Η πρόσκληση που έλαβαν εκατόn τόσοι παροικιακοί οργανισμοί να παραστούν προχθές σε ειδική εκδήλωση του Κολλεγίου Alphington Grammar, φαίνεται ότι…  παράπεσε. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι μόνο μια φούχτα ήταν εκεί, μετρημένοι στα δάχτυλα, ίσως, των δύο χεριών.
Ήταν η πρώτη φορά που το Κολλέγιο άνοιγε διάπλατα τις πόρτες του, εν ώρα μαθημάτων, για να δώσει την ευκαιρία στους ηγέτες της παροικίας και άλλους ενδιαφερόμενους, να δουν, ιδίοις όμμασι, το έργο που επιτελείται εκεί.

Ειδική Open Day, για τους εκπροσώπους της ελληνικής παροικίας, άριστα οργανωμένη και ιδιαίτερα εντυπωσιακή για όσους αποδέχτηκαν την πρόσκληση και ήταν εκεί. Μαζί τους και η γράφουσα.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε κάποια σειρά, η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης μέσω του εκπροσώπου της, Νίκου Κουκουβιτάκη, προέδρου του Κολλεγίου Alphington Grammar, έστειλε επιστολή–πρόσκληση, πριν ένα μήνα, σε 100 περίπου παροικιακούς οργανισμούς να παραστούν στην παραπάνω εκδήλωση. Τους καλούσε να δουν το σχολείο, τις νέες εγκαταστάσεις και να εκτιμήσουν οι ίδιοι αν, πράγματι, αξίζει να επενδύσουν στο μέλλον της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού.

ΠΕΡΗΦΑΝΗ Η ΠΑΡΟΙΚΙΑ

Η ίδια επιστολή δημοσιεύτηκε και στον «Νέο Κόσμο της περασμένης Πέμπτης, έτσι για υπενθύμιση.
«Το σχολείο προωθεί τον ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα και όραμά του είναι να αναδειχτεί σ’ ένα πρωτοποριακό ιδιωτικό σχολείο για το οποίο θα είναι περήφανη η ελληνική παροικία», αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στην πρόσκληση, ενώ ακολουθούσε αναφορά για τις εξελίξεις στην αναβάθμιση του Κολλεγίου: «Φέτος το σχολείο διέθεσε $7.3 εκατ. σε μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και νέα πτέρυγα αιθουσών διδασκαλίας που κατασκευάστηκαν έγκαιρα και με τον αρχικό προϋπολογισμό. Αυτό κατέστη δυνατό με την οικονομική ενίσχυση των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Αυστραλίας, καθώς επίσης του κ. Νίκου Ανδριανάκου και της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης».

Προχτές ήταν εκεί και ο κ. Ανδριανάκος, ο οποίος -με σεμνότητα και από καρδιάς- εξομολογήθηκε στους παρόντες ότι δεν είναι εύκολο να μιλάει κανείς για τον εαυτό του, αλλά η προσφορά του στο Κολλέγιο είναι κάτι που τον ικανοποιεί πραγματικά: « Οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται. Αυτό που μένει πίσω τους είναι τα έργα. Είχαμε την ευκαιρία σήμερα να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια, τι έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα σ’ αυτόν το χώρο. Αξίζει πραγματικά να συμβάλει ο καθένας, σύμφωνα με τη δύναμή του, στην ολοκλήρωση των σχεδίων για τα οποία μας μίλησε ο διευθυντής».
Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Ανδριανάκος προσέφερε $300.000 για την Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων η οποία φέρει και το όνομά του.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Η περιήγηση στο Κολλέγιο προχτές Τρίτη, υπήρξε εντυπωσιακή.
Όσοι ήταν εκεί είχαν, για πρώτη φορά, την ευκαιρία να θαυμάσουν αρχικά την προνομιακή θέση των εκπαιδευτηρίων, τις αίθουσες διδασκαλίας, τους εξωτερικούς χώρους -που είναι πραγματικά μοναδικοί και προσφέρονται για περαιτέρω αναβάθμιση του Κολλεγίου- αλλά και τα μελλοντικά σχέδια τα οποία αναμένουν την υλοποίησή τους.

«Σκοπός και στόχος μας είναι να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον όσο το δυνατόν περισσότερων συμπολιτών μας, όχι μόνο από την ελληνική, αλλά και την ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία. Δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος ελληνικής καταγωγής για να αγκαλιάσει και να εμπλουτιστεί από τον ελληνικό πολιτισμό» τόνισε ο διευθυντής του Κολλεγίου, Mike Smith.

ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ

O Νίκος Κουκουβιτάκης, ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και έκανε έκκληση, για μια ακόμη φορά, στους οργανισμούς που δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση να υπολογίσουν ότι «το Κολλέγιο ανήκει στην παροικία. Αντικαθρεφτίζει τη ζωτικότητά της, το ενδιαφέρον και το πάθος που τη διαπνέει για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, από το να επενδύσουν οι παροικιακοί οργανισμοί σ’ αυτό που τους ζητείται σήμερα. Έχουν γίνει πολλά σ’ αυτόν το χώρο, χάρη στην έμπνευση και τις προσπάθειες του πρώην προέδρου της Κοινότητας, Γιώργου Φουντά, και των συνεργατών του, αλλά και του σημερινού προέδρου, Βασίλη Παπαστεργιάδη, ο οποίος, με παραδειγματικό πάθος και προσήλωση, έχει επιδοθεί, μεταξύ άλλων, και στην αναβάθμιση του Κολλεγίου.

»Είναι γεγονός ότι απαιτείται να συναγωνιστούμε με σχολεία που έχουν ιστορία 100 χρόνων. Απαιτείται να γίνουν πολλά ακόμη, προκειμένου το Κολλέγιο να καλύπτει τις ανάγκες ενός υπερσύγχρονου εκπαιδευτηρίου. Βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο, ο στόχος είναι καθαρός και συγκεκριμένος, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι τη δική σας ηθική αλλά και υλική στήριξη. Πρόκειται για μια επένδυση που το ίδιο το μέλλον θα σας δικαιώσει. Μιλήστε στα μέλη σας και ενδιαφερθείτε για ένα έργο που, όπως ανέφερε και ο κ. Ανδριανάκος, θα μείνει. Θα μείνει για να μιλά γι’ αυτά που αγωνίστηκε η πρώτη γενιά, αλλά και το ενδιαφέρον και την προσήλωση στην γλώσσα και την πολιτιστική μας κληρονομιά των νεότερων γενιών».

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΣΤΗΡΙΞΗ

«Ο καλύτερος τρόπος για να εκτιμήσει κάποιος την προσπάθεια που καταβάλλεται από διάφορους φορείς, αλλά και την αξία ενός τέτοιου έργου, είναι να το επισκεφθεί, όπως κάναμε εμείς σήμερα» θα πει ο πρόεδρος της Πανδωδεκανησιακής Ομοσπονδίας, Γιώργος Βεργίνης.
«Η στήριξη από την παροικία είναι μεγάλης σημασίας, αλλά και ζωτικής ανάγκης» θα πει ο Κώστας Χαραλαμπίδης, μέλος του Σχολικού Συμβουλίου, που ήταν εκεί, βοηθώντας στην ενδιαφέρουσα αυτή περιήγηση.

Εκτιμώντας την περιορισμένη ανταπόκριση στην πρόσκληση, ο πρόεδρος της Κοινότητας, Βασίλης Παπαστεργιάδης, θα πει ότι «αυτό δεν μας απογοητεύει. Σε καμιά περίπτωση δεν τα βάζουμε κάτω. Ο συμπάροικος έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές ότι ενδιαφέρεται για τα μεγάλα έργα. Έχουμε το παράδειγμα του κοινοτικού κτιρίου που θα περιλαμβάνει και το Πολιτιστικό Κέντρο. Η ανταπόκριση είναι πάρα πολύ θετική και ενθαρρυντική. Είμαι βέβαιος ότι το Κολλέγιο θα προσελκύσει το ενδιαφέρον και άλλων παροικιακών οργανισμών, εκτός αυτών που είναι σήμερα εδώ. Το πιστεύω ακράδαντα».

Τι λένε για την ελπίδα; Αυτό. Πεθαίνει τελευταία. Ας μην περιμένουμε, όμως, να αρχίσει να ξεψυχά για να κινηθούμε.