ΛΟΙΠΟΝ, έτσι και δεν επαληθευτεί η προφητεία των Μάγια, η πατρίδα μας θα τη βάψει…
ΚΑΙ για όσους δεν παρακολουθούν την επικαιρότητα, αναφέρομαι στην προφητεία των ιερέων του Γιουκατάν, σύμφωνα με την οποία το 2012 θα επέλθει το τέλος του κόσμου.
ΤΟ γιατί διάλεξαν τη φετινή χρονιά και αν στην καταστροφή θα συμβάλει και η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν το γνωρίζω και οι ερμηνευτές των χρησμών τους δεν το διευκρινίζουν.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι, παρά τις εντατικές έρευνες των αρχαιολόγων, για περισσότερα από 50 χρόνια, δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα αν στον αφανισμό τους συνέβαλε και η οικονομική κρίση που διέρχονταν πριν 800 χρόνια.
ΚΑΙ ενώ η Μάγια ήκμασαν και παρήκμασαν, το έθνος των Νεοελλήνων παρήκμασε, χωρίς ποτέ να ακμάσει…
ΣΕ μια μόνιμη παρακμή ζει από το πρωί της 25ης Μαρτίου 1821 και η ζωή (με δανεικά) συνεχίζεται…
ΤΑ ίδια ακριβώς προβλήματα που βασανίζουν την πατρίδα μας σήμερα, την ταλαιπωρούσαν και πριν 80 χρόνια!
ΣΤΗ σελίδα 2 του σημερινού «Νέου Κόσμου» αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του πρώην πρωθυπουργού της χώρας, Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες που κατέβαλε, να βρει καινούργια δάνεια, δεν τα κατάφερε και η χώρα χρεοκόπησε.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ήταν και τότε (το 1932) όταν γράφτηκε το σχετικό άρθρο και η Ελλάδα βρίσκονταν ακριβώς στο ίδιο δύσκολο σταυροδρόμι που βρίσκεται και σήμερα.
ΤΑ ίδια προβλήματα, τα ίδια αδιέξοδα και παρόμοιες αγωνίες. Λες και δεν άλλαξε τίποτα. Λες και σταμάτησε ο χρόνος να κυλά.
ΤΑ μαύρα εκείνα χρόνια του 32 (που μαζί μας χρεοκόπησε και η Γερμανία) ο Βενιζέλος, που, όπως και ο Γιωργάκης σήμερα, «τα είχε δει όλα», αντιμετώπιζε τουλάχιστον με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον.
ΚΟΝΤΡΑ στους σημερινούς ηγέτες μας, που τα βλέπουν όλα μαύρα και διαλαλούν ότι η χώρα θα καταστραφεί σε περίπτωση που δεν εξασφαλίσει το δανεισμό της, ο Βενιζέλος σε πιο ζοφερούς για την Ευρώπη καιρούς έγραφε: «Και να μας λείψη η εξωτερική επικουρία, δεν υπάρχει φόβος να καταστραφώμεν».
ΚΑΙ, πράγματι, η χώρα όχι μόνο δεν καταστράφηκε, αλλά είχε και ψυχικά αποθέματα που την βοήθησαν να ξεπεράσει μια δικτατορία (του Μεταξά), τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο σπαραγμό.
ΣΗΜΕΡΑ, βέβαια, τα πράγματα είναι διαφορετικά και όσα ψυχικά αποθέματα υπήρχαν αναλώθηκαν στην καταναλωτική ευμάρεια.
ΕΤΣΙ έχει επικρατήσει στη χώρα μια μελαγχολική απαισιοδοξία και στις καρδιές των ανθρώπων φωλιάζει ο τρόμος της επιστροφής στο παρελθόν: στη φτώχεια.
ΣΥΜΦΩΝΑ με όλες της σφυγμομετρήσεις, σχεδόν το 80% των Ελλήνων πιστεύει, ότι η επιστροφή στη δραχμή θα σημαίνει ανεπανόρθωτη καταστροφή.
ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ κανείς τοις μετρητοίς την πιο πάνω τοποθέτηση, θα πίστευε ότι ο λαός ή τουλάχιστον το 80%, θα έκανε ότι μπορούσε για να μη συμβεί το «μοιραίο».
ΚΑΙ το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει είναι να ακολουθεί πιστά (και αδιαμαρτύρητα) τις οδηγίες της τρόικας, που εκπροσωπεί αυτούς που δίνουν τα λεφτά, για να μην χρεοκοπήσουμε και συμβούν τα όσα φοβόμαστε.
ΑΥΤΟ λέει η λογική. Αντί όμως αυτού τι βλέπουμε; Έναν λαό που βρίζει και καταριέται τη τρόικα, από το πρωί που θα ξυπνήσει μέχρι το βράδυ που θα πάει για ύπνο, τα δύο τελευταία χρόνια.
ΚΑΙ όταν λέμε λαό, συμπεριλαμβάνουμε τους πάντες. Από τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές, μέχρι όλους τους πανεπιστημιακούς, διανοούμενους και τα Μέσα Ενημέρωσης, χωρίς καμιά εξαίρεση.
ΟΛΟΙ έχουν ταχθεί ανεπιφύλακτα κατά του Μνημονίου (που καθορίζει τους όρους του νέου δανεισμού) και χρεώνουν στην τρόικα όλα τα δεινά και τα αδιέξοδα της χώρας.
ΑΚΟΜΑ και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που υπέγραψαν και υλοποίησαν το Μνημόνιο, «βγήκαν στο κλαρί» και βρίζουν και αυτοί, μαζί με τους άλλους, την τρόικα.
ΚΑΙ η δική μου απορία: αφού πλέον είναι διαπιστωμένο (πέρα πάσης αμφιβολίας) ότι κανείς Έλληνας δεν θέλει την τρόικα, γιατί δεν τη διώχνουν;
ΓΙΑΤΙ δεν τους λένε «ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις συμβουλές και τις συνταγές σας, αλλά σας παρακαλούμε μαζέψτε τα και πηγαίνετε στις πατρίδες σας γιατί έτσι όπως το πάτε θα μας καταστρέψετε εντελώς».
ΤΟ πιο εύκολο πράγμα είναι να τους διώξουν για να ησυχάσουν και αυτοί από εμάς και εμείς από αυτούς.
ΑΝ είναι να βρει ο λαός την ηρεμία του και να σταματήσουν τα φοροεισπρακτικά μέτρα που πέφτουν σαν χαλάζι, γιατί δεν το κάνουν;
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, ποτέ δεν μας πίεσε κανένας να μας δώσει λεφτά. Εμείς πηγαίνουμε μόνιμα ψάχνοντας για δανεικά.
ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ, στο χέρι μας είναι να τους πούμε κρατείστε τα λεφτά σας και τις συμβουλές σας και πηγαίνετε στο καλό.
ΑΝ τους πούμε κάτι τέτοιο και εμείς θα ησυχάσουμε και θα πάψουμε να αγωνιούμε και αυτοί ενδεχομένως θα χαρούν γιατί δεν θα είναι υποχρεωμένοι να μας «βασανίζουν».
ΔΕΚΑ κουβέντες είναι όλες και όλες που χρειάζεται να πούμε αν θέλουμε να λυτρωθούμε:
«ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ κύριοι σπίτι σας. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας»!
ΚΑΝΕΙΣ, όμως, δεν τολμά, ούτε στα πιο επαναστατικά (και υβριστικά) όνειρά του να ξεστομίσει κάτι τέτοιο.
ΜΟΝΟ η σκέψη, ότι χωρίς το ευρώ, η χώρα θα γυρίσει πίσω στα χρόνια του Καζαντζίδη, προκαλεί σε όλους ανατριχίλα.
ΕΤΣΙ φτάσαμε στη νέα Νεοελληνική σχιζοφρένια: να μισούμε και να καταριόμαστε, τη μόνη ουσιαστικά ελπίδα που έχουμε για να μην επιστρέψουμε στη δεκαετία του 1950.
ΓΙΑΤΙ κακά είναι τα ψέματα, έτσι και δεν πάρουμε το νέο δάνειο των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ, από αυτούς που βρίζουμε, η χώρα θα χρεοκοπήσει και πάλι.
ΣΥΜΦΩΝΑ, μάλιστα, με τις προβλέψεις, αρκετών επιφανών οικονομολόγων η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι σχεδόν σίγουρη και δεν απομένουν παρά λίγες βδομάδες μέχρι να πραγματοποιηθεί.
ΚΑΙ ενώ κάπως έτσι έχουν χοντρικά τα πράγματα ο ελληνικός λαός και η ηγεσία του σου δίνουν την εντύπωση ότι ζουν στον δικό τους κόσμο που βρίσκεται σε ένα μακρινό παράλληλο σύμπαν.
ΤΗ στιγμή που η χρεοκοπία μας χτυπά την πόρτα οι λαός συνεχίζει απτόητος τις απεργίες και τα κόμματα προετοιμάζονται (σαν να μη συμβαίνει τίποτα) για τις απερχόμενες εκλογές.
ΣΤΟΧΟΣ του απεργιακού αγώνα είναι η κατοχύρωση των κεκτημένων που αποκτήθηκαν με δανεικά.
ΟΛΑ δείχνουν ότι πάνω στη γενικευμένη σύγχυση, που διαχρονικά ανθεί στην πατρίδα μας, οι συμπατριώτες μας θεωρούν ως κεκτημένο δικαίωμά τους την αδιάκοπη ροή δανείων προς τη χώρα.
ΑΠΟ τη μια, θέλουν το ευρώ και να ζουν ως ευρωπαίοι και, από την άλλη, να μην να πληρώνουν φόρους με τους οποίους η χώρα θα ξεπληρώνει τα δάνειά της.
ΕΛΑ, όμως που δεν μπορούν να γίνονται συγχρόνως και τα δύο. Ή θα πληρώσουν αγόγγυστα και θα φτωχύνουν ή θα επιστρέψουν στην εποχή του Καζαντζίδη.
ΚΑΙ τα δύο μαζί δεν γίνονται. Δύσκολη η καλογερική στη μέρες μας.
ΟΙ μέρες της ξενοιασιάς, της αρπαχτής, των αυθαιρέτων και της γενικευμένης φοροδιαφυγής, ανήκουν στο παρελθόν.
ΚΑΙΡΟΣ να κάνουμε ταμείο, να δούμε τι χρωστάμε και να πληρώσουμε τον λογαριασμό.
ΣΤΟ μεταξύ, η αγωνία για να πάρουμε την 6η δόση τον περασμένο Δεκέμβριο, δεν ήταν τίποτα μπρος στο νέο θρίλερ τρόμου που άρχισε για την 7η δόση.
Η δόση αυτή είναι σύμφωνα με την ομολογία του Υπουργείου Οικονομικών καθοριστική για τη χώρα.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, δηλαδή για τη μάνα όλων των δόσεων, που θα μας διατηρήσει στην ευρωζώνη έστω και με μισθούς πείνας.
ΤΟ ζητούσαν οι εταίροι και δανειστές μας για να μας σώσουν το νέο δάνειο-«μαμούθ», είναι γνωστά από τον περασμένο Νοέμβριο.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, η κυβέρνηση για άλλη μια φορά δεν έχει κάνει τίποτα προς την κατεύθυνση των προϋποθέσεων για την εξασφάλιση.
ΓΙΑ άλλη μια φορά (και παρά τους διαπιστωμένους κινδύνους) τα αφήσαμε όα για την τελευταία στιγμή.
ΓΙΑ άλλη μια φορά, τρέχουμε, χωρίς να φτάνουμε, κυνηγώντας την ουρά μας.
ΤΟ μόνο που μας σώζει είναι ότι οι εταίροι μας δεν θέλουν τη χρεοκοπία της Ελλάδας, φοβούμενοι ότι θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε.
