Κάθε οικογένεια μεταναστών κουβαλάει τη δική της ιστορία. Κάλλιστα, η καθεμία από αυτές μπορούσε να γίνει μπεστ σέλερ. Πολλές οι αφηγήσεις που στο άκουσμά τους λες δεν μπορεί να έχουν γίνει όλα αυτά και αν έχουν συμβεί στα αλήθεια, πώς τα ξεπεράσανε, επιβιώσανε και συνεχίσανε αυτοί οι άνθρωποι
Εμπνεόμενοι από τέτοιες αφηγήσεις και τη δυναμική τους, το συγγραφικό ζευγάρι Γιάννης και Μαρίνας Αλεξάνδρου έγραψαν «Το Χάραμα μιας Ελπίδας», ένα μυθιστόρημα με ήρωες τους Έλληνες μετανάστες στην Αυστραλία από τα πρώτα χρόνια της μετανάστευσης αλλά  και την προσπάθεια παλιννόστησής τους στην Ελλάδα μερικές γενιές αργότερα.

Ο Γιάννης και η Μαρίνα Αλεξάνδρου έχουν γεννηθεί και ζουν στην Αθήνα με σπουδές στο εξωτερικό. Το πλούσιο συγγραφικό τους έργο περιλαμβάνει βιβλία εμπνευσμένα από τον απόδημο ελληνισμό και την ιστορία.

Η ιστορική έρευνα πλέκει με την μυθοπλασία και έτσι ταξιδεύουν, αλλά και διδάσκουν, το αναγνωστικό κοινό.

Με την ευκαιρία, λοιπόν, της κυκλοφορίας του συγκεκριμένου βιβλίου, από τις εκδόσεις «Λιβάνη», το οποίο αναφέρεται στον Ελληνισμό της Αυστραλίας, ζήτησα από τους συγγραφείς να μιλήσουν στο «Νέο Κόσμο» και ανταποκρίθηκαν με χαρά.

– Το βιβλίο σας «Το χάραμα μιας ελπίδας» είναι εμπνευσμένο, όπως λέτε, από την ιστορία και τον κόσμο των Ελλήνων της Αυστραλίας. Τι ακριβώς ήταν εκείνο που σας ευαισθητοποίησε να το γράψετε;
– Το κίνητρο για να γραφτεί το «Χάραμα μιας Ελπίδας», είναι η σημερινή επικαιρότητα. Όπως παλιά, έτσι και τώρα, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας, πολλοί νέοι άνθρωποι στρέφονται σε άλλες χώρες για εύρεση εργασίας.
Απ’ ό,τι πληροφορηθήκαμε η Αυστραλία είναι μία από τις χώρες που άνοιξε τις πόρτες της σε όσους συμπατριώτες μας θέλουν να βρουν εκεί δουλειά.
Γυρίσαμε, δηλαδή, πάλι στα χρόνια τα παλιά, τότε που Έλληνες έψαχναν εργασία στα ξένα.
   
– Εσείς έχετε προσωπικά βιώματα από την Αυστραλία; Έχετε συγγενικά σας πρόσωπα;
Όχι, προσωπικά βιώματα από την Αυστραλία δεν έχουμε. Γνωρίζουμε όμως ανθρώπους και έχουμε φίλους μας, που επέστρεψαν από εκεί πίσω στην Ελλάδα. Αυτοί μας διηγήθηκαν πολλά για τη ζωή των γονιών τους παλαιότερα, αλλά και τη δική τους στη σύγχρονη Αυστραλία.

– Πρόκειται, βέβαια, για μυθιστόρημα, αλλά «πατήσατε» και σε έρευνες, αφηγήσεις συγκεκριμένων προσώπων;
Βεβαίως και κάναμε έρευνες και ψάξαμε σε βιβλία, άρθρα περιοδικών, website της ομογένειας, αλλά κυρίως σταθήκαμε στις προφορικές αφηγήσεις φίλων μας.
Η επιλογή της Ιθάκης και του Καστελόριζου ως τόπων καταγωγής των ηρώων του βιβλίου μας δεν είναι τυχαία. Μάθαμε ότι πάρα πολλοί ομογενείς έχουν ρίζες από εκεί.

– Τι ακριβώς θέλετε να δώσετε με το συγκεκριμένο βιβλίο και, αν θέλετε, πέστε μας εν συντομία ποιο είναι το βασικό του θέμα.
– Αυτό που μας ενδιαφέρει να μεταδώσουμε στους αναγνώστες αυτού του βιβλίου, δεν είναι μόνο οι προσπάθειες και ο μόχθος των Ελλήνων μεταναστών, αλλά η δύναμη και το κουράγιο τους να ξεπεράσουν τα εμπόδια. Είναι η αστείρευτη επιμονή για μια καλύτερη ζωή και το υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο που κατάφεραν να κατακτήσουν πολλοί Έλληνες ομογενείς μας.
Είναι οι λόγοι που κάνουν αρκετούς από εμάς πίσω στην Ελλάδα να ντρεπόμαστε και να νιώθουμε λίγοι μπροστά τους. Πρέπει να τους σεβόμαστε, να τους καμαρώνουμε και να θεωρούμε τιμή μας που είναι Έλληνες.
Τώρα, πάντως, έτσι που γίναμε εδώ, για λίγα πράγματα είμαστε περήφανοι και ένα από αυτά είναι οι Έλληνες της Αυστραλίας και, γενικότερα, οι Έλληνες μετανάστες.
Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η ιστορία δύο νέων, που γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν πάνω στο καράβι που τους μετέφερε στην καινούργια τους πατρίδα, την Αυστραλία. Είναι το σκληρό ταξίδι και η δύσκολη προσαρμογή στον ξένο τόπο.
Μέσα από την ζωή και την αγάπη τους, γνωρίζουμε πολλά για τους Έλληνες αυτής της ηπείρου.
Ξέρουμε καλά ότι δεν τα κατάφεραν όλοι και πολλοί έπεσαν στην προσπάθεια και τον αγώνα. Η δική μας θέση δεν είναι αυτή της απαισιοδοξίας, μιας και οι ήρωές μας ξεπερνούν τα εμπόδια, επιτυγχάνουν και φέρνουν και άλλους πατριώτες κοντά τους.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου βρισκόμαστε στη σημερινή εποχή, αφού στο πρώτο μέρος είμαστε στα 1920. Τώρα τα παιδιά των πρώην μεταναστών επιστρέφουν στην Ελλάδα και με τη σειρά τους αντιμετωπίζουν την δύσκολη προσαρμογή στην γη των πατεράδων τους. Όμως με καλή διάθεση όλα θα πάνε καλά…
Έχουμε το δάκρυ, το γέλιο, τη συγκίνηση, το χιούμορ, την αγάπη τους.
Προσπαθούμε να μεταδώσουμε υγιή κίνητρα, σε όποιον διαβάσει το «Χάραμα μιας Ελπίδας» και σαν πνεύμα στο βιβλίο μας αντιμετωπίζουμε το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
Είναι ένα όμορφο θέμα, ζωντανό, το αγαπήσαμε πολύ και συγκινηθήκαμε γράφοντάς το.

– Μέχρι στιγμής ποια ήταν η απήχησή του από τους κριτικούς και το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας.
 -Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα μέσα του Ιουνίου. Τα ακούσματα για την πορεία του στα βιβλιοπωλεία είναι πολύ καλά. Οι αναγνώστες μας αγκάλιασαν και σ’ αυτό το μυθιστόρημα.
Από την αλυσίδα των βιβλιοπωλείων Ελευθερουδάκη πληροφορηθήκαμε ότι μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου (δηλαδή λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου), ήταν μέσα στα πρώτα δέκα βιβλία που ζητούνταν από τους αναγνώστες.
Το ίδιο διαβάσαμε και στις εφημερίδες.
Ο κ. Τσιλιμίδης στην εκπομπή Real FM, που συνομιλεί καθημερινά με Έλληνες της Αυστραλίας, μας πήρε μια συνέντευξη στην εκπομπή του, παρουσίασε το βιβλίο μας και διάβασε, μάλιστα, αποσπάσματα. Ύστερα, όλοι φύγαμε για τις καλοκαιρινές διακοπές του Αυγούστου και τα πράγματα έμειναν μετέωρα. Τώρα μόλις, άρχισαν πάλι να κινούνται όλα, καθώς ο κόσμος επιστρέφει πάλι στις καθημερινές του απασχολήσεις.

– Είναι σωστό να αναφέρουμε ότι στο συγγραφικό σας έργο δείχνετε μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τον απόδημο ελληνισμό;
– Ναι, είναι αλήθεια ότι στη δουλειά μας ως συγγραφείς, αναφερόμαστε συχνά σε ήρωες που ανήκουν στον απόδημο Ελληνισμό. Μας ελκύει η γεμάτη δράση ζωή τους. Έχουμε, βρε αδερφέ, και κάτι να καμαρώνουμε.
Τα θέματα αυτά είναι και συγκινητικά και πάρα πολύ πλούσια σε εναλλαγές και ενδιαφέροντα. Η ιστορία είναι κάτι ζωντανό και πολυποίκιλο. Όλα πάλλονται και τίποτα δεν μένει ακίνητο. Είτε, λοιπόν, βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη, είτε στη Σμύρνη, τον Πόντο, την Αλεξάνδρεια, την Αργεντινή, τη Βενετία των Ελλήνων, τέλος την Αυστραλία, η καρδιά μας χτυπάει ελληνικά. Θέλουμε να δείξουμε με τη ζωή αυτών των πληθωρικών τόσο γοητευτικών ανθρώπων, ότι οι Έλληνες μπορούν να αγωνίζονται, να ερωτεύονται, να πετυχαίνουν και να κατορθώνουν πράγματα, και να μην το βάζουν κάτω ποτέ.