Αναφέρομαι στο απόγευμα της περασμένης Πέμπτης που το περάσαμε σε ένα από τα Γηροκομεία της «Φροντίδας», το επονομαζόμενο «Στοργή», αυτό που βρίσκεται στο Templestowe.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με την κ. Τασούλα Κόρδαρη, μια ακούραστη κυρία που προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες στο συγκεκριμένο ίδρυμα, κανονίσθηκε να επισκεφθούμε τη «Στοργή».
«Κύριε Παϊβανά, όπως και παλαιότερα είχατε έλθει με τον κ. Τσιόλα και δώσατε τόση χαρά στους δικούς μας ανθρώπους, σας παρακαλώ ελάτε πάλι να σας ξαναδούν, να τους πει λίγα τραγούδια ο μαέστρος ο κ. Τσιόλας, να τους μιλήσετε και να τους πείτε λίγα αστεία εσείς, ελάτε να τους προσφέρουμε κάτι αλλιώτικο».
Όπως και παλαιότερα, μαζί μου και ο Στέλιος Τσιώλας.
Και πήγαμε, όπως προείπα, την περασμένη Πέμπτη. Ο Στέλιος αυτή την περίοδο πνίγεται στη δουλειά με το σχολείο τους. Τα άφησε όλα και ήλθε, όπως έρχεται κάθε φορά που θα του ζητηθεί να προσφέρει χαρά, οπουδήποτε, και ειδικότερα στα ηλικιωμένα και ανήμπορα άτομα.
Κι έφερε ο Στέλιος και τον Ανέστη, ένα δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, κι έφερε ο Ανέστης τη Ρούλα, μια χαριτωμένη κοπέλα με θαυμάσια φωνή κι έτσι συμπληρώθηκε το… καρέ.
Τραγουδήσαμε, χορέψαμε, φωνάξαμε, είπαμε αστεία και ταράξαμε λίγο τα στάσιμα νερά όλων μας. Τα λίμνιασμένα νερά της μοναξιάς, της αρρώστιας, της συνήθειας και της… αναμονής.
Μη με ρωτήσετε αν οι τρόφιμοι του Ιδρύματος ευχαριστήθηκαν. Εμείς γι’ αυτούς πήγαμε και σ’ αυτούς θέλαμε να δώσουμε χαρά και να πάρουμε και εμείς. Αμφίδρομες αυτές οι καταστάσεις.
Προσωπικά, θα χρειαζόμουν αρκετές σελίδες για να περιγράψω εκφράσεις και τρόπους συμμετοχής του καθενός από αυτούς που βρέθηκαν στο.. «μικρό μουσικό ευχάριστο απόγευμα», όπως ονόμασα την επίσκεψη της περασμένης Πέμπτης στη Στοργή.
Ο αρχισυντάκτης, Σωτήρης Χατζημανώλης, όταν έμαθε πως πήγαμε, είπε κάτι εύστοχο. «Ακόμη και ένας από τους 30 ή 40 να χαμογέλασε και να ευχαριστήθηκε, καλά κάνατε και πήγατε, χαλάλι».
Γνωρίσαμε την διευθύντρια, το προσωπικό και όλους αυτούς που έχουν την ευθύνη της…φροντίδας των ηλικιωμένων μας.
Μας κέρασαν καφέ, αναψυκτικά και γλυκίσματα και μας ευχαρίστησαν τα μέγιστα, για την ελάχιστη προσφορά μας.
Περισσότερο απ’ όλους μας ευχαρίστησε η κ. Τασούλα Κόρδαρη, η επί χρόνια εθελόντρια στο τμήμα ψυχαγωγίας των ηλικιωμένων του Ιδρύματος.
Και μια και μιλάμε για εθελοντές και εθελοντισμό, επιτρέψτε μου να σας πω πως άλλο να είσαι εθελοντής μία φορά το χρόνο για να μαζέψεις χαρτιά από το δρόμο ή από την παραλία. Άλλο να επισκέπτεσαι το Νοσοκομείο των Παίδων μία φορά το μήνα κι’ άλλο για μέρες και για χρόνια εθελοντής αρμόδιος για την ψυχαγωγία ηλικιωμένων, ασθενών, ανήμπορων, κουρασμένων και… απογοητευμένων.
