ΤΟ αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής (σύμφωνα με όλους τους πολιτικούς παρατηρητές) ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να προκύψει κάτω από τις παρούσες συνθήκες. Εκτός…
ΕΚΤΟΣ και αν πρόθεση των συμπατριωτών μας ψηφοφόρων, δεν ήταν η εκλογή μιας ισχυρής κυβέρνησης, αλλά η πλήρης αποδόμηση (και διάλυση) της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
ΑΝ αυτός ήταν ο στόχος τους, ούτε και συνεννοημένοι να ήταν μεταξύ τους, για τους ποιους θα ψηφίσει ο καθένας, προκειμένου να προκύψει το αποτέλεσμα που προέκυψε, τόσο καλά δεν θα τα κατάφερναν.
ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος ευρωπαϊκός λαός στη μεταπολεμική ιστορία, δεν έχει καταφέρει να ανατρέψει εκ θεμελίων με την ψήφο του (σε μια εκλογική αναμέτρηση!) το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.
ΤΕΤΟΙΕΣ ριζικές ανατροπές (με εντελώς απρόβλεπτα αποτελέσματα) προκύπτουν συνήθως μόνο από (αιματηρές) επαναστάσεις και όχι από κάλπες.
ΕΜΕΙΣ καταφέραμε και, μάλιστα, αναίμακτα, «να δαγκώσουμε το χέρι που μας τάιζε»: να συντρίψουμε τον παντοδύναμο δικομματισμό και να φέρουμε τα πάνω κάτω.
Ο,ΤΙ, δηλαδή, μέχρι χθες έμοιαζε παντοδύναμο, το ξεφτιλίσαμε στην κυριολεξία μέσα σε μια Κυριακή του Μάη.
ΑΝ και οι σφυγμομετρήσεις μας είχαν έως ένα βαθμό προετοιμάσει ψυχολογικά, το σοκ ήταν για όλους μεγάλο, αφού στο βάθος (και κόντρα στις προβλέψεις) πιστεύαμε ότι, τελικά, θα επικρατήσει η «λογική».
ΟΤΙ, δηλαδή, φτάνοντας μπρος στις κάλπες οι ψηφοφόροι θα ψήφιζαν με το μυαλό και όχι με γνώμονα την αγανάκτηση και το θυμό.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ, όμως, ότι η αγανάκτηση και ο θυμός ήταν τέτοιας έντασης, που ακύρωσε τη λογική.
ΟΙ Έλληνες δεν ψήφισαν ούτε να παραμείνει η χώρα στο ευρώ ούτε και για να επιστρέψει στη δραχμή.
ΤΑ πιο πάνω διλήμματα δεν τους απασχόλησαν, όπως δεν τους απασχόλησε και η ανάγκη να αποκτήσει η χώρα μια ισχυρή κυβέρνηση.
ΑΥΤΟ που τους έκαιγε ήταν να τιμωρήσουν (και εκδικηθούν) όσους θωρούσαν υπεύθυνους για τη κατάντια της χώρας και τίποτε άλλο πέραν αυτού.
ΚΑΙ τους τιμώρησαν. Τα δύο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) έχασαν τη μισή και πλέον δύναμή τους.
ΚΑΙ τα δύο μαζί πήραν 12% λιγότερους ψήφους απ’ όσους έλαβε το ΠΑΣΟΚ μόνο του (44%) στις εκλογές του 2009!
ΑΝ πριν δύο χρόνια τολμούσε να προβλέψει κανείς ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας μαζί, δεν θα κατάφερναν να σχηματίσουν κυβέρνηση, θα τον έκλειναν σε τρελοκομείο.
ΑΥΤΟ που θέλω να πω είναι ότι, τα εκλογικά αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής δεν μπορούν να ερμηνευτούν μόνο με τη λογική. Χρειάζονται και την αρωγή της ψυχολογίας.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα αποτέλεσμα πλήρους ψυχολογικής σύγχυσης. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που φαντάζει πέρα για πέρα σχιζοφρενικό.
ΕΝΑ τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει μόνο αν το ζητούμενο ήταν η ακυβερνησία και η άμεση χρεοκοπία της χώρας.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ, όμως, ότι η ψυχολογική κατάσταση των ψηφοφόρων ήταν τέτοια, που δεν έδιναν δεκάρα τσακιστή για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα.
ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, να έχουν ψυχανεμιστεί ότι δεν υπάρχει σωτηρία και επιστροφή στο παρελθόν, γι’ αυτό και ψήφισαν όπως ψήφισαν.
ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία ότι οι εκλογές της 6ης Μαΐου ήταν οι πιο αγνές (και καθαρές) που έχουν γίνει στην ιστορία του νεοελληνικού έθνους, αφού κανείς πια δεν ψήφισε προσδοκώντας κάτι όπως παλαιότερα.
ΟΛΟΙ γνώριζαν ότι κάτω από τις συνθήκες κατάρρευσης της χώρας, δεν μπορούσε κανείς να αποβλέπει σε τίποτα, που σημαίνει ότι για πρώτη φορά ψήφισαν κατά συνείδηση.
ΨΗΦΙΣΑΝ, δηλαδή, τον υποψήφιο που γούσταραν και όχι για να διορίσει ο κομματάρχης το γιο τους στο δημόσιο ή να τους κάνει κάποιο άλλο ρουσφέτι.
ΜΕ λίγες κουβέντες, η οικονομική κρίση αφάνισε (εν μία νυκτί) τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων.
ΑΥΤΟ από μόνο του αφαίρεσε το έδαφος κάτω από τα πόδια και των κομμάτων και των ψηφοφόρων, ανατρέποντας παράλληλα και μια παράδοση δύο αιώνων.
ΞΑΦΝΙΚΑ και χωρίς καμιά από τις δύο πλευρές να το επιδιώκει, ο κρίκος που τους συνέδεε έσπασε, ακυρώνοντας ταυτόχρονα τη μεταξύ τους σχέση.
ΤΑ κόμματα εξουσίας δεν μπορούν πια να εξυπηρετήσουν την πελατεία τους, που σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι, μετά τόσα χρόνια πελάτες, «τα πήραν στο κρανίο» με τη συμπεριφορά τους και εγκατέλειψαν το «μαγαζί».
ΑΜΑΘΟΙ, όπως ήταν, από την πιάτσα, μπήκαν στο πρώτο «μαγαζί» που βρήκαν μπροστά τους και έριξαν την ψήφο τους, ρίχνοντας παράλληλα στα Τάρταρα το δικομματισμό.
Η πελατειακή, όμως, σχέση μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων, δεν προκάλεσε μόνο τη διαφθορά και τη χρεοκοπία της χώρας, αλλά και τη χρεοκοπία της Δημοκρατίας.
ΜΕ δύο λόγια, δεν μπορεί ουσιαστικά να υπάρχει Δημοκρατία σε έναν τόπο που οι ψηφοφόροι δεν έχουν δημοκρατική παράδοση και αγωγή.
ΤΟ ότι η χώρα είχε τα τελευταία 40 χρόνια κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι είχαν γίνει δημοκράτες (ως δια μαγείας) και οι ψηφοφόροι.
ΠΕΛΑΤΕΣ δύο κομμάτων υπήρξαν που πουλούσαν Δημοκρατία με το αζημίωτο για να παραμείνουν στην εξουσία.
ΚΟΝΤΑ σε όλα τα άλλα καταρρίφθηκε και ο γνωστός μύθος, που θέλει τη Δημοκρατία να μην έχει αδιέξοδα.
ΑΝ αυτό που έβγαλαν οι κάλπες δεν είναι ένα καραμπινάτο αδιέξοδο, τότε πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε και την άνοια της λέξης αδιέξοδο.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ δεν ήταν και καθόλου «σοφή» η επιλογή των κομμάτων που ψήφισαν οι ψηφοφόροι. Που σημαίνει ότι πάει περίπατο και ο μύθος του «σοφού λαού».
ΤΟ γεγονός και μόνο ότι ενάμισι εκατομμύριο συμπατριώτες μας ψηφοφόροι ψήφισαν ακροδεξιά κόμματα (Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ, «Ανεξάρτητους Έλληνες» και άλλα μικρότερα) δείχνει ότι κάθε άλλο παρά «σοφή» ήταν η επιλογή τους.
ΑΝ στο πιο πάνω ενάμισι εκατομμύριο προσθέσει κανείς και όσους ψήφισαν κόμματα εντελώς της πλάκας (όπως είναι το κόμμα των… «Πειρατών»!) οι μισοί Έλληνες ψηφοφόροι είναι για τα πανηγύρια.
ΕΤΣΙ φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξουμε στο μέλλον.
ΔΕΝ ξέρω πια θα είναι η συνέχεια, αλλά ειλικρινά σας λέω, δεν θα εκπλαγώ αν στις επόμενες εκλογές, που μπορεί να γίνουν μάλιστα πολύ σύντομα, ο ίδιος ο «σοφός λαός» ψηφίσει εντελώς διαφορετικά.
ΔΕΝ αποκλείεται, δηλαδή, να επιστρέψουν στα μεγάλα κόμματα, ζητώντας μάλιστα συγνώμη για την «απρεπή» συμπεριφορά τους.
ΓΙΑ όλα τον θεωρώ ικανό τον ελληνικό λαό. Από το καλύτερο μέχρι το χειρότερο.
Η ακυβερνησία που κάνει ακόμα και τους πιο επαναστατημένους μικροαστούς της Δύσης να βλέπουν εφιάλτες και στον ύπνο τους, δεν απασχολεί τον ελληνικό λαό, που έτσι και αλλιώς με κυβέρνησης εικονικής πραγματικότητας την έβγαλε πέρα ως σήμερα.
ΑΠΟ τη στιγμή που αποφασίζεις ότι «έχεις χάσει και τα αυγά και τα καλάθια» απελευθερώνεσαι εντελώς και κάνεις ότι γουστάρεις χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τις συνέπειες.
ΚΑΙ σε αυτό το σημείο φαίνεται ότι έχουν φτάσει οι Έλληνες ψηφοφόροι για να στραφούν μαζικά και κατά των Ευρωπαίων «σωτήρων τους».
ΟΥΤΕ να σωθούν δεν θέλουν εδώ που έχουν φτάσει γι’ αυτό και συμπεριφέρονται σαν τον Σαμψών που ξεφώνησε, συντρίβοντας τις κολόνες του εβραϊκού λαού, «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
ΘΑ ήταν λάθος αν δεν σημείωνα εδώ ότι ένας από τους λόγους που ψήφισε ο κόσμος όπως ψήφισε, ήταν γιατί δεν είχε και άλλες επιλογές.
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι στις εκλογές έλαβαν μέρος 32 κόμματα ήταν πολύ δύσκολο να βρεις ένα που άξιζε να ψηφίσεις.
ΑΣ ελπίσουμε ότι μετά την ολική ισοπέδωση του πολιτικού συστήματος την περασμένη Κυριακή, θα αρχίσει η ανέγερση του καινούργιου στις επόμενες.
ΠΑΡΑΤΡΑΒΗΓΜΕΝΗ είναι η ελπίδα, αλλά έτσι και αλλιώς πάντα τελευταία πεθαίνει.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
