Συναρπαστική, ενδιαφέρουσα, πρωτοπόρα και… awesome. Έτσι μου περιέγραψαν κάποιοι από τους 100 περίπου μαθητές των Ελληνικών του Γυμνασίου Thornbury την παράσταση του θιάσου «Αερόπλοιο», που δόθηκε την Τρίτη το πρωί. Ο θίασος «Αερόπλοιο» -ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό αλλά και θεατρικό σχήμα από την Ελλάδα- βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αυστραλία για να παρουσιάσει παραστάσεις σε παιδιά σχολικής ηλικίας, και μέσα στις δύο εβδομάδες της παρουσίας του στη Μελβούρνη κατάφερε να κερδίσει τις καλύτερες εντυπώσεις όχι μόνο των εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών.
Μόλις τρία μέλη του θιάσου ταξίδεψαν στη Μελβούρνη αλλά ο μικρός αριθμός ηθοποιών κάθε άλλο παρά επηρέασε την ποιότητα των παραστάσεων, αν κρίνει κανείς από τα σχόλια των μαθητών αλλά και από τον ενθουσιασμό με τον οποίο υποδέχθηκαν πολλά σχολεία το θίασο.
Η παιδική σκηνή «Αερόπλοιο» δημιουργήθηκε πριν από 27 χρόνια από τον σκηνοθέτη-παιδαγωγό, Νίκο Καμτσή, που ήθελε να προσφέρει στο νεαρό του κοινό, και όχι μόνο, δραματουργικές δημιουργίες αλλά θεατρικά έργα που παράλληλα έχουν εκπαιδευτική αξία για τους θεατές του.
Στη μακρόχρονη πορεία του, το «Αερόπλοιο» σαλπάρισε πολλές φορές εκτός Ελλάδας και παρουσίασε κάποια από τα έργα του που έχουν γραφτεί στην αγγλική γλώσσα σε σχολεία της Ευρώπης και της Αμερικής.
Την επίσκεψή του στην Αυστραλία τη χρωστάει, πάντως, στην τεχνολογία και στην ευαίσθητη σε κάθε τι πρωτοποριακό και ωφέλιμο από εκπαιδευτικής άποψης, φύση του δασκάλου και διευθυντή των Σαββατιανών σχολείων της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας, Γιάννη Μηλίδη όπως είπε στο «Νέο Κόσμο» ο σκηνοθέτης της παιδικής σκηνής, Νίκος Καμτσής.
«Έστειλα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στον κ. Μηλίδη με την πρόταση να έρθουμε στην Αυστραλία για παραστάσεις. Με εντυπωσίασε το ενδιαφέρον του και η άμεση ανταπόκρισή του. Μέσω του κ. Μηλίδη, ενδιαφέρθηκαν και άλλα σχολεία και έτσι μας προέκυψαν πάνω από δέκα παραστάσεις στην Μελβούρνη αλλά και μία στο Ελληνικό φεστιβάλ του Σίδνεϊ» λέει ο κ. Καμτσής.
Πληροφοριακά να αναφέρουμε ότι εκτός από τους 10 μαθητές του Thornbury High που «πέταξαν» την Τρίτη στην Αρχαία Ελληνική θεατρική δημιουργία, τα έργα του «Αερόπλοιου» παρουσιάστηκαν και θα παρουσιαστούν επίσης στα σχολεία Alphington Grammar, Balwyn High, Doncaster High, Μάθηση αλλά και στα Σαββατιανά σχολεία της Κοινότητας.
ΕΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
Η παιδική σκηνή «Αερόπλοιο» ταξίδεψε στην Αυστραλία με δύο διαφορετικά έργα. Το πρώτο θεατρικό έργο που απευθύνεται σε παιδιά του Δημοτικού βασίζεται σε ένα αυθεντικό λαϊκό ελληνικό παραμύθι από την ελληνική προφορική παράδοση. Τη θεατρική απόδοση του παραμυθιού έκανε ο σκηνοθέτης, Νίκος Καμτσής, και το ερμηνεύει στα ελληνικά και τα αγγλικά, η Στέλλα Μιχαήλ. Ο τίτλος του έργου είναι… «Της φωτιάς, του ανέμου και του δρόμου δίχως γυρισμό».
«Το έργο το έγραψα και στις δύο γλώσσες για να βοηθήσω τα παιδιά να το καταλάβουν καλύτερα» μου λέει ο κ. Καμτσής και συνεχίζει, «εκείνο όμως που παρατηρώ είναι ότι ακόμα και όταν τον παρουσιάσαμε στην ελληνική γλώσσα τα παιδιά δεν έχασαν το ενδιαφέρον τους δεν βαρέθηκαν γιατί το έργο αυτό είναι οπτικά τόσο εντυπωσιακό που ακόμα και αν τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν κάθε λεπτομέρεια της πλοκής, δημιουργούν τη δική τους φανταστική πλοκή μέσα από την εικόνα, την σκηνογραφία, τις μαριονέτες, τις σκιές και το εκφραστικό ταλέντο της Στέλλας».
Να αναφέρουμε εδώ ότι τη σκηνογραφία αλλά και την ενδυματολογική επιμέλεια των παραστάσεων που παρουσιάζει η παιδική σκηνή «Αερόπλοιο» φέρουν την υπογραφή της Μίκας Πανάγου, η οποία συνέδραμε και στη συγγραφή του δεύτερου έργου που παρουσιάζει ο θίασος για παιδιά Γυμνασίου και το οποίο φέρει τον τίτλο «Ο Μύθος των Ατρειδών».
«Αυτό το έργο είναι συνδυασμός θεατρικής και διδακτικής έκφρασης, και αποτελείται από μονολόγους της Ηλέκτρας, της Ιφιγένειας και της Κλυταιμνήστρας, από την τριλογία «Ορέστεια» του Αισχύλου αλλά και αφηγηματικές ενότητες από τον σκηνοθέτη με στοιχεία που έχουν να κάνουν τόσο με την ιστορία του θεάτρου αλλά και τη σχέση του αρχαίου θεάτρου με την ευρύτερη αθηναϊκή κοινωνία και πολιτεία.
«Μου έκανε εντύπωση η σοβαρότητα των εφήβων θεατών μου» λέει ο κ. Καμτσής όταν τον ρωτάω αν καταφέρνει να κρατήσει άσβεστο το ενδιαφέρον του κοινού εφηβικής ηλικίας με ένα λιγότερο οπτικά εντυπωσιακό έργο.
«Εκείνο που έχω μάθει από την επαφή μου με τους σημερινούς νέους, και ιδιαίτερα τους μαθητές της Ελληνικής Γλώσσας εκτός των ελληνικών συνόρων, είναι ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν και να μάθουν την ελληνική γλώσσα, παράδοση και ιστορία μέσα από δρώμενα και αυτό ξέρω ότι λείπει από την κλασσική τάξη των Ελληνικών στα σχολεία της Διασποράς. Καταλαβαίνω τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εκπαιδευτικοί της Διασποράς. Είναι δύσκολο να προσπαθείς μέσα σε λίγες ώρες την εβδομάδα να δώσεις στα παιδιά όσα θα ήθελες να δώσεις, να επεκταθείς σε εκπαιδευτικές δράσεις και γι’ αυτό πιστεύω ότι αυτές οι θεατρικές παραστάσεις έτυχαν πολύ θετικής αντιμετώπισης από τα παιδιά» αναφέρει ο κ. Καμτσής.
Καθώς η κ. Πανάγου μαζεύει κοστούμια και σκηνικά και ένα μπουλούκι από μαθητές παίζει τριγύρω της λίγο μετά την παράσταση, παρατηρώ κάποιους απ’ αυτούς να τις έχουν ανοίξει κουβέντα.
«Βλέπεις τι συμβαίνει μετά από κάθε παράσταση;» με ρωτά ο σκηνοθέτης και γνωρίζοντας ότι μιλάω με έναν κλασσικό θεατράνθρωπο και παιδαγωγό αφήνω την ερώτησή του να γίνει ρητορική και περιμένω την δική του απάντηση. «Τα παιδιά θέλουν να μάθουν, αγγίζουν τα κοστούμια, τα σκηνικά, «βουτάνε» στην σκηνή. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τα παιδιά μας σήμερα ζουν κυρίως σε έναν νοητό κόσμο αυτόν του iPad, του Internet και των ηλεκτρονικών υπολογιστών και εκείνο που τους λείπει είναι να πιάσουν την γη, να ζήσουν τον αληθινό κόσμο, να ζήσουν πρακτικά αυτά που μαθαίνουν. Και αυτό νομίζω ότι τους προσφέρουμε».
Με την σκέψη του πόσο δίκιο έχει ο κ. Καμτσής και ένα μεγάλο ευχαριστώ που με προσωπικά του έξοδα κατάφερε να φέρει αυτήν την μικρή αλλά τόσο σημαντική διδακτική όαση από την Ελλάδα στην Αυστραλία, άφησα τον περιπλανώμενο θίασο να συνεχίσει τις αρχαιοελληνικές και παραμυθένιες θεατρικές διαδρομές του στην Αυστραλία. Ο θίασος «Αερόπλοιο» σαλπάρει για Ελλάδα την Δευτέρα και ελπίζουμε τέτοιες πρωτοβουλίες εκ μέρους της Κοινότητας ή άλλων φορέων να πληθύνουν και να συνεχιστούν.
