Τον μπελά του βρήκε ο ομογενής υπουργός Καλών Τεχνών Νέας Νότιας Ουαλίας, Γιώργος Σουρής λόγω της κυθηραϊκής καταγωγής του!
Και όχι μόνο αυτός, αλλά και η σύμβουλός του, Σοφία Ζαντιώτη, επίσης κυθηραϊκής καταγωγής. Και όλα αυτά για μια επιχορήγηση μόλις 94.500 δολαρίων.
Τα χρήματα αυτά διατέθηκαν από το πολιτειακό Υπουργείο Καλών Τεχνών για την ενίσχυση ενός μουσείου Αναγνώρισης της Προσφοράς των Ελλήνων στην επαρχιακή Αυστραλία.
Φέτος συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από την επέτειο του «Roxy Theatre», ενός μεγαλοπρεπή κινηματογράφου στην κωμόπολη Μπιγκάρα της Νέας Νότιας Ουαλίας, που κτίστηκε από Έλληνες και σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο Αναγνώρισης της Προσφοράς των Ελλήνων στην επαρχιακή Αυστραλία.
Τον κινηματογράφο αυτό τον έκτισαν τρεις Έλληνες από τα Κύθηρα και η κ. Ζαντιώτη είναι δισέγγονη ενός από τους ιδρυτές του κινηματογράφου.
«Ο υπουργός δεν έχει καμιά ανάμειξη. Τις επιχορηγήσεις τις αποφασίζει ανεξάρτητη επιτροπή» ήταν η απάντηση εκπροσώπου του κ. Σουρή στις επικρίσεις που δέχεται.
Ο κ. Γιώργος Πούλος χαρακτήρισε στην ιστοσελίδα kythera-family.net το μουσείο αυτό στην ουσία «Κυθηραϊκό» και επαίνεσε την απόφαση του Υπουργείου να το ενισχύσει.
Ο ίδιος θύμισε το ιστορικό της υπόθεσης:
«Το 1936, τρεις Έλληνες από τα Κύθηρα, οι Πήτερ Φέρος, Εμμανουήλ Αρώνης και Γιώργος Ψάλτης, εμπνεύσθηκαν μια μεγάλη ιδέα να κτίσουν ένα μεγαλοπρεπή κινηματογράφο (αρτ ντεκό), το «Roxy Theatre» και ακόμη το «Roxy cafe» και το «Peters & Co Cafe» είπε ο Γιώργος Πούλος, διαχειριστής του Κυθηραϊκού Ταμείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς ο οποίος είναι μέλος και του Δ.Σ. του Μουσείου. «Οι τρεις αρχικοί ιδιοκτήτες υπερέβαλαν τους εαυτούς τους» εξήγησε ο Πούλος.
«Αποφάσισαν να οικοδομήσουν ένα ξενώνα. Νόμιζαν ότι όταν οι αγρότες θα πήγαιναν στον κινηματογράφο, όλοι τους θα διέμεναν στον ξενώνα για να έχουν ένα πολυτελές Σαββατοκύριακο, φαγητό στο καφέ κ.λπ. Τελικά, η ιδέα αποδείχθηκε εξωπραγματική. Η επιχείρηση κόστισε 2000% περισσότερα από ότι είχε υπολογισθεί. Επιπλέον, είχαν και ένα σκληρό αντίπαλο, τον κ. Βίκτωρ Πίκοκ, που ήταν ο ιδιοκτήτης του Ρίτζεντ Θίατρ. Ο κ. Πίκοκ είχε ένα μικρό θέατρο στο Μπινγκάρα και αποφάσισε και αυτός να εξαπλώσει τις επιχειρήσεις του ανάλογα. Η συνέχεια ήταν να υπάρξει τρομερός πόλεμος τιμών έως ότου οι φτωχότεροι Έλληνες λύγισαν και πτώχευσαν” είπε ο κ. Πούλος.
Και μπορεί να πτώχευσαν οι πρωτοπόροι Έλληνες αλλά έγραψαν ιστορία. «Η κληρονομιά όμως που άφησε πίσω του αυτό το εγχείρημα είναι κάτι σημαντικό σε πολλά επίπεδα. Τα ελληνικά καφενεία άλλαξαν τον ρου της πολιτιστικής ιστορίας της Αυστραλίας και άφησαν μια σημαντική κληρονομιά για την μαγειρική και το πολιτιστικό τοπίο» λέει ο κ. Πούλος.
Και οι αυστραλιανές Αρχές για να τιμήσουν αυτή την προσφορά των Ελλήνων αποφάσισαν να μετατρέψουν το «Roxy» σε μουσείο προς τιμήν τους. Το συγκρότημα «Roxy» αναπαλαιώθηκε πλήρως και εγκαινιάστηκε με κάθε επισημότητα.
“Η αποκατάσταση του «Roxy» αναδεικνύει το πνεύμα μιας κοινότητας που έχει θριαμβεύσει επί χρόνια της ξηρασίας και της οικονομικής ύφεσης. Είναι μια γιορτή για το τι μπορεί να επιτευχθεί από ανθρώπους που πιστεύουν στην αγροτική κοινότητα και το μέλλον της” είπε ο δήμαρχος της περιοχής.
Ο Πούλος είπε ότι η ανακαίνιση του «Roxy» δεν αντιπροσωπεύει μόνο την μοναδική ελληνική κληρονομιά της Αυστραλίας, αλλά και όλο τον πολιτισμό της Αυστραλίας και ιδιαίτερα της πόλης της Μπινγκάρα, όπου βρίσκεται και προσθέτει: “Η κληρονομιά που άφησε πίσω του αυτό το εγχείρημα στο «Roxy» είναι κάτι που είναι σημαντικό σε πολλά επίπεδα. Τα ελληνικά καφενεία άλλαξαν τον ρου της πολιτιστικής ιστορίας της Αυστραλίας και άφησαν μια σημαντική κληρονομιά για την μαγειρική και το πολιτιστικό τοπίο”.
