Πιθανότατα -και λόγω επαγγέλματος- να μην είμαστε αντικειμενικοί, αλλά έχουμε την αίσθηση πως η καλύτερη συμμετοχή, τουλάχιστον έως τώρα, στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Αυστραλίας δεν ήταν κάποια ταινία, αλλά ένα ντοκιμαντέρ.
Το ντοκιμαντέρ, του Νίκου Μεγγρέλη, «Πεθαίνοντας για την Αλήθεια» που αφορά τους άδικους θανάτους δημοσιογράφων και εργαζόμενων στα μέσα ενημέρωσης, που σκοτώθηκαν στο Ιράκ, από την έναρξη του πολέμου το 2003 μέχρι και σήμερα.
Ο Νίκος Μεγγρέλης, δημοσιογράφος ο ίδιος και σήμερα διευθυντής της ERT World, βρέθηκε στη Μελβούρνη αυτές τις μέρες «για να αφουγκραστεί» τις ανάγκες, αλλά και τις απαιτήσεις της ομογένειας για την δορυφορική κρατική ελληνική τηλεόραση.
Με την ευκαιρία αυτή, βρέθηκε και στην προβολή του ντοκιμαντέρ του, προσκεκλημένος από την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και απάντησε σε ερωτήσεις ομογενών-θεατών.
Βλέποντας το ντοκιμαντέρ, πολλοί ομογενείς θεατές που βρέθηκαν στον κινηματογράφο αισθάνθηκαν σαν να δέχονταν «γροθιά στο στομάχι» με τις αποκαλύψεις του για άγνωστες πλευρές των γεγονότων, την ευθύνη των κυβερνήσεων, τις φρικαλεότητες που διαπράχθησαν από φανατικούς τρομοκράτες, αλλά και από τα μοναδικά παραδείγματα ανδρείας, αλτρουισμού και ανθρωπισμού που ξεχώρισαν μέσα στη φρίκη του πολέμου.
Ξεκινώντας με τη ρήση του Αισχύλου, «στον πόλεμο η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα» και τη σοκαριστική πραγματικότητα, ότι κάθε πέντε μέρες ένας δημοσιογράφος χάνει τη ζωή του, o Νίκος Μεγγρέλης χτίζει ένα συναρπαστικό πορτρέτο κάποιων από τους ανθρώπους που βρέθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ. Από το 2003 μέχρι σήμερα, 350 ρεπόρτερ ή εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης πέθαναν στον πόλεμο. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, κινηματογράφησαν οι ίδιοι τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους.
Όπως μας είπε ο ίδιος στο ντοκιμαντέρ του «Πεθαίνοντας για την Αλήθεια», επιχειρεί «να πάει πέρα από τους αριθμούς και τις ψυχρές στατιστικές και να αφηγηθεί την ιστορία των δημοσιογράφων που πέθαναν την ώρα που προσπαθούσαν να μεταφέρουν το ρεπορτάζ και την εικόνα στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις μας».
Ο Νίκος Μεγγρέλης μίλησε στο «Νέο Κόσμο» για την ταινία του, αλλά και για τις αλλαγές που έχει δρομολογήσει στην ERT World και άλλες που προγραμματίζει. Τις απόψεις του αυτές θα τις μεταφέρουμε σε προσεχή μας έκδοση. Σήμερα θα μείνουμε σε κάποια από τα όσα μας είπε για το ντοκιμαντέρ του όπου, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
«Ο λόγος που έκανα την ταινία ξεκινάει από μια παρατήρηση: Όσο ζουν οι πολεμικοί ανταποκριτές, διαμορφώνουν την άποψη μας για την εμπόλεμη περιοχή και είναι στο επίκεντρο της συζήτησης και της καθημερινότητας. Όταν, όμως, σκοτώνονται σε περίοδο πολέμου, ο θάνατός τους συζητιέται για μια μέρα και μετά σβήνει. Αυτό για μένα είναι άδικο. Θα πρέπει να τονίσουμε επίσης ότι αυτοί που εμπλέκονται στους θανάτους των δημοσιογράφων δεν έχουν καθίσει ποτέ στο σκαμνί της δικαιοσύνης. Δεν θα έλεγα ότι είναι ύμνος της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας όμως, γιατί ένα ύμνος σημαίνει καλά λόγια από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι μια ταινία που αναδεικνύει την υπευθυνότητα που πρέπει να έχουν τα ΜΜΕ στη διάρκεια του πολέμου. Ως παράδειγμα προς αποφυγή, έχουμε την χειραγώγηση των ΜΜΕ της κυβέρνησης Μπους. Σε αυτήν την ταινία υπάρχουν και οι αλήθειες και τα ψέματα που μεταδίδονται σε ένα πόλεμο».
Άποψή μας είναι πως το ντοκιμαντέρ αυτό θα πρέπει να προβληθεί ξανά για να το δουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ομογενείς – και όχι μόνο αυτοί μιας και είναι στην αγγλική γλώσσα.
