Ξεκίνησε σαν μία ιδέα το 2004 όταν ο ομογενής εκπαιδευτής ναυαγοσώστης, Σπύρος Ρουσσέτος, από τη Ναυαγοσωστική Λέσχη Broadbeach Queensland, επισκέφθηκε την Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στη συνέχεια η ιδέα έγινε πρόταση και πριν τρία χρόνια πραγματικότητα. Έτσι κάθε χρόνο ομάδα Ελλήνων ναυαγοσωστών επισκέπτεται τη Ναυαγοσωστική Λέσχη Broadbeach και παρακολουθεί μαθήματα Ναυαγοσωστικής, γεγονός που όπως θα πει στο «Νέο Κόσμο», ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής, Βαγγέλης Τσαμπάζης, θα βοηθήσει στην διάσωση πολλών ζωών που κάθε χρόνο χάνονται στις ελληνικές ακτές.
Η πρωτοβουλία του Σπύρου Ρουσσέτου, πέρα από το γεγονός ότι είναι πρωτοποριακή και δυνητικά μπορεί να αποβεί καταλυτική στη σωτηρία ζωών, κουβαλά μέσα της και έναν πολύ πιο σημαντικό σπόρο αυτόν του εθελοντισμού, που τόσο έχει ανάγκη η σημερινή Ελλάδα. Τόσο ο κ. Ρουσσέτος όσο και ο Βαγγέλης Τσαμπάζης, ελπίζουν ότι θα καταφέρουν σιγά-σιγά να φυτέψουν και να καλλιεργήσουν τον εθελοντισμό και να προσελκύσουν εθελοντές ναυαγοσώστες στις ελληνικές ακτές.
Όπως παραδέχεται ο Βαγγέλης Τσαμπάζης -που είναι και ιδιοκτήτης ειδικής σχολής εκπαίδευσης ναυαγοσώστων στην Θεσσαλονίκη, της Ναυαγοσωστικής Ακαδημίας Βόρειας Ελλάδας- η ναυαγοσωστική στην Ελλάδα είναι επάγγελμα, αλλά για να αναπτυχθεί και να βοηθήσει στην μείωση του αριθμού των πνιγμών στις ελληνικές ακτές χρειάζεται την ένεση ανθρωπιάς που λέγεται, εθελοντισμός.
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕ… «ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ»
Λίγο πριν την αναχώρησή του για την Ελλάδα, μιλήσαμε με τον κ. Βαγγέλη Τσαμπάζη για την όλη εμπειρία της ελληνικής ομάδας στις ακτές του Queensland. Μιλήσαμε για τα καλά της επίσκεψης, τις δυσκολίες αλλά και για τις εκτιμήσεις του όσον αφορά τους «δύο διαφορετικούς κόσμους» όπως ο ίδιος, γνώρισε και είπε χαρακτηριστικά συγκρίνοντας τις ναυαγοσωστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα με τις αντίστοιχες της Αυστραλίας.
«Δεν θα έλεγα ότι κολυμπήσαμε σε… ‘θολά νερά’, γιατί τα νερά του ωκεανού είναι πεντακάθαρα αλλά, σίγουρα, τα νερά της Αυστραλίας κρύβουν πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις» λέει. «Κατ΄ αρχήν, υπάρχουν καρχαρίες. Κάθε φορά που βουτάς πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για την απρόβλεπτη αυτή συνάντηση. Ευτυχώς δεν… μας τίμησαν με την παρουσία τους αυτή τη φορά. Ομολογώ, όμως, ότι είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και, αρχικά, μάλλον λίγο φοβισμένοι. Βέβαια, αν είμαστε βορειότερα θα είχαμε και τους κροκόδειλους, αλλά αυτήν την έγνοια ευτυχώς τη γλυτώσαμε. Μίλησα για φόβο πριν, αλλά πρέπει να σου πω ότι ο φόβος μας μετατράπηκε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων σε εμπιστοσύνη όταν διαπιστώσαμε ότι οι δικλείδες ασφαλείας που υπάρχουν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Λέσχης, ήταν μελετημένες με κάθε λεπτομέρεια».
Η επόμενη πρόκληση που αντιμετώπισαν οι Έλληνες ναυαγοσώστες είχε πάλι να κάνει με τον ωκεανό. «Ρεύματα υπάρχουν ακόμα και στις ελληνικές θάλασσες και κάποια από αυτά είναι ισχυρά όμως καμία σύγκριση με τα ρεύματα των αυστραλιανών θαλασσών. Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός, να μάθεις να τα σέβεσαι γιατί δεν αστειεύονται» λέει ο Βαγγέλης.
Και μην νομίσετε ότι οι προκλήσεις για τους Έλληνες ναυαγοσώστες σταμάτησαν στο υγρό στοιχείο και περιορίζονται… γεωγραφικά στην Αυστραλία.
«Εδώ ο κόσμος ακούει τους ναυαγοσώστες. Αν αλλάξουν τις σημαίες, ο κόσμος το σέβεται και κολυμπά στο χώρο που αυτοί τους υποδεικνύουν. Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι έτσι. Μερικές φορές παρακαλάς τους λουόμενους, δίνεις εξηγήσεις γιατί και πώς και πάλι κάνουν του κεφαλιού τους» λέει, παραδεχόμενος ότι, αφενός, είναι ζήτημα κουλτούρας, αφετέρου όμως είναι εν μέρει και δική τους υποχρέωση να εκπαιδεύσουν τους Έλληνες λουόμενους να εφαρμόζουν τους κανονισμούς. Σ’ αυτήν την επισήμανση του Βαγγέλη αξίζει να προσθέσουμε ότι οι πνιγμοί κάθε χρόνο στην Ελλάδα φθάνουν τους 300, ενώ στην Αυστραλία που όχι μόνο τα νερά της είναι πολύ πιο… «άγρια» και αφιλόξενα, αλλά και οι ακτές της πολύ περισσότερες, δεν σημειώνονται πάνω από 60 πνιγμοί ετησίως.
Πληροφοριακά να αναφέρουμε ότι αυτή την στιγμή τουλάχιστον οι ναυαγοσώστες στην Ελλάδα είναι λίγοι, δεν ξεπερνούν τις 7.000, και προσλαμβάνονται από τον Δήμο. Εθελοντές ναυαγοσώστες δεν υπάρχουν και αυτό σίγουρα δεν βοηθά στην σωστή επιτήρηση των ελληνικών ακτών, γεγονός που συμβάλλει και στον αυξημένο αριθμό πνιγμών που σημειώνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα.
ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ
Η αποφασιστικότητα και το όραμα του Σπύρου Ρουσσέτου, αποτέλεσαν τη βάση αυτής της πρωτοβουλίας και ο Βαγγέλης Τσαμπάζης δεν έχει λόγια να ευχαριστήσει «αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο» όπως χαρακτηριστικά λέει.
«Αν δεν ήταν ο Σπύρος, δεν θα μας δινόταν ποτέ η ευκαιρία να γνωρίσουμε όχι μόνο την φοβερή οργάνωση των ναυαγοσωστικών υπηρεσιών της Αυστραλίας, αλλά και την απίστευτη φιλοξενία από όλους τους ομογενείς που άνοιξαν τις πόρτες των σπιτιών τους, των συλλόγων τους, της καρδιάς τους και μας έκαναν να νοιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Τα έξοδα των αεροπορικών εισιτηρίων τα καλύψαμε μόνοι μας, αλλά για τη διαμονή μας δεν χρειάστηκε καν να ανησυχήσουμε. Η Ελληνική Κοινότητα Brisbane και το ποδοσφαιρικό σωματείο Απόλλων Surfers Paradise φρόντισαν για όλα. Οι ομογενείς άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και μας καταϋποχρέωσαν. Δεν ξέρω πώς να τους ευχαριστήσω ειλικρινά».
Τέλος, να αναφέρουμε ότι η ομάδα των έξι Ελλήνων ναυαγοσωστών ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρόγραμμα σπουδών Bronze Medallion. Και όπως μας είπε ο Βαγγέλης έχει ξεκινήσει ήδη την οργάνωση της επόμενης αποστολής η οποία αν όλα πάνε καλά θα βουτήξει στα νερά του Broadbeach τον Δεκέμβριο.