Λαϊκίστικο, «κιτρινιάρικο» θα λέγαμε το προχθεσινό, πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Herald Sun» «Sweet life on us, you’re paying $600 m to pensioners overseas» – «Γλυκιά ζωή σε βάρος μας, πληρώνετε 600 εκ. δολάρια σε συνταξιούχους στο εξωτερικό».
Το δημοσίευμα της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Αυστραλίας είναι παραπλανητικό. Ο τίτλος και οι περισσότερες παράγραφοί του δημιουργούν την εντύπωση, ότι οι Αυστραλοί φορολογούμενοι πληρώνουν τις πολυτελείς διακοπές συνταξιούχων σε φημισμένα θέρετρα και, κυρίως, την άνετη διαβίωση Αυστραλών πολιτών μεταναστευτικής καταγωγής που επιστρέφουν στις πατρίδες τους μόλις πάρουν τη σύνταξη γήρατος ή άλλα κοινωνικά επιδόματα που καταβάλλονται στο εξωτερικό.
Κατά την εφημερίδα, οι Αυστραλοί φορολογούμενοι «πριμοδοτούμε» με τους φόρους μας την καλοζωία 75.000 περίπου συνταξιούχων –αγλλοκελτικής και μη καταγωγής– που εγκαταλείπουν την Αυστραλία μετά τη συνταξιοδότησή τους.
Η αλήθεια –που είναι διαμετρικά αντίθετη από τον λαϊκίστικο τίτλο του δημοσιεύματος– κρύβεται στην προτελευταία παράγραφο του δημοσιεύματος:
«To 2000 εισέρρευσαν στην Αυστραλία 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια από πληρωμές συντάξεων σε Αυστραλούς πολίτες από άλλα κράτη – τέσσερις φορές περισσότερα χρήματα από αυτά που πλήρωσε η Αυστραλία για συντάξεις στο εξωτερικό. Το 2010 το ποσόν αυτό έπεσε στο 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια, διπλάσιο ποσό από τα 579 εκ. δολάρια που πλήρωσε η Αυστραλία την περασμένη δεκαετία για συντάξεις στο εξωτερικό».
Οι αριθμοί βεβαιώνουν, ότι η Αυστραλία κερδίζει, δεν χάνει από τις αμοιβαίες συμφωνίες κοινωνικών ασφαλίσεων που έχει υπογράψει με 22 χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος. Σύμφωνα, δε, με εκτιμήσεις των αρμόδιων αυστραλιανών αρχών το κόστος των συντάξεων που πλήρωσε η Αυστραλία στο εξωτερικό το 2011 δεν θα ξεπεράσει τα 600 εκ. δολάρια, δηλαδή θα είναι πολύ χαμηλότερο του ποσού που κατέβαλαν άλλες χώρες σε συνταξιούχους τους, μονίμους κατοίκους Αυστραλίας.
Η ανωτέρω εκτίμηση αμφισβητείται από μεταναστευτικές κοινότητες, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής κοινότητας, οι οποίες προβλέπουν μείωση του αριθμού των Αυστραλών –ιδιαίτερα των Ευρωπαίων– που θα επαναπατρίζονται μετά τη συνταξιοδότησή τους μέχρι να ανακάμψει οικονομικά η Ευρώπη. Ήδη, αριθμός Ελληνοαυστραλών συνταξιούχων επιστρέφουν στην Αυστραλία για «να γλιτώσουν» από τα οικονομικά δεινά που υφίσταται η Ελλάδα. Εικάζεται, δε, ότι ο αριθμός θα αυξηθεί μετά τον Ιούνιο, που αναμένονται σκληρότερα μέτρα για την οικονομική σωτηρία της Ελλάδας.
Άλλωστε, αποτελεί πάγια πολιτική της Αυστραλίας να κερδίζει, να μην χάνει από συμφωνίες κοινωνικών ασφαλίσεων με άλλες χώρες. Εξ ου και η έντονη αντίδραση των γραφειοκρατών του υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην πρόθεση της πρώην Εργατικής κυβέρνησης Κίτινγκ, να υπογράψει συμφωνία με την Ελλάδα που, κατά τις εκτιμήσεις τους, θα ζημίωνε την αυστραλιανή οικονομία.
Ο τελευταίος υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων των κυβερνήσεων Χοκ-Κίτινγκ, Peter Baldwin, δήλωνε διατεθειμένος να υπογράψει συμφωνία με την Ελλάδα για πλήρη μεταφορά της αυστραλιανής σύνταξης γήρατος στην Ελλάδα μετά από 30 χρόνια μόνιμης διαμονής στην Αυστραλία. Οι διαπραγματεύσεις με την ομογένεια δεν τελεσφόρησαν και η διάδοχός του, Jocelyn Newman, υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1996-1998) σε επανειλημμένες συνεντεύξεις της στον «Νέο Κόσμο» και ανακοινώσεις προς την ομογένεια, απέκλειε την 30ετία, ως μάξιμουμ χρόνο διαμονής στην Αυστραλία για μεταφορά της σύνταξης γήρατος στην Ελλάδα, διότι θα ζημίωνε οικονομικά την Αυστραλία – την εποχή εκείνη η Αυστραλία εισέπραττε 4 δολάρια για κάθε δολάριο που έστελνε στο εξωτερικό. Έτσι, υποχρεωθήκαμε να δεχθούμε τα 49 χρόνια ως βάση υπολογισμού των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας από την 1η Οκτωβρίου 2008, που ετέθη σε ισχύ η αμοιβαία συμφωνία κοινωνικών ασφαλίσεων Αυστραλίας Ελλάδας.
Παραπλανητικά δημοσιεύματα σαν το προχθεσινό της «Herald Sun» παραποιούν την πραγματικότητα. Δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ισχυρισμοί ή υπαινιγμοί, ότι συνταξιούχοι μετανάστες ζουν ζωή χαρισάμενη στις χώρες καταγωγής τους, σε βάρος των Αυστραλών φορολογουμένων, μήτε ότι «Αγγλο-Αυστραλοί» μετοικούν σε εξωτικές χώρες της Ασίας και απολαμβάνουν τα θέλγητρά τους με την πενιχρή σύνταξη γήρατος που προσφέρει το αυστραλιανό κράτος.
Οι μετανάστες επιστρέφουν στις πατρίδες τους μετά τη συνταξιοδότησή τους, διότι ο επαναπατρισμός είναι όνειρο ζωής. Οι συνταξιούχοι, που επιλέγουν εξωτικές χώρες, έχουν το απαιτούμενο βαλάντιο, δεν εξαρτώνται από τη σύνταξη.
Κάθε Αυστραλός συνταξιούχος έχει απόλυτο δικαίωμα επιλογής του τόπου, που θα εγκατασταθεί μετά τη συνταξιοδότησή του. Η εθνότητα δεν αποτελεί κριτήριο χορήγησης σύνταξης, μήτε καθορίζει τον τόπο εγκατάστασης των συνταξιούχων.
Δημοσιεύματα, που αναβιώνουν την ξεπερασμένη, διαιρετική αντίληψη του παρελθόντος, ότι δήθεν οι μετανάστες έρχονται στην Αυστραλία για ν’ αρπάξουν όσα μπορέσουν και να γυρίσουν στις πατρίδες τους είναι καταδικαστέα, διότι δίνουν επιχειρήματα στους ρατσιστές οι οποίοι επιζητούν αφορμές για να βάλλουν κατά των μεταναστών, της μεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και του πολυπολιτισμού.
Η αλήθεια είναι άλλα, εντελώς διαφορετική. Η αλήθεια είναι, ότι οι επαναπατριζόμενοι μετανάστες συνταξιούχοι αποτελούν πηγή εισοδήματος για την Αυστραλία.
