Ο «Γολγοθάς» της Μπέττυ και του Νίκου Θεοφιλάκου, όταν το μόλις ενός μηνός αγγελούδι τους κατέληξε στο Νοσοκομείο Παίδων της Μελβούρνης με υψηλό πυρετό στις αρχές της εβδομάδας, κράτησε πέντε ώρες. Για άλλες οικογένειες, όμως, αυτός ο Γολγοθάς που εκτυλίσσεται μέσα στους θαλάμους αυτού του νοσοκομείου κρατά μία ζωή και, δυστυχώς, κάποιες φορές η «Ανάσταση»…  δεν έρχεται ποτέ. Η μικρή ιστορία του Έβαν είναι μικρή, αλλά πολύ σημαντική.

Όλα πήγαιναν ρολόι από την μέρα που γεννήθηκε το αγγελούδι αυτό. Μία χαρά μωρό, υγιέστατο, μία αγκαλιά ελπίδες και χαμόγελα. Στις αρχές της εβδομάδας, όμως, ο Έβαν παρουσίασε υψηλό πυρετό. «Έφτασε 40» λέει η μητέρα του Μπέττυ και μαζί με τον πυρετό που ανέβαινε συνεχώς αυξανόταν και η ανησυχία της. Ο γιατρός της οικογένειας που βρισκόταν σε συνεχή επαφή με τους γονείς, σήκωσε τα χέρια τη Δευτέρα το απόγευμα. «Τώρα στο νοσοκομείο» είπε στους γονείς του νεογνού.
 Έτσι ο Έβαν κατέληξε στο Τμήμα Εκτάκτων Περιστατικών του Νοσοκομείου Παίδων της Μελβούρνης.

«Μέσα σε δύο λεπτά από την στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας εδώ, μας ανέλαβαν οι γιατροί» λέει η μητέρα του. Χημικός η ίδια, που εργάζεται σε φαρμακευτική εταιρία, γνώριζε ότι ο πυρετός του Έβαν μπορεί να σήμαινε πολλά πράγματα. Από μία απλή λοίμωξη έως μηνιγγίτιδα. Τις υποψίες της, επιβεβαίωσαν οι γιατροί. «Θα χρειαστεί να κάνουμε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις γιατί το ενδεχόμενο μηνιγγίτιδας είναι υπαρκτό» της είπαν, εξηγώντας τόσο σε αυτή όσο και στον σύζυγό της, ότι ο μικρός Έβαν, αρχικά τουλάχιστον, χρειαζόταν να ενυδατωθεί για να μπορέσουν οι γιατροί να βρουν φλέβα και να κάνουν την απαραίτητη εξέταση αίματος.

Η αγωνία, η ανησυχία και ο φόβος φώλιασαν πλέον για τα καλά στο νου και την καρδιά των δύο γονιών. «Όταν ακούσαμε για αφυδάτωση, αρχίσαμε πλέον να φοβόμαστε ότι το παιδί είχε κάτι σοβαρό, κάτι πολύ σοβαρό» μου λένε.

Στην συνέχεια, ο μικρός Έβαν έγινε το… κέντρο του πλανήτη για μία ομάδα παιδιάτρων και νοσοκόμων. Μετά την εξέταση αίματος -που τελικά έγινε μετά από λίγη ώρα- ακολούθησε εξέταση ούρων, παρακέντηση, υπερηχογράφημα, καυτά δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια της Μπέττυς, ματιές ανήσυχες μεταξύ των δύο γονιών, γλυκαγκαλιάσματα και χάδια παρηγοριάς και αγάπης και από τους δύο γονείς στο αγγελούδι τους.

Η ομάδα των γιατρών προσπαθούσε όχι μόνο να τους κρατά ενήμερους αλλά και να τους αναθέτει μικρές ασχολίες που σχετίζονταν με την εξέταση του παιδιού τους. «Δεν φύγαμε λεπτό από το πλευρό του, μας κράτησαν κοντά του και νοιώθαμε παρά την ανησυχία μας χρήσιμοι» μου λένε και διαπιστώνουν και οι δύο ότι αυτό τους κράτησε σχετικά ψύχραιμους εκείνες τις δύσκολες ώρες. Πέντε ώρες πέρασαν έτσι. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν και έφτασε η ώρα μίας ακόμα ενημέρωσης, της σημαντικότερης όλων.

 Ο Έβαν είχε ουρολοίμωξη. Τίποτα το τραγικό και μη θεραπεύσιμο, αλλά αν διανοηθεί κανείς ότι ο Έβαν είναι μόλις ενός μηνός, μία ουρολοίμωξη μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραία αν κάτι πάει στραβά.
Ακολούθησε και άλλο υπερηχογράφημα στα νεφρά του νεογέννητου και γύρω στη 1.00 τα ξημερώματα της Τρίτης ο Έβαν έφυγε από το Τμήμα Εκτάκτων Περιστατικών για να μεταφερθεί στον θάλαμο του τρίτου ορόφου όπου και νοσηλεύεται σήμερα.

Η ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ

Πίσω από την μικρή περιπέτεια του Έβαν υπάρχει, όμως, μία μεγαλύτερη ιστορία. Είναι η ιστορία του καλύτερου Νοσοκομείου Παίδων του κόσμου, του Βασιλικού Νοσοκομείου Παίδων της Μελβούρνης που αυτήν την εποχή ζητά από όλους μας στην Βικτώρια να συνδράμουμε ο καθένας με τον τρόπο του για να συνεχίσει να είναι το καλύτερο νοσοκομείο, για να μπορεί να κάνει κάθε άρρωστο αγγελούδι που κτυπά την πόρτα του το…  κέντρο του πλανήτη όταν αυτό χρειάζεται, για να μπορεί να ανακουφίζει χιλιάδες πονεμένα κορμάκια που σε κάποιες περιπτώσεις έχουν κάνει τα δωμάτιά του, μόνιμη κατοικία τους.

Δεν μου αρέσουν τα νοσοκομεία, το ομολογώ. Όταν, όμως, επισκέφθηκα το Παίδων της Μελβούρνης για να γνωρίσω τον Έβαν και τους γονείς του ένοιωσα μία θετική ενέργεια να με περιβάλλει. Τραγική ειρωνεία σκέφτηκα αυτό το συναίσθημα και ένοιωσα ενοχή. Γιατί κάθε θάλαμός του, κάθε δωμάτιο εξέτασης κρύβει και ένα μικρό ή μεγάλο δράμα, πόνο και μερικές φορές σε κάποιο απ’ αυτά τα δωμάτια η μοίρα σβήνει την ελπίδα που κάθε παιδί αποτελεί για αυτόν τον κόσμο.

Οι γονείς του Έβαν που δέχθηκαν να μας μιλήσουν μόνο και μόνο για να βοηθήσουν και αυτοί με το δικό τους τρόπο στον αυριανό έρανο και η εμπειρία τους, έδωσαν όμως περιεχόμενο και δικαίωμα σε αυτήν την αδιόρατα θετική αίσθηση που είχα μπαίνοντας στο νοσοκομείο.

«Είναι ένας ναός ελπίδας και φροντίδας αυτό το νοσοκομείο» λέει ο μπαμπάς του Έβαν. «Δεν φροντίζουν, μόνο τα παιδιά αλλά και τους γονείς» συμπληρώνει η Μπέττυ. «Νοιώθουμε χρήσιμοι και σημαντικοί για την ανάρρωση του παιδιού μας από την στιγμή που μπήκαμε στο νοσοκομείο» επεμβαίνει ο μπαμπάς. «Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω, είναι σπέσιαλ άνθρωποι όλοι τους, γιατροί, νοσοκόμες, καθαρίστριες, όλοι τους» προσθέτει η Μπέττυ.
Η οικογένεια Θεοφιλάκου πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι αυτού του «ναού ελπίδας και φροντίδας» την Δευτέρα και είναι τυχεροί όλοι τους. Στο διπλανό δωμάτιο απ’ αυτό που νοσηλεύεται ο Έβαν, η Μπέττυ με πληροφορεί ότι βρίσκεται ένα άλλο αγγελούδι. Πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια. Είναι μόλις δύο χρόνων και τους τελευταίους δύο μήνες είναι μόνιμος κάτοικος της μονάδας.

«Τα έχω ακούσει όλα αυτά. Αν δεν τα δεις, όμως, δεν μπορείς να τα νοιώσεις. Όταν μπήκαμε στο Τμήμα Εκτάκτων Περιστατικών, ο Έβαν πήρε προτεραιότητα γιατί ήταν νεογέννητος, εκεί όμως στην αίθουσα αναμονής περίμεναν άλλα 20 παιδιά και άλλοι τόσοι γονείς. Δεν θα ήθελα να ήμουν στην θέση τους. Τότε κατάλαβα την ανάγκη για περισσότερους γιατρούς για περισσότερο εξοπλισμό. Τότε κατάλαβα τι προσφέρει αυτός ο έρανος και τις αυξημένες ανάγκες αυτού του νοσοκομείου» λέει η Μπέττυ
Την περασμένη χρονιά 33.560 αγγελούδια νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο. Πάνω από 10.000 από αυτά ξάπλωσαν στο χειρουργικό τραπέζι του. Πάνω από 200.000 παιδιά επισκέφθηκαν τα εξωτερικά ιατρεία ενώ 70.000 παιδιά δέχθηκαν την φροντίδα των γιατρών και των νοσοκόμων στο Τμήμα Εκτάκτων Περιστατικών. Και τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν ένα μόνο κομμάτι από αυτά που συνθέτουν το παζλ της μεγάλης εικόνας του ιδρύματος αυτού.

Τον Νοέμβρη που μας πέρασε το 142 χρόνων Βασιλικό Νοσοκομείο απέκτησε νέες εγκαταστάσεις. Αποτελείται κατά 85% από αυτόνομα δωμάτια νοσηλείας και το 80% των δωματίων του έχει θέα ένα υπέροχο πάρκο. Σήμερα, αύριο, χθες, αυτό το νοσοκομείο ζητά τη δική μας προσφορά αγάπης, τη δική του προσφορά αγάπης, έστω και αν δεν την γευτήκατε ποτέ από πρώτο χέρι, και ελπίζω να μην την γευτείτε ποτέ, αναλογιστείτε την όμως.

Η Μπέττυ και ο Νίκος γεύτηκαν αυτή την προσφορά αγάπης. Έχει όνομα αυτή η προσφορά, και την λένε Έβαν. Την κοιτούν στα μάτια με αγάπη, ανακούφιση. Την αγκαλιάζουν και η ζεστασιά της ζεσταίνει τον κόσμο τους, ζεσταίνει τον κόσμο όλων μας.

*Μπορείτε να κάνετε την δωρεά σας στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων της Μελβούρνης σήμερα και αύριο τηλεφωνικά (03) 9292 1166 ή ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα www.goodfridayappeal.com.au