ΑΓΑΠΗΤΟΙ αναγνώστες, λάτρεις του αρχαίου ελληνικού μεγαλείου, των χρεών και της εθνικής ομάδας μπάσκετ, σας καλημερίζω με πληγωμένη την εθνική μου περηφάνια.
ΤΙ ήταν αυτό που πάθαμε; Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τη συντριβή που υποστήκαμε από τους όψιμους απογόνους του… Μεγάλου Αλεξάνδρου.
ΕΠΑΘΑ τέτοιο σοκ όταν πληροφορήθηκα ότι χάσαμε από την ανώνυμη χώρα, που με πήρε μια βδομάδα να βάλω μια μπουκιά ψωμί στο στόμα μου.
ΚΑΙ για να καταλάβετε το δράμα μου, σκεφτείτε, πως όταν εμείς μαθαίναμε μπάσκετ τους… Αμερικανούς (και κερδίζαμε πανευρωπαϊκούς τίτλους!) οι ακατονόμαστοι ζούσαν ακόμα στις σπηλιές και έτρωγαν… έντομα και ρίζες δένδρων!
ΔΕΝ ξέρω πώς αντέδρασαν οι εδώ πατριώτες της Παμμακεδονικής, αλλά υποθέτω ότι και αυτών τα νεύρα θα έγιναν κουρέλι όπως τα δικά μου και του Καρατζαφέρη.
ΑΝΤΕ μετά την ταπεινωτική αυτή εθνική ήττα να βρει διάθεση ο ελληνισμός να αγωνιστεί για την εφαρμογή των μέτρων του Μεσοπρόθεσμου.
ΣΤΗΝ ήττα της εθνικής μας νομίζω ότι οφείλεται και η έκρηξη του Βενιζέλου κατά της τρόικας. Εδώ, σου λέει ο άνθρωπος, χάσαμε τα αυγά στα καλάθια θα κολλήσουμε.
ΑΝ και, μεταξύ μας, τη μεγαλύτερη ζημιά μας την έκανε ένας… εξώγαμος απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όχι τα… γνήσια τέκνα του.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στον μαύρο παίχτη της ακατονόμαστης ομάδας, που λόγω απουσίας του δικού μας έγχρωμου αλώνιζε στο γήπεδο.
ΣΤΟ μεταξύ, σύμφωνα με πληροφορίες μου, οι εδώ απόγονοι του μεγάλου στρατηλάτη, που προέρχονται από την ανώνυμη χώρα, ετοιμάζονται να φέρουν από τα Σκόπια ένα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να το στήσουν κάπου στο Lalor.
ΘΑ κάνουν δηλαδή και αυτοί ό,τι έκαναν οι Λάκωνες στο Brunswick, που έστησαν το άγαλμα του Λεωνίδα. Το άγαλμα υπολογίζεται ότι θα είναι τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερο από αυτό μας κουβάλησε στο Lonsdale Street ο (ανεκδιήγητος) Παναγιώτης Ψωμιάδης.
ΝΑ σας πω, επίσης, ότι τούτες τις μέρες οι ακατονόμαστοι γιόρτασαν (ντυμένοι Αλέξανδροι και φέροντας μακεδονικές πανοπλίες!) τα 20 χρόνια της ανωνυμίας τους!
ΣΤΑ Σκόπια (όπως βλέπετε και στην αποκλειστική φωτογραφία που δημοσιεύω) οι εορταστικές εκδηλώσεις άρχισαν μπρος από το τεράστιο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου.
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΙ το γεγονός ότι τα οικονομικά μας δεν μας επιτρέπουν τούτο τον καιρό να τους ανταγωνιστούμε σε κατασκευές αγαλμάτων, κάνουν ό,τι γουστάρουν.
ΕΤΣΙ όπως πάνε (αργά ή γρήγορα) θα αναγκάσουν και τον Κολοκοτρώνη να τους υιοθετήσει, οπότε, εκτός από τη Θεσσαλονίκη θα… διεκδικήσουν και την Τρίπολη.
ΑΣ αλλάξουμε, όμως, θέμα. Αν κρίνω απ’ όσα ακούω και διαβάζω, οι μισοί Έλληνες ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.
ΕΧΕΙ πάρει τέτοιες διαστάσεις το όλο θέμα που μέχρι και σε μένα τηλεφωνούν γνωστοί δημοσιογράφοι από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης να σχολιάσω το θέμα.
ΤΟ Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας Μελβούρνης, μάλιστα, που πρωτοστάτησε στο να «ανοίξουν» οι πόρτες της Αυστραλίας, εξετάζει το ενδεχόμενο να φέρει από την Ελλάδα, αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς και ειδικευμένους οικοδόμους για να χτίσουν τον Πύργο.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ συνεχίζω να πιστεύω ότι όλη αυτή η ιστορία είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ, δεν πιστεύω ότι οι σημερινοί Νεοέλληνες που έχουν μεγαλώσει με «του πουλιού το γάλα», και συνεχίζουν να ζουν σαν άρχοντες, πρόκειται να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.
ΣΙΓΑ μην αφήσουν τους καναπέδες των καφετεριών και τη φραπεδιά τους, την οποία πίνουν για 7 ώρες καπνίζοντας δύο πακέτα τσιγάρα, να έλθουν να ζήσουν στο Dandenong και το Footscary. Πολύ χλωμό το βλέπω.
ΑΝ θέλουν πραγματικά να δουλέψουν (και δεν βλέπω κανέναν λόγο γιατί να θέλουν) μπορούν να δουλέψουν και εκεί κάνοντας τις δουλειές που για 20 χρόνια τώρα κάνουν οι Αλβανοί, οι Πακιστανοί και οι Κούρδοι.
ΑΚΟΥΩ ότι περισσότεροι από 20.000 συμπατριώτες μας έχουν δηλώσει συμμετοχή στις ενημερωτικές ημερίδες που οργανώνει το αυστραλιανό Υπουργείο Μετανάστευσης στην Ελλάδα τον επόμενο μήνα.
ΣΥΝΕΠΩΣ, εδώ θα είμαστε και θα δούμε πιο θα είναι στο τέλος το αποτέλεσμα και αυτής της ιστορίας, που, ναι μεν, παρέχει photo opportunities για τους εμπνευστές και οργανωτές, αλλά δεν παρέχει ευκαιρίες στους ενδιαφερόμενους.
ΠΡΙΝ απομακρυνθούμε από το κοινοτικό περιβάλλον, να σας πω ότι κατά των μεταναστευτικών πρωτοβουλιών του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας, έχουν ταχθεί και οι παλαιάς κοπής κομμουνιστές της παροικίας μας όπως, για παράδειγμα, ο Πάνος Σταματόπουλος.
ΣΤΗΝ επιστολή του, που δημοσιεύθηκε στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο», ο κύριος Πάνος χαρακτηρίζει την πρωτοβουλία της Κοινότητας «ανθελληνική», γιατί όπως υποστηρίζει η μετανάστευση των νέων Ελλήνων στην Αυστραλία θα στερήσει από την πατρίδα της το ανθό της και θα τη ρίξει σε χειρότερο μαρασμό.
Ο κύριος Πάνος, βέβαια, αν και γνώστης του προλεταριακού ψυχισμού δεν μας λέει πώς θα τα καταφέρουν οι νέοι της Ελλάδας να ζήσουν χωρίς δουλειά μέχρι να αναστηθεί (οικονομικά) η χώρα.
ΚΑΛΕΣ είναι οι μεγάλες πατριωτικές κουβέντες, αλλά έχουν και αυτές το πρόβλημα όλων των μεγαλοστομιών: όταν πεινάει κανείς δεν τρώγονται.
ΤΗΣ επιστολής του κυρίου Πάνου είχε προηγηθεί η επιστολή (την περ. Δευτέρα) ενός άλλου συντρόφου του, ο οποίος και προφητεύει αλλαγή στην ηγεσία της Κοινότητας.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στην επιστολή Ζήση Πούρου, ο οποίος προβλέπει ότι ο Θόδωρος Μάρκος θα αντικαταστήσει στην προεδρία τον Βασίλη Παπαστεργιάδη.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον Ζήση Πούρο, ο Θόδωρος Μάρκος είναι ένα από τα πιο αποδοτικά και ικανά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και απολαμβάνει την υποστήριξη όχι μόνο των κεντροαριστερών αλλά και των συντηρητικών μελών του Δ.Σ. που έχουν την πλειοψηφία.
ΑΠΟ την άλλη «θεωρεί σίγουρο», όπως σημειώνει, ότι ο σημερινός πρόεδρος έχει «δεσμευτεί» με δηλώσεις του ότι «η θητεία του προέδρου δεν πρέπει να υπερβαίνει τις δύο θητείες» και αφού αυτή που διανύει είναι η δεύτερη σημαίνει ότι είναι και η τελευταία.
ΑΠΟ την πλευρά μου να διευκρινίσω ότι ο σημερινός πρόεδρος δεν «δεσμεύτηκε» απλώς με δηλώσεις, αλλά κατάθεσε (με τα χεράκια του) και πρόταση στη Γενική Συνέλευση, η οποία όμως απορρίφθηκε από τα μέλη.
ΚΑΤΑ της πρότασης του τότε είχε ταχθεί και ο Γιώργος Φουντάς, που βρισκόταν ήδη στην προεδρία επί 17 χρόνια ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
ΣΤΟ μεταξύ, στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα με οδήγησαν τα στοιχεία μιας μίνι έρευνας που έκανα μεταξύ μελών του Δ.Σ. πριν λίγες μέρες.
ΣΥΜΦΩΝΑ, λοιπόν, με τις διαπιστώσεις μου, τα μέλη του Δ.Σ. «πίνουν νερό» στο όνομα του σημερινού προέδρου, όπως «έπιναν» και πριν λίγα χρόνια και για τον Φουντά.
ΑΠΟ την πλευρά του, ο πρόεδρος, όπως με διαβεβαίωσαν οι συνομιλητές μου, δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την προεδρία πριν τελειώσει η ανέγερση του Πύργου, (που ακόμα δεν έχει αρχίσει) και πριν μεταναστεύσουν στην Αυστραλία τουλάχιστον 53.000 Έλληνες!
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, μου είπαν ότι ο Παπαστεργιάδης δεν βρίσκεται στο πηδάλιο της Κοινότητας δύο θητείες, αλλά μία και κάτι ψιλά, αφού ανήλθε στην ηγεσία μετά την ανατροπή του Φουντά, ο οποίος και μέχρι τότε ήταν περίπου ένα χρόνο πρόεδρος.
ΑΣΕ που όλοι οι πρόεδροι ερωτεύονται την Κοινότητα (και όχι τον τίτλο) και σιγά-σιγά αρχίζουν να πιστεύουν (βαθιά μέσα τους) ότι μετά από αυτούς θα έλθει η καταστροφή του οργανισμού. Συνεχίζουμε…
ΠΑΡ’ ΟΛΑ όσα έγραψα την περασμένη βδομάδα για τους εδώ (επαγγελματίες) εκπαιδευτικούς της ελληνικής γλώσσας η αγγλόφωνη ελληνομάθεια δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει ούτε στα αγγλικά.
ΕΜΑΘΑ, όμως, ότι στο ετήσιο Συνέδριο των Συλλόγου Εκπαιδευτικών Νεοελληνικών Βικτωρίας διεξήχθη στα ελληνικά, γεγονός που με χαροποίησε.
ΕΤΣΙ μάλιστα και η Κοινότητα Μελβούρνης φροντίσει να τυπώσει και στις δύο γλώσσες το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου που θα γίνει τον άλλο μήνα, θα έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά.
ΣΤΟ μεταξύ, μην ακούτε τι λένε τα Μέσα Ενημέρωσης (και οι κακές γλώσσες). Η πατρίδα για την ώρα τα καταφέρνει μια χαρά.
ΛΙΓΟ ακόμα αν επιμένουμε στον δρόμο που ακολουθούμε τους 15 τελευταίους μήνες, θα ξεκάνουμε και την Ευρώπη και την ευρωζώνη.
ΚΑΤΙ, δηλαδή, που μέχρι πριν λίγους μήνες φάνταζε ακατόρθωτο έχει αρχίσει να αποκτά σάρκα και οστά. Λίγη προσπάθεια ακόμα χρειάζεται για να φέρουμε σε πέρας την ανασυγκρότηση της… Ευρώπης στα μέτρα μας.
ΑΥΤΑ για σήμερα και να είστε όλοι καλά. Γεια χαρά.
