ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΙΚΟ παιδί αυτός ο Άγγελος…
Ήθελε τον τελικό στο “σπίτι” του, μπροστά στους δικούς του ανθρώπους και απ’ εδώ είχε απ’ εκεί είχε, τα κατάφερε!
Και τα κατάφερε με στιλ…
Κερδίζοντας εντός και εκτός την “μικρή” πρωταθλήτρια, που δείχνει να τα έχει χαμένα, στη σκέψη ότι μπορεί να ξαναπάει στην έδρα του Άγγελου και της… Μπαρτσελόνας” του.
 
ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΙΚΟ παιδί τελικά ο Άγγελος (Ευάγγελος) Ποστέκογλου, αλλά και πανάξιος, ετοιμάζεται να πανηγυρίσει την κατάκτηση του 6ου προσωπικού του τίτλου.
Το “μαγικό” ταξίδι του αμούστακου (ή μήπως είχε μουστάκι;) πιτσιρικά Άγγελου Ποστέκογλου ξεκίνησε κάπου στο 1984 όταν με Λεν Μακέντρι στον πάγκο, η Ελλάς κερδίζει μετά από δύο δραματικούς τελικούς το Ολύμπικ.
Με το ίδιο σκορ (2-1) και στα δύο παιχνίδια.
 
ΗΤΑΝ τότε που ο αείμνηστος, Τζιμ Πετινέλης, πρόεδρος του Ολύμπικ, είχε ετοιμάσει Dom Perignon και “λουσάτα” θαλασσινά για να γιορτάσει στο Σίδνεϊ την κατάκτηση του τίτλου.
Δεν το κατάφερε, αλλά και την σαμπάνια την ήπιαμε και τα θαλασσινά τα φάγαμε…
Εκεί, λοιπόν, σ’ εκείνο το πανηγύρι και το ιστορικό πρώτο πρωτάθλημα με ηγέτη τον Λεωνίδα Ανεζάκη, ξεχώρισε το ψιλόλιχνο αριστερό μπακ, που κατάφερε σε μια σεζόν να πετύχει και ένδεκα γκολ.
 
ΝΑΙ, ήταν ο Άγγελος Ποστέκογλου το αριστερό ψιλόλιχνο παλικάρι, που ονειρευόταν έναν ποδοσφαιρικό δρόμο γεμάτο τίτλους, καταξίωση, αποδοχή.
Το 1991, σε ένα άλλο μεγάλο θρίαμβο, είναι αρχηγός της Ελλάς και αγαπημένο παιδί του Φέρεντς Πούσκας.
Με τον Γιώργο Βασιλόπουλο στην μια πλευρά του και τον αείμνηστο “Πάντσο” στην άλλη, να μην μπορούν να κρύψουν τα δάκρυα χαράς, σηκώνει το δεύτερο έπαθλο του πρωταθλητή!
 
ΘΑ ακολουθήσουν άλλα δύο αργότερα, με ηγέτη πάντα στο τιμόνι της Ελλάς τον Γιώργο Βασιλόπουλο και οι εθνικές ομάδες Νέων είναι η αναγνώριση των ικανοτήτων του Άγγελου.
Το επώνυμο όμως είναι μεγάλο και έθνικ…
 
ΑΝ και τα πάει καλά στην επτάχρονη παραμονή του στα φυτώρια των εθνικών ομάδων θα αποχωρήσει.
Έχει να αποδείξει κάτι όμως και το αποδεικνύει με έμφαση.
 
“ΕΧΘΡΟΙ” και φίλοι του βγάζουν το καπέλο και υποκλίνονται μπροστά στο μεγαλείο της δικής του “Μπαρτσελόνας”.
Πέρυσι μπροστά σε 50.000 περίπου θεατές και μετά από έναν δραματικό τελικό κερδίζει τους Μάρινερς, προσθέτοντας το 5ο προσωπικό του εθνικό τίτλο στη δική του συλλογή.
 
ΦΕΤΟΣ είναι έτοιμος να το επαναλάβει.
Ίσως με τον ίδιο αντίπαλο, που για τον ίδιο δεν έχει και μεγάλη σημασία..
 
ΕΜΕΙΣ από καρδιάς του ευχόμαστε να είναι αυτός που θα σηκώσει τελικά το βαρύτιμο έπαθλο στον μεγάλο τελικό της μεθεπόμενης Κυριακής.
Να είναι αυτός γιατί το αξίζει!
Γιατί απέδειξε με το παραπάνω ότι το αξίζει!
 
ΚΑΙ έτσι για να… στεναχωρήσει και τους επίσημους παράγοντες του Σίδνεϊ, που πριν καιρό, όταν είχε ξεκινήσει τις “εκκαθαρίσεις” στο Μπρίσμπαν, του είχαν “παραγγείλει” να σταματήσει να υπογράφει ελληνικής καταγωγής παίκτες (Θεόκλητος, Μπαρμπαρούσης)!
 
ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ήταν η είδηση για την δημιουργία της δεύτερης ομάδας στο Σίδνεϊ.
Στο δυτικό Σίδνεϊ για την ακρίβεια, που θα είναι και η 10η στο επόμενο (8ο) εθνικό πρωτάθλημα.
 
ΔΕΝ νομίζετε, όμως, ότι όλα έγιναν πολύ βιαστικά;
Πριν μερικές εβδομάδες, η ομοσπονδία είχε βγει στο “κυνήγι” για ανεύρεση επενδυτών που θα αναλάμβαναν την ομάδα του δυτικού Σίδνεϊ.
Χωρίς επιτυχία, όμως, με αποτέλεσμα να χρηματοδοτήσει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση την νέα ομάδα, που καλά γνωρίζοντες λένε ότι “φτιάχτηκε” μέσα σε μια νύχτα!…
 
ΞΑΝΑΡΩΤΑΩ:
Μήπως έγιναν όλα πολύ βιαστικά;
Ανησυχώ σαν φίλαθλος γιατί είναι πασίγνωστο πια ότι “όποιος βιάζεται σκοντάφτει”.
 
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και μια λογική εξήγηση σε όλη αυτή την βιασύνη για την “εν μία νυκτί” δημιουργία της νέας ομάδας.
Είναι η πίεση που ασκούσε η συνδρομητική τηλεόραση η οποία σε καμία περίπτωση δεν ήθελε “κολοβό” πρωτάθλημα εννέα ομάδων, αφού ήταν σίγουρος πια ο “ποδοσφαιρικός θάνατος” του άτυχου Γκολντ Κόουστ.
 
ΚΑΙ επειδή FFA και Φόξτελ βρίσκονται σε περίοδο διαπραγματεύσεων για ανανέωση της συνεργασίας τους και επειδή λέγεται ότι τα χρήματα για τα τηλεοπτικά δικαιώματα θα είναι περισσότερα αυτή τη φορά, δεν μπορείς να διαφωνήσεις με τον επενδυτή.
Απλώς υποκύπτεις στις επιθυμίες του και παρουσία της πρωθυπουργού της χώρας ανακοινώνεις, έτσι “στο ξαφνικό” την δημιουργία της νέας ομάδας.
 
ΜΑΚΑΡΙ να είναι γερή σαν τα “ψηλά βουνά” η νέα ομάδα του δυτικού Σίδνεϊ.
Και μακάρι να βρει σύντομα:
– Όνομα…
– Τεχνική ηγεσία…
– Ποδοσφαιριστές…
 
ΚΑΙ το σπουδαιότερο…
Φιλάθλους να την υποστηρίξουν και να την στηρίξουν!
 
ΤΟ έχουμε πει πολλές φορές ότι η σχέση του φιλάθλου και το οπαδού με την ομάδα του, είναι σχέση ερωτική.
Είναι σχέση που αναπτύσσεται μέσα από εμπειρίες χαράς και λύπης, μέσα από πολύχρονες απογοητεύσεις και πανηγυρισμούς.
 
ΓΙ’ ΑΥΤΟ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή με όσους ασχοληθούν με την νέα ομάδα.
Θα πρέπει, πέρα από τους τεχνικούς της, να είναι άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Άνθρωποι “ζημιωμένοι” μέσα στον “μαγικό” και ανεπανάληπτο κόσμο της “στρόγγυλης θεάς”.
Όχι τεχνοκράτες, που – υποτίθεται – τα ξέρουν όλα και είναι καλοί στους υπολογισμούς και στους λογαριασμούς.
 
ΤΙΣ είδαμε τις ικανότητες τους με τα δεκάδες εκατομμύρια των φορολογουμένων που πετάχτηκαν στον αέρα με την καταδικασμένη σε αποτυχία υποψηφιότητα μας για φιλοξενία Μουντιάλ.
Τις είδαμε τις ικανότητες τους με τα αμέτρητα εκατομμύρια που χάθηκαν στην επτάχρονη ιστορία του νέου εθνικού λιγκ.
 
ΠΡΟΣΟΧΗ, λοιπόν, με την νέα ομάδα, γιατί τα πέντε κυβερνητικά εκατομμύρια δεν φτάνουν ούτε για… πασατέμπο, όπως έγραφα και στη στήλη του Σαββάτου.
 
Ή στ’ αλήθεια είναι  πολύ πολύ καλός, ή έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας…
Ο Σερ Άλεξ της Μάντσεστερ Γιουν. πού λίγο πριν τον τερματισμό της κούρσας, έφερε τους “μπέμπηδες” του σε θέση… πανηγυρισμού για την κατάκτηση του 19ου τίτλου.
Και όταν λέμε “μπέμπηδες” κυριολεκτούμε…
Με στον… “συνταξιούχο” Πολ Σκόουλς και τον γκριζομάλη Ράιαν Γκιγκς στο κέντρο, με τον πρώτο μάλιστα να σκοράρει εκπληκτικά γκολ.
 
ΤΟ έχει τελικά ο Σερ, το έχει…
 
ΟΣΟ για τον Ιταλό της συμπολίτισσας “Σίτι”, μήπως πρέπει να αποχωριστεί εκείνο το πελώριο κασκόλ, που δεν αποχωρίζεται χειμώνα-καλοκαίρι;
Γούρι σίγουρα δεν του φέρνει, αδήστε που χαλάει και την εικόνα  της ιταλικής φινέτσας, που με τόσους κόπους έχτισαν Αρμάνι, Βαλεντίνο και λοιποί μόδιστροι.
 
ΙΒΗΡΙΚΗ υπόθεση θα είναι η ημιτελική φάση του Γιουρόπα Λιγκ.
Τρεις ισπανικές ομάδες και μία Πορτογαλική θα διεκδικήσουν το βαρύτιμο έπαθλο, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι το κλίμα της Μεσογείου έχει ευεργετικές ιδιότητες…
 
ΚΑΙ στο Ευρωπαϊκό του μπάσκετ το ίδιο δεν συμβαίνει;
Τρεις μεσογειακές ομάδες και μόνο μία από τα βόρεια.
Και οι δύο από τις τρεις Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ε Σ παρακαλώ…
 
ΤΕΛΙΚΑ, δεν πεθαίνει η Ελλάδα, όσο και να τη… χτυπάνε.
Και αισιοδοξώ ότι θα ακουστεί και ο εθνικός μας ύμνος μέσα στην Πόλη.
Και ανεξάρτητα από το χρώμα του πρωταθλητή, ο ύμνος θα είναι ο ΔΙΚΟΣ μας, ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ!