«Η πατρίδα σώθηκε». Η Ευρώπη ενέκρινε τη δεύτερη χρηματοδότηση της ρημαγμένης, οικονομικά, γενέτειρας που θα αποτρέψει την άτακτη χρεοκοπία και τις τραγικές συνέπειές της για τον ισοπεδωμένο, ήδη, ελληνικό λαό.
Το χαρμόσυνο μήνυμα «της σωτηρίας της Ελλάδας» αντήχησε στα πέρατα της οικουμένης και πριν ανεβάσει το πεσμένο ηθικό των αγωνιούντων Ελλήνων ανέβασε ικανοποιητικά τις αξίες στα διεθνή χρηματιστήρια, διότι η οικονομική επιβίωση της ασήμαντης Ελλαδίτσας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας.
Σώθηκε, όμως, η Ελλάδα, ή αυτοί που την έκαψαν την άλειψαν μέλι, κατά τη λαϊκή παροικία, για να βεβαιωθούν για τον αργό θάνατο της επτάψυχης άκρης της Ενωμένης Ευρώπης που οδηγήθηκε στη χρεοκοπία από τον αριβισμό των πολιτικών της, την ανευθυνότητα του λαού της και την ανοργανωσιά της Ενωμένης Ευρώπης;
Όταν άρχισα να γράφω τούτες τις αράδες, είχαν περάσει 24 ώρες από την έκδοση της «σωτήριας» απόφασης του Eurogroup και δεν ένοιωθα την ανάγκη να πανηγυρίσω για τη σωτηρία της πατρίδας. Για «την ιστορική στιγμή για την ελληνική οικονομία», κατά τη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού, Λουκά Παπαδήμου.
Απλά, εξέλαβα την απόφαση, ως παροχή προθεσμίας στους Έλληνες «να νοικοκυρέψουν» την οικονομία τους και να ξαναρχίσουν να λειτουργούν ως οργανωμένο κράτος, όχι για να ευημερήσουν οι ίδιοι, αλλά για να αποφύγουν την άτακτη χρεοκοπία που θα συμπαρασύρει στον Καιάδα τις άλλες χώρες μέλη της ομάδας GIPS (Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία), της ομάδας των πτωχών του ευρωπαϊκού Νότου και τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, αφού ισοπέδωσαν τον ελληνικό λαό με οικονομικά και κοινωνικά μέτρα που παραπέμπουν στην εποχή της φεουδαρχίας, αποφάσισαν να δώσουν στην Ελλάδα δεύτερο δάνειο ύψους 130 δισεκατομμυρίων δολαρίων και να «κουρέψουν» το ελληνικό χρέος κατά 53,5%.
«Καταλήξαμε σε ευρεία συμφωνία επί του νέου προγράμματος της Ελλάδας και τη συμμετοχή ιδιωτών, που θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση του χρέους της Ελλάδας» δήλωσε μετά τη μαραθώνια συνεδρίαση ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούγκερ και πρόσθεσε, ότι το ύψος της βοήθειας που δίνεται στην Ελλάδα είναι «πρωτοφανές» (unprectended).
Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, διαβεβαίωνε, παράλληλα, ότι «οι παροχές ξεπέρασαν τους αρχικούς υπολογισμούς της ελληνικής κυβέρνησης».
Πριν συμφωνήσουμε ή διαφωνήσουμε με τον κ. Γιούγκερ, τον κ. Βενιζέλο και τους άλλους εμπλεκόμενους στο παζάρι σωτηρίας, να δούμε τι δίνει η Ευρώπη στη ρακένδυτη Ελλάδα, με ποιες προϋποθέσεις και ποιοι είναι οι άμεσοι στόχοι.
Οι εταίροι προσφέρουν στην Ελλάδα δάνειο 130 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το δεύτερο από το Νοέμβριο του 2010. Υπόσχονται «κούρεμα» του χρέους της χώρας κατά 53,5%, που θα μειώσει το χρέος της Ελλάδας κατά 102 δισεκατομμύρια δολάρια. Ακόμη, οι εταίροι προσφέρουν στην Ελλάδα μείωση του τόκου, για το υπόλοιπο χρέος της σε 3,65%, κατά μέσο όρο, από 4,8%ν που τη χρέωναν στο παρελθόν. Τέλος, ο γενναιόδωροι Ευρωπαίοι εκτείνουν από επτά σε τριάντα χρόνια το χρόνο εξόφλησης των ομολόγων του ελληνικού Κράτους.
Το δάνειο θα χορηγηθεί με αμετάκλητες προϋποθέσεις την υλοποίηση των εξουθενωτικών μέτρων του δεύτερου μνημονίου, την γραπτή δέσμευση των πολιτικών κομμάτων για την υλοποίηση των μέτρων και αυστηρή επιτήρηση της υλοποίησης των μέτρων από εμπειρογνώμονες της τρόικας και εμπειρογνώμονες κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί στην Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού το τρέχον οικονομικό έτος κάτω του 10,6%, που κυμάνθηκε το έλλειμμα το 2011, και πρωτογενές πλεόνασμα το 2012 – πλεόνασμα που δεν περιλαμβάνει πληρωμές τόκων. Η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει υποσχεθεί, επίσης, φορολογία μέχρι θανάτου των Ελλήνων πολιτών, «αδυνάτισμα» της κρατικής διοίκησης, δραματική μείωση των κρατικών δαπανών, ξεπούλημα προβληματικών ΔΕΚΟ και κρατικής περιουσίας μέχρι το 2020 και πληθώρα άλλων μέτρων.
Το «κούρεμα» των ομολόγων κατά 53,5% θα γίνει εφόσον συμφωνήσουν και οι ιδιώτες κάτοχοι ελληνικών ομολόγων. Εξαιρούνται από το «κούρεμα» μετοχές αξίας 50-55 δισεκατομμυρίων που έχει στην κατοχή της η Κεντρική Τράπεζα Ευρώπης, η οποία προσφέρεται «ευγενώς» να χαρίσει στην Ελλάδα τα κέρδη της από τη ρευστοποίηση των ομολόγων της.
Αν οι υπολογισμοί της Ευρώπης «στραβώσουν», για οποιονδήποτε λόγο, για παράδειγμα, αν οι ιδιώτες δεν δεχθούν το προτεινόμενο «κούρεμα», που είναι πιθανό, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εξαγοράσει ομόλογα αξίας 14,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που λήγουν στις 20 Μαρτίου, και θα χρεοκοπήσει.
Η κοινή λογική υπαγορεύει, ότι οι ιδιώτες θα συμφωνήσουν, εκών άκων, με το «κούρεμα» των ομολόγων τους, για να μην διακινδυνεύσουν και «τα ολίγα» που τους προσφέρονται. Με άλλα λόγια, για να μην τα χάσουν όλα. Έγκριτοι οικονομολόγοι εκτιμούν, ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας θα συμπαρασύρει στη χρεοκοπία και άλλες χώρες της Ευρώπης και δυνητικά θα προκαλέσει παγκόσμια οικονομική κρίση, όμοιας της κρίσης του 2008, με καταληκτική συνέπεια την ολίσθηση της παγκόσμιας οικονομίας σε ύφεση.
Ποιος είναι ο στόχος του δανείου και του «κουρέματος» των ομολόγων; Η σωτηρία της Ευρώπης, φυσικά. Η σωτηρία της Ελλάδας είναι το υποπροϊόν των μεθοδεύσεων των Ευρωπαίων και των άλλων ρυθμιστών της τύχης του σύγχρονου κόσμου. Υπό άριστες συνθήκες η σταύρωση του ελληνικού λαού, που θα διαρκέσει και πέραν του 2020, θα αποφέρει, μόνο, τη μείωση του χρέους της Ελλάδας σε 120% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) μέχρι το 2020.
Γι’ αυτό δεν συμμερίζομαι τα περί «σωτηρίας» της Ελλάδας
