ΤΙ εικόνες ήταν και αυτές που είδαμε τις τελευταίες μέρες στην τηλεόραση.
ΛΕΣ και προέρχονταν από τον μακρινό και ξεχασμένο παρελθόν της ανθρωπότητας.
ΑΠΟ την εποχή που ακόμα οι άνθρωποι λάτρευαν τους ηγέτες και τους βασιλείς τους ως θεούς.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στην εποχή που ακόμα οι κοινωνίες δεν δίσταζαν να θάψουν μαζί με το νεκρό αυτοκράτορα (ζωντανή) και τη μισή αυλή του.
ΤΟ μακρινό αυτό παρελθόν μας, μου θύμιζαν τα τηλεοπτικά πλάνα από τη Βόρεια Κορέα που πλημμύρισαν το σαλόνι μας.
ΕΝΑΣ ολόκληρος λαός (ή, τέλος πάντων, αυτούς που έδειχνε η τηλεόραση) να κλαίει και να οδύρεται για το θάνατο του ηγέτη τους.
ΟΙ σκηνές ήταν φοβερές. Πρώτη φορά είδα τόσο κόσμο να κλαίει απαρηγόρητα που έχασε τον ηγέτη του.
ΤΕΛΙΚΑ, αυτό που δεν κατάλαβα ήταν αν οι Βορειοκορεάτες έκλαιγαν από τη λύπη τους ή τη… χαρά τους που έφυγε από κοντά τους ο Κιμ Τζογκ Ιλ.
Η υποψία μου ότι, ενδεχομένως, έκλαιγαν από τη χαρά τους, ενισχύθηκε όταν στη συνέχεια άκουσα ότι εκτόξευσαν και δύο πυραύλους.
ΚΑΤΙ παρόμοιο κάνουν και οι συμπατριώτες μας από την Κρήτη όταν γιορτάζουν ένα γεγονός: πυροβολούν στον αέρα.
ΤΟ παρήγορο στην πιο πάνω αντίδραση είναι ότι επέλεξαν να εκτοξεύσουν πυραύλους που δεν έφεραν πυρηνικές κεφαλές.
ΜΕΧΡΙ να το αντιληφτούν, όμως, αυτό οι Αμερικανοί και οι υπόλοιπες γειτονικές χώρες, πήγε η ψυχή τους στον άλλο κόσμο και επέστρεψε.
ΚΑΙ οι πρώτες εκτοξεύσεις έλαβαν χώρα με το που δημοσιοποίησαν το θάνατό του, ενώ κανείς δεν γνωρίζει (ούτε η CIA) τι σχεδιάζουν να κάνουν την ημέρα της κηδείας του.
ΠΑΙΖΕΙ βέβαια και η πιθανότητα να κρατούν τα καλύτερα για το τέλος. Δηλαδή, όταν θα αναλάβει και επίσημα την ηγεσία ο διάδοχός (και γιος του), Κιμ Τζονγκ-ουν.
Ο γιος στρατηγός, στα εικοσιοκτώ του χρόνια, μοιάζει σαν σταγόνα νερό με τον πατέρα του και το φοβερό παππού του, Κιμ Ιλ Σουγκ, που εγκαινίασε τη δυναστεία.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ οικογένεια, ρε παιδί μου. Έχει κάτι το απόμακρο και εξωγήινο η συμπεριφορά και η εμφάνισή τους.
ΟΥΤΕ οι μανάδες τους δεν κατάφεραν να τους ψυχολογήσουν, οπότε και είναι υπερβολή να αναμένουμε από τον υπόλοιπο κόσμο να τους αποκωδικοποιήσει.
ΤΑ γούστα τους, το πανκ μαλλί τους και το ντύσιμό τους, ήταν και παραμένει πρωτοποριακό.
ΟΙ κουρείς τους και οι ράφτες τους, κατάφεραν (όπως και οι ναζί με τις εκπληκτικές σε σχεδιασμό στολές τους) να τους αναγάγουν σε καλτ φιγούρες.
ΚΑΙ νύχτα χωρίς φεγγάρι να τους συναντήσεις θα τους αναγνωρίσεις. Δεν υπάρχουν άλλοι τέτοιοι.
Ο μόνος ηγέτης χώρας που μπορεί να πει κανείς ότι πλησιάζει κάπως τις προχωρημένες προδιαγραφές τους είναι το… παιδί με το σακάκι από το Ιράν.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στον Μαχμούτ Αχμεντινεζάντ, ο οποίος και είναι ο μόνος ηγέτης που μπορεί να σταθεί δίπλα τους με κάποιες αξιώσεις.
ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι μεταξύ των δύο χωρών (που έχουν κάνει τους Αμερικανούς να μη κοιμούνται ήσυχοι ούτε το μεσημέρι) υπάρχει πυρηνική συνεργασία.
ΕΤΣΙ μάλιστα και περάσει η βορειοκορεατική τεχνογνωσία στο Ιράν, (όπως φοβούνται οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες) δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα οι «αγορές».
ΜΕ το που πέθανε ο Κιμ Τζογκ Ιλ (δηλαδή ο μπαμπάς) οι «αγορές», που τους τελευταίους μήνες πιάνονται (όπως και οι πνιγμένοι) από τα μαλλιά τους για να σωθούν γονάτισαν και πάλι.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ, ρε παιδί μου, οι άνθρωποι ότι επειδή οι βορειοκορεάτες δεν έχουν τίποτα να χάσουν δεν αποκλείεται να κάνουν κανένα Φεστιβάλ και αντί για πυροτεχνήματα να ρίχνουν πυρηνικές βόμβες.
ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι εδώ τις μάθαμε εμείς να χορεύουν τσάμικο με ηγέτη τον Γιώργο Παπανδρέου, που, επίσης, είχε το βλέμμα του κάτι από το εξωγήινο look, των απόμακρων ηγετών της Ανατολής.
ΕΤΣΙ μάλιστα και δείχναμε και εμείς παραπλήσια τόλμη με τους Κορεάτες και αφήναμε τον Γιωργάκη να αυτοσχεδιάζει και να προκηρύττει δημοψηφίσματα κατά βούληση, σε τρία-τέσσερα χρόνια θα συμμετείχαμε στο κλαμπ των χωρών με απρόβλεπτες ηγεσίες.
ΕΙΜΑΙ, πλέον, πεισμένος ότι κάτι τέτοιοι ηγέτες (που σκέπτονται και λειτουργούν έξω από την κρατούσα λογική και τη παγκόσμια κοινότητα) μπορούν να φέρουν τούτο τον τρελό κόσμο στα ίσα του.
ΜΟΝΟ τρελοί μπορούν να θεραπεύσουν τη μαζικοποιημένη (και θεσμοθετημένη) τρέλα του πλανήτη μας.
ΕΧΕΙ αποδειχθεί, εδώ και χρόνια, ότι οι παγκόσμιοι οργανισμοί, τα συνέδρια, οι συσκέψεις κορυφής και η διπλωματία, όχι μόνο δεν οδηγούν πουθενά, αλλά κάνουν και μεγαλύτερη ζημιά, αφού κανείς δεν πιστεύει αυτά που λέει και κανείς δεν πράττει αυτά που υπόσχεται.
ΣΤΟΥΣ μόνους που μπορεί να έχει κανείς στοιχειώδη εμπιστοσύνη ότι μπορούν να κάνουν περισσότερα απ’ όσα υπόσχονται, είναι οι ηγέτες χωρών όπως η Βόρεια Κορέα, το Ιράν και λίγοι ακόμα, όπως ο Λουκασένκο της Λευκορωσίας, ο Τσάβες της Βενεζουέλας, ο Μουκάμπε της Ζιμπάμπουε, ο Γιώργος ο δικός και δυο-τρεις ακόμα.
ΟΙ άλλοι μοιάζουν μεταξύ τους όπως και τα λουκάνικα που έχουν βγει από την ίδια κρεατομηχανή. Πριν ανοίξουν το στόμα τους ξέρεις τι θα πουν και τι θα κάνουν.
ΣΤΟ μεταξύ, η πολύ χοντρή πλάκα θα γίνει όταν οι Ιρανοί… εγχειρίσουν το αεροπλανάκι DROM που κατέρριψαν (όπως ισχυρίζονται) ενώπιον των τηλεοπτικών καμερών για να μάθουν τα τεχνολογικά μυστικά του.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ τον πρόεδρο του Ιράν, που αντί σακάκι να φορά μια άσπρη μπλούζα (σαν αυτή που φορούν οι χειρούργοι στην εντατική) και κρατώντας ένα ηλεκτρικό κατσαβίδι στο χέρι να κάνει φύλα και φτερά τα ηλεκτρονικά «εντόσθια» του αεροπλάνου. Εφιάλτης!
ΣΤΟΝ ψυχίατρο θα καταλήξουν τα ανώτατα στελέχη της CIA και οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Πενταγώνου.
ΓΙΑ να αντιληφθείτε πόσο βαθιά τους έχει θορυβήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεν έχουν κρύψει ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο να βομβαρδίσουν το μέρος που το φυλάνε οι Ιρανοί για να το καταστρέψουν.
ΣΤΟ μεταξύ και ενώ αυτά συμβαίνουν στην Άπω Ανατολή, το Καζακστάν ζει τη δική του τεχνολογική τραγωδία.
ΤΟ αδιαχώρητο σημειώθηκε στα νοσοκομεία της Άλμα Άτα όταν άρχισαν να καταφθάνουν οι τραυματίες από ένα πολυκατάστημα της πρωτεύουσας η διεύθυνση του οποίου είχε τη φοβερή έμπνευση να τοποθετήσει… ηλεκτρικές σκάλες!
ΤΟ τι ποδοπάτημα έπεσε με το που άρχισαν να λειτουργούν οι σκάλες, δεν είχε πέσει ούτε στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
ΤΕΤΟΙΟ πανικό δεν είχα δει ούτε στο τσουνάμι που έπληξε την Ιαπωνία. Χαμός σας λέω.
ΚΟΣΜΟΣ να προσπαθεί να κατέβει αντίθετα σκάλες, παιδάκια να κρατούν τις μανάδες τους να μη τσακιστούν και, γενικά, ένας τραγέλαφος, που έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
ΑΜΑΘΟΣ όπως ήταν ο κόσμος σε τέτοιου είδους τεχνολογικά… επιτεύγματα έπαθε την πλάκα του με τις ηλεκτρικές σκάλες.
ΓΙΑ όσους δεν έτυχε να δουν τις πιο πάνω απίστευτες σκηνές στην τηλεόραση, το μόνο παραπλήσιο περιστατικό είναι η συμπεριφορά των δικών μας επαρχιωτών όταν στις αρχές τις δεκαετίας του 1960 βρίσκονταν αντιμέτωποι με τις ηλεκτρικές σκάλες της Ομόνοιας.
ΠΟΙΟΣ θα μπορούσε να φανταστεί ότι μετά 50 χρόνια θα υπήρχαν άνθρωποι που θα καταλαμβάνονταν από τέτοια σύγχυση και πανικό στην προσπάθειά τους να ανέβουν τις ηλεκτρικές σκάλες.
ΚΑΙ κλείνω με ένα δικό μας. Θυμόσαστε τι έγινε και τι κλάμα είχε πέσει, πριν ένα εξάμηνο όταν η ομοσπονδιακή μας κυβέρνηση απαγόρευσε τις εξαγωγές των αγελάδων μας στην Ινδονησία, λόγω του ότι οι Ινδονήσιοι χασάπηδες τις κακομεταχειρίζονταν πριν τις σφάξουν;
Ο ίδιος πανικός ακολούθησε και πριν λίγες μέρες όταν οι Ινδονήσιοι ανακοίνωσαν ότι δεν αγοράζουν μισό και πλέον εκατομμύριο αγελάδες από την Αυστραλία, αλλά λιγότερες από 300.000 χιλιάδες.
ΟΥΤΕ οι ευαίσθητοι ζωόφιλοι δεν χάρηκαν που οι γείτονές μας χάρισαν την ζωή σε 200.000 αγελάδες μας. Είπε κανείς τίποτα περί υποκρισίας;
ΝΑ είστε όλοι καλά και Καλά Χριστούγεννα. Γεια χαρά.
