H Mελβούρνη φαντάζει ξανά ως Γη της Επαγγελίας σε δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων που δεν βλέπουν καν φως στο τέλος του τούνελ, μέσα στην οικονομική τρικυμία και πολιτική αστάθεια που μαστίζει την πατρίδα μας.
«Να πονέσουμε, να ματώσουμε, αλλά να υπάρχει και κάποια ελπίδα να δούμε, έστω ένα μικρό φως, στο βάθος του τούνελ» είναι η ψυχολογία και των πλέον γενναίων και καρτερικών, σήμερα, που ζουν τη μεγαλύτερη κρίση που έζησε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.
Φως στο τούνελ δεν υπάρχει δυστυχώς και κάθε μέρα που περνά χάνεται όλο και περισσότερο έδαφος από την αξιοπιστία και, κυρίως, την ικανότητα των κυβερνώντων να βγάλουν τη χώρα από τον εφιάλτη στον οποίο αυτοί οι ίδιοι τη βύθισαν.
Η Ευρώπη που, στα πρώτα στάδια της κρίσης, πρόσφερε κάποιες προοπτικές σ’ αυτούς που προσπαθούσαν να βρουν κάποια διέξοδο, έχει παύσει να προσφέρει λύσεις.
Έτσι, τα βλέμματα πολλών, νέων ιδίως, στράφηκαν στην Αυστραλία.
ΑΛΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Όχι όπως τα μεταπολεμικά χρόνια που η Αυστραλία ήταν το σωσίβιο των ανειδίκευτων εργατών που προέρχονταν κυρίως από την ύπαιθρο της Ελλάδας, αλλά από μια μεγάλη μερίδα νέων από τις πόλεις, με πανεπιστημιακή μόρφωση και ειδικότητες στη νέα τεχνολογία. Άνθρωποι που πάσχισαν πραγματικά να επιβιώσουν εκεί, αγωνίστηκαν μ’ όλες τους τις δυνάμεις να το επιτύχουν και στο τέλος απογοητεύτηκαν.
Γιατί, ας μη ξεγελιόμαστε, η ξενιτιά, ιδιαίτερα η Αυστραλία των Αντιπόδων, δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν, πόλος έλξης για το επίπεδο των ανθρώπων που τη βλέπουν σήμερα ως σανίδα σωτηρίας. Η Αμερική ναι. Η Ευρώπη, ακόμη καλύτερα. Όχι όμως η Αυστραλία η οποία είχε από το ’50 και ’60 βγάλει το όνομα του ‘φτωχού συγγενή’, στο τραπέζι των χωρών που προσφέρονταν για αποδημία.
Απηυδισμένοι και φοβισμένοι από την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα είναι και μία μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας που, μετά από χρόνων σκληρής δουλειάς και στερήσεων, κατάφεραν να εκπληρώσουν το όνειρο της επανόδου στην πατρίδα. Η παλιννόστηση όμως τους επεφύλασσε και μία έκπληξη που πολλοί δεν την περίμεναν. Να μην μπορεί να κρατήσει τα παιδιά τους, πολλά από τα οποία μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν εκεί. Αποτέλεσμα, αυτοί οι ίδιοι να στρέφουν πάλι τα βλέμματα, χάριν των παιδιών τους, προς τη χώρα που, φεύγοντας, έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους. Η Αυστραλία να φαντάζει ξανά ως η μόνη λύση.
Τυχεροί, μέσα στην ατυχία τους, για το λόγο ότι έχουν τη δυνατότητα να γυρίσουν και οι ίδιοι πίσω –όντες Αυστραλοί υπήκοοι– και να μη νιώσουν ξένοι. Μπορεί τη θετή τους πατρίδα ποτέ να μην την αγάπησαν –γι’ αυτό εξάλλου την αποχαιρέτησαν μόλις μπόρεσαν να σταθούν στα πόδια τους– δεν παύουν εντούτοις να την γνωρίζουν. Πολλοί έχουν δεσμούς, συγγενικούς ή φιλικούς, ακόμη και κάποια περιουσία. Επομένως, δεν πρόκειται να νιώσουν, όπως την πρώτη φορά, αυτή που προτιμούν να ξεχάσουν. Όσο για τα παιδιά τους, πολλά είναι εκείνα που έχουν μνήμες από την Αυστραλία.
Η ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ ΠΟΛΟΣ ΕΛΞΗΣ
Η Μελβούρνη, όπως φαίνεται, αποτελεί πόλο έλξης για τη νέα φουρνιά των μεταναστών από τη γενέτειρα.
Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, το φετινό οικονομικό έτος αναμένεται ο αριθμός Ελλήνων που θα μεταναστεύσουν στην Αυστραλία, να αυξηθεί κατά 65%, με τη Μελβούρνη να ελκύει τον μεγαλύτερο αριθμό. Αυτό δείχνει τουλάχιστον το ενδιαφέρον εκείνων που κατακλύζουν την ηλεκτρονική διεύθυνση του «Νέου Κόσμου», αλλά και της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης.
Από αυτούς που ήδη έχουν φτάσει στην Αυστραλία τους τελευταίους μήνες, αντιμετωπίζονται, πρέπει να πούμε, πολλά προβλήματα, αναφορικά με την άμεση εύρεση εργασίας, εγκατάστασης στη χώρα και προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν και εδώ θέμα επιβίωσης και δεν γνωρίζουν πού να αποταθούν και από πού να βρουν στήριγμα. Η Αυστραλο-Ελληνική Κοινωνική Πρόνοια, όπως πληροφορούμαστε, κατακλύζεται από νεοφερμένους που ζητούν οικονομική βοήθεια, καθώς επίσης και η κεντρική Κοινότητα και διάφοροι οργανισμοί. Αυτός είναι και ο λόγος που η ανάγκη μιας συντονισμένης δράσης, από μέρους της παροικίας, είναι πλέον επιτακτική.
Την ερχόμενη Τρίτη 6.30μμ. έχουν κληθεί όλοι οι παροικιακοί οργανισμοί να συγκεντρωθούν στον 3ο όροφο του κτιρίου της Κεντρικής Κοινότητας, προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις όσον αφορά μια μεθοδευμένη και συγκροτημένη κίνηση βοηθείας.
Έχει ήδη γίνει αντιληπτό ότι υπάρχει ειλικρινής πρόθεση από πάρα πολλούς παράγοντες, οργανισμούς και μεμονωμένα άτομα, να βοηθήσουν. Εκείνο που χρειάζεται είναι η βοήθεια αυτή να είναι αποτελεσματική και να καρποφορήσει.
Ως παροικία, αντιμετωπίζουμε μια μεγάλη πρόκληση στην οποία αξίζει πραγματικά να φανούμε αντάξιοι. Όλοι λοιπόν, ραντεβού την ερχόμενη Τρίτη στην Κοινότητα Μελβούρνης.
