Η τέταρτη εξουσία, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πνέουν μένεα κατά της δικαστικής εξουσίας. Αφορμή της νέας αντιπαράθεσης είναι η καταδίκη του αμφιλεγόμενου αρθογράφου της εφημερίδας «Herald Sun», Andrew Bolt, για «ρατσιστική προσβολή» (Racial Vilification) ιθαγενών της Αυστραλίας.
Το Μονομελές Κοινοπολιτειακό Δικαστήριο αποφάνθηκε, ότι ο αρθογράφος προσέβαλε τους «ανοιχτόχρωμους» ιθαγενείς με άρθρα που δημοσίευσε στη «Herald Sun» στις 15 Απριλίου και στις 21 Αυγούστου 2009.
Επιγραμματικά, ο Andrew Bolt κατήγγειλε στα επίμαχα άρθρα του, ότι κάποιοι «ανοιχτόχρωμοι ιθαγενείς» (ιθαγενείς λευκού δέρματος) χρησιμοποιούν την καταγωγή τους για να αποκομίζουν οφέλη. Τα δημοσιεύματα εξόργισαν τους θιγέντες ιθαγενείς, οι οποίοι προσέφυγαν στο Κοινοπολιτειακό Δικαστήριο με αίτημα «την έκφραση συγγνώμης».
Το δικαστήριο απεφάνθη, ότι ο αρθογράφος παρέβη το Άρθρο 18 (c) του Νόμου κατά των Φυλετικών Διακρίσεων (Racial Discrimination Act) με τα προαναφερόμενα άρθρα. Στο σκεπτικό του ο δικαστής, Justice Mordecai Bromberg, διασαφηνίζει, ότι «η απόφασή του δεν απαγορεύει τη συζήτηση ή τη δημοσίευση άρθρων για τη φυλετική ταυτότητα, εφόσον είναι καλοπροαίρετα».
Ο δικαστής, Bromberg, περιέκλεισε στη λέξη «καλοπροαίρετα» την ουσία του νόμου και τον τρόπο ερμηνείας του από τα δικαστήρια, αντικρούοντας a priori την κριτική για «φίμωμα» των της κατευθυνόμενης, φθαρμένης, ανυπόληπτης αναξιόπιστης, μεροληπτικής τέταρτης εξουσίας από την ανεξάρτητη, αδέκαστη, αντικειμενική δικαστική εξουσία.
Ο δικαστής, Bromberg, έκανε την απλή, αλλά σαφή υπενθύμιση στους δημοσιογράφους και τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης, ότι οι νόμοι του κράτους παρέχουν στα ΜΜΕ ελευθερία υπό όρους. Δεν παρέχουν απεριόριστη ελευθερία.
Οι νόμοι που διασφαλίζουν την ελευθερία των δημοσιογράφων ελέγχουν δημοσιογράφους και ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης, που κάνουν κατάχρηση της θεσμοθετημένης ελευθερίας τους.
Δυστυχώς, η σύγχρονη δημοσιογραφία συγχέει σκόπιμα την ασυδοσία με το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης. Βολεύει η σύγχυση του κοινού, διότι καλύπτει τις καθημερινές αδιακρισίες των ΜΜΕ, που συχνά εξοντώνουν ηθικά επώνυμους και ανώνυμους πολίτες κάθε κοινωνίας. Στη δε περίπτωση της News of the World, του μεγιστάνα Murdoch, οδηγούν στο θάνατο αθώους πολίτες.
Στην έκδοση της περασμένης Πέμπτης («Ν.Κ.», 22/09/2011) και με αφορμή το χυδαίο δημοσίευμα εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων του σχολιαστή της εφημερίδας «Sydney Morning Herald», Paul Sheehan, έγραφα σχετικά με το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης:
«Το Άρθρο 19 της Διακήρυξης περί Ελεύθερης Έκφρασης ορίζει, ότι «κάθε πολίτης θα απολαμβάνει του δικαιώματος ελεύθερης έκφρασης», αλλά προειδοποιεί, ταυτόχρονα, ότι η άσκηση του δικαιώματος αυτού συνεπάγεται «ειδικά καθήκοντα και ευθύνες» και «υπόκειται, ως εκ τούτου, σε κάποιους περιορισμούς» οσάκις κρίνεται αναγκαίο «για την προστασία των δικαιωμάτων και της υπόληψης των πολιτών».
Άρα, δεν υπάρχει απεριόριστη ελευθερία έκφρασης. Υπάρχει οριοθετημένη ελευθερία έκφρασης, που οφείλει να σέβεται και να τιμά κάθε πολίτης, δημοσιογράφος ή μη.
Απεριόριστη ελευθερία διεκδικούν οι μεγιστάνες των Μέσων Ενημέρωσης με το έωλο επιχείρημα, ότι καταδύονται συχνά στον οχετό της φθηνής, ελεεινής, προσβλητικής δημοσιογραφίας διότι το επιβάλει «το ενδιαφέρον του κοινού».
Το κοινό, στην πλειοψηφία του, ζητά ποιοτική, ακριβή, αντικειμενική, σφαιρική ενημέρωση. Ζητά αυτό που λείπει σήμερα από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, επειδή αλαζόνες ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και δημοσιογράφοι παρέχουν στο κοινό το είδος της ενημέρωσης που θέλουν αυτοί, όχι την ενημέρωση που έχει ανάγκη ο λαός. Εξ ου και η απαξίωση της δημοσιογραφίας.
Η προχθεσινή απόφαση του Κοινοπολιτειακού Δικαστηρίου, λοιπόν, δεν συνιστά απειλή κατά της ελεύθερης έκφρασης των δημοσιογράφων, όπως την προβάλλουν σκόπιμα λειτουργοί των μέσων ενημέρωσης. Είναι μία λογική απόφαση θεμελιωμένη στις πρόνοιες του σχετικού νόμου.
Οι λειτουργοί των μέσων ενημέρωσης, που δαιμονοποιούν το νόμο και λιθοβολούν το δικαστήριο καλά θα κάνουν να μελετήσουν προσεκτικά την απόφαση του δικαστηρίου και να ομολογήσουν ευθαρσώς, ότι είναι η αφυπνιστική απόφαση που χρειαζόταν ο δημοσιογραφικός κόσμος για να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι ανεξέλεγκτος. Ό,τι υπόκειται στους ίδιους νόμους που υπόκειται ο υπόλοιπος αυστραλιανός πληθυσμός.
Οι διαμαρτυρόμενοι, για δήθεν φίμωμά τους, μοιάζουν με τις φοιτητικές, παραπολιτικές, φασιστικές οργανώσεις της Ελλάδας, που υπερασπίζονται το πανεπιστημιακό άσυλο όχι διότι πιστεύουν στο δικαίωμα της επιστήμης να διακινεί ιδέες ελεύθερα, αλλά για να καταφεύγουν στα πανεπιστήμια μετά από κάθε αξιόποινη πράξη τους.
Τα δικαιώματα κάθε πολίτη είναι η αμοιβή του για τη συνέπειά του στις υποχρεώσεις του ως πολίτη οργανωμένης, ευνομούμενης κοινωνίας. Οι δημοσιογράφοι, που δεν αποτελούμε ξεχωριστό κομμάτι της κοινωνίας μας, οφείλουμε να σεβόμαστε τους νόμους για να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
Η συντονισμένη, μακρά προσπάθεια των ΜΜΕ να φθείρουν και να υποκαταστήσουν τη δικαστική εξουσία δεν επιτυγχάνει στην ευνομούμενη Αυστραλία. Η συνέχισή της θα εξαλείψει και τα τελευταία ίχνη κύρους και αξιοπιστίας που έχει απομείνει στα ΜΜΕ, διότι ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο.
