Τελικά, δεν φταίει ο καπιταλισμός για τη συρρίκνωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Ή, μάλλον, ο καπιταλισμός δεν βλάπτει το συνδικαλιστικό κίνημα τόσο, όσο η διαφθορά κάποιων εργατοπατέρων της χώρας.
Η δυσοσμία που αναδίδει το σκάνδαλο στο Συνδικάτο Εργαζομένων στην Υγεία (Health Services Union) βεβαιώνει, ότι κάποιοι τομείς του συνδικαλισμού είναι βουτηγμένοι στη βρωμιά μέχρι το λαιμό. Βεβαιώνει, ότι ο φατριασμός, η μεγαλομανία, η απληστία, ο αμοραλισμός, η ασυνειδησία, η διαφθορά έχουν μεταβάλλει τα κέντρα σχεδιασμού της άμυνας των εργαζομένων στην καταπιεστική εργοδοσία σε κέντρα ίντργικας, νεποτισμού, παραταξιακής φιλαλληλίας ή ρήξης, αφαίμαξης του ιδρώτα των εργαζομένων και εθισμού στη μεγάλη ζωή. Σε κέντρα διαφθοράς, για να λέμε τα πράγμα με τ’ όνομά τους.
Όλα αυτά συμβαίνουν και δημοσιοποιούνται χωρίς την ελάχιστη ανάμειξη του αντισυνδικαλιστή καπιταλισμού.
Η δυσοσμία, λοιπόν, που αναδίδει το Συνδικάτο Εργαζομένων στην Υγεία προδίδει επικίνδυνη σαπίλα, που εκτρέφει ο κώδικας σιωπής των εργατικών συνδικάτων και η θεσμοθετημένη αλληλεγγύη συνδικαλιστών.
Εκατομμύρια δολάρια, ακούγεται, έχουν γίνει «σκούφιες και μπερέδες» -κατά τη λαϊκή έκφραση- από υψηλά ιστάμενα νυν και πρώην μέλη του συνδικάτου. Χρήματα που διασπαθίστηκαν, αντί να διατεθούν στον αγώνα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μελών του.
Πιο εξοργιστική, από τη διασπάθιση του ιδρώτα χιλιάδων εργαζομένων, είναι η άρνηση των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο να συνεργαστούν με τις Αρχές για την ανίχνευση της πορείας των χρημάτων, που λείπουν από το ταμείο του συνδικάτου.
Οι κατηγορούμενοι δηλώνουν «αθώοι» και οι κατήγοροι «αποφασισμένοι» να καθαρίσουν, με κάθε μέσο, την κόπρο του Αυγεία και να αποκαταστήσουν την ομαλότητα, την εντιμότητα, τη διαφάνεια, την αξιοπιστία και τη σχέση εμπιστοσύνης με τα μέλη.
Καταμεσής στη διαμάχη βρίσκεται η κυβέρνηση Γκίλαρντ, που αγωνιά για την εξέλιξή της. Ένας από τους κατηγορουμένους για διασπάθιση των συνδρομών των μελών είναι ο πρώην Γραμματέας του συνδικάτου και νυν βουλευτής του Εργατικού Κόμματος στην έδρα Dobell της Νέας Νότιας Ουαλίας, Κρέϊγκ Τόμσον.
Η κυβέρνηση αγωνιά, διότι τυχόν καταδίκη του κ. Τόμπσον για κατάχρηση της υπηρεσιακής πιστωτικής κάρτας του –ως γραμματέα του Συνδικάτου– θα προκαλέσει την παραίτησή του από την Κοινοπολιτειακή Βουλή και, φυσικά, τη μείωση της οριακής πλειοψηφίας της κυβέρνησης κατά μία ψήφο.
Δυνητικά, η καταδίκη του κ. Τόμπσον μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση Γκίλαρντ, αν αποσύρει τη στήριξή του ένας από τους ανεξάρτητους βουλευτές που την στηρίζουν μέχρι σήμερα.
Προληπτικά, λοιπόν, η κυβέρνηση Γκίλαρντ θα προσφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον συγκεκριμένων στελεχών του Συνδικάτου, για να προστατεύσει το κύρος του και το κύρος του εργατικού κινήματος.
«Δεν ανεχόμαστε πλέον την αντιδικία, τις διαμάχες, και τις αλληλοκατηγορίες» δήλωνε χθες ο υπουργός Εργασιακών Σχέσεων, Μπιλ Σόρτεν, αποσιωπώντας επιδέξια την αγωνία της κυβέρνησης για την έκβαση της διαμάχης.
Η παρέμβαση της κυβέρνησης Γκίλαρντ στη διαμάχη δεν είναι τόσο «ευγενής», όσο την παρουσιάζει ο κ. Σόρτεν. Η κυβέρνηση βάλλεται συνεχώς από την αντιπολίτευση για την επίμονη άρνησή της να παραμερίσει τον κ. Τόμσον, μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα των καταγγελιών σε βάρος του.
Βολεύει πολιτικά την κυβέρνηση η παρέμβαση στη διαμάχη, διότι φαίνεται «να κάνει κάτι». Αν επιτύχει τη διαγραφή τμημάτων στις Πολιτείες-κέντρα της διαμάχης, θα προσπαθήσει να καρπωθεί πολιτική ‘την επιτυχημένη» παρέμβασή της.
Την ίδια μέθοδο είχαν χρησιμοποιήσει οι Εργατικές κυβερνήσεις Μπομπ Χοκ, Τζον Κέιν στη Βικτώρια και οι κυβερνήσεις άλλων Πολιτειών κατά τη δεκαετία του ’80 κατά της Ομοσπονδίας Οικοδόμων (Builders Labourers Federation). Βάσει των πορισμάτων Βασιλικής Έρευνας για «παράνομες» δραστηριότητες ηγετών και μελών της, το 1986 διαλύθηκε η Ομοσπονδία και ο τότε «διεφθαρμένος» γραμματέα της, Norm Gallagher, κατέληξε στη φυλακή.
Πολιτικό ήταν τότε το κίνητρο των τότε Εργατικών κυβερνήσεων, Χοκ και Κέιν, πολιτικό είναι το κίνητρο και της σημερινής παρέμβασης της κυβέρνησης Γκίλαρντ στη διαμάχη των τμημάτων και ηγετών του Συνδικάτου Εργαζομένων στην υγεία.
Η διαγραφή των «διεφθαρμένων» ηγετών του συνδικάτου βολεύει την κυβέρνηση για τον πρόσθετο λόγο, ότι το συνδικάτο πρόσκειται στο κυβερνών Εργατικό Κόμμα και ‘η κάθαρση’, που θα επιδιώξει η κυβέρνηση θα την απαλλάξει και από τη μομφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι στηρίζεται από «διεφθαρμένο» συνδικάτο.
Η κυβέρνηση θα λύσει το πρόβλημά της με την πειθώ ή την προσφυγή στη δικαιοσύνη την ερχόμενη εβδομάδα. Οι ταλαίπωροι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα της εγκατάλειψης από τα όργανα, που δημιουργήθηκαν για να προστατεύουν τα συμφέροντά τους.
Οι καιροί επιβάλλουν βαθιές τομές στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα το απαλλάξουν από αλαζόνες, φιλόδοξους, αργυρώνητους, ασυνείδητους ηγέτες και θα αποκαταστήσουν το ρόλο του, ως αδέκαστου, μαχητικού υπερασπιστή των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.
Τα υγιή στελέχη του συνδικαλιστικού κινήματος που είναι ταγμένα ψυχή τε και σώματι στην υπηρεσία των εργαζομένων καλούνται να ηγηθούν του αγώνα για πραγματική κάθαρση του κινήματος από σάπιους ηγέτες και τη θωράκισή του από δόλιες κυβερνητικές παρεμβάσεις.
