Από την Τετάρτη το μεσημέρι αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος ως Αυστραλός πολίτης ελληνικής καταγωγής, έπαψα να φοβάμαι το δράκο και δεν σκοτίζομαι ιδιαίτερα για το μέλλον της Αυστραλίας.
Τι έγινε την Τετάρτη το μεσημέρι και γέμισαν τα στήθια μου από εθνική υπερηφάνεια, τονώθηκε το ηθικό μου έναντι του βρυχώμενου δράκοντα της Ασίας και αμβλύνθηκαν οι ανησυχίες μου για το μέλλον της θετής μου πατρίδας; Ο πλανητάρχης, Μπαράκ Ομπάμα, ανέλυσε στην κοινοπολιτειακή βουλή τα νέα γεωπολιτικά σχέδιά του, κεντρικός πυλώνας των οποίων είναι η «εδραίωση» της υπερδύναμης στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.
Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκειμένου να εκτιμήσω τα εθνικά «αγαθά» που θα εξασφαλίσει στην Αυστραλία, το ανανεωμένο ενδιαφέρον της υπερδύναμης για την περιοχή του Ειρηνικού.
Χείμαρρο συναισθημάτων μου προκάλεσαν οι έπαινοι του Αμερικανού προέδρου για την πολύχρονη, τυφλή αφοσίωση της Αυστραλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Καθώς ο κ. Ομπάμα υμνούσε τους κοινούς αγώνες Αυστραλών και Αμερικανών για ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια –που συνεχίζονται στο Αφγανιστάν με μεγάλο ανθρώπινο κόστος για την Αυστραλία και την Αμερική– ένοιωθα τους παλμούς της καρδιάς μου να ανεβαίνουν επικίνδυνα από την εθνική συγκίνηση.
Η συγκίνησή μου κορυφώθηκε, όταν ο καλοδιαβασμένος Αμερικανός πρόεδρος –ο λογογράφος του εννοώ– αναφέρθηκε στην ιστορική συμφιλίωση των λευκών εποικιστών με τους Αυστραλούς Αβοριγίνες. Παραδόθηκα, ολοκληρωτικά, στη συγκίνηση, ακούγοντας τον μεγάλο σύμμαχο και φίλο μας να υμνεί το συμβιβασμό των θυμάτων της αποικιακής θηριωδίας με τους θύτες τους και την απαλοιφή των εγκλημάτων σε βάρος του γηγενούς πληθυσμού με ένα «συγγνώμη».
Δάκρυσα, όταν «ο φίλος» πρόεδρος μίλησε και για την 60χρονη συμμαχία ANZUS – την αμυντική συμμαχία Αυστραλίας, ΗΠΑ και Νέας Ζηλανδίας. Μία συμμαχία «εγγύηση» για την ασφάλεια της Αυστραλίας με το αζημίωτο, αφού προμηθευόμαστε αμυντικό εξοπλισμό και υλικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από την Τετάρτη η «εγγύηση» της ασφάλειάς μας ενισχύθηκε με τη δέσμευση της μεγάλης συμμάχου να ενισχύσει τη στρατιωτική παρουσία της στην Αυστραλία με μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στο Ντάργουιν, συχνότερη παρουσία αμερικανικών υποβρυχίων στη Δυτική Αυστραλία και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Λακωνικά, θα έλεγα, με τη μεταμόρφωση της Αυστραλίας σε προτεκτοράτο της Ουάσιγκτον. Δεν μένεις ασυγκίνητος σε τέτοια ακούσματα, σε διεγείρει η κυνικότητά τους.
Τη βαθιά συγκίνηση διαδέχθηκε η απόλυτη βεβαιότητα για την ασφάλειά μας, όταν ο πρόεδρος, Ομπάμα, άρχισε να αναλύει την νέα πολιτική της χώρας τους για την περιοχή του Ειρηνικού, ως χώρα του Ειρηνικού, που θα μας «ωφελήσει» όλους.
Τέντωσα τ’ αυτιά μου και παρακολούθησα με ένταση την ανάλυση της νεοπαγούς αμερικανικής πολιτικής. Ο πρόεδρος, Ομπάμα, ξεκαθάρισε, ότι «αποφάσισε την αναβάθμιση του ρόλου της Αμερικής στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού» με ότι αυτό συνεπάγεται για τις άλλε υπερδυνάμεις της περιοχής –ιδιαίτερα για την Κίνα– και τους κομπάρσους σαν την Αυστραλία.
Εν ολίγοις, αντιλήφθηκα, ότι ο η Αμερική αποφάσισε να αναλάβει ρόλο «μεγάλου αδελφού» στην περιοχή μας και ζητά ευθέως από την Αυστραλία και τις άλλες χώρες του Ειρηνικού να κλείσουν ή να μισοκλείσουν την πόρτα τους στην Κίνα.
Η δήλωσή του, «η Αμερική είναι χώρα του Ειρηνικού… και θα παίξει μεγαλύτερο ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος της περιοχής» αιτιολογεί τη δέσμευση της Ουάσιγκτον «να μην μειώσει τα κονδύλια για την στρατιωτική παρουσία της στην Ασία και το Ειρηνικό» –στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής της– και προεξοφλεί τη μονιμότητα μεγάλης αμερικανικής δύναμης στην Αυστραλία για «την επιτήρηση» της αναπτυσσόμενης οικονομικά και αμυντικά γειτονικής Κίνας.
Ο Αμερικανός πρόεδρος έδωσε εύσημα στην Κίνα για το θετικό ρόλο της στην κρίση με τη Βόρεια Κορέα άλλες θετικές πρωτοβουλίες του Πεκίνου, ενώ αργότερα στην κοινή συνέντευξη με την πρωθυπουργό, Τζούλια Γκίλαρντ, τόνισε ότι «είναι λανθασμένη η αντίληψη, ότι η Αμερική επιδιώκει τον αποκλεισμό της Κίνας από το οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι στην Ασία και τον Ειρηνικό».
Επέμεινε, όμως, στη στερεότυπη φρασεολογία της Ουάσιγκτον περί «αδιαφάνειας», «καταστρατήγησης στοιχειωδών δικαιωμάτων των Κινέζων» «ισοπέδωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας» για να τονίσει ότι «ευημερία χωρίς ελευθερία είναι σκλαβιά».
Ο πρόεδρος Ομπάμα έψεξε την Κίνα και για την επίμονη άρνησή της να ανατιμήσει το νόμισμά της και να ανοίξει την αγορά της, πρακτική που ευνοεί την ασιατική χώρα έναντι των άλλων οικονομιών. «Επιδιώκουμε τη δίκαιη ανάπτυξη» με κάθε χώρα να συμμορφώνεται με τους κανόνες του παιχνιδιού, διαφορετικά θα υποχρεωθούμε «να επαναφέρουμε στην τάξη» τις χώρες που παίζουν το παιχνίδι με δικούς τους κανόνες σε βάρος των άλλων, ήταν ο έμμεσος, αλλά σαφής λεονταρισμός του προέδρου κατά της Κίνας.
Ακούγοντας, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, ένοιωσα ασφαλής και, για να είμαι ειλικρινής, λιγότερο προβληματισμένος για το μέλλον μας. Ήμουνα στα «χάι» μου αισθανόμενος ότι έχουμε πλάι μας την υπερδύναμη.
Αναθεώρησα, όμως, αργότερα, αναλογιζόμενος την αντίδραση της Κίνας σε πιθανή αλλαγή της πολιτικής μας έναντι του μεγάλου εμπορικού μας εταίρου. Μας συμφέρει, αναλογίζομαι και σήμερα, να διαταράξουμε τις σχέσεις μας με μία χώρα που απορροφά το 25% περίπου των εξαγωγών μας, που μας συντηρεί οικονομικά, για να διατηρήσουμε τις καλές σχέσεις μας με μία ιστορική σύμμαχο, που απορροφά το 8% περίπου των εξαγωγών μας;
Αν θυμώσουν οι Κινέζοι από την αλλαγή της πολιτικής της σημερινής και των μελλοντικών κυβερνήσεων της Αυστραλίας και αποκλείσουν τα προϊόντα μας από την αγορά τους, η Αμερική, που επιδοτεί τα αγροτικά προϊόντα της και αποκλείει άλλες χώρες από τις διεθνείς αγορές, θα μας βοηθήσει; Εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο.
Γι’ αυτό παράλληλα με τη διατήρηση και τη διεύρυνση των αμυντικών σχέσεών μας με την Αμερική, οφείλουμε να διατηρήσουμε και να διευρύνουμε τις κερδοφόρες σχέσεις μας με την Κίνα. Το διακύβευμα είναι εξαιρετικά μεγάλο για να το διακινδυνεύσουμε.
