Το βασικό πρόβλημα του Εργατικού Κόμματος είναι η αλλοτρίωσή του από την παραδοσιακή βάση του, από την εργατιά, που, ιστορικά, το συντήρησε οικονομικά, το ανέδειξε σε πολιτική δύναμη, το ανέβασε και το κράτησε στην εξουσία με την ψήφο της.
Οι νέες φουρνιές ηγετών του Εργατικού Κόμματος, με τις περιπλανήσεις τους σε ανοίκειους, για τον εργάτη και το βιοπαλαιστή, ιδεολογικούς χώρους έκοψαν τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε το κόμμα με την εργατική τάξη.
Οι χαχόλοι, που πήραν τα ηνία του σύγχρονου Εργατικού Κόμματος, είναι, στην πλειοψηφία τους, προβατόσχημοι λύκοι. Είναι εργατοπατέρες με ιδεολογία και συμπεριφορά πωρωμένων αστών. Είναι αποκρουστικοί μίμοι των ηγετών των αστικών πολιτικών κομμάτων, που πειθαρχούν δουλικά στις εντολές και υπηρετούν με αφοσίωση τα συμφέροντα της τάξης που τους μοιράζει τίτλους και αξιώματα και παχυλές αμοιβές.
Τελευταία πιστοποίηση της αλλοτρίωσης των Εργατικών από τη βάση τους, η ψηφοφορία της Δευτέρας για την πρωθυπουργία. Τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας, οι 102 αντιπρόσωποι της εργατικής τάξης –θεωρητικά– ψήφισαν για την εκλογή πρωθυπουργού κατά παραταξιακή εντολή και όχι κατά συνείδηση ή υποχρέωση προς τους πολίτες, που τους έστειλαν στην Καμπέρα.
Μήνες, τώρα, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων του κυβερνώντος Κόμματος από τις αποφάσεις και τις δράσεις της κ. Γκίλαρντ και των στενών συνεργατών και υποστηρικτών της. Μήνες, τώρα, η βάση του Εργατικού μηνύεις την ηγεσία, μέσω των δημοσκοπήσεων, ότι καταδικάζει την πραξικοπηματική ανατροπή εκλεγμένων ηγετών, την προγραμματική ασυδοσία, τη φορομπηχτική πολιτική, την αλαζονεία και την υπαγωγή της δημοκρατίας στην παραταξιακή ολιγαρχία.
Δύο προς ένα οι ψηφοφόροι του Εργατικού Κόμματος επέλεγαν, μέχρι την παρελθούσα Δευτέρα, τον Κέβιν Ραντ ως «καταλληλότερο» να ηγηθεί του κόμματός τους στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Η επιλογή τους αγνοήθηκε τη Δευτέρα από τους 71 βουλευτές που ψήφισαν την κ. Γκίλαρντ.
Τα δύο τρίτα, περίπου, των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας αγνόησαν προκλητικά την επιλογή των ψηφοφόρων του κόμματος, και του ευρύτερου εκλογικού σώματος, όχι από πίστη στις ικανότητες της κ. Γκίλαρντ να κερδίσει τις εκλογές, αλλά από πίστη στο προσωπικό ή το παραταξιακό συμφέρον τους.
Ομοίως, τα 31 μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας, που στήριξαν την υποψηφιότητα του Κέβιν Ραντ, δεν στήριξαν αξιοκρατικά «τον ιδιόμορφο», «χαοτικό», «ασυνεπή», «προδότη» πρώην πρωθυπουργό. Αντιπερισπασμό έκαναν εν όψει της απειλής για αποβολή από την κυβέρνηση του ηγέτη της, Κιμ Καρ, και άλλων υπουργών-μελών της αριστερής παράταξης.
Η κοινοβουλευτική ομάδα του Εργατικού Κόμματος αγνόησε προκλητικά την επιλογή και του ευρύτερου εκλογικού σώματος. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων εξακολουθεί να δηλώνει δυσαρεστημένη για την ακύρωση της ψήφου της με το πραξικόπημα της 23ης Ιουνίου 2010, και επιλέγει τον Κέβιν Ραντ ως «καταλληλότερο» πρωθυπουργό».
Η κυβερνητική παράταξη προσπαθεί να μας πείσει, ότι ο πόλεμος λάσπης που προηγήθηκε της ψηφοφορίας για την πρωθυπουργία ήταν «καθαρτικός», βοήθησε τις αντιμαχόμενες παρατάξεις να βγάλουν τα απωθημένα τους και λυτρωμένοι και συντεταγμένοι πίσω από την πρωθυπουργό να παλέψουν για την παραμονή του κόμματός τους στην εξουσία.
«Καθαρτικός» ο Γκεμπελισμός; Καθαρτική η λασπολογία; Η ερμηνεία του Γκεμπελισμού από τους κοινοβουλευτικούς ηγέτες του Εργατικού Κόμματος είναι μία ακόμη ένδειξη της στρεβλής πραγματικότητας που βιώνουν.
