Μωρέ, όλα τα ‘χει η Μαριορή, ο φερετζές της λείπει» είχε ειπεί ο Ιωάννης Κωλέττης, όταν είχε κληθεί να σχολιάσει «το αραχνοΰφαντο μαύρο βέλο», με το οποίον εμφανίστηκε η «βαρυπενθούσα» χήρα, Μαριορή–Ζαφειρίτσα Κοντολέοντος, σε κοινωνική εκδήλωση του αντιβασιλέα του Όθωνα, κόμη Ιωσήφ Λουδοβίκου Άρμανσμπεργκ.
Το ίδιο λέει σήμερα ο μισός κόσμος για την ταλαίπωρη Ελλάδα, με αφορμή τη διάλυση της Βουλής των Ελλήνων και την προκήρυξη εθνικών εκλογών για την 6η Μαΐου.
«Μωρέ όλα τα ‘χει η Ελλάδα οι εκλογές της λείπουν», λέει κάθε λογικός πολίτης του πλανήτη, που παρακολουθεί το δράμα της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Και έχει δίκιο ο λογικός πολίτης του πλανήτη να στιγματίζει την ανευθυνότητα της πολιτικής ηγεσίας μίας χώρας, σαν την Ελλάδα, που κινδυνεύει να βουλιάξει βαθύτερα στο χρέος από την οικονομική απραξία, που προκαλεί η εκλογική περίοδος.
Ο ελληνικός λαός σύρεται στις κλάπες στις 6 Μαΐου, για να εκλέξει τη «νέα» κυβέρνησή του, ανακοίνωσε ο απερχόμενος πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, στο βαρυσήμαντο διάγγελμά του προς το έθνος.
Βάζω σκόπιμα το επίθετο «νέα» σε εισαγωγικά, διότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από την κάλπη –αν προκύψει– κάθε άλλο παρά νέα θα είναι. Μια ματιά στους ονομαστικούς καταλόγους των υποψηφίων των κομμάτων εξουσίας, κυρίως, πείθει, ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι καλούνται να επανεκλέξουν τους πολιτικούς ηγέτες που εκχώρησαν την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Ελλάδας στους δανειστές της και βύθισαν τον ελληνικό λαό στη φτώχια, τη μιζέρια και την απόγνωση.
Όμοια κατάσταση κυριαρχεί και στα κόμματα του αριστερού χώρου, που ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού «για να τον απαλλάξουν από το ισοπεδωτικό μνημόνιο». Ανακυκλώνουν, και αυτά, τις αποτυχημένες ηγεσίες τους.
Η προκήρυξη εκλογών μία εβδομάδα μετά την προειδοποίηση από την πρόεδρο του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, ότι «η Ελλάδα δεν έχει διαφύγει, ακόμη, τον κίνδυνο χρεοκοπίας» είναι καταθλιπτικό τεκμήριο πολιτικής ανευθυνότητας.
Η ιστορία βεβαιώνει, ότι η προεκλογική περίοδος αναστέλλει την οικονομική δραστηριότητα κάθε χώρας, εν αναμονή του αποτελέσματος της κάλπης. Το κόστος της προεκλογικής εκστρατείας είναι, πάντα, μεγαλύτερο για χρεοκοπημένες χώρες, σαν την Ελλάδα.
Οι πολιτικοί ηγέτες του τόπου, που ευθύνονται άμεσα για τη χρεοκοπία του, ποσώς ενδιαφέρονται για τις συνέπειες των εκλογών, διότι αυτοί περνάνε καλά. Ο σταυρωμένος ελληνικός λαός υποφέρει και θα συνεχίσει να υποφέρει χωρίς ελπίδα ανάστασης. Οι πολιτικοί ηγέτες ενδιαφέρονται για την εξουσία, μόνο.
Στην προκείμενη περίπτωση τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας θα διεκδικήσουν την εξουσία πατώντας, στην κυριολεξία, στα πτώματα των Ελλήνων, που τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν από τις στερήσεις και τις αυτοκτονίες.
Θλίβομαι βαθύτατα μετά από κάθε ομιλία των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων της γενέτειρας. Με θλίβει βαθύτατα το θράσος με το οποίον προσπαθούν αν εξαπατήσουν, πάλι, τον ελληνικό λαό, υποσχόμενοι αλλαγές και καλούδια, που δεν πρόκειται να δώσουν. Με θλίβει, εξ ίσου, και η προσπάθεια των αρχηγών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να απεκδυθούν των ευθυνών τους για τα χάλια της Ελλάδας.
Θαρρείς και δεν έχουν σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις του τόπου. Θαρρείς και δεν συμμετείχαν στις αποφάσεις και τα έργα των κυβερνήσεων, που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία, στην υποθήκευσή της στους δανειστές της, στην ανυποληψία, στην κοινωνική εξαθλίωση.
Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, χρεώνει τη χρεοκοπία της Ελλάδας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Ξεχνά επιτηδείως, ο κ. Σαμαράς, ποιοί κυβέρνησαν πριν το Γεώργιο Παπανδρέου και ποιες ευθύνες τους αναλογούν για την εξαθλίωση της χώρας. Δεν τον βολεύει η ανάληψη του μεριδίου τρων ευθυνών που του αναλογεί, ως υπουργού των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή.
Ποντιοπιλατική και η συμπεριφορά του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου. Νίπτει δημοσίως τα χέρια του από τις αμαρτίες της κυβέρνησης Παπανδρέου –αν και αντιπρόεδρος– και υπόσχεται στον ελληνικό λαό «την αλήθεια και μόνο την αλήθεια» που του στέρησε η κυβέρνηση Παπανδρέου, με την ανοχή, αν όχι την έγκριση και του κ. Βενιζέλου.
Η Αλέκα Παπαρήγα –η συνεπέστερη των Ελλήνων πολιτικών, που αλλοτριωμένη από την πραγματικότητα, παπαγαλίζει μονότονα τα ίδια, ανεφάρμοστα πράγματα– προσπαθεί να κρατήσει ψηλά το αθέατο από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού λάβαρο «εν ΚΚΕ νίκα».
Ο αρχηγός του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας, εξακολουθεί να πάσχει από οξεία αντιμνημονιακή κρίση, ο δε αρχηγός της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, αν και πολιτικός με μεγάλο ειδικό βάρος και βαρύνοντα πολιτικό λόγο, επιδιώκει συμμαχίες με ξοφλημένους της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ. O ηγέτης του ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ., Γιώργος Καρατζαφέρης, επενδύει στην οργή του ελληνικού λαού για τους αλλογενείς και τους αλλόδοξους –μετανάστες και πρόσφυγες– που «τον μακελεύουν» καθημερινά για να του «πάρουν το βιός και το ψωμί του».
Ο δε «αποστάτης» από τη Νέα Δημοκρατία, Παναγιώτης Καμμένος, ιδρυτής και αρχηγός του Κόμματος «Ανεξάρτητοι Έλληνες», επενδύει «στην οργή» κάποιων ψηφοφόρων της δεξιάς κατά του πρώην κόμματός του για τη φιλο-μνημονιακή πολιτική του.
Τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια τερτίπια, ο ίδιος εμπαιγμός η ίδια συνθηματολογία, η ίδια, προκλητική υποτίμηση της νοημοσύνης του ελληνικού λαού.
Σε αυτό το κλίμα, η πιθανότερη κυβέρνηση της Ελλάδας το βράδυ της 6ης Μαΐου θα είναι η αποχή. Διότι αν ισχύει αυτό που διατείνεται ο κ. Σαμαράς, ότι «η Ελλάδα βιώνει τη χειρότερη εποχή της μεταπολεμικής περιόδου» το αποτέλεσμα των εκλογών πρέπει να σβήσει από τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας τα πολιτικά κόμματα και τους ηγέτες που κατηγορούνται για εξαπάτηση κατά συρροήν του ελληνικού λαού.
Καλή Ανάσταση εύχομαι σε όλους, ιδιαίτερα στους σταυρωμένους αδελφούς της Ελλάδας, αν και η μιζέρια έχει αδειάσει το πασχαλινό τραπέζι τους και τις ψυχές τους από διάθεση να γιορτάσουν το Πάσχα.
