Η πληροφόρηση που διαθέτω και το «υλικό» που κατάφερα να συγκεντρώσω τη βδομάδα που μας πέρασε, είναι ανεπαρκές σήμερα για τη στήλη.
ΕΤΣΙ συμβαίνει συνήθως μετά τις μεγάλες γιορτές και, ιδιαίτερα, μετά τις γιορτές που συνοδεύονται από μεγάλα φαγοπότια όπως το Πάσχα.
Η παροικία βρίσκεται σε μια παρατεταμένη χειμέρια νάρκη, προσπαθώντας να χωνέψει τους αμνούς που κατανάλωσε.
ΑΣΕ που την έχουν πάρει και τα χρόνια και είναι δύσκολο να βάλει φουλ τις μηχανές και να ξαναμπεί στην (απαιτητική) ρουτίνα.
ΤΕΛΟΣ πάντων, θα κάνω μια προσπάθεια να διατηρήσω το γνωστό «επίπεδο» της στήλης και ελπίζω να με κρίνετε με (σχετική) επιείκεια.
ΚΑΙ τώρα στο ψητό. Για πρώτη φορά στην υπεραιωνόβια ιστορία της, η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης δεν έχει αντιπολίτευση.
ΑΝ και έχουν απομείνει μόνο 8 μήνες μέχρι τις εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου, όλα δείχνουν ότι κανείς, πέρα των επίσημων εκπροσώπων της, δεν ενδιαφέρεται για την τύχη της.
ΜΕΤΑ την απομάκρυνση του καθεστώτος Φουντά, επήλθε στο μεγαλύτερο οργανισμό της παροικίας μας μια πρωτοφανής ηρεμία που με… εκνευρίζει.
ΧΩΡΙΣ να το καταλάβω, «έχασα το έδαφος κάτω από τα πόδια μου» και στερήθηκα μια (αστείρευτη) πηγή γεγονότων για σχολιασμό.
ΣΤΟ βρόντο πήγαν και οι (φιλότιμες) προσπάθειες που έκανα να αφυπνίσω την αντιπολίτευση και να τη θέσω ενώπιων των ευθυνών της.
Ο Φουντάς, που για τρεις δεκαετίες έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στα κοινοτικά δρώμενα και η κάθε δεύτερη λέξη που ξεστόμιζε αναφερόταν στην Κοινότητα, έχει πιεί το αμίλητο νερό και δεν λέει πια κουβέντα.
ΣΕ μια κουβέντα που κάναμε πριν δυο-τρεις μέρες, εγώ τον ρωτούσα για την Κοινότητα (και την αντιπολίτευση) και αυτός γύριζε την κουβέντα στις κλιματολογικές αλλαγές και στο φόρο ρύπανσης.
Ο μόνος που συνεχίζει να συζητά μαζί μου το θέμα είναι ο (αειθαλής) Χρήστος Τσίρκας, που κάποτε ήταν μέσα σε όλα και είχε άποψη ακόμα για πράγματα που ούτε γνώριζε, ούτε είχε ξανακούσει.
ΟΙ καταιγιστικές (και χειμαρρώδεις), όμως, εξελίξεις της τελευταίας τριετίας, τόσο στην Κοινότητα Μελβούρνης όσο και στην πατρίδα, άφησαν το Χρήστο ιδεολογικά (και πολιτικά) μετέωρο για να μη πω εντελώς άστεγο.
Ο Τσίρκας δεν είναι πια αυτός που ήταν και η επιρροή του στις… μάζες έχει (σχεδόν) εξανεμιστεί, ιδιαίτερα μετά τις αποκαλύψεις γύρω από τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ένα από τα ιστορικά (και ιδρυτικά) στελέχη του παπανδρεϊκού κινήματος που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή κλέβοντάς την ασύστολα!
ΤΙ να πει τώρα ο Χρήστος, που για 38 συναπτά έτη «έπινε νερό» στο όνομα του Άκη; Πώς να εξηγήσει στο… λαό του (και τους ψηφοφόρος του) ότι ήταν σύντροφος του πράσινου λήσταρχου;
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ δεν υπάρχουν και ούτε πια μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε τίποτα, γιατί εγώ του έλεγα εδώ και 30 χρόνια, ότι το κίνημα οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή.
ΛΙΓΟ τα ΠΑΣΟΚικά κατορθώματα και από κοντά η εκλογική καταστροφή που υπέστη η παράταξή του στην Κοινότητα, εκτροχίασαν τον Τσίρκα και τον έθεσαν στο περιθώριο.
ΟΤΑΝ, λοιπόν, κατανόησα ότι και ο Τσίρκας στηρίζει πια την παράταξη Παπαστεργιάδη, αποφάσισα να απευθύνω έκκληση στην αντιπολίτευση να δραστηριοποιηθεί όσο είναι ακόμα καιρός, προκειμένου να καταφέρει να διεκδικήσει εκ νέου την κοινοτική ηγεσία.
ΕΓΩ, από την πλευρά μου, θα προσπαθήσω να πείσω τον Βασίλη Παπαστεργιάδη να ηγηθεί και των δύο συνδυασμών, ώστε να συνεχιστεί η παράδοση που κράτησε την Κοινότητα 116 χρόνια στη ζωή.
ΓΙΑΤΙ έτσι και δεν υπάρξει αντιπολίτευση και στις προσεχείς εκλογές κατεβούν μόνο 19 υποψήφιοι, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα κατέβουν να τους ψηφίσουν ούτε οι συγγενείς τους, μια και η εκλογή τους θα είναι εξασφαλισμένη.
ΕΚΕΙ, δηλαδή, που μέχρι πριν τρία χρόνια «σκοτώνονταν» οι υποψήφιοι να γράψουν μέλη ακόμα και τα… δέντρα και κατέβαζαν στις εκλογές, συγγενείς, φίλους και κουμπάρους προκειμένου να κερδίζουν, τώρα δεν θα πάνε να ψηφίσουν ούτε οι ίδιοι.
ΣΕ αυτή την τραγική κατάσταση έλλειψης λαϊκού ενδιαφέροντος βρίσκεται η Κοινότητα, γι’ αυτό σας καλώ να στρατευτείτε μαζί μου ώστε να κατεβάσουμε (έστω και για τα μάτια του κόσμου!) έναν αντίπαλο συνδυασμό.
ΟΠΟΙΟΣ ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στη νέα (ελπιδοφόρα) κίνηση που θα φέρει τον τίτλο «Επιστροφή στο Κοινοτικό Παρελθόν» να μου στείλει μια αίτηση με όλα του τα στοιχεία και τις ιδέες του για το πώς βλέπει το μέλλον της Κοινότητας.
ΣΤΟ μεταξύ, πληροφορούμαι ότι σε λίγο καιρό θα αρχίσει η κατεδάφιση του ιστορικού κτιρίου στο Lonsdale Street, για ν’ αρχίσει η ανέγερση του πολιτιστικού μας οράματος.
ΚΑΠΟΙΟΣ φίλος, πρόσφατα, θέλοντας να δώσει έμφαση στο γεγονός ότι το υπάρχον κτίριο δεν τιμά ούτε την Κοινότητα ούτε την παροικία μας, το αποκάλεσε «τριώροφη τουαλέτα με… ασανσέρ»!
ΑΣ αλλάξουμε, όμως, θέμα και όταν αρχίσει η κατεδάφιση τα ξαναλέμε. Λοιπόν, συγχωρείστε την καχυποψία μου (που είναι ένα ενσωματωμένο ελάττωμα στον ψυχισμό της φυλής μας), αλλά νομίζω ότι οι τύποι με δουλεύουν κανονικά.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στη συντακτική ομάδα της εφημερίδας «Τα Νέα», η οποία για τέταρτη συνεχόμενη έκδοση είχαν ως κύρια φωτογραφία στην πρώτη τους σελίδα πάλι το εσωτερικό ενός… ναού!
ΤΗ φωτογραφία -όπως και στις τρεις προηγούμενες εκδόσεις- συνόδευε ένα (θρησκευτικό) ρεπορτάζ το οποίο με τέσσερις μέρες καθυστέρηση μας εξηγούσε το… μήνυμα της Ανάστασης!
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω στην ανεξήγητη επιμονή τους με τους ναούς, είναι ότι το κάνουν επίτηδες και, μάλιστα, για δύο πονηρούς λόγους.
ΠΡΩΤΟΝ, γνωρίζοντας ότι είμαι… part time χριστιανός το κάνουν επίτηδες για να μου σπάσουν τα νεύρα και, δεύτερον, για να συνεχίζω να γράφω προκειμένου να διαφημίζω το έντυπό τους, που δεν το διαβάζει πια ούτε η μάνα τους.
ΔΕΝ θέλω να πιστέψω την εξήγηση που μου έδωσε ένας εργαζόμενος στην εφημερίδα τους, ο οποίος ισχυρίζεται ότι αρχισυντάκτης τους είναι ένας… νεωκόρος!
ΣΤΟ ίδιο μήκος κύματος κινείται και το 3ΧΥ, από το οποίο έτσι και αφαιρέσεις τη Ρένα Φραγκιουδάκη και τα κουτσουρεμένα δελτία (ντόπιων ειδήσεων), τα υπόλοιπα προγράμματα δεν ακούγονται όση υπομονή και αν έχεις.
ΜΕ την ελπίδα και εδώ ότι ο… νεωκόρος θα αλλάξει, επιτέλους, θέμα, μια και τελείωσε η Σαρακοστή και το Πάσχα, προχωράμε σε ένα άλλο θέμα, το οποίο και δεν πρέπει να αφήσουμε ασχολίαστο.
ΛΟΓΩ της πολλαπλής κρίσης που διέρχεται η πατρίδα μας έκαναν την εμφάνισή τους διάφορα κακά που έρχονται συνήθως στην επιφάνεια σε τέτοιες συνθήκες.
ΚΑΙ πρώτο από τα κακά αυτά ήταν η επανεμφάνιση του φασισμού ο οποίος, συνήθως, θεριεύει σε εποχές μεγάλων δοκιμασιών.
ΕΤΣΙ, την τελευταία διετία οι μικρές (και περιθωριακές) ομάδες που εμφορούνται από τη φασιστική ιδεολογία, σήκωσαν κεφάλι και εμφανίστηκαν ως οι μόνες γνήσιες «πατριωτικές» δυνάμεις που θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο.
ΚΟΝΤΑ, λοιπόν, στη «Χρυσή Αυγή», που μονοπωλούσε ιδεολογικά το ακροδεξιό χώρο, εμφανίστηκε σε πιο ήπια (και… δημοκρατική) έκδοση, το ΛΑΟΣ, του κολωτούμπα Καρατζαφέρη, η «Εθνική Ελπίδα» και άλλα μικρότερα σχήματα που έχουν τις ρίζες τους στο συγχυσμένο κίνημα των… «αγανακτισμένων».
ΟΙ πιο πάνω οργανώσεις απέκτησαν υποστηρικτές και στην… Αυστραλία, οι οποίοι, μάλιστα, έχουν αρχίσει να διακινούν και σχετικό υλικό προκειμένου να διαφωτίσουν και τον εδώ ελληνισμό.
ΚΑΝΟΥΝ και αυτοί τώρα φανερά ό,τι έκαναν τόσα χρόνια οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και της Νουδούλας. Δηλαδή, των κομμάτων που έφεραν την Ελλάδα εδώ που είναι σήμερα: στο τελευταίο σκαλοπάτι που τη χωρίζει από την (απόλυτη) καταστροφή.
ΚΑΤΑ τη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψής μου στον πεζόδρομο του Όκλι έπεσε στα χέρια μου και μια προκήρυξη της «Εθνικής Ελπίδας» την οποία και αναδημοσιεύω προκειμένου να πάρετε μια γεύση της ιδεολογίας τους.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μια φιλοβασιλική φασιστική οργάνωση της οποίας προεδρεύει ένας απίθανος τύπος που ακούει στο γνωστό όνομα… Γεώργιος Παπαδόπουλος!
ΔΕΝ ξέρω αν ο νέος βασιλόφρων Παπαδόπουλο έχει συγγένεια με τον πρωτεργάτη της χούντας που έβαλε για μια επταετία την πατρίδα μας στο γύψο και τα θεμέλια του ξεχαρβαλώματός της, αλλά ιδεολογικά είναι αδέλφια και, μάλιστα, δίδυμα!
ΕΠ’ ευκαιρία, να τονίσω ότι σήμερα κλίνουν 45 χρόνια από την αποφράδα μέρα της 21ης Απριλίου 1967, όταν μια παρέα ανισσόροπων και τρελαμένων υπερπατριωτών αξιωματικών κατέλυσε τη Δημοκρατία.
Η μαύρη επέτειος αποκτά ιδιαίτερη σημασία τις μέρες μας που πάλι η πατρίδα μας βρίσκεται εν πλήρη συγχύσει μπρος σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι που δεν οδηγεί πουθενά.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
