 40 χρόνια. Λίγες προσπάθεια ακόμα χρειάζεται και θα πετύχουμε και το στόχο αυτό.
ΝΑ σημειώσω εδώ ότι το κράτος έχει χρεοκοπήσει. Ο λαός μια χαρά περνά ακόμα με το κομπόδεμα που έχει. Με τη σέσουλα μάζευαν τα ευρώ οι κλαριντζήδες στα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, ενώ στις παραλίες και τα εστιατόρια δεν έβρισκες τόπο να σταθείς και καρέκλα να καθίσεις.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ σας λέω, μη στενοχωριόσαστε και μη δακρύζετε για την πατρίδα. Οι καλύτερες μέρες μπροστά της είναι. Ας ρίξουμε όμως και μια (βιαστική) ματιά στα δικά μας και ας αρχίσουμε από την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, για την οποία σήμερα μόνο καλές κουβέντες έχω να πω.
ΛΟΙΠΟΝ, δεν ξέρω ποιος επιμελείται την ιστοσελίδα της Κοινότητας, αλλά όποιος και αν είναι του αξίζουν συγχαρητήρια για την (εξαιρετική) δουλειά που έχει κάνει.
ΟΠΟΙΟΣ ενδιαφέρεται για την Κοινότητα και, γενικότερα, για την ιστορική διαδρομή της παροικίας μας δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα Πρακτικά του Διοικητικού Συμβουλίου που δημοσιεύονται (σε τέτοια έκταση) για πρώτη φορά.
ΚΑΙ εδώ αναφέρομαι σε πρακτικά γραμμένα πριν ένα (και βάλε) αιώνα! Για την πραγματική ιστορία των τότε συμπατριωτών μας που έμεναν στην Μελβούρνη και ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τις λίγες εκατοντάδες.
Ο πρακτικογράφος της εποχής εκείνης δεν ήταν μόνο καλός γνώστης της ελληνικής γλώσσας, αλλά και φοβερός καλλιγράφος. Έργα τέχνης είναι τα γραπτά του.
ΕΠΕΙΔΗ, διαβάζοντας τα Πρακτικά που γράφτηκαν πριν το 1900 (!) μου άνοιξε η όρεξη, είπα προκειμένου να κάνω μια σύγκριση για το τι απασχολούσε την Κοινότητα τότε και τι σήμερα να διαβάσω και τα τελευταία.
ΔΕΝ τα βρήκα, όμως, γι’ αυτό και θα παρακαλούσα τον αρμόδιο της ιστοσελίδας να αρχίσει να τα δημοσιεύει για να μαθαίνουν και ορισμένοι που ενδιαφέρονται τι συμβαίνει στην Κοινότητα.
ΜΕ την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστούν άλλα 110 χρόνια για να δημοσιευτούν τα σημερινά Πρακτικά αφήνω την ιστορία εδώ για να σας πω, επ’ ευκαιρία, ότι στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (που θα αρχίσει στα μέσα Οκτώβρη) θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πολλές καινούργιες ταινίες, ορισμένες εκ των οποίων είναι πολύ ενδιαφέρουσες.
ΤΟ Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου είναι μια από τις πιο επιτυχημένες πολιτιστικές εκδηλώσεις της παροικίας μας και κάθε χρόνο το παρακολουθούν χιλιάδες συμπάροικοι.
ΚΑΙ για να κλείσω με την Κοινότητα (χωρίς να γράψω ούτε μια κακή κουβέντα!), να σας πω ότι από τον ερχόμενο χρόνο θα αρχίσει η ανέγερση του Πολιτιστικού Πύργου στο Lonsdale Street. Εννοείται βέβαια ότι το έργο θα αρχίσει με την κατεδάφιση του σημερινού κτιρίου. Συνεχίζουμε…
ΠΑΡ’ ΟΛΙΓΟ να πέσω από την καρέκλα μου όταν ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας επέλεξε εμένα για να μελετήσω (και ασχοληθώ) με το κατηγορητήριο κατά του γνωστού Πόντιου ακτιβιστή (και μπροστάρη) Παναγιώτη Ιασωνίδη.
ΜΕ το που έπιασα στα χέρια μου το «φάκελο» Ιασωνίδη, που ζύγιζε κοντά στα τρία κιλά και αποτελείτο από εκατοντάδες σελίδες, με έπιασε απελπισία μόνο από τον όγκο, αφού σκέφτηκα ότι θα πρέπει να αφιερώσω τέσσερα 24ωρα για να τον διαβάσω και να χωρίσω σε κεφάλαια τα έγραφα του κατηγορητηρίου.
ΜΙΛΑΜΕ ότι μεταξύ των εγγράφων ήταν «εκθέσεις» ειδικών ελεγκτών, αποδείξεις πληρωμών, φωτοτυπίες επιταγών, αναφορές Ποντίων αξιωματούχων, άρθρα και σχόλια εφημερίδων, ένορκες καταθέσεις (ανώνυμων) μαρτύρων και ότι άλλο μπορείτε να φανατιστείτε.
ΣΑΣ λέω ειλικρινά ότι ο «φάκελος» για την ποντιακή πορεία του Παναγιώτη ήταν μεγαλύτερος από αυτόν που είχε σχηματίσει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα… εγκλήματα του Μιλόσεβιτς.
ΑΝ άρχιζα να απαριθμώ τις κατηγορίες που τού αποδίδουν, θα χρειάζονταν 43 στήλες και θα έκανα Χριστούγεννα, γράφοντας για την… τεράστια ζημιά που έχει προκαλέσει ο Ιασωνίδης στους εδώ (και όχι μόνο) Πόντιους.
ΜΕ λίγες κουβέντες, να σας πω ότι για το μόνο που δεν τον κατηγορούσαν είναι για το… λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική και τις κλιματολογικές αλλαγές που πλήττουν, εδώ και 20 χρόνια, τον πλανήτη Κρόνο.
ΜΕΧΡΙ και σε αναφορές που είχα κάνει εγώ σε αυτή τη στήλη πριν 15 χρόνια είχαν συμπεριλάβει στον «αμαρτωλό φάκελο».
ΚΑΙ ενώ έκαναν τέτοια λεπτομερειακή έρευνα σε βάθος χρόνου και διατύπωσαν εναντίον του έρμου του Παναγιώτη εκατοντάδες κατηγορίες, δεν μπήκαν στον κόπο να υπογράψουν το κατηγορητήριο!
ΝΑΙ, κύριοι το άτομο (ή άτομα) που μπήκαν στον κόπο να καταγγείλουν τόσες παραβάσεις δεν είχαν το στοιχειώδη θάρρος να υπογράψουν αυτά που υποστηρίζουν. Το γεγονός ότι το κατηγορητήριο ήταν ανώνυμο ακολούθησε το δρόμο που του άρμοζε: τον σκουπιδοτενεκέ!
ΔΕΝ είναι δυνατόν να κάνει κάποιος ανώνυμες καταγγελίες και να περιμένει να τον πάρουν στα σοβαρά. Αυτά δεν γίνονταν ούτε στην αρχαία Ελλάδα. Πάμε πιο κάτω.
ΜΕ μεγάλη λύπη πληροφορήθηκε το ΣΑΕ (όπως μας πληροφορεί στην τελευταία του ανακοίνωση) «την πρόθεση κατάργησης του Γ’ Προγράμματος (βραχέα) του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακεδονίας της EPT-3, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης της ΕΡΤ»
ΤΟ συγκεκριμένο πρόγραμμα απευθύνεται στους Απόδημους και λειτουργεί από το 1952. Σύμφωνα με την ηγεσία του ΣΑΕ, το πρόγραμμα ήταν ένα από τα ελάχιστα μέσα έγκυρης και έγκαιρης ενημέρωσης για εμάς τους απόδημους.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ την ανακοίνωση μου έκανε εντύπωση ότι πρώτη φορά άκουγα ότι υπάρχει και αυτό το πρόγραμμα. Ρωτώντας όμως και τους υπόλοιπους συναδέλφους, πληροφορήθηκα ότι κανένας δεν το γνώριζε.
ΣΚΕΦΤΗΚΑ, λοιπόν, ότι αν δεν το γνωρίζουν άνθρωποι που για δεκαετίες εργάζονται σε σταθμούς και εφημερίδες πώς είναι δυνατόν να το γνωρίζουν οι υπόλοιποι απόδημοι;
ΕΠΕΙΔΗ το θέμα με ενδιαφέρει λόγω του ότι κάνω μια συγκριτική μελέτη για τα πόσα σπατάλησε το ελληνικό Κράτος για τους Απόδημους (και στο κατά πόσο συμβάλλαμε και εμείς στη χρεοκοπία του) θα παρακαλούσα οποιονδήποτε έχει ακούσει ποτέ πρόγραμμα του πιο πάνω σταθμού να μου τηλεφωνήσει. Πολύ θα χαρώ.
ΒΕΒΑΙΑ, κατανοώ ότι μια ανύπαρκτη οργάνωση (όπως το ΣΑΕ) μπήκε στον κόπο να στηρίξει ένα ανύπαρκτο (για τους Απόδημους) ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Και η ανυπαρξία ενώνει…
ΑΥΤΑ για σήμερα αγαπητοί μου αναγνώστες και θα τα πούμε και πάλι την άλλη εβδομάδα. Να είστε όλοι καλά και γεια χαρά.
