Σε παροξυσμό ειλικρίνειας ο σκιώδης υπουργός Τηλεπικοινωνιών, Μάλκολμ Τέρνμπουλ, όρμησε στη θορυβώδη αρένα των διαπληκτισμών περί οικονομικής διαχείρισης της χώρας και ως μοντέρνος Δίας άστραψε και βρόντηξε. «Η κυβέρνηση Χάουαρντ έκανε φοβερά οικονομικά λάθη για τα οποία φέρω και εγώ συλλογική ευθύνη» είπε και οι πάντες πέτρωσαν.
Εκκωφαντική σιγή απ’ όλες τις κατευθύνσεις, γιατί, όσο κι αν λίγο-πολύ οι πάντες γνωρίζουν ότι ο αριστοκράτης της δεξιάς είναι, συν τοις άλλοις, απρόβλεπτος στις δηλώσεις του, τέτοια «πατάτα» δεν την περίμεναν.
ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Πότε; Πώς; Ποια; τον βομβάρδισαν τα μίντια, που κάτι τέτοια περιμένουν για να σπάσει η μονοτονία του πλεονάσματος, του έξτρα φόρου των εχόντων, του αν θα πάει ή όχι η Γκίλαρντ στους Ολυμπιακούς και ποιοι πρώην άρχοντες της χώρας θα συνφάγουν στο Δείπνο των Ολυμπιακών.
«Τι είπε ο τέτοιος;» ρώτησε η Μπίσοπ τον Άμποτ, συμπεραίνοντας ότι με τέτοια αυτιά, όπου κι αν ήταν θα έπαιρνε πρώτος το μήνυμα.
«Άσε, πάει να φάει το κεφάλι του» περιορίστηκε να απαντήσει εκείνος και εξαφανίστηκε. Μερικοί είπαν ότι πήγε να ακονίσει κι άλλο τα μαχαίρια.
«Δεν είναι ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος για να δώσω μια απάντηση που θα καλύπτει χρονολογικά και συγκροτημένα όλα όσα έγιναν» απεφάνθη γενικώς και αορίστως.
«Είμαι βέβαιος, όμως, ότι οι περισσότεροι γνωρίζουν. Πρώτος και καλύτερος ο Πίτερ Κοστέλο», είπε ο σκιώδης, ρίχνοντας τον πρώην θησαυροφύλακα πρώτο στην ψησταριά.
Για τον Άμποτ δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι, όχι για το… ψήσιμο τουλάχιστον, μιας και αυτός έβραζε, βγάζοντας αφρούς από μόνος του.
Έμειναν αποσβολωμένοι οι των μίντια, μη πιστεύοντας στα όσα άκουσαν, πράγμα που έδωσε την ευκαιρία στον Μάλκολμ να επεκταθεί επί του θέματος. Λάθος, να δώσει τη χαριστική βολή σε οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική του φιλοδοξία.
Να σπάσει όλη αυτή την πελώρια σαπουνόφουσκα που ανέβαινε πάνω της και «σουλάτσαρε» ο Άμποτ από τότε που… θυμάται να φλέρταρε τον πρωθυπουργικό θρόνο. Ότι «μόνο ο Συνασπισμός ξέρει πώς να φέρει τον προϋπολογισμό σε πλεόνασμα και αυτό το έχει αποδείξει με τη σωστή και έξυπνη οικονομική διαχείριση».
«Ποια διαχείριση; Διαχείριση το λέμε τώρα;» απορεί φωναχτά ο Τέρνμπουλ, χωρίς κανείς να τολμά να διακόψει τον χείμαρρο αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης.
«Τα λεφτά από την οικονομική έκρηξη των μεταλλευμάτων έτρεχαν ποτάμι, τα τελευταία τρία χρόνια της διακυβέρνησης Χάουαρντ και, κατά συνέπεια, εκτίναξαν το πλεόνασμα πολύ υψηλότερα από ό,τι περιμέναμε. Τα λεφτά ήταν πολύ περισσότερα από τα αναμενόμενα. Ήλθαν, όμως, την ενδεκάτη ώρα. Μας βρήκαν απροετοίμαστους».
Άντε και σε ανώτερα. Με μια τόση δα καρφιτσούλα ο κομψός αριστοκράτης έσπασε τη φούσκα που έκανε τον Άμποτ να φουσκώνει και να γλύφει την καραμέλα του «η πείρα μιλά. Εμείς μόνο γνωρίζουμε πώς να επιτύχουμε πλεόνασμα. Είναι θέμα έξυπνης οικονομικής διαχείρισης».
ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ
«Κολοκύθια» απαντά ο Τέρνμπουλ. «Θα ’πρεπε, τότε που υπήρχαν τα λεφτά να βάλετε στην άκρη περισσότερα. Να τα επενδύσετε σ’ ένα ταμείο, όπως, για παράδειγμα, το Future Fund. Tα λέω αυτά, χωρίς να βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, γιατί ήμουν κι εγώ τότε στο παιχνίδι. Έπαιρνα και εγώ ο ίδιος μέρος στις αποφάσεις. Επομένως, μιλώ για συλλογική ευθύνη».
Καλό αυτό, δεν σώζει, όμως, το κεφάλι του ευφυούς επιχειρηματία που –φως φανάρι– δεν κάνει για το παιχνίδι της πολιτικής. Ίσως γιατί όντας χορτάτος απ’ όλα –δόξα, πλούτη, δημοσιότητα– δεν του καίγεται καρφί για τα υπόλοιπα. Αν μπορεί, κάπου–κάπου, να ταράζει και λίγο τα νερά, ίσως να του φτάνει και να του περισσεύει…
