Σκληραίνει η εκστρατεία γονέων μαθητών και μαθητριών που φοιτούν σε κρατικά σχολεία της πολιτείας κατά των θρησκευτικών.
Ο πυρήνας των γονέων, που αντιτίθενται στη διδασκαλία θρησκευτικών κλιμακώνει την εκστρατεία του με τεράστια αφίσα στην περιοχή Bulleen η οποία «καταγγέλλει», ότι «τα θρησκευτικά διχάζουν τα παιδιά μας».

Παράλληλα, οι γονείς πιέζουν το πολιτειακό Υπουργείο Παιδείας να καταργήσει την υποχρεωτική διδασκαλία των Θρησκευτικών, αλλάζοντας το σχετικό νόμο, ο οποίος προβλέπει μία περίοδο διδασκαλίας θρησκευτικών.
Οι γονείς ισχυρίζονται, ότι τα παιδιά –που με απόφαση των γονέων τους δεν παρακολουθούν τάξεις Θρησκευτικών– απασχολούνται με άλλες δραστηριότητες υπό την επιτήρηση άλλων δασκάλων.

Η οργάνωση Fairness in Religion in Schools (FIRIS) ισχυρίζεται, ότι η εμμονή του συστήματος να διδάσκει στα σχολεία τις θρησκείες των «διχάζει» τα παιδιά.
Εξάλλου, η ειδική σε θέματα Παιδείας, Kathy Walker, δηλώνει στα μέσα ενημέρωσης, ότι «η διδασκαλία στα παιδιά των θρησκειών των γονέων τους είναι μορφή διάκρισης σε βάρος των παιδιών. Η επίδραση των θρησκευτικών είναι μικρή σε κάποια από παιδιά, άλλα παιδιά, όμως, μπορεί να αισθάνονται αποκομμένα από τους συμμαθητές τους, να ανησυχούν και να χάνουν τον αυτοσεβασμό τους».

Σημειώνεται, ότι γονείς έχουν προσφύγει στην πολιτειακή Υπηρεσία Διαιτησίας VCAT κατά της διδασκαλίας θρησκευτικών στα κρατικά σχολεία. Κατά γενική ομολογία, η απόφαση της VCAT επί της προσφυγής θα αποτελέσει πρόκριμα για τις επόμενες ενέργειες των γονέων και, σίγουρα, θα υποχρεώσει το Υπουργείο Παιδείας να επιληφθεί του θέματος.

Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν, ότι το Υπουργείο Παιδείας έχει λάβει αριθμό επιστολών από διαμαρτυρόμενους γονείς.
Η Πολιτεία αντιτείνει, στους διαμαρτυρόμενους γονείς, ότι η συμμετοχή μαθητών και μαθητριών σε μαθήματα θρησκευτικών είναι «προαιρετική», κατά συνέπεια οι γονείς έχουν την απόλυτη ελευθερία να αποφασίζουν αν τα παιδιά τους θα παρακολουθούν τέτοια μαθήματα.
Επιπροσθέτως, η Πολιτεία ισχυρίζεται, ότι ο χρόνο των παιδιών που δεν παρακολουθούν μαθήματα θρησκευτικών «δεν πηγαίνει χαμένος», διότι τα παιδιά αυτά απασχολούνται με άλλες, εκπαιδευτικά χρήσιμες δραστηριότητες.