Γεννήθηκα στην Αθήνα. Στα επτά µου χρόνια ήµουν η µασκότ του Πανιωνίου, το γούρι της οµάδας. Στα έντεκα πήγα στα τσικό, στα δεκαπέντε στην εφηβική οµάδα, στα δεκαέξι στην πρώτη οµάδα και στα δεκαεπτάµισι έπαιξα για την Εθνική Ελλάδος. Στα είκοσι ένα πήγα στην ΑΕΚ.

– Όταν ξεκίνησα, είχα για πρότυπο παίκτες που αν τους έφτανα θα ήµουν ευχαριστηµένος. Στην πορεία άλλαξαν τα σχέδια, βλέποντας πως οι δυνατότητές µου ήταν για παραπάνω πράγµατα. Ανεβάζοντας την απόδοση, ανέβασα και τις φιλοδοξίες µου, τους στόχους, τον πήχη. Ήθελα να πάω όσο πιο µακριά γίνεται. Έφτασα σε ύψιστο σηµείο τιµής και απόδοσης παίζοντας στη Μεικτή Κόσµου.

– Ήμουν δεκαεπτά χρόνων και έκανα επτά ώρες προπόνηση. Δεν µπόρεσα να ζήσω τις χαρές που ζούσαν άλλα παιδιά της εποχής µου. Σκεφτόµουν τους συµµαθητές µου που απολάµβαναν την εφηβεία τους και εγώ εκείνη την ώρα πέθαινα από τους πόνους και την κούραση.

– Όταν µπήκα στο «Μαρακανά» στο παιχνίδι µε τη Βραζιλία, µε έπιασε σύγκρυο. Είχε 120.000 κόσµο και φαινόταν άδειο γιατί χωράει 200.000. Είναι καταπληκτικό συναίσθηµα να παίζεις εκεί που έχουν παίξει ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου στο παρελθόν.

– Είναι φοβερό συναίσθηµα να βάζεις πέντε γκολ. Σου ανοίγει η όρεξη µετά τα πρώτα και προσπαθείς να βάλεις όσο περισσότερα µπορείς. Στο τέλος, αντί να είµαι ευτυχισµένος για τα πέντε γκολ, αναρωτιόµουν γιατί δεν έβαλα έξι.

– Στο γήπεδο ήµουν αγρίµι. Έξω ήµουν ταπεινός και ήρεµος.

– Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι, χαρά. Βγαίνεις να παίξεις για να χαρείς και µετά για να κερδίσεις. Το σηµερινό διώχνει τον κόσµο. Δεν µπορώ να καταλάβω αυτούς που ασχολούνται σήµερα µε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πώς να πάει ο κόσµος σε εποχές κρίσης να δώσει λεφτά για ένα τέτοιο θέαµα;

– Από τη δεκαετία του ’90 µπήκαµε σε µια νέα εποχή που επέτασσε να διοικούν το ποδόσφαιρο τεχνοκράτες. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει σε κανένα άλλο επάγγελµα, έγινε µόνο στο ποδόσφαιρο. Σωρεία λαθών, επιλογών, κακοδιαχείρισης. Και φτάσαµε σε αυτό το χάλι που δεν αφορά µόνο την ΑΕΚ, αλλά όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αναρωτιέµαι γιατί βλέπω ελληνικούς αγώνες στην τηλεόραση. Για να ξεχάσω το ποδόσφαιρο που ήξερα; Όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει γίνει παράλογο. Αυτοί που ξέρουν δεν παίζουν και όσοι δεν ξέρουν παίζουν. Η µπάλα δεν είναι µόνο ταχύτητα, αλτικότητα και δύναµη. Είναι τέχνη. Ο θεατής δεν βλέπει ούτε µία ωραία φάση. Πρέπει να γυρίσουν οι παλιοί παράγοντες, αυτοί που το γνωρίζουν και το αγαπάνε, οι τίµιοι.

– Καλύτερα να µην το παίρναµε το Euro το 2004. Πρωταθλητής Ευρώπης σηµαίνει να διδάσκεις ποδόσφαιρο. Όπως κάνουν σήµερα οι Ισπανοί. Όχι να τους κερδίζεις απλώς. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Μάθαµε µε ψέµατα, ποδοσφαιρικές απάτες και τακτικές.

– Η σηµερινή είναι η πιο δραµατική στιγµή της ιστορίας της ΑΕΚ. Έχουν γίνει πάρα πολλά λάθη και το λέω µε µεγάλη λύπη. Θέλω να πιστεύω πως τελικά θα βρει τον δρόµο της. Έχει τεράστιο κόσµο πίσω της. Ήταν, είναι και θα είναι ένας µεγάλος σύλλογος που δεν του αξίζει αυτό που περνά τώρα. Με πιάνει λύπη, θυµός, και δεν το ευχαριστιέµαι όταν πηγαίνω στο γήπεδο και τη βλέπω µες στη µετριότητα. Τρελαίνοµαι. Φεύγω άρρωστος.

– Το µυστικό για να γίνεις µεγάλος, ως παίκτης ή ως οµάδα, είναι το να καταλαβαίνεις πόσο πρέπει να διαρκούν η χαρά και η επιτυχία. Πρέπει να ξεπεράσεις τον υπέρµετρο ενθουσιασµό στην επιτυχία και να σκεφτείς το επόµενο παιχνίδι. Η χαρά του παιχνιδιού είναι µόνο για εκείνη την ηµέρα που γίνεται. Την εποµένη το ξεχνάς και κοιτάς το επόµενο. Πάντα αυτό έκανα.

– Παλιά ο παίκτης ανήκε στον κόσµο και µετά στην οµάδα. Ήταν προδοσία να φύγεις από εκεί που είσαι και να πας σε άλλη οµάδα.

– Από το 1980 και µετά δεν έβγαιναν τόσο πολλά ταλέντα όσο παλιότερα. Η καλύτερη Εθνική ήταν του 1970. Η φθορά των ταλέντων ήρθε µε τη νέα κατάσταση, µε τους παίκτες που έκαναν τις βρώµικες δουλειές µέσα στο γήπεδο. Εκεί το ελληνικό ταλέντο παραµερίστηκε για αµφιβόλου αξίας ξένους. Αυτοί που τους έφεραν εγκλημάτησαν εις βάρος του ποδοσφαίρου και της Εθνικής οµάδας.

– Τα ΜΜΕ ήταν φτωχά ως και τη δεκαετία του 1980. Από το 1990 µπήκαν η διαφήµιση και η τηλεόραση, και έναν παίκτη µέτριο τον έκαναν παιχταρά. Τεράστια ταλέντα που δεν πρόλαβαν το επαγγελµατικό ποδόσφαιρο αδικήθηκαν και δεν έβγαλαν όσα χρήµατα θα µπορούσαν.

– Ένιωθα τεράστια δύναµη όταν όλο το γήπεδο φώναζε το όνοµά µου. Με βοηθούσαν να ανεβάσω κι άλλο την απόδοσή µου. Αυτό είναι ευτυχία και µέγιστη τιµή.

– Είναι τροµερή η απόφαση να σταµατήσεις την µπάλα. Είναι µια δουλειά συνυφασµένη µε χαρές, µε άσκηση, µε αγώνες. Όταν σταµατάς, είσαι έξω από τα νερά σου. Χάνεις τον προσανατολισµό σου και βγαίνεις εκτός προγράµµατος. Πρέπει να βρεις άµεσα κάτι άλλο να κάνεις και να συνειδητοποιήσεις πως αυτό που έκανες τελείωσε. Με άλλαξε σαν άνθρωπο αυτή η απόφαση.

– Ακόµη θυµάµαι τη µυρωδιά του γκαζόν και µου λείπει.

– Ο επίλογος της ποδοσφαιρικής µου καριέρας είναι πιο ωραίος από τον πρόλογο. Ήταν κάτι πολύ όµορφο και συγκινητικό. Ευχαριστήθηκα που έκλεισα την καριέρα µου στον Πανιώνιο, ήταν ονειρικό.