«Ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν!», δηλαδή «κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι» λέει γνωστό σατυρικό γνωμικό, που στιγματίζει την ασημαντότητα κάποιας απόφασης ή ενός έργου, που έχει προαναγγελθεί με βαρύγδουπες δηλώσεις από τους εμπλεκόμενους στη λήψη της απόφασης ή στην περάτωση του έργου.
Στην προκείμενη περίπτωση, το βουνό είναι το Εργασιακό Δικαστήριο, Fair Work Australia, και το ποντίκι που γέννησε, μετά από κυοφορία τριών (!) ετών, είναι η ογκώδης, αλλά άχρηστη έκθεσή του για τα πεπραγμένα του πρώην συνδικαλιστή και νυν κοινοπολιτειακού βουλευτή του Εργατικού Κόμματος, Κρέιγκ Τόμσον.
Ναι, τρία χρόνια χρειάστηκε η Fair Work Australia να ερευνήσει καταγγελίες πρώην συναδέλφων του κ. Τόμσον, για κατάχρηση της υπηρεσιακής πιστωτικής κάρτας του. Ο πρώην γραμματέας του Συνδικάτου Εργαζομένων στη Δημόσια Υγεία κατηγορείται, ότι χρησιμοποιούσε την πιστωτική κάρτα που του εμπιστεύθηκε το Συνδικάτο για πληρωμές προσωπικών λογαριασμών, συμπεριλαμβανομένων και λογαριασμών για τρυφερούς συνοδούς.
«Είμαι αθώος» διακηρύττει ο κ. Τόμσον και αποδίδει τις καταγγελίες σε «ζηλοφθονία» πρώην συναδέλφων του, που δεν είδαν με καλό μάτι την μεταπήδησή του από το συνδικαλισμό στην πολιτική.
Την αθωότητα του κ. Τόμσον –μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του– υποστηρίζουν από ανάγκη –θα αναλύσω την ανάγκη παρακάτω– η πρωθυπουργός και τα μέλη της κυβέρνησής της. Βράχος, η πρωθυπουργός αρνήθηκε, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να απομακρύνει τον κ. Τόμσον από την κοινοβουλευτική ομάδα της, όσο διαρκεί η έρευνα.
Η κ. Γκίλαρντ επέλεξε την επόμενη, καλύτερη λύση. Αποφάσισε, προς μεγάλη έκπληξη όλων, να αναθέσει την έρευνα των καταγγελιών στο Εργασιακό Δικαστήριο, στην Επιτροπή Fair Work Australia. Δεν ήταν τυχαία επιλογή. Η πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες της εφάρμοσαν τον άγραφο νόμο της πολιτικής, ο οποίος απαγορεύει τη διενέργεια έρευνας με πολιτική εντολή, αν δεν έχει διασφαλιστεί, εκ των προτέρων, το αποτέλεσμα της έρευνας. Ανέθεσαν τη διενέργεια της έρευνας για τα πεπραγμένα του κ. Τόμσον στην Επιτροπή Fair Work Australia, διότι μπόρεσαν να προϋπολογίσουν το αποτέλεσμα, μάλλον γνώριζαν εκ των προτέρων ότι το πόρισμα της έρευνας θα είναι ποντίκι, θα είναι ασήμαντο.
Τρία χρόνια ξόδεψε η Fair Work Australia για να διαπιστώσει, ότι έχουν διαπραχθεί δεκάδες παρατυπίες την περίοδο που ο κ. Τόμσον ήταν γραμματέας του Συνδικάτου των Εργαζομένων στη Δημόσια Υγεία και να καταγράψει τις διαπιστώσεις της σε ογκώδη έκθεση 1.100 σελίδων που, νομικά, δεν αξίζει ούτε το χαρτί στο οποίο εγράφη.
Την απέρριψε, ήδη, ο εισαγγελέας της Κοινοπολιτείας στον οποίον τη διαβίβασε η Fair Work Australia, προκειμένου να κρίνει αν είναι νομικά δυνατή η σύνταξη κατηγορητηρίου σε βάρος του κ. Τόμσον για διάπραξη ποινικών αδικημάτων.
«Η έκθεση είναι άχρηστη για τους σκοπούς που συνετάχθη» αποφάνθηκε ο κοινοπολιτειακός εισαγγελέας, Κρις Κρέιγκι. Με άλλα λόγια, η έκθεση δεν αποτελεί τεκμήριο ενοχής του κ. Τόμσον, ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί για τη θεμελίωση ποινικής δίωξης κατά του βουλευτή της κυβέρνησης Γκίλαρντ. Άρα, ο χρόνος και τα χρήματα των φορολογουμένων που δαπανήθηκαν για την τριετή έρευνα πήγαν χαμένα.
Η ασημαντότητα της έκθεσης Fair Work Australia ωφελεί, όμως, την κυβέρνηση Γκίλαρντ. Πώς; Να γυρίσουμε ένα βήμα πίσω.
Ο Κρέϊγκ Τόμσον εκλέχθηκε βουλευτής του Εργατικού Κόμματος στις εκλογές του 2007 στην ομοσπονδιακή έδρα Dobell Νέας Νότιας Ουαλίας, την οποία κατείχε το Λίμπεραλ Πάρτι. Επανεκλέχτηκε άνετα στις εκλογές του 2010 και μετεκλογικά ανέλαβε καθήκοντα προέδρου της Επιτροπής Οικονομικών και της Επιτροπής Προνομίων του εθνικού κοινοβουλίου.
Όπως γνωρίζουμε, οι εθνικές εκλογές του 2010 δεν ανέδειξαν κυβέρνηση. Το Εργατικό Κόμμα και ο Συνασπισμός των συντηρητικών κομμάτων εξασφάλισαν 72 έδρες έκαστο, αντί 76 εδρών –από τις 150 του εθνικού κοινοβουλίου– που χρειάζεται ένα κόμμα για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μετά από εντατικές διαπραγματεύσεις με το βουλευτή των Πρασίνων, Άνταμ Μπαντ, και τους τρεις ανεξάρτητους βουλευτές, Άντριου Γουίλκι, Ρομπ Όκσοτ και Τόνι Γουίνδσορ, η Τζούλια Γκίλαρντ σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με 76 βουλευτές.
Η οριακή πλειοψηφία με την οποία κυβερνά η κυβέρνηση Γκίλαρντ προσαυξάνει την αξία των βουλευτών της, διότι η απώλεια ενός βουλευτή θα οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές. Αν, υποθετικά, ο Κρειγκ Τόμσον έχει κριθεί ένοχος, είχε παραπεμφθεί σε δίκη και είχε καταδικαστεί θα έχανε αυτομάτως το βουλευτικό αξίωμά του και το Εργατικό Κόμμα την πλειοψηφία του, τη δυνατότητά του να κυβερνήσει. Με απλά λόγια, θα έπεφτε η κυβέρνηση.
Είναι ευνόητο, λοιπόν, γιατί η κυβέρνηση Γκίλαρντ επέλεξε το μακρύ, αναποτελεσματικό δρόμο της έρευνας των καταγγελιών από τη Fair Work Australia, αντί της αστυνομίας.
Θα μπορούσε, κάλλιστα, η κυβέρνηση να αναθέσει τη διερεύνηση των καταγγελιών στην αστυνομία της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Βικτωρίας, τα σώματα με τις απαραίτητες γνώσεις και τους απαραίτητους μηχανισμούς. Οι κυβερνώντες απέφυγαν την αστυνομία, διότι δεν ήταν βέβαιοι για το αποτέλεσμα των ερευνών της.
Δεν προσυπογράφω την άποψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι η κυβέρνηση ανέθεσε την έρευνα στη Fair Work Australia, διότι μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο λειτουργία της. Η κυβέρνηση πόνταρε στην αδυναμία του Εργασιακού Δικαστηρίου να διενεργήσει ολοκληρωμένη έρευνα και δικαιώθηκε από την επιλογή της.
Η εκτίμηση του Κοινοπολιτειακού Εισαγγελέα, ότι η παραπομπή σε δίκη για ποινικά αδικήματα δεν είναι δυνατή χωρίς τη διενέργεια σχετικής ανάκρισης, συγκέντρωσης και καταγραφής τεκμηρίων ενοχής, που δεν έκανε η Fair Work Australia, βεβαιώνει την «ορθότητα» της επιλογής της κυβέρνησης. Η Υπηρεσία διασαφηνίζει στο διαβιβαστικό της έκθεσής της στον Εισαγγελέα, ότι «δεν διενέργησε ποινική ανάκριση». Άρα δεν συγκέντρωσε τις αναγκαίες μαρτυρίες, την αναγκαία πρώτη ύλη για γνωμοδότηση του Κοινοπολιτειακού Εισαγγελέα περί της ενοχής ή μη του κ. Τόμσον.
Η μυστικότητα με την οποία η Fair Work Australia προστατεύει τα ευρήματά της – μη δημοσίευση της έκθεσης και άρνηση, κατόπιν νομικής συμβουλής, να διαθέσει τις πληροφορίες που συγκέντρωσε στην αστυνομία της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Βικτωρίας – μάλλον βάζουν τέλος στην πολυσυζητημένη υπόθεση Τόμσον και διασφαλίζουν την επιβίωση της κυβέρνησης μέχρι τις επόμενες εκλογές, αν δεν προκύψει απρόοπτο.
Αναγκαίο να τονίσουμε, ότι δεν υπαινισσόμαστε ενοχή του κ. Τόμπσον. Η Δικαιοσύνη, μόνο, μπορεί να κρίνει την ενοχή ή την αθωότητα κάθε κατηγορουμένου. Διαβλέπουμε, όμως, πρόθεση της κυβέρνησης Γκίλαρντ να προστατεύσει την οριακή πλειοψηφία της με τη διενέργεια μίας αναποτελεσματικής έρευνας.
