Αν και δεν διαθέτουμε επίσημα στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν, είναι βέβαιο ότι, λόγω της κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, χιλιάδες Έλληνες εξετάζουν και πάλι το ενδεχόμενο της μετανάστευσης.
Κάποιοι απ’ αυτούς θα ήθελαν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία, όπως φάνηκε ξεκάθαρα και από τις σχετικές εκδηλώσεις που έγιναν πριν λίγους μήνες στην Αθήνα.
Είναι, επίσης, γνωστό σε όλους ότι αν και η Αυστραλία δέχεται δεκάδες χιλιάδες μετανάστες ετησίως, εντούτοις η μετανάστευση προς εδώ δεν είναι ελεύθερη, όπως πριν μερικές δεκαετίες.
Η Αυστραλία επιλέγει τους μετανάστες που θα δεχθεί, με αυστηρά κριτήρια και προκαθορισμένες διαδικασίες, για να καλύπτουν συγκεκριμένες ανάγκες της.
Είναι, λοιπόν, ιδιαίτερα δύσκολο, χρονοβόρο, αλλά και δαπανηρό, για κάποιον να μεταναστεύσει, σήμερα, στην Αυστραλία χωρίς προϋποθέσεις.
Ως εκ τούτου, ΣΕ ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν θα πρέπει να επιδιώξει κάποιος να έρθει στην Αυστραλία ως τουρίστας με την ελπίδα ότι θα τα καταφέρει να πάρει άδεια μόνιμης παραμονής. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους.
Μέσα στο κλίμα αυτό -και χωρίς να έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία στη διάθεσή μας- είναι, επίσης, βέβαιο ότι τους τελευταίους μήνες έχουν επιστρέψει στην Αυστραλία αρκετοί ομογενείς που είχαν «παλιννοστήσει» στην Ελλάδα ή τα παιδιά τους.
Πρόκειται για άτομα που είχαν αποκτήσει την αυστραλιανή υπηκοότητα.
Παρατηρείται ακόμα αύξηση του αριθμού των ομογενών, που έρχονται στην Αυστραλία με φοιτητική βίζα. Αυτοί έχουν τη νόμιμη δυνατότητα να εργάζονται και έως 20 ώρες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια των μαθημάτων και απεριόριστες ώρες κατά τις διακοπές.
Ορισμένοι απ’ αυτούς τους νεοφερμένους έχουν βρεθεί σε οικτρή οικονομική κατάσταση.
Όχι μόνο ψάχνουν απεγνωσμένα για εργασία, αλλά κάποιοι αντιμετωπίζουν και θέμα επιβίωσης και καταφεύγουν στην Κοινότητα, την Πρόνοια και σε άλλους ομογενειακούς οργανισμούς για βοήθεια. Κάποιοι, μάλιστα, καταλήγουν σε κέντρα κράτησης μεταναστών, από όπου απελαύνονται, χάνοντας το δικαίωμα επιστροφής στην Αυστραλία για πέντε χρόνια.
Ο «Νέος Κόσμος» είναι της άποψης ότι η ομογένεια οφείλει, στο βαθμό που το επιτρέπουν οι δυνατότητές της, να βοηθήσει τους νέους μετανάστες που τελευταία πυκνώνουν τις τάξεις της παροικίας μας.
Η βοήθεια αυτή μπορεί να ξεκινά από μια «καλή κουβέντα» σε αυτούς έως την συνδρομή μας στις προσπάθειές τους για εξεύρεση εργασίας, αλλά -σε κάποιες περιπτώσεις- και οικονομική ενίσχυση ή διάθεση οικιακών συσκευών κ.λπ.
Η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, με τις περιορισμένες δυνατότητες της, έχει βοηθήσει τα μέγιστα πολλούς νεοφερμένους.
Οι «νεομετανάστες», όμως, δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά μόνο την Κοινότητα, η οποία, ούτως ή άλλως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της, δεν διαθέτει ούτε πόρους ούτε υποδομή ούτε ειδικευμένο προσωπικό για να συνδράμει όλους.
Το σοβαρό αυτό θέμα αφορά όλη την παροικία.
Με χαρά ο «Νέος Κόσμος» πληροφορήθηκε από τον πρόεδρο της Κοινότητας, Βασίλη Παπαστεργιάδη, ότι ο ιστορικός φορέας πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει μια σύσκεψη εκπροσώπων παροικιακών οργανισμών για να συζητηθεί ένας συντονισμένος τρόπος προκειμένου η ομογένεια να αντιμετωπίσει το «μεταναστευτικό», τόσο με παροχή βοήθειας στους πάσχοντες συμπατριώτες μας, όσο και με ανάλογες παραστάσεις προς τις αυστραλιανές Αρχές.
Ο «Νέος Κόσμος» αγκαλιάζει αυτή την πρωτοβουλία και την στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις.
Παράλληλα, η εφημερίδα μας, εκτός όλων των άλλων, θα καταχωρεί δωρεάν αγγελίες νέων συμπατριωτών μας (που, βεβαίως, βρίσκονται νόμιμα στην Αυστραλία) που ψάχνουν για εργασία.
Δωρεάν, επίσης, θα καταχωρούνται και οι αγγελίες ομογενών επιχειρηματιών που ενδεχομένως θέλουν να στελεχώσουν τις επιχειρήσεις τους με νεοφερμένους συμπατριώτες μας.
Η εφημερίδα μας είναι, επίσης, ανοιχτή σε οποιαδήποτε πρόταση που μπορεί να βοηθήσει τους νεοφερμένους συμπατριώτες μας.
Υπενθυμίζουμε, επί τη ευκαιρία, ότι κατά τα χρόνια της μεταπολεμικής, μαζικής μετανάστευσης οι φορείς της ομογένειας προσέφεραν ηθική και υλική στήριξη στους Έλληνες μετανάστες.
Σήμερα η οργανωμένη ομογένεια έχει τους πόρους και τα μέσα να συμπαρασταθεί στους νέους μετανάστες μέχρι να σταθούν στα πόδια τους.
