Εκείνο που όντως λείπει σήμερα είναι το γέλιο. Φτάσαμε ακόμη στο σημείο, εάν δούμε κάποιον να γελάει, να τον θεωρούμε και ηλίθιο!
Ας είναι. Από τα περιδιαβάσματά μου και τα… περιακούσματα, έμασα μερικά σύντομα ανέκδοτα και θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Ίσως γελάσετε και ίσως όχι. Και ένα μικρό μειδίαμα αν φέρουν και αυτό κέρδος είναι. Ας μην ξεχνάμε ότι το γέλιο κάνει καλό. Για μια γρήγορη αναφορά σε όλα έδωσα αλφαβητική σειρά. Μπορούμε να γελάσουμε πολλές φορές: Για θυμήσου το Γάμμα!
Α) Τι τρώνε οι ανθρωποφάγοι τη Μεγάλη Βδομάδα; Ψαράδες!
Β) Ένας Αυστραλοέλληνας τουρίστας σταματάει έναν Αθηναίο και τον ρωτάει. Πού είναι η οδός Ερμού; Και η απάντηση: Μα δεν έχετε κάτι πιο δύσκολο να με ρωτήσετε; Πάντα την ίδια ερώτηση!
Γ) Και πάλι στην Αθήνα: Δεσποινίς, μπορώ να σας εξυπηρετήσω σε τίποτε; Ασφαλώς, παρακαλώ φιλήστε με! Έρχεται ο φίλος μου και θέλω να δω αν πράγματι με αγαπάει ακόμη.
Δ) Στο τελωνείο: Τσιγάρα; Ποτά; Ευχαριστώ, ένα μέτριο ελληνικό καφέ.
Ε) Αυτή τη φορά στην Καστοριά: Κρυώνετε δεσποινίς; Ναι, και πολύ. Μπορώ να σας προσφέρω κάτι ζεστό; Τι προτιμάτε; – Μία γούνα!
Ζ) Στη Μελβούρνη: ο ζωγράφος Joe Bee, εκθέτει πίνακες με ωραία γυμνά. Ένας επισκέπτης πλησιάζει το ζωγράφο: Έχετε τα κινητά των μοντέλων σας;
Η) Μία νιόπαντρη μαγειρεύει για πρώτη φορά. Ο ευγενής σύζυγος με την πρώτη πιρουνιά τής λέει τρυφερότατα: Αγάπη μου, ένας άνθρωπος τρώει περίπου μισό κιλό αλάτι το χρόνο, όχι όμως σε μία μόνο μέρα.
Θ) Ο Νίκος διαβάζει στην εφημερίδα μια γνωστοποίηση του θανάτου του. Κατάπληκτος παίρνει τον Κώστα στο τηλέφωνο: Διάβασες την αγγελία του θανάτου μου; Και ο Κώστας ξαφνιασμένος τον ρωτά: Από πού τηλεφωνείς;
Ι) Και πάλι στο ελληνικό τελωνείο: Έχετε να δηλώσετε κάτι κύριε μου; Είμαι πολύ συγκινημένος που γύρισα στην Ελλάδα:
Κ) Δικαστής: το δικαστήριο σας κηρύσσει αθώο της κατηγορίας της διγαμίας. Μπορείτε να γυρίσετε στο σπίτι σας. – Σε ποιο από τα δύο;
ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΤΗΣ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Είναι υπέροχος τρόπος να καλλιεργείς αυτοπεποίθηση ομιλίας στους μαθητές. Αυτό κατορθώνεται με την ευκαιρία να λες ανέκδοτα στην τάξη. Το γέλιο είναι ένα γερό χειροκρότημα ευφυΐας και ανθρώπινου ηθικού κατορθώματος. Ακούστε μερικά παλιά και νέα τέτοια σύντομα ανέκδοτα:
Λ) Μαμά: Στο μπουφέ είχα βάλει δύο σοκολάτες. Γιατί έμεινε μόνο μία; – Γιατί δεν την είδαμε μαμά!
Μ) – Ποιος είναι ο παρατατικός του ρήματος ξυπνώ; – Κοιμόμουν.
Ν)- Ξέρεις να μου πεις δύο αντωνυμίες; Ποιος εγώ; – Μπράβο παιδί μου!
Ξ) – Το φεγγάρι ή η Κίνα είναι πιο μακριά; – Η Κίνα, το φεγγάρι το βλέπουμε.
Ο) – Δασκάλα: – Γιατί δεν προσπαθείς να διορθώσεις λίγο το γραφικό σου χαρακτήρα; Μαθητής: – Γιατί όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρό, κυρία.
Π) Δάσκαλος: – Εάν έχω 20 μήλα στα χέρια μου και πάρω άλλα 10, τότε τι θα έχω; Μαθητής: Πολύ μεγάλα χέρια, κύριε!
Ρ) Πατέρας: Για ένα τέτοιο κακό έλεγχο, θα πρέπει να πέσει πολύ ξύλο! Μαθητής: Έχεις δίκιο μπαμπά, ξέρω πού μένει ο δάσκαλος!
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ
Πολλά ανέκδοτα λέγονται για το φιλόσοφο Αρίστιππο. Τι λαμπρό όνομα, ε!
Σ) Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει το γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. «Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο». Και ο Αρίστιππος του απαντά: «Αγόρασε, κι έτσι θα έχεις δύο!».
Τ) Είπαν στον Αριστοτέλη ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι και να με μαστιγώνουν».
Υ) Κάποιος ζήτησε τη συμβουλή για το γιο του από τον Επίκουρο. Αυτός του είπε: «Αν θέλεις να κάνεις κάποιο πλούσιο, μη του δίνεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες».
Φ) Κάποιος έλεγε ότι η ζωή είναι άσχημη. Τότε ο Διογένης του απάντησε: «Άσχημη δεν είναι η ζωή. Άσχημη είναι η άσχημη ζωή!».
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
Χ) Ένας Ελληνοαυστραλός παραπονιόταν ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις πάρκινγκ στη Μελβούρνη. Ένας άλλος δικός μας τον συμβούλεψε: «Υπάρχει μόνο ένας τρόπος. Να αγοράσεις παρκαρισμένο αυτοκίνητο!
Ψ) Στη Μελβούρνη άκουσα πρόσφατα την εξής χιουμοριστική μαντινάδα: Όσα κι αν έχεις βάσανα, να μην το βάζεις κάτω, σκέψου και να ’σουνα αρνί πασχαλινό στο πιάτο.
Ω) Όλοι στη Μελβούρνη έχουμε τρέλα με τα κινητά/φορητά τηλέφωνα. Μερικοί το χαρακτηρίζουν αυτό ως συλλογικό και τεχνολογικό…αυνανισμό.
Άλλη μία χιουμοριστική μαντινάδα μάς έκαναν τα κινητά: Σαν θα πεθάνω βάλτε μου το κινητό στο μνήμα, μα μη με θάψετε βαθιά, γιατί δεν θα ’χω σήμα.
Α μέχρι Ω. Χιούμορ με… ραψωδίες. Αν γελάσατε έστω και μία φορά: Μπράβο σας. Ευχαριστώ που τα διαβάσατε όλα. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον αναγνώστη Στέλιο Δήμα («Νέος Κόσμος», Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου 2011) για τα καλά του λόγια.
Εύχομαι σε όλους καλές γιορτές και διακοπές, καλύτερο καλοκαίρι και Άριστο το 2012!
