Με την πρεμιέρα της κωμωδίας «Ζητείται Ψεύτης» εγκαινιάζεται την Τετάρτη το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Μελβούρνης. Όλες οι προβολές θα γίνουν στο Palace Cinemas Como, Corner Toorak Rd & Chapel St. South Yiarra (για κρατήσεις στο τηλέφωνο 03 9827 7533).
Την ταινία «Ζητείται Ψεύτης» σκηνοθέτησε ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης και πρωταγωνιστούν οι Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Ζέτα Μακρυπούλια, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και Mιχάλης Ιατρόπουλος
Η υπόθεση έχει ως εξής:
Ο Θεόδωρος Πάρλας διαθέτει το, κατά την άποψή του, πολύ βασικό προσόν να είναι κατά συρροή ψεύτης. Με αυτό το εφόδιο και μέσα από μία σειρά συμπτώσεων καταλήγει ιδιαίτερος του υπουργού Υγείας, Θεόφιλου Φερέκη, ο οποίος, έντιμος όντας και έχοντας σαφή επικοινωνιακά προβλήματα, αποφασίζει κάποια στιγμή ότι χρειάζεται έναν επαγγελματία ψεύτη, που να μπορεί να διαχειρίζεται την παρανοϊκή καθημερινότητά του. Μία καθημερινότητα που περιλαμβάνει νονούς τους νύχτας, άπληστους επιχειρηματίες φαρμακευτικών εταιρειών, νοσοκομεία που διαλύονται, διεφθαρμένους διευθυντές νοσοκομείων, επαγγελματίες πολιτικάντηδες και ψηφοφόρους με την απαίτηση να εξαργυρώνουν άμεσα την ψήφο τους. Ρουσφέτια δεν το λέμε στην Ελλάδα; Φυσικά, για τον Ψευτοθόδωρο όλα αυτά είναι παιχνιδάκι, αν και τελικά την ορμή του, προς ώρας, θα ανακόψει η κυρία Φερέκη που δεν καλοβλέπει τις μεθόδους του.
Το κείμενο του «Ζητείται Ψεύτης» φέρει την υπογραφή του θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Ψαθά και παρ’ ότι γράφτηκε πολλά χρόνια πριν, δεν παύει να είναι καίριο, επίκαιρο και δηκτικό καθώς τελικά σ’ αυτή τη χώρα δεν αλλάζουν τα πράγματα. Απλώς βάζουν τα ρούχα τους αλλιώς.
Το «Ζητείται Ψεύτης» γυρίστηκε για πρώτη φορά από την Φίνος Φιλμς και τον Γιάννη Δαλιανίδη με τον χαρισματικό Ντίνο Ηλιόπουλο στο ρόλο του Ψευτοθόδωρου και τον Παντελή Ζερβό στο ρόλο του Φερέκη.
Παρά την απήχηση της παλαιότερης ταινίας, η οποία περιβάλλεται όπως και πολλές άλλες, από τη μαγική αύρα του ελληνικού κινηματογραφικού μύθου που λέγεται Φίνος Φιλμς, και τη σχεδόν ιδανική ενσάρκωση του Ψευτοθόδωρου από τον Ηλιόπουλο, οι συντελεστές της νέας ταινίας δεν διστάζουν να αναμετρηθούν με το κείμενο και τον απόηχο της χιλιοπαιγμένης ταινίας του ’61. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως ορθώς πράττουν.
Το «Ζητείται Ψεύτης» του 2010, είναι αυτό ακριβώς, μία ταινία του 2010. Η διασκευή του κειμένου ώστε να αντανακλά την επικαιρότητα είναι αρκετά επιτυχημένη, καθώς από τη μία δεν προσβάλλει το κείμενο του Ψαθά και από την άλλη εξασφαλίζει τον ενδιαφέρον του θεατή. Η προσέγγιση του κειμένου γίνεται με έναν τρόπο που στοχεύει στο να μεταφέρει στην εποχή μας τα τεκταινόμενα, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνει το προφίλ των κεντρικών ηρώων, τους οποίους με οξυδέρκεια σκιαγράφησε ο Ψαθάς. Έτσι, ο Ψευτοθόδωρος της ταινίας, είναι ο δικός μας Ψευτοθόδωρος, αυτός με τον οποίο έχουμε αναπτύξει, εδώ και έτη, οικειότητα, ασχέτως αν κρατάει κινητό τελευταίας τεχνολογίας και όχι ακουστικό τηλεφώνου με κομμένο καλώδιο.
Η σκηνοθεσία υπήρξε συνεπής, προσεκτική και προσηλωμένη στην πεπατημένη της κωμωδίας του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου. Αν και αυτή η επιλογή καταδεικνύει μία συντηρητική σκηνοθετική προσέγγιση, μία σχεδόν σκηνοθετική ατολμία που επιφέρει μία ή δύο κοιλιές στο δεύτερο μισό της ταινίας, εν κατακλείδι δεν ενοχλεί ιδιαιτέρως.
Το καστ της ταινίας θεωρείται λαμπρό και η αλήθεια είναι ότι ως σύνολο έκανε πολύ καλή δουλειά. Ο Παπασπηλιόπουλος στο ρόλο του Ψευτοθόδωρου είναι εξαιρετικός. Με αυτή την αίσθηση του χιούμορ που μοιάζει έμφυτη και πιθανώς είναι, πλάθει τον Θόδωρο εκ του μηδενός, κατορθώνοντας -πράγμα σχεδόν αδύνατο κατ’ εμέ- να τον απομακρύνει από τον Ηλιόπουλο. Μαζί και μας.
Ευφυής στην ερμηνεία του -όπως πάντα- μεταχειρίζεται τόσο το αστείο όσο και τις καταστάσεις με μαεστρία και μέτρο. Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης τον συμπληρώνει ικανοποιητικά, ενώ η γενικώς καλή, Ζέτα Μακρυπούλια, σ’ αυτή της την εμφάνιση φλερτάρει με την τυποποίηση, γεγονός που πιθανώς οφείλεται στο ότι είναι απελπιστικά όμορφη.
Ωστόσο με δεδομένο ότι η ερμηνεία της έφερε κάτι από την ειρωνική διάθεσή της κ. Φερέκη, θεωρώ ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που θα (ξανα)τσαλακωθεί.
Προσθέτουμε μία κουβέντα για τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, ο οποίος ισορροπώντας ανάμεσα στο άτσαλο και το εκλεπτυσμένο, εξελίσσεται σε ικανότατο καρατερίστα και μας χαρίζει μία ή δύο ξεκαρδιστικές στιγμές στην ταινία που μπορεί και να είναι αποτέλεσμα αυτοσχεδιαστικής ικανότητας και όχι σκηνοθετικού ευρήματος.
Το «Ζητείται Ψεύτης» του 2010 είναι μία κωμωδία που σέβεται τον θεατή της και του προσφέρει 90 ανάλαφρα, αλλά όχι ανούσια, λεπτά στη σκοτεινή αίθουσα, θυμίζοντας ταυτόχρονα ένα χαρακτηριστικό του λαού μας από καιρό ξεχασμένο. Οι Έλληνες αυτοσαρκαζόμαστε. Δε διστάζουμε να γελάμε με τον εαυτό μας. Έτσι ξορκίζουμε τα κακώς κείμενα, αν και τελικά, 50 και πλέον χρόνια μετά που γράφτηκε το θεατρικό κείμενο, η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι απαιτούνται και άλλες αρετές προκειμένου να πετύχει το ξόρκι.
