Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται εδώ δύο βιβλία του ίδιου συγγραφέα, αλλά είναι σημαντικό να γίνει, μιας και πιστεύω ότι το ένα αποτελεί συνέχεια του άλλου.
Στο πρώτο βιβλίο «Οι Εξόριστοι», ο συγγραφέας ξετυλίγει τις ιστορίες των ανθρώπων αυτών που έζησαν καταδιωγμένοι και ξεριζωμένοι μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Σε δύο μέρη, το βιβλίο αυτό εξιστορεί την καθημερινή ζωή των πολιτικών εξορίστων και κρατουμένων, ένα μακρύ κομποσκοίνι από αγωνίες, φόβους και στραπατσαρισμένες ελπίδες. Στο δεύτερο μέρος οι εξόριστοι ζουν κάτω από πλήρη στρατιωτικό έλεγχο με στόχο τη φυσική και ηθική τους εξόντωση, σε μια κατάσταση όπου ο κάθε είδους σαδισμός μετατρέπεται σε εθνικιστική ιδεοληψία.

Το δεύτερο βιβλίο «Σε Ξένη Χώρα», είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που καλύπτει πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής στην Ελλάδα τα τελευταία πενήντα χρόνια. Η ιστορία δίνεται μέσα από την πορεία δύο οικογενειών, η μια με γενάρχη έναν φτωχό αγρότη και η άλλη με ένα μεσοαστό διανοούμενο. Τα μέλη των οικογενειών αυτών και τα γεγονότα ξετυλίγονται μέσα σε διαδοχικές φάσεις, πόλεμος, κατοχή, δικτατορία, μεταπολίτευση) και είτε αντιστέκονται είτε συμβιβάζονται με τις εκάστοτε συνθήκες. Οι ήρωες βιώνουν τις δικές τους ιστορίες μέσα σε ένα ψυχικό τοπίο που ιριδίζει από το ζόφο έως τα πιο φωτεινά χρώματα.

Ο Παναγιώτης Οικονομόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Ιατρική. Στην κατοχή φοιτητής εντάχθηκε στην κομμουνιστική ομάδα του Άγι Στίνα. Τραυματίστηκε, συνελήφθη, φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε στη Λήμνο για τέσσερα χρόνια και μετά μεταφέρθηκε στη Μακρόνησο, όπου είχε υπηρετήσει πριν τη στρατιωτική του θητεία. Μετά το πτυχίο έκανε σπουδές στη Γαλλία. Επί δικτατορίας κατέφυγε στην Ελβετία όπου εργάστηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λοζάννης, στην Ιατρική Σχολή Φράιμπουργκ και στη Γενεύη ως ιατρικός ερευνητής. Επέστρεψε στην Αθήνα με την πτώση της δικτατορίας και εργάστηκε στο Νοσοκομείο «Αγ. Σάββας» όπου οργάνωσε το εργαστήριο Ηλεκτρονικής Μικροσκοπίας.

Απολύθηκε από εκεί μετά από τρία χρόνια με όλο το προσωπικό του Τμήματος, λόγω πολιτικής δράσης. Προσελήφθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας, όπου εκτός από τη διδασκαλία έγραψε και βιβλία για το γνωστικό αντικείμενο του μαθήματος που δίδασκε. Ανάμεσα στην πολιτική του δράση και τις επιστημονικές του υποχρεώσεις έγραψε και κυκλοφόρησε τα παρακάτω βιβλία: «Σταυροδρόμια» (διηγήματα 1952), «Η Βάσω» (εκδ. Αστέρι, 1982), «Το νησί με τις νεκρές ψυχές» (εκδ. Θεμέλιο 1983), «Οι έρωτες της καθηγήτριας Ευγενίας» (μυθιστόρημα, εκδ. Διώνη 2000), «Ο Μεγάλος Λιμός» (μυθιστόρημα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα 2001), «Δεκέμβρης του 1944» (ιστορικό δικίμιο, εκδ. Άρδην 2007) και τα δύο βιβλία που παρουσιάζονται εδώ.