Είναι το σωτήριο έτος 1991 και ο τελικός του εθνικού λιγκ με αντιπάλους την Ελλάς και την Κροάτια Μ., πλησιάζει στο τέλος του.
Οι Κροάτες προηγούνται με 1-0 και ο Φέρεντς Πούσκας ανασαίνει βαριά στην αγαπημένη γωνιά τον στον πάγκο.
Αποφασίζει να κάνει την τελευταία αλλαγή και επιλέγεται το Νο του Παλατσίδη…
Το ρολόϊ δείχνει 88′, ο Πολ Γουάϊντ στο κέντρο στέλνει τη μπάλα στον Τριμπόλι, εκείνος με μια “μαγική” μπαλιά βγάζει σε θέση βολής τον Τζο Παλατσίδη ο οποίος δεν αστοχεί. 1-1!
Η κερκίδα παίρνει “φωτιά”.
Λίγο αργότερα στη σκληρή διαδικασία των πέναλτι, η Ελλάς θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του δεύτερου εθνικού της πρωταθλήματος και το όνομα του Τζο Παλατσίδη θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην πλούσια ιστορία της…
Τον έχω απέναντί μου, αρκετά χρόνια μετά…
Πήγε στην Ελλάδα, έπαιξε μπάλα, έκανε καριέρα ως προπονητής και, “θυμάσαι καθόλου το 88′ λεπτό του τελικού του ’91;” τον ρωτάω.
“Και βέβαια το θυμάμαι” απαντάει. “Είναι εμπειρία ζωής το ότι ζήσαμε εκείνη την ημέρα. Η μπαλιά του Τριμπόλι, το γκολ που πέτυχα, τα πέναλτι, ο τίτλος, ο Πούσκας. Πολύτιμες εμπειρίες για μια ολόκληρη ζωή”.
-Πότε έφυγες για Ελλάδα;
Πριν 18 περίπου χρόνια.
-Φόρεσες τις φανέλες πολλών ομάδων έτσι;
Ναι, ναι, τρία χρόνια στην Καλαμαριά, ενάμιση στον ΠΑΟΚ, ένα στον Ολυμπιακό Βόλου, στη Μηχανιώνα ένα χρόνο και μετά αποφάσισα να εργαστώ ως τεχνικός.
– Θέλεις να θυμηθείς της προπονητική σου πορεία στην Ελλάδα;
Ξεκίνησα στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης, μετά την Καλλικράτεια στην Ιεράπετρα Κρήτης όπου κέρδισα και το πρωτάθλημα, στην Ομόνοια Σίνδου, στην Ζάκυνθο όπου κέρδισα πρωτάθλημα, στην Καλαμαριά όπου η συνεργασία έληξε άδοξα γιατί η ομάδα είχε προβλήματα και τελευταία για ενάμιση χρόνο στην Καρδίτσα όπου ανέβασα στην ομάδα αήττητη από την Δ’ εθνική, στην Γ’.
– Μετά από 18 χρόνια απουσίας πως βλέπεις το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας;
Έχει γίνει πιο γρήγορο, με πολύ διαφορετικό ρυθμό. Το ποδόσφαιρο της Ελλάδας όμως παραμένει πιο μεθοδικό, με καλύτερη τεχνική. Οι ξένοι παίκτες ανέβασαν το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
– Το σημερινό ποδόσφαιρο στην Αυστραλία, συγκρίνεται με αυτό της δικής σου εποχής;
Θεωρώ ότι ήμασταν καλύτεροι. Το τι άλλαξε σήμερα σε σύγκριση με εμάς είναι ότι το ποδόσφαιρο είναι πια επαγγελματικό. Περισσότερες προπονήσεις, ανεβασμένο επίπεδο.
– Η Ελλάς του ’91 είχε θέση στο σημερινό εθνικό πρωτάθλημα;
Σίγουρα ναι, και θα έκανε πρωταθλητισμό και θα πετύχαινε πολλά. Υπάρχουν σήμερα παίκτες σαν τον Τριμπόλι, τον Πήτερσεν, τον Τσολάκη;
-Ξεχώρισες κάποια ομάδα από τις σημερινές;
Μου αρέσει πολύ το πώς παίζει το Μπρίσμπαν του Άγγελου. Του αξίζουν πολλά-πολλά συγχαρητήρια, γιατί εκτός των άλλων ανεβάζει και το επίπεδο του πρωταθλήματος. Πέτυχε κάτι απίστευτο ο Άγγελος, κάτι που δεν περίμενε κανείς, σε μια στιγμή μάλιστα που κάποιοι τον αμφισβήτησαν. Μπράβο του!
– Παίκτες του σημερινού πρωταθλήματος έχεις ξεχωρίσει;
Υπάρχουν σίγουρα πολύ καλοί παίκτες. Ο Τόμας Μπρόις του Μπρίσμπαν, ο Κάρλος Χερνάντεζ της Βίκτορι, παίκτες που μπορούν να αλλάξουν την ροή του παιχνιδιού.
– Θα μπορούσε ομάδα της Αυστραλίας να σταθεί στην ελληνική Σούπερ λίγκ;
Μπορεί ναι, αλλά όχι για να πρωταγωνιστήσει.
– Η επιστροφή σου στην Αυστραλία συνδυάστηκε με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας Μόρελαντ Ζέμπρας, που είναι η συνέχεια της Γιουβέντους με την οποία είχε κερδίσει εθνικό πρωτάθλημα. Πώς αισθάνεσαι;
Ιδιαίτερα χαρούμενος. Η Γιουβέντους ή Μόρελαντ Ζέμπρας, ήταν η μία από τις δύο ομάδες στις οποίες θα ήθελα να ξεκινήσω την προπονητική μου καριέρα στην Αυστραλία. Ή άλλη είναι η Ελλάς, ενώ δεν το κρύβω ότι με ενθουσίασε ιδιαίτερα και το ΟΚΛΙ, το οποίο έχει πολλά καλά στοιχεία.
– Τι περιμένεις από τη συνεργασία σου με το Μόρελαντ;
Θέλω η ομάδα στην οποία θα δουλέψω να πρωταγωνιστήσει. Ελπίζω να τα καταφέρω με τις “Ζέμπρες”. Πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω κάτι το διαφορετικό.
– Τα παιχνίδια με την Ελλάς του κουμπάρου και “κολλητού” σου, Παναγιώτη Τσολάκη, θα είναι ντέρμπι;
Και βέβαια, ναι! Ίσως και να μην μιλάμε όλη την εβδομάδα πριν τα παιχνίδια μας.
– Η παρουσία του Τζο Μιραμπέλα στην ομάδα του Μόρελαντ βοήθησε στην απόφασή σου να συνεργαστείς μαζί τους;
Σίγουρα ναι. Ο Τζο είναι η “ψυχή” της ομάδας. Είναι τα πάντα και μας δένει και η σπουδαία Γιουβέντους του παρελθόντος.
– Τζο καλή σου επιτυχία και καλωσόρισες στη Μελβούρνη.
Ευχαριστώ.
