Η υπόσχεση της Τζούλια Γκίλαρντ και του θησαυροφύλακα, Γουέιν Σουάν, να βγάλουν τη χώρα από το έλλειμμα των $40 δις και να την επαναφέρουν στο πλεόνασμα, πέρασε από διάφορα στάδια αμφισβήτησης, ακόμη και από τους ίδιους που την εξέφρασαν. Ωστόσο, οι τελευταίες δηλώσεις του τσάρου της οικονομίας, πιστοποιούν ότι, αναμφίβολα, είναι γεννημένος για κολύμπι στα βαθιά. Θα προχωρήσει, δηλώνει, ακάθεκτος, προκειμένου να βγει η χώρα από το κόκκινο.
Κρατώντας έναν εντυπωσιακό πέλεκυ τον κατευθύνει προς την πλευρά των πολυεκατομμυριούχων γιγάντων εξόρυξης μεταλλευμάτων, στους μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά και προς όλους εμάς, τους κοινούς θνητούς, αφού δηλώνει απερίφραστα ότι «η πραγματικότητα είναι ότι θα χρειαστεί να κόψουμε και να ακυρώσουμε τρέχοντα προγράμματα, αν θέλουμε να επιτύχουμε το στόχο μας».
Μιλά φυσικά για το περίφημο πλεόνασμα, στόχο που χαρακτηρίζουν πολλοί οικονομολόγοι και ο σκιώδης θησαυροφύλακας ‘όνειρο θερινής νυκτός’.
ΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΟΡΟΙ
Ξεκινώντας από τα έσοδα, έχει ήδη εξαπολύσει την ‘κυβερνητική ομάδα φορολογίας των επιχειρήσεων’ (goverment’s business’ tax working group), να εστιάσει την προσοχή της στην υπερβολική υποτίμηση της αξίας του εξοπλισμού που επιχειρείται κυρίως από τις μεταλλευτικές εταιρίες και την αεροπορία, καθώς επίσης και τα τεράστια ποσά που δικαιολογούνται για έρευνα και ανάπτυξη των επιχειρήσεων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ποσά από την υποτίμηση του εξοπλισμού που δεν φορολογήθηκαν ήταν του ύψους των $925εκτ. το οικονομικό έτος 2010–2011. Υπολογίζεται, ότι η μείωση των ποσών που δικαιολογούνται για έρευνα και ανάπτυξη από 40% σε 37% θα αποφέρει στην κυβέρνηση το λιγότερο $500 εκατ.
Συνεχίζοντας την επίθεσή του στους βαρόνους της μεταλλευτικής βιομηχανίας, τόνισε ότι «οι μεταλλευτικές εταιρίες σήμερα αναλογούν το 30% του ακαθάριστου επιχειρηματικού κέρδους, αλλά μόνο 15% φορολογείται. Τα υπόλοιπα δικαιολογούνται για ανάπτυξη των επιχειρήσεων, υποτίμηση εξοπλισμού και έξοδα έρευνας. Είναι κάτι που ποτέ πριν δεν είχε φθάσει σ’ αυτά τα ύψη.
Δεν είναι δυνατόν, επίσης, να επιτρέπουμε τον εθνικό διάλογο να μονοπωλείται από τους ισχυρούς, που σε τελευταία ανάλυση αποτελούν μόλις το 0,01% του συνόλου, αποκλειστικά και μόνο επειδή μπορούν να αγοράσουν χώρο για να προβάλουν τις θέσεις τους, προσποιούμενοι ότι εκφράζουν το σύνολο. Δεν το εκφράζουν».
Τις δηλώσεις του Σουάν επιχείρησε να υποβαθμίσει ο σκιώδης θησαυροφύλακας, Τζο Χόκι, χαρακτηρίζοντας «αερολογίες» τα περί σκληρού προϋπολογισμού, και εκφράζοντας την άποψη ότι «δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτε».
«Συνέχεια υπόσχονται επίτευξη πλεονάσματος. Στην ουσία, όμως, το έλλειμμα όλο και αυξάνεται. Ένα σημείο στο οποίο μας βρίσκουν σύμφωνους, είναι ότι, ναι, το πλεόνασμα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει πραγματικότητα. Αυτό, όμως, στην ουσία, μόνο μια κυβέρνηση Συνασπισμού μπορεί να το επιτύχει».
Ο Χόκι αναφέρθηκε, επίσης, στις ανησυχίες του υπουργού Φυσικών Πόρων, Μάρτιν Φέργκιουσον, ο οποίος πιστεύει ότι είναι απαραίτητο να αυξηθεί η παραγωγικότητα της χώρας, σε αντίθεση με τον Γουέϊν Σουάν που ισχυρίζεται ότι ‘δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας’.
