Σε συζητήσεις, κατά το πρόσφατο ταξίδι μου στη γενέτειρα, οι περισσότεροι, ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση, συμφωνούν, ότι η Ελλάδα, έφτασε στη σημερινή κρίση ως αποτέλεσμα του συστήματος εξουσίας, χωρίς ωστόσο να καταλογίζουν ευθύνες μόνο στο παρόν, το οποίο λειτουργούσε χωρίς κανόνες και εκ των πραγμάτων οδήγησε τη χώρα στο αδιέξοδο.

Επικρατεί, δε, η άποψη, ότι οι κυβερνητικές πολιτικές ευθύνονται και για το χαμηλό βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα πολίτη. Κι ενώ υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι έκαναν την παραβατικότητα και την παρανομία κανόνα, εξακολουθούν να τους ανέχονται, χωρίς να τους εμπιστεύονται παρά τις προσπάθειές τους να βρουν λύση…

Ο μέσος Έλληνας, λοιπόν, χαρακτηρίζει τις τοποθετήσεις των πολιτικών φαιδρές και εκτός πραγματικότητας. Οι πιο διαβασμένοι, έχοντας εντοπίσει τις φραστικές τους γκάφες, που, δυστυχώς, έκαναν το ποτήρι να ξεχειλίζει, τους χλευάζουν στα πηγαδάκια και τις καφετερίες.
Αν, δε, λάβουμε υπόψη ότι πολλές βασικές κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών, η Ελλάδα είναι ακριβότερη από το μέσο όρο των υπόλοιπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε δικαιολογούμε τις πολλές ερωτήσεις από νέους και νεαρά ζευγάρια, για πιθανή «μετανάστευση» στην Αυστραλία.
Όντως, όπου βρέθηκα, με το που άκουγαν Αυστραλία, ζητούσαν πληροφορίες, για το κόστος ζωής, τις ευκαιρίες εργασίας, τα ημερομίσθια, την ασφάλεια υγείας και άλλα πολλά.

Κι ενώ για τους γονείς και παππούδες τους, ενδεχομένως η Άσπρη Γη να φάνταζε κάποτε ως μια χώρα μακρινή και άγνωστη, για τους νέους – με αυτούς που μίλησα, φάνηκε γνωστή και ότι θα την επέλεγαν σαν ιδανικό προορισμό για να κτίσουν τη φωλιά τους.

Και, βέβαια, δεν μιλούσα για γη της επαγγελίας. Το γεγονός, όμως, ότι έχει σταθερή οικονομία με μέσο εισόδημα της τάξης των $27,000 ετησίως, αναπτυγμένο βιοτικό επίπεδο, ποσοστό ανεργία 5%, καλό σύστημα υγείας, νομοταγείς πολίτες που εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα (στις τελευταίες εκλογές ψήφισε το 94%) και το προσδόκιμο ζωής είναι 81,5 χρόνια, δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση, πόσο μάλλον απόρριψη.
Έκπληξη προκαλούσε στους συνομιλητές μου η πολιτική της χώρας μας, προς το πολιτισμικό μωσαϊκό των 22,5 εκατομμυρίων που την αποτελούν. Στο άκουσμα, δε, ότι η κρατική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, εκπέμπει προγράμματα σε 60 γλώσσες από 200 και πλέον χώρες που ακολουθούν 116 θρησκεύματα, ακούγονταν επιφωνήματα θαυμασμού!

Προσωπικά, τάσσομαι εναντίον της μετανάστευσης νέων από τη γενέτειρα. Θεωρώ ότι η Ελλάδα χρειάζεται το εργατικό δυναμικό, ότι η κρίση θα περάσει – είναι, άλλωστε, ευρωπαϊκό φαινόμενο και το κυριότερο, στο χέρι τους είναι να γίνουν ανατροπές για μια Ελλάδα που να εξασφαλίζει το μέλλον τους και των μέλλον των παιδιών τους. Τα συλλαλητήρια και οι πορείες που καταλήγουν σε βανδαλισμούς, το δεν ξέρω και δεν απαντώ και το αρνούμαι να ψηφίσω, δεν θα οδηγήσουν στο ζητούμενο.

Στην Λευκάδα, που ήταν και η βάση μας, μίλησα με 45άρηδες αγόρια και κορίτσια που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν στην Αυστραλία και τώρα ζουν μόνιμα στην Ελλάδα.
Όλοι παραδέχονται ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και τις οικογένειές τους, επιρρίπτουν ευθύνες στο πλαστικό χρήμα που ξοδεύεται τόσο εύκολα, στις τράπεζες που έδιναν με «ευκολία» υψηλότοκα δάνεια, στους πολιτικούς, στην ένταξη στην Ευρώπη, το Ευρώ, κ.λπ.
Όμως, αν και τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα και τα οικονομικά δεδομένα της παρούσας κατάστασης κάνουν το βιολογικό τους ρολόι να γυρνά στα χρόνια που έζησαν στους Αντίποδες, και, ομολογούν ότι η Αυστραλία βρίσκεται πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους, είναι αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρουν.