Ο συμβολισμός, λόγω χρονικής συγκυρίας, είναι διαβολικός.
ΟΥΤΕ ο πιο προικισμένος σουρεαλιστής σκηνοθέτης δεν θα μπορούσε να την επινοήσει για να αποδώσει (με ένα και μόνο πλάνο!) την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα μας.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στην εικόνα του ελληνικού πλοίου «Rena» το οποίο έχει προσαράξει σε ύφαλο κοντά στις ακτές της Νέας Ζηλανδίας.
ΑΝ με λίγη φαντασία στη θέση των κοντέινερ (που φτάνουν μέχρι τον ουρανό), βάλετε τα χρέη της πατρίδας και αντικαταστήσετε τη διαρροή του πετρελαίου -που μολύνει τις ακτές με τα τοξικά- με τα ελληνικά ομόλογα που «δηλητηριάζουν» τις ευρωπαϊκές τράπεζες, τότε έχετε μπροστά σας (με μία μόνο φωτογραφία!) ολόκληρη την τραγωδία.
ΠΑΡΟΜΟΙΟ με το ρήγμα του σκάφους, που ώρα με την ώρα μεγαλώνει και απειλεί να το καταποντίσει, είναι και το κοινωνικό ρήγμα που απειλεί με καταστροφή τη χώρα.
ΠΡΙΝ, όμως, πούμε δυο κουβέντες για την πατρίδα, που πνίγεται από χρέη, σκουπίδια, απεργίες και πρωτοφανή κοινωνική αναστάτωση, να ρίξουμε και μια ματιά στο δικό μας τον μικρόκοσμο.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ οι Κύπριοι αδελφοί μας, που θα λάβουν μέρος στην αυριανή Ετήσια Γενική Συνέλευση της Κοινότητάς τους, να πάρουν για καλό και για κακό κανένα ηρεμιστικό χάπι πριν αρχίσει η συνέλευση.
ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι τα χρέη φέρνουν γκρίνια, αλλά όχι και να σκοτωθείτε πάλι, ρε παιδιά, όπως συνέβη στην Έκτακτη Συνέλευση, που έγινε τον περασμένο μήνα, για το αν πρέπει να πουληθεί το κτίριο ή όχι.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ μαθαίνω, αρκετά μέλη «τα έχουν πάρει στο κρανίο» με την επιμονή του Διοικητικού Συμβουλίου (που σώνει και καλά) θέλει να πουλήσει το κτίριο γιατί πιέζεται από τους δανειστές.
ΑΣ ελπίσουμε ότι στην αυριανή Συνέλευση δεν θα ξαναπιαστούν στα χέρια και θα βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση για να ξαναβρεί και η Κοινότητα το δρόμο της.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ απίστευτο, αλλά το καταγράφω όπως ακριβώς το άκουσα. Πάνω από δύο χιλιάδες συμπατριώτες μας, που αφίχθηκαν στην Αυστραλία μετά το 2009, είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν το δικό τους Σύλλογο, για να συναντούνται και αλληλοβοηθούνται.
Ο άνθρωπος που μου το μετέφερε συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών που πήραν τη σχετική πρωτοβουλία. Ο ίδιος μου είπε ακόμα και μια άλλη απίστευτη ιστορία: Ότι οι αρκετοί από εμάς τους παλαιούς μετανάστες (ιδιαίτερα μαγαζάτορες) είναι κουμπωμένοι απέναντί τους και τους αντιμετωπίσουν με κάποια καχυποψία.
«ΔΥΣΚΟΛΕΣ μέρες» περνούν και ορισμένοι νεοφερμένοι που μένουν προσωρινά (μέχρι να τακτοποιηθούν) σε σπίτια συγγενών τους. Να προσθέσω, ότι, ήδη, έχουν αποκτήσει και ένα ελληνόφωνο ραδιοφωνικό πρόγραμμα στον σταθμό PULSE 94,7 στα FM.
ΜΟΥ είπε και άλλα δυσάρεστα (το ίδιο άτομο) για τη συμπεριφορά μας απέναντί τους και θα επανέλθω στο θέμα, αφού στο μεταξύ διπλοτσεκάρω τις απίστευτες (επαναλαμβάνω) πληροφορίες. Πάμε πιο κάτω.
ΣΕ έναν από τους αρχαιότερους Συλλόγους της παροικίας μας, ο μέχρι τώρα πρόεδρος ανέλαβε ταμίας και ο ταμίας ανέλαβε τη θέση του προέδρου. Τι το περίεργο; θα αναρωτηθείτε. Τίποτα, πέρα του γεγονότος ότι πρόκειται και για στενούς συγγενείς!
ΓΙΑ «ασέβεια», «ειρωνεία», «προσβολή» και μύρια άλλα, κατηγορεί τον Κώστα Βίτκο ο επιστολογράφος, Νικόλαος Πανταζής, στη μακροσκελή επιστολή του στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο».
Ο κ. Πανταζής, όπως και πολλοί άλλοι αναγνώστες, δεν μπορούν να κατανοήσουν, όπως ισχυρίζονται, την αντιχριστιανική «υστερία» του κ. Βίτκου. Με άλλα λόγια, τι έχει πάθει ο άνθρωπος και γράφει όσα γράφει κατά της επίσημης θρησκείας των Ελλήνων.
ΑΝ και δεν είμαι ψυχίατρος (και με κίνδυνο να εμπλακώ σε μια αντιπαράθεση χωρίς νόημα) οφείλω να πω δύο κουβέντες, λόγω του ότι, συχνά-πυκνά, ερωτούν και εμένα, ορισμένοι αναγνώστες της εφημερίδας, γιατί ο αρθρογράφος μας γράφει τα όσα γράφει και, μάλιστα, χρησιμοποιώντας τέτοια γλώσσα.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον μεγάλο Γάλλο ψυχαναλυτή και συγγραφέα, Ζακ Μαρί Λακάν, που συντάραξε τα φροϊντικά νερά της ψυχανάλυσης στη δεκαετία του 1960, το απύθμενο και άσβεστο μίσος δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν βαθύ, συγκλονιστικό και απωθημένο έρωτα.
ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, σε κάποιο στάδιο της ζωής του, ο Κώστας Βίτκος, να ήταν βαθιά Χριστιανός και να ήθελε υποσυνείδητα να γίνει… ιερέας. Επειδή, όμως, η επιθυμία του αυτή έμεινε ανολοκλήρωτη, στράφηκε εναντίον της για να καλύψει το κενό που δημιούργησε στον ψυχισμό του.
ΤΟ ίδιο ακριβώς μονοπάτι ακολουθούν και οι μεγάλοι ανολοκλήρωτοι (σεξουαλικοί) έρωτες. Ο εραστής σκοτώνει την ερωμένη που πρόδωσε τον ερωτά του, παρά το γεγονός ότι κάποτε την αγαπούσε περισσότερο και από την ίδια του τη ζωή.
ΕΠΙΣΗΣ και ο τελευταίος από εσάς θα έχει διαπιστώσει ότι τα άτομα που βλαστημούν τα θεία, δεν είναι οι άθεοι (για τους οποίους οι αντιθρησκευτικές ύβρεις στερούνται κάθε νοήματος), αλλά οι πιστοί. Αυτοί που όταν δεν βρίσκουν έτοιμο το φαγητό (γυρνώντας από την εκκλησία!), αρχίζουν τις… Χριστοπαναγίες.
ΣΤΗΝ πιο πάνω κατηγορία ανθρώπων ανήκει και ο Κώστας Βίτκος. Πρόκειται για ένα βαθιά θρησκευμένο άτομο – και αυτό, άλλωστε, δεν το έχει κρύψει, αφού έχει πρωταγωνιστήσει στην αναβίωση του δωδεκάθεου και συχνά-πυκνά επικαλείται (αντί για το Χριστό) το Δία.
ΣΥΝΕΠΩΣ, δείξτε κατανόηση και μεγαλοψυχία αγαπητοί (Χριστιανοί) αναγνώστες και μη τον ξεσυνεριζόσαστε. Ένας πονεμένος κρυφοχριστιανός είναι και ο Βίτκος, που προσπαθεί με τα γραφόμενα του να προσελκύσει την προσοχή σας.
ΔΕΝ πρόκειται για «κόλλημα» και κάνει λάθος ο κύριος Πανταζής. Μια απέλπιδα προσπάθεια είναι τα γραπτά του να πιαστεί από κάπου και να συζητείται το όνομά του. Εδώ οι απειλούμενοι με πνιγμό πιάνονται από τα μαλλιά τους, να μην πιαστεί και αυτός από κάπου. Σας παρακαλώ…
ΑΠΟ το καλό στο καλύτερο πηγαίνει το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου που οργανώνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή η Κοινότητα Μελβούρνης.
ΓΕΜΑΤΕΣ ήταν και οι δύο κινηματογραφικές αίθουσες την περασμένη Τετάρτη που έγιναν τα εγκαίνια. Μετά το τέλος των προβολών δόθηκε δεξίωση και οι συμπάροικοι που παραβρέθηκαν τη μετέτρεψαν σε πανηγύρι, χορεύοντας καλαματιανό και τσάμικο. Πάμε πιο κάτω:
ΟΠΩΣ έγραψα και πριν δύο βδομάδες, τούτες οι μέρες είναι ιστορικές για την πατρίδα μας.
ΣΕ μια χρονική περίοδο, που όχι μόνο η Ευρώπη, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος έχει στραφεί εναντίον μας και η λέξη Greece έχει γίνει συνώνυμη με την καταστροφή, την αναξιοπιστία, τη χρεοκοπία και την απάτη, ο ελληνικός λαός συνεχίζει απτόητος τον αγώνα του μέχρι την τελική κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος.
ΟΙ Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν θέλουν πια να μας βλέπουν ούτε ζωγραφιστούς και βλαστημούν την ώρα που μας δέχτηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, προπαντός, στην ευρωζώνη.
ΟΣΑ έλεγαν τόσα χρόνια πίσω από τις πλάτες μας μειδιώντας ειρωνικά, τώρα έχουν αρχίσει να μας τα λένε κατάμουτρα. Οι πολιτικοί και οι Έλληνες δημοσιογράφοι που έχουν πάρε-δώσε, δεν μιλούν απλά για ένα εχθρικό κλίμα εναντίον της χώρας μας, αλλά για μια συμπεριφορά υποτιμητική και κοροϊδευτική.
ΜΑΣ θεωρούν, τεμπέληδες, ψεύτες, κλέφτες, ζητιάνους, ανέντιμους, (απόλυτα) διεφθαρμένους και (εντελώς) ανίκανους. Αν τους ήταν εύκολο όχι μόνο από την ευρωζώνη θα μας έδιωχναν, αλλά και από την Ένωση.
ΚΑΤΙ τέτοιο, όμως, θα σήμανε λογιστικό εφιάλτη για τους ίδιους, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι διακεκριμένοι οικονομολόγοι. Με την πρώτη ευκαιρία βέβαια θα το κάνουν.
ΤΟ τι ακριβώς θα γίνει είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς και όλα θα εξαρτηθούν (κυρίως) από τις διεθνείς οικονομικές συγκυρίες. Οι φωνές να μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη κυκλώνουν.
ΚΑΙ τη στιγμή που τα μαύρα σύννεφα έχουν συγκεντρωθεί πάνω από τη χώρα, ο περήφανος ελληνικός λαός, καταμεσής των σκουπιδιών, απεργεί και αγωνίζεται να διατηρήσει (με δανεικά) τα κεκτημένα του.
ΟΙ ειδικοί που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις, πιστεύουν ότι αφού οι Γαλλογερμανοί θωρακίσουν όσο μπορούν τις τράπεζες τους, το αργότερο μέχρι τον Φεβρουάριο θα μας πάνε για ένα «κούρεμα» με την ψιλή, όπως τα χρόνια τα παλιά τους νεοσύλλεκτους.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, ο λαός (που, ενδεχομένως, να γνωρίζει περισσότερα απ’ όλους τους άλλους) δείχνει να αψηφά τους κινδύνους και προσπαθεί «με νύχια και με δόντια» να δώσει και το τελειωτικό χτύπημα στον κρατικό μηχανισμό που ψυχομαχεί.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και μη ξεχάστε να πάτε να δείτε καμιά ταινία στο Φεστιβάλ. Γεια χαρά.
